Hoi Marijke,

Ik heb zelf sinds kort ook angst met het rijden ... Ik heb altijd op een
merrie gereden van 23 en daar kon ik heerlijke bosritjes mee maken, later
nog op 12 jarige (pittige) IJslander merrie gereden maar dat was iets te
hoog voor mij gegrepen. Ook nog een half jaartje op een IJslander ruin van 7
gereden en dat ging allemaal goed ...

Een tijdje niet gereden en toen weer les genomen bij een IJslanderstal, daar
kreeg ik meestal een paard wat bij mij paste, een wat rustiger paard dus.
Mijn merrie is nog hartstikke jong en sinds ik haar rij is de angst gekomen
...
Toen ze in Aalten stond om ingereden te worden heb ik een paar keer op haar
gereden, buitenritjes en dat ging allemaal hartstikke goed ik heb me daar
ook geen een keer angstig gevoeld.
Totdat ik haar mee kreeg naar huis en ik toch best zenuwachtig was voor het
eerste (buiten)ritje, het heeft al een half uur geduurd voordat we eindelijk
het erf af waren. Flenna ging duidelijk met mij aan de haal uiteindelijk
is het toch gelukt en ben ik met een halstertouw aan het andere paard naar
buiten gegaan ... Het ging allemaal best goed en zolang ik maar bleef
kletsen verdween mijn angst ook wel totdat het andere paard ergens van
schrok en ervandoor ging met als resultaat dat Flenna er achteraan ging
Daarna toch weer opgestapt met trillende benen (oops), de andere merrie
schrok weer maar dit keer gingen we in galop ! Voor het eerst gegaloppeerd
met Flenna en ik was echt doodsbang, ik heb ook vreselijk zitten gillen
(stomste wat je kan doen). Uiteindelijk heb ik mezelf weer bij elkaar
geraapt en ben ik rustiger geworden en heb haar terug kunnen nemen. Ik ben
toen afgestapt en heb de rest van de rit gelopen naast Flenna ...
De volgende keer rijden probeerde ik iedere keer uit te stellen omdat ik
bang was dat er weer iets ging gebeuren. Hartstikke fout natuurlijk en
degene die met mij ging rijden is absoluut nergens bang voor en ik werd
alleen maar banger ...
Het ritje ging op zich best goed en toen we omdraaiden om weer terug naar
stal te gaan kwamen een rijtje boompjes tegen, mijn vriendin zei dat ik wel
eens kon proberen om om de boompjes te gaan slalommen en ze ging mij
uitleggen hoe ik dat moest gaan doen. Ineens begint Flenna te bokken, ik kom
achter het zadel terecht en ben er dus van achteren afgebokt Flenna
rende weg om een stukje verder van het gras te gaan eten, ik weer
geschrokken van alles en een behoorlijke deuk in mijn zelfvertrouwen. Was
ook nog nooit van een paard afgevallen en nu dan ook nog van mijn eigen
paard ... Mijn vriendin heeft Flenna verder gereden terug naar stal en ik
zag af en toe in mijn ooghoek dat ze daar behoorlijk moeite mee had ... Ik
heb naast haar paard gelopen terug naar stal, haar merrie is veel te pittig
voor mij ...
Later heb ik er nog wel even opgezeten en heeft mijn vriendin er naast
gelopen maar heb ik verder niet meer op haar gereden ...
Toen ze in Harmelen stond heb ik nog wel 2 of 3x op haar gezeten maar de 1e
les ging redelijk, totdat ze weer begon te bokken. De 2e les zat ik net in
het zadel en toen begon ze te bokken en te gillen en de 3e keer hadden we
haar gelongeerd en was er weer niets aan de hand.
Erg moeilijk om dan weer alle moed bij elkaar te rapen om er weer op te
stappen ... Een heleboel mensen hebben al aan mij gevraagd wanneer ik nou
weer eens ga rijden maar voorlopig ga ik me er maar niet aan wagen ...

In ieder geval hoop ik door Natural Horsemanship een duidelijke
verstandhouding met Flenna te krijgen, ze kan behoorlijk eigenwijs zijn en
dat is soms best lastig ...

Groetjes Marsha

P.S. Er is een cursus die je kan volgen "Omgaan met Angst" die wordt bij
Mussarindil gegeven in Drenthe, waarschijnlijk ga ik die cursus volgen. Het
lijkt mij in ieder geval erg fijn om te leren hoe je weer rustig kan worden
als je paard iets geks uithaalt ...

hallo, ik ben Charlotte. Ik verzorg 3 paarden, 2 tinkers en 1 fries. Ik ben hartstikke geintresseert in nh, en dan vooral de denkmanieren (bv hempfling) ipv de trucmanieren (parelli, voest en roberts). Ik ben nu zelf het boek vcan hempling aan het lezen (ik snap[ het eindelijk....PRACHTIG)en geniet echt hoe die man het allemaal verteld en ben jaloers op hoe hij het voorelkaar heeft....je zal maar zo 3 dagen de natuur in kunnen trekken met je paard...dat wil ik ook, maar misschien komt het ooit nog....wie weet

Ik denk dat ik me hier wel vermaak, en misschien leuke mensen ontmoet waar ik en zij weer verder mee kunnen!

Groetjes Charlotte

Spirithorses schreef op zondag, 16 mei 2004, 11:37:


Helemaal mee eens hoor! Het is dan ook heel belangrijk om je paard echt te leren kennen en te leren 'lezen'...als het goed is doe je dit vooral met behulp van grondwerk voordat je ook maar aan inrijden e.d. denkt

Frans Veldman schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 21:17:

Marijke schreef op zondag, 16 mei 2004, 15:33:


Hoi Marijke,

Goed van je dat je geen haast wilt maken. Dat neemt al de druk weg met angst.
Wat is je angst precies? Bang om de controle verliezen? Bang dat je het verkeerd doet? Is er ooit iets gebeurd?
Ik denk zelf dat als je vertrouwen op de grond heel goed is, en je hebt het paard op de grond al veel geleerd dat de angst minder kan worden. Ik ben nog wel eens bang hoor, als ik me niet zeker voel, dan rijd ik gewoon niet, dan ga ik leuk wat anders doen. Ik heb vanaf december bijvoorbeeld evenwichtstoornissen gehad, dan ben ik gewoon bang, en doe het gewoon niet. Sinds een week is dat weer een stuk beter, nu moet er weer een eerste keer komen, die is ook altijd spannend, daarna gaat het weer gewoon goed.
De eerste keer vraag ik gewoon even of iemand me wat helpt, na een rondje of 2 heb ik mijn balans weer wat, en is het ok.
Mijn advies, probeer er een beetje achter te komen WAT voor angst je hebt, misschien voel je doodgewoon heel goed aan dat het (nog) niet veilig is. Angst kan ook een hele goede waarschuwing zijn hoor.

Groeten Esther

Frans Veldman schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 21:17:


Yes! Yes! Yes! Yes! Yes! Yes! Yes! Yes! Yes!
(zaal vol applaus )

voor wie vindt dat Frans nu weer lekker in zijn rol van zeurpiet zit:
de presentatie van dit middel tegen het "beestje" rammelt ook nog eens! Of is niet het uiteindelijke doel alleen maar een doodgewoon "voedingssupplement"? Beetje tegenstrijdig met het speciaal individueel moeten "opmeten".
Uitvinder serieus? Testen dan en op no cure no pay basis, en zo niet mag uitinder het fijn zelf opvreten nmm.
Lijkt Telsell wel.

Groeten, Egon

Marijke schreef op zondag, 16 mei 2004, 15:18:


Wat wij hierover schreven ging niet over jou persoonlijk, maar meer wat er iha gebeurt.
Maar je hebt nu al zoveel goed advies gekregen, dat ik me er maar niet meer mee zal bemoeien,
veel plezier,
Isabel

Frans Veldman schreef op zondag, 16 mei 2004, 16:13:


Hai Frans,
ik ben al een tijd op zoek naar hoefmesjes (links- en rechtshandig), maar heb wat moeite goede te vinden.
Welke gebruiken jullie voor jullie cursus, en zou er een mogelijkheid zijn dat jullie wat mesjes voor mij meebestellen?
Groet,
Isabel

Frans Veldman schreef op zondag, 16 mei 2004, 16:43:


Geweldig.
Dank.
Isabel

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 16 mei 2004, 9:48:


reactie ook op je eerdere vraag of die ouwerwetse paddestoelen dan toch beter zijn?

Nee, de paddestoelen zijn niet beter, en al helemaal niet voor paarden. De ulttakorte stroomafgifte van elektronische apparaten als van Gallagher die jij hebt, is nmm véél geschikter.

De hoofdreden om bij omweer, zover ik weet, het schrikapparaat uit te zetten, is om de rest van je electrische apparatuur in huis te beschermen. Het schrikdraad vergroot het oppervlak van je elektrische installatie wat door de bliksem te raken is. Beter en makkelijker dan uitzetten, lijkt mij om vóór het stopkontakt waar het schrikapparaat op wordt aangesloten een overspanningsbeveiliging te maken.
Dit zal er bij dure apparaten dan al wel in zitten, stel ik me zo voor... maar is ook niet moeilijk zelf te kopen/maken. De installateur heeft die spullen wel en legt het dan ook wel uit (ten minste hier in't dorp wel )

Groet, Egon

e m kraak schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 1:11:


Woon in Wijk en Aalburg, Brabant tegen Gelderland aan. Heb het helaas al uitgestoken en in een zak in de bruine container gedaan. Maar de volgende keer zal ik het fotograferen.

toedeledokie
Elsbeth

Charlotte Smit schreef op zondag, 16 mei 2004, 19:20:


Welkom zou ik maar zeggen. Je vind hier veel verschillende mensen die met verschillende methode's werken. Over die trucjes zou denk ik maar weinig hier eens zijn.
Bijmij komen hun vaak ook zo op mij over. Hoewel het geen trucjes zijn, maar vaak zo worden gebruikt.

Heel jammer

e m kraak schreef op zondag, 16 mei 2004, 20:38:


Die stroom afleiders waar Frans het over had verkoopt Welkoop (Aceco / Boerenbond / etc.) van merk Gallagher.
Schiet me net te binnen hoe ik het vroeger meest simpel had opgelost (gratis! - maar ik heb al jaren geen schrik mee aan staan, vandaar):
schrikdraad buiten gewoon ontkoppelen, dus het draadje wat de klok verbindt met het schrikdraad van het schrikdraad afhalen. Als dat verbonden zit met zo'n Gallagher-stekkertje gaat dat heel makkelijk (de klok kan dan ook wel uit natuurlijk ). Nadeel is dat er wel iemand aanwezig moet zijn die de bui ziet aankomen.

Toch liever geen bui,
Egon

Piet schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 6:51:


Ik heb het even opgezocht. In zeewater zou zitten: zout, stikstof, zuurstof, koolstofdioxide, argon, organische stoffen, plantaardig plankton en dierlijk plankton, rondzwevend zand en slik.
Zeezout heeft als hoofdbestanddeel natriumchloride. Verder mangesiumsulfaat, calciumcarbonaat, kaliumbromide, strontiumzouten en fluoriden.

Hieruit zou je kunnen denken dat er na verdamping van zeewater meer overblijft als het zeezout alleen.

toedeledokie
Elsbeth