Ilona Kooistra schreef op vrijdag, 21 mei 2004, 10:56:

Hoi Ilona,
Dat ben ik toch niet helemaal met je eens. Op onze manege staan diverse te magere pony´s in een stand. Maar ze zijn nog wel alert en kijken vrolijk uit hun ogen en de vacht glanst. Maar ik kan mezelf toch echt niet wijsmaken dat deze paardjes echt gelukkig zijn. Ze zijn zo mager omdat ze veel te hard moeten werken en in verhouding te weinig eten krijgen. Een blik in de ogen alleen zegt ook niet alles. De glans op de vacht zegt meer, maar ook daar zit verschil in. Mij is ooit verteld dat appeltjes op een paardenlichaam juist een teken zijn van gezondheid.

Groeten,
Ingrid

Nou voor de liefhebbers die dit volgden: onze mendoorgangen.
Gisteren diverse dingen uitgeprobeerd. Bij het hoofdstel vastpakken vond madame helemaal niets en schudde boos met het hoofd. Gevolg, het ging maar net goed over dat paaltje. Zo min mogelijk doorgangen genomen, maar we ontkomen er niet aan. Paar keer ging het rakelings goed. Op de terugweg echter ging het mis. Bij de eerst volgende doorgang stopte ze al een meter van te voren en deed net of ze het super eng vond. Dan moet je aansporen en tevens geruststellen. Kiest ze ineens voor een andere opening. Ja dat ging dus helemaal niet. Mijn man kon haar nog net op tijd pakken (ik heb geen zin in gepluk aan het bit)
Echter bij de laatste doorgang ging het echt mis en dat was voor mij ook de druppel hoor. Ze stopte weer, wil weer gaan uitwijken, maar ik zette haar aan zo van toe maar meisje. Echter ze neemt een sprong en we komen vast te zitten met 2 wielen. Ze moest terug, dat kon niet anders. Echter bij het zijwaarts teruggaan komt ze weer op dat afgezaagde paaltje uit, dus springt er vanaf en de wagen schiet los. Mijn man was te laat nu om haar hoofdstel vast te pakken. Terwijl ze los schiet springt ze het fietspad op (ligt er pal naast) bijna bovenop een fietser. Dat ging net goed. Alles nog heel, maar ik erg geschrokken. Isabella zal het nu ook wel gehad hebben met die dingen.

Ik denk alleen dat ik nu begrijp wat de grootste boosdoener is. Nl. dat `getrek` aan haar mond. Ik ben altijd heel rustig met mijn handen en vraag weinig van haar mond. Ze doet heel veel op de stem. Echter bij deze maffe kronkel die we moeten maken moet ik haar bewust sturen en nog snel ook. Maar ook tevens inhouden nu ze steeds in draf er door wil. Dat levert nog al wat druk op in haar mond. Ik denk dus dat daar het grootste probleem zit. Dat los ik niet op. Alleen maar als ik rechtdoor kan en dat kan niet. Dus nu acuut met de gemeente gaan onderhandelen. Voorlopig rij ik niet meer daar in het bos. Jammer, maar ik wil mijn paardje een beetje sparen (en de wagen ook).

Overigens iemand ooit van jullie met een mentoestel gewerkt? Zo niet dan moet je er eens eentje in elkaar knutselen en dan eens zien wat een kleine beweging van je hand al doet met de paardenmond. Schrik je nog van.

Ding is makkelijk te maken. 2 Haken in de muur op ca. 15 cm afstand. Touwtjes erdoor met aan 1 uiteinde (richting grond) een gewicht of blok hout van ca. 1 kg en aan het andere uiteinde een leidsel of teugel. Pak een stoel en rijden maar. Valt knap tegen, niet dan?
Ik vind dat dit niet alleen voor menners gebruikt moet worden, maar ook voor beginnende ruiters. Zodat ze zich bewust worden wat je doet met de paardenmond.

Groeten,
Ingrid

Hoi Piet,

Ik had nog een vraag over de wormenmest. Wat gebeurt met de ongewenste
paardenwormen die met de mest in de mesthoop gaan? Het wordt gezegd dat je
de wei met paardenmest niet mag bemesten vanwege de wormen. Gaan deze wormen
dood in de wormenmesthoop? Als wel, hoe? en binnen hoeveel tijd?
Ik heb je al gevraagd of ik een compostbin kan gebruiken voor
wormenmesthoop - je zei: ''ja" - maar ik heb het niet gezegd, dat het van
plastic is. Is dat een probleem?
Dank je voor je antwoord.

Groetjes,
Böske