Ik schrijf het maar even aan deze kant. Het gaat over zo maar een gedachte die bij me opkomt over wintergras, fructaan en
hoefbevangenheid.
Iedereen die denkt een antwoord te hebben op mijn volgende vraag: "graag!". Want dit berichtje staat vol speculaties en aanname's, simpelweg omdat ik de weg niet weet om achter definitieve antwoorden te komen.
Ik loop al maanden met het idee, dat we mogelijk met zijn allen rond het hele fructaan gebeuren iets over het hoofd zien, of ergens langs kijken zonder het te zien.
Ik vind het min of meer aannemelijk dat het gras in deze tijd fructaan opneemt om dat als een soort anti- vries te laten werken. Je kunt dat nog wel als natuurlijk zien. Hoewel je je af kunt vragen of gras ongelimiteerd fructaan kan blijven opslaan? Als er geen verbruik is, of misschien een minimaal verbruik om in leven te blijven, (want het hoeft nu niet te groeien) Waar blijft die zooi dan? Hoe natuurlijk is het dat een plant maar voedingstoffen op blijft slaan, terwijl het niet nodig is?
Maar laten we ervan uitgaan dat het programma van Frans in zo verre klopt, dat het een aardige indicatie is van het verloop van het fructaangehalte in gras.
Nu lopen onze paarden daar van te eten.
Het fructaangehalte is al 2 dagen hoog en hier en daar nog stijgend.
Bloedje link zou je denken. En toch: er gebeurt niks. Tenminste, voor zover ik kan overzien.
Dus dan zou je denken: "het maakt niks uit voor een paard wat altijd buiten loopt hoe hoog het gehalte is"
Zou de natuur daar geen rekening mee gehouden hebben? Heeft zij dat niet geregeld?
Is het niet simpelweg zo, dat juist omdat het koud is, en een paard buiten loopt, hij veel meer suiker -brandstof- kan verwerken en gebruiken in zijn darmkachel ?
Stel dus: je paard loopt altijd buiten, krijgt geen onnatuurlijke suikers bijgevoerd en eet dus eerlijk natuurlijk voer.
Moeten we dan bang zijn voor de gezondheid van een graseter als hij gras eet?
Piet
Warboel
