jo schreef op donderdag, 6 mei 2004, 10:03:


- Over onwetendheid en vooroordelen gesproken zeg..... Bedankt voor het schitterende voorbeeld!


- .... euh. Is dit inhoudelijk of zijn dat persoonlijke insinuaties?! Ja, ben inderdaad van een vorig leven weggegaan; daar lag een groot emotioneel verlies aan ten grondslag.
Wat ik verder met veel voldoening achter me gelaten heb is de bemoeizucht van anderen die menen vanuit een hogere moraal redenerend alle recht van de wereld te hebben over een andere te oordelen en te beslissen.


- Tja, dat ligt in 'dit soort landen'wat moeilijk. Bovendien, tis geen religie hoor en uitdragen heb ik geen behoefte aan. Ik hóóp dat mijn rijmaten en anderen zien wat we doen en zich dan afvragen of hun manier inderdaad de enige is. Dat is een realistische doelstelling.

josien schreef op donderdag, 6 mei 2004, 9:39:


---Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Ik heb zelf ook jaren met de Hempling-methode gewerkt en hij werkt wel degelijk met druk. Je paard achterwaarts willen laten gaan met lichaamstaal is ook een vorm van druk naar mijn mening. Dit verschilt niks met het concept van Parelli.


---Elk paard is verschillend. Na jaren met de Hempling-methode gewerkt te hebben (met succes!) sloeg deze methode bij mijn nieuwe paard dus totaal niet aan! Zij raakte in paniek van deze methode, tijd voor iets nieuws dus en Parelli sloeg wel aan. Ik zou dit dus per paard bekijken en niet alles over één kam scheren. Goed naar een paard kijken en kijken hoe je het paard het beste kan bereiken is toch een belangrijk concept in het NH?


---Mijn paard ook, de methode komt uiteindelijk op hetzelfde neer


---Ik denk dat de definitie van druk niet bij iedereen hetzelfde is op dit moment. Onder druk wordt bij Parelli verstaan 'het opzij gaan voor een suggestie', niet eigenlijke druk dus bijvoorbeeld het trekken aan het halster e.d. In feite is dit dus hetzelfde...
Het leiden heeft zeer zeker met lichaamstaal te maken, maar de paarden waarmee Hempling werkt lopen ook niet zomaar mee, daar is eerst ook een soort van 'join-up' aan vooraf gegaan (een vorm van druk dus!, in het geval van Parelli is de Porcupine een handige vorm van het begin van de communicatie). De definities worden hier door elkaar gehaald, jullie hebben het niet over dezelfde vorm van druk volgens mij...


---Het op bepaalde posities gaan staan van Hempling noem ik ook 'druk'. Het reageren op een suggestie. Het enige verschil is dat Parelli rekening houdt met de mensen die nogal impulsief zijn, nog oude gewoonten gewend zijn en de mens dus een hulpmiddel biedt om niet gelijk met verwarrende lichaamstaal aan te komen. Er zijn ook mensen die dit makkelijker kunnen (en het hele boek van Hempling van A-Z leren en goed doorlezen) en dus daadwerkelijk zonder hulpmiddel dit kunnen doen. Werkelijkheid is dat veel mensen nog zo aan hun oude gewoonten vasthouden dat de Hempling-methode te 'vrij' is en deze soort mensen dus oneerlijk met het paard omgaan. Verwarrende lichaamstaal, te opdringerig zijn, te snel geneigd zijn om het paard iets op te dringen, noem maar op. Beide methodes werken prima naar mijn mening, en zonder echte druk (iets waarbij je het paard dus iets opdringt vind ik). Bij Hempling ga je niet lopen trekken aan een halster, bij Parelli ook niet. Als ik eerlijk moet zijn vind ik het Parelli-programma beter uitgedacht, vooral voor de mens die de hele gedachtengang achter NH langzaam leert begrijpen. Maar beide methodes werken dus met druk in de vorm van 'reageren op een suggestie', niet met dwang. Misschien is het handig om eerst te weten wat jullie verstaan onder 'druk', ieders definitie is anders. Volgens mij is dat in dit geval ook zo. En het helpt om je in beide methodes te verdiepen, pas dan kun je oordelen en inzien wat de verschillen/overeenkomsten zijn en met welke dingen je het niet eens bent e.d.

Groetjes,
Linda

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 6 mei 2004, 10:26:


---Ik ben dan wel geen hoefsmid, maar Tamara heeft dit laatst ook gehad. Je hoeft er eigenlijk niks aan te doen, het slijt vanzelf als het goed is af. Als het echt irritant is voor Isabella kun je er misschien wat afhalen, maar niet meer dan nodig is lijkt mij het beste

Groetjes,
Linda

Linda schreef op donderdag, 6 mei 2004, 11:16:

Hoi Linda,
Gelukkig komt het dus vaker voor. Ik begon me toch een beetje zorgen te maken dat het niet normaal was of zo. In boeken en internetsites zie je altijd nette verzorgde en "hele" stralen. Maar Isabella heeft er minder last van dan ik (haha).

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 6 mei 2004, 10:09:


Dank U!

En inderdaad , een gewone vraag kan door al dat gediscussieer niet meer worden beantwoord. Had ik ook last van, Alleen Frans reageerde.

Groet,
Hester

Hallo Ingrid,

Een straal bijsnijden dit kan helemaal geen kwaad.
Je moet alleen niet alles wegsnijden, zodat de straal geen grondcontact meer maakt.
De punt gaat vaak wat loszitten en deze kan je wat in korten.
Dit kan geen kwaad.
Verder kan je gewoon de loszittende stukjes verwijderen.

Hou de balans van de hoef in de gaten.
Je weet hoe dit moet, want dat heb ik je geleerd toen ik bij je ben geweest.

suc6
Bram

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 6 mei 2004, 10:26:


Wellicht weet je dat ik het iets anders doe, nl. strasseren. En mijn smid snijdt altijd de straal bij. Gewoon, om er geen vuil in te laten komen. En zelf vraag ik me af of het zin heeft om die dode stukken natte straal nog te laten zitten. Het maakt dan weliswaar contact met de grond, maar hoeveel nut heeft dat dan?
Op de reguliere cursus hoefbekappen snijden ze zo verschrikkelijk veel weg, dat ik er bijna buikpijn van krijg. Vorige week nog een shetlander bekapt, zeer tevreden over, net als de eigenaar, maar die straal was zo vreselijk nat! Ik weigerde om erin te snijden, wilde het laten zitten. De docent vond dat maar nix natuurlijk en pakte zijn renetten en flats.. weg was die natte zooi. Wat ik er van heb opgestoken is dat je er best wat van af kan halen! Zelfs als je ervan overtuigd bent dat het onmogelijk is.


Nee natuurlijk niet! Er zit altijd wel een stukje iets los. Maar dat is pas als ze echt nodig bijgewerkt moeten worden. En het vijlen hou ik keurig bij, maar die stralen,... brr. Dat laat ik de smid doen.

Dan zou er dus wat loos zijn met

Maak je geen zorgen...>


Reactie van mij ook goed?
Hester

bart schreef op donderdag, 6 mei 2004, 11:40:

Hoi Bram,
Dank je voor je reactie. Ja ik heb het geleerd, maar de praktijk valt tegen hoor. Isabella maakt er nog altijd een spelletje van met mij. Van de week gaf ze eindelijk haar "geklier" eens op en ging ze over mijn schouder mee staan te kijken met haar neus bijna op haar hoef om te kijken of ik het wel goed deed. Nou ja zeg, de wijsneus.

Groeten,
Ingrid

hester schreef op donderdag, 6 mei 2004, 11:43:

Hoi Hester,
Ja natuurlijk. Praktijk-ervaringen en verhalen zijn in mijn ogen altijd nog veel waardevoller dan adviezen die zo uit boekjes zouden kunnen komen. Dus dank voor je reactie.

Nou het zat zo los gisteren, dat ik gewoon met een nijptang het stuk eraf gehaald heb. Isabella stond er zeer ontspannen bij deze keer dus dat zal wel goed. Alleen bij de ballen heb ik het maar laten zitten. Voor het oog maakt de straal nu nog grondcontact.

Groeten,
Ingrid

Die zich toch afvraagt hoe een "wild" paard dit oplost.

Hoi,
En dan gelijk nog maar een vraag over de zwilwratten.

Ik doe daar nooit wat aan, maar het is me al een paar keer opgevallen dat Isabella deze zelf bijhoudt. Ze bijt ze nl. af als ze te lang worden (voorbenen dan).

Doen jullie wat aan de zwilwratten (als deze erg lang worden)?

Groeten,
Ingrid