eddy DRUPPEL schreef op maandag 12 maart 2007, 10:36:


Paarden die altijd buiten staan lopen over het algemeen minder risico.
Mogelijk is er ook een gewenning, (dat weet ik niet, ik heb daar nog nooit iets over kunnen vinden) maar omdat ze verdeeld over 24 uur eten doen ze dat niet alleen bij een toenemend, maar ook weer bij een afnemend fructaangehalte in het gras. Wat ik me ook nog voor kan stellen is dat het voorkomt dat een paard op stal wordt gehaald en dan nog een paar kilo "avondeten", wat barst van de suiker, krijgt., bovenop wat hij gedurende de dag al geconsumeerd heeft.

Piet

In vakkringen is met opwinding gereageerd op het nieuws van het Institut

mh, zeker stof om over te filosoferen ...

Ik heb wel een beetje mijn bedenkingen, daar dat labodieren routinematig om niet te moeten zeggen bijna constant gescand worden om testen te kunnen evalueren. Scanning gaat gepaard met spanning en straling en dat is het gene dat op lange termijn problemen kan veroorzaken. Zolang een chip niet afgelezen wordt geeft hij geen (rest) straling af en kan hij geen aanleiding geven tot tumorale ontaarding van cellen. Wel wordt hij zeker door het lichaam als een vreemd voorwerp beschouwd en wordt hij van het lichaam afgeschermd door een goedaardige bindweefselvorming.

Daarnaast werkt een goede kennis van mij aan het UA met labomuizen en zij worden idd gechipt om bepaalde proeven optimaal te kunnen uitvoeren. Deze chips worden na de dood van een muis verwijderd door haar zelf en herbruikt in andere dieren. Dat zal zo ook wel in andere laboratoria gebeuren en dat dat problemen veroorzaakt kan ik mij wel inbeelden! Daarnaast heeft zij mij nog nooit gemeld dat ze ondervindt dat de diertjes tumorale ontaardigen rond zo'n chip ontwikkelen. Maar allesinds ga ik het haar wel eens vragen.

Frans Veldman schreef op maandag 12 maart 2007, 8:09:


Nou ja, misschien dat deze beestjes hetzelfde doen als compostwormen. Zo ziet het er wel uit. Maar ik zou het wel eens willen weten.

Els Kleverlaan schreef op maandag 12 maart 2007, 8:33:


Dus dan zijn het verschillende soorten. Klinkt aannemelijk. Ik zie inderdaad soms een grotere en een hele massa van die kleintjes. De kleintjes hebben trouwens ook vleugeltjes, lijkt het. Gisteren zaten er ook een aantal op mijn witte paard. Dus of ze kunnen vliegen of hij had gelegen en gerold.

Els Kleverlaan schreef op maandag 12 maart 2007, 8:33:


Ze zien er trouwens toch niet uit als larven (larven met vleugeltjes?) en het zijn er echt heel veel. Soms meer beestjes dan mest.

Moniek schreef op maandag 12 maart 2007, 11:33:


Mischien wouden ze hem wel optillen en meer naar huis nemen

eddy DRUPPEL schreef op maandag 12 maart 2007, 11:35:


Ja wie weet, wilden ze dat!

eddy DRUPPEL schreef op maandag 12 maart 2007, 10:36:


Ja kort gras maakt veel fructaan, juist het te korte gras dat onder het groeipunt is opgegetenraakt onder stress, veel mensen zijn verbaasd dat als het paard zo schraal staat er toch hoefbevangenheid kan optreden, ook in onkruiden bijv kan een heel hoog gehalte aan fructaan zitten.
Watts, K. A. 2005. Unlikely sources of excess carbohydrate in equine diets. Journal of Equine Veterinary Science 25: 338-344

Es

Moniek schreef op maandag 12 maart 2007, 11:35:


Op de foto's kan ik de beestjes niet goed zien. Alle (op een enkele uitzondering na, misschien) kevers kunnen vliegen. De vleugels liggen opgevouwen onder het dekschild. Denk maar aan een lieveheersbeestje, die kan wel vliegen, maar als hij ergens op zit zie je geen vleugeltjes. Als je de vleugeltjes van de "mestbeestjes" altijd kunt zien, kan je ervan uit gaan dat het geen kevertjes zijn.
De larven hebben vast en zeker geen vleugeltjes, maar misschien kan je de larven met het blote oog wel nauwelijks waarnemen, heb geen idee hoe groot die zijn.
Viel bij mij vanmorgen ook op dat er verschillende hopen mest uit elkaar gehaald waren. Kon ze niet meer rapen met de mestvork. Nog geen kevertjes gezien, maar misschien was ik nog te vroeg en was het nog te koud. Zal zo nog eens kijken.

Els.