Rody schreef op maandag 13 februari 2006, 17:48:


Hoi Rody,

Ik heb twee jonge paarden. De vierjarige wordt binnenkort voor het eerst door mij bereden. Ik heb hem vanaf 9 maanden "Parelli" opgevoed.
Als ik angstig was geweest was het een ramp geworden want ook in het Parelli-programma daag je je paard een beetje uit en krijg je hem weleens tegenover je. Die angst van je t.o.v. een jong paard is een groter probleem dan het paard zelf.

Toch kan ik me heel goed voorstellen dat je je paard nooit meer weg wilt doen. Dan zou ik adviseren. Begin aan de Parelli-cursus, heb geduld en doe grondwerk het komende jaar. Je zult versteld staan hoe leuk dat is !!
Hoeveel er valt te leren en dat je relatie met je paard zoveel duidelijker wordt. Met name zijn respect voor jou.

Tegen volgend voorjaar kun je het paard door Eddy Modde (Parelli-instructeur) laten beleren. Hij doet dat in een aantal weken op een hele fijne goede manier.
Daaraan gekoppeld komt een cursus voor de eigenaren van de vers beleerde paarden zodat je alles samen kunt opbouwen. Onder goede begeleiding. Het kost wel wat.. maar je paard inruilen voor een andere kost misschien netzoveel. Ga je de uitdaging aan? Succes met alles.

Natuurlijk ik

Michiel schreef op donderdag 16 februari 2006, 9:42:


Het is meer de spierkracht die nodig is om de vijl rond de hoef te trekken. Bij een harde hoef moet je die veel vaker erlang trekken om eenzelfde resultaat te verkrijgen. Als die hoefwand ook nog eens erg dik is, nòg eens veel vaker. Je kunt dit vaker doen, of harder drukken, waardoor de vijl er meer afraspt in 1 haal. Beide handelingen kosten veel kracht, mede omdat je ook nog eens krom staat. Het laten staan op de standaart, dat gaat wel, maar tòch houd ik met 1 hand de hoef vast, dus heb ik maar 1 hand om de vijl te hanteren.

Nou ja.. ik heb het probleem opgelost door een kniptang te kopen. Zo knip ik eerst de stukken eraf en hoef ik alleen de haken eraf te vijlen. Bovendien kan ik de hoefwand zo gemakkelijker gelijk van dikte maken..

Misschien ook een oplossing voor Belinda??

Trea

Piet schreef op donderdag 16 februari 2006, 11:14:



Voor mij precies zo, m'n hersens willen er niet aan wennen.
Mensen zij hier verschillend in, geeft niets.
Dat wil helemaal niet zeggen dat we die leer technieken niet
gebruiken hoor ... let op dat is iets geheel anders.

Als ik me er toe zet, dan kan ik die technische brei snappen en herkennen als iets wat ik spontaan en intuïtief al voor een deel doe. Een specialist kan wellicht kleine beetjes bijschaven bij mij oke.

En inderdaad passie, plezier, kalmte, duidelijkheid, samen stil staan, hoofd tegen hoofd, vriendelijkheid, gezamenlijkheid, samen de zelfde kant op kijken. Al deze dingen boeien me meer dan skineriaans. En zijn waardevoller in mijn ogen. Het een sluit het ander niet uit, natuurlijk.

Michiel

Trudy schreef op donderdag 16 februari 2006, 4:22:


ik ben t met je eens hoor !! ik had de site al eerder gezien en heb t gewoon weggeduwd, echt een geval met aandacht tekort.

maar het ergste is eigenlijk, dat de mensen slecht over natuurlijk bekappen gaat denken door één stom verhaaltje, terwijl dat paard slecht ging lopen van een andere manier van bekappen..

t is me toch wat

Groetjes,

special schreef op donderdag 16 februari 2006, 13:50:


Nee idd een paard kun je niet 100% vertrouwen...
maar mensen ook niet! iedereen doet wel eens iets geks denk ik, maar paarden willen wegrennen, en dat kan in zo'n situatie niet. ja dan heb je weg kans om geplet te worden.
ik dacht ook van dies ( n haffie van pien) dat hij zoown lieve tuttelschattie was en dat ie nooit een vlieg kwaad zou doen. ja jammer.. toen had ik een gat in mn oor hup naar t ziekenhuis. maar ik vergeef ht hem weetje.. hij stond zn hele leven lang alleen en was pas bij pien & jack. ik zat aan zn grote geliefde te krauwelen.. en dat mocht niet. hij reageerde uit angst, nu is het een heel ander paard. is nu echt thuis op spirithorses ( vind ik ) en heeft zn draai daar gevonden. echt leuk om te zien, hij is een schatje , echt. maar dat ie mij gebeten heeft is misschien ook zo'n reactie.
iets totaal onverwachts...

maar dit betekent niet voor mij dat ik nu geen ''vreemde'' paarden meer aai ofzo.. ik ben totaal niet bang voor hem. maar toch kijk ik toch soms nog effe achterom.

Groetjes,

Anne

Huertecilla schreef op dinsdag 14 februari 2006, 20:26:


Met dank voor het antwoord op een praktische vraag. Boottouw is hier heel makkelijk te krijgen, maak ik dus al jaren halstertouwen van.
Verder gaat dit onderwerp een kant op, waar ik (nog) weinig van snap. Moet nog helemaal beginnen bij het begin wat "leren" betreft. Maar heb wel eens gehoord dat je nooit te oud bent om dát te doen, dus er is nog hoop.
Groet, Els.

Verbeke Annemie schreef op donderdag 16 februari 2006, 11:48:


Tsja, dat is wat de literatuur erover zegt. De waarde in het bloed zegt echter niet zoveel over het al dan niet hebben van een magnesiumtekort, het zegt meer iets over de laatste maaltijd.


Proberen wat het effect is kan geen kwaad denk ik.

Groeten en succes.
Frans

Cassandra Berg schreef op donderdag 16 februari 2006, 13:57:


Het grappige is, dat aan het andere eind van de machine de spiritualiteit staat. Met de ervaring en inzichten van Verlichting als voor mij hoogste vorm.

Gaat niet te ver voor een paardenforum, wel lekker diep
Net als mensen leven paarden in de zuiverheid van verlicht bewustzijn.
En daar is het ook allemaal actie en reactie !!!

Je bus voorbeeld, bijvoorbeeld ...
Er waait een geur van bloemen je neus binnen, die geur roept spontaan gedachten op aan je moeder, en krijg je zin om naar haar toe te gaan, je auto is weg en je ziet een bus langs rijden, hé dat kan ik ook doen!

Zie je actie en reactie, als een ketting rijgen de gedachtes en gebeurtenissen en gedachtes zich aaneen. Daar helder bewust van zijn, wordt verlicht bewustzijn genoemd.

Michiel

Cassandra Berg schreef op donderdag 16 februari 2006, 13:39:


Skinner is geen methode. Het is een beschrijving van hoe leerprocessen werken.


Om het aan te vullen zul je toch eerst de basis (=Skinner) moeten begrijpen.

Frans

Cassandra Berg schreef op donderdag 16 februari 2006, 13:57:


Waarom zou je naar de stad willen...
Is dat geen gevolg van een leerproces?


Schiet niks tekort. Blijft een prima beschrijving van hoe eerdere ervaringen nu je gedachten (en dus handelen) sturen.

Als de bus tien keer te laat komt waardoor je in de regen kou staat te lijden dan zorgen die negatieve ervaringen ervoor dat je de volgende keer minder geneigd bent de bus te nemen.

Blijkbaar bevalt de bus je, en bevalt de stad je.

Groeten,
Frans

niemand? jammer...

Ilsejee schreef op donderdag 16 februari 2006, 15:51:


Hallo,
Mijn ontwormschema:

Februari: Panacur
Mei: Equest
Augustus: Equimax
November: Equest

Groeten,
Monique