Sabrina Wuyts schreef op woensdag, 24 maart 2004, 22:43:


Ik kan dat echt onderschrijven.
Hempfling heeft mij echt leren rijden en met een paard omgaan.
Als man van 49 met een hernia kreeg ik het advies van een fisiotherapeut om te gaan paardrijden. De spieren rond je bekken worden er enorm door gestimuleerd volgens hem.
Mijn vader had een grote Hanoverraan en een kennis van hem had altijd les gegeven. Dus ik op dat paard met het idee dat ik had leren auto rijden ook, dus dat moest kunnen. Het dier (15jr) deed natuurlijk wat het wou,ik zat op een hobbelende vleesberg.Toen de instructrice ging zeggen datik hem maar eens goed moest laten voelen wie de baas was, ben ik eraf gestapt en gezegd dat het echt niks voor mij was.
Naar de bieb en daar ondermeer het boek van Hempfling geleend, op die manier met een paard leren omgaan sprak me veel meer aan. De uitleg die hij o.a gaf over het doorzitten, meegeven met je bekken, leek me veel logischer dan bij elke tweede stap omhoog komen met je kont.Ik dacht toen al dat heb ik een cowboy nog nooit zien doen en die zitten toch hele dagen op de rug van een paard.Misschien was die terapeut toch wel niet zo gestoord als ik dacht.. ..
Begonnen met grondwerk, wat prachtig dat je met je houding op de grond een paard van gang kan laten veranderen, kan laten stoppen, allerlei oefeningen doen. enz.
ik denk dat ik de eerste 2 maanden er niet meer op gezeten heb, maar alleen rondjes in een kleine ruimte heb meegestapt. Als je na zo'n periode weer op het paard klimt (zonder zadel!!)is het gevoel echt anders, hij luistert naar jou, teugels heb je eigenlijk niet nodig, zeer zeker niet om te stoppen of de bocht om te sturen, en het rijden was een enorme massage en spierontwikkeling voor mijn rug.Het kwam zover dat ik weer gewoon kon gaan werken. Dat betekende datik bijna geen tijd meer had om te rijden, paard werd verkocht en dat was dat, met pijn in het hart maar veel vriendelijke dank aan mijn terapheut op vier benen..
Nu na vier jaar verandert de zaak, ik krijg veel meer vrije tijd en heb me voorgenomen om tzt een paard te kopen. Ruimte heb ik genoeg. De laatste maanden gezocht naar iets waar ik les kan nemen, een gewone manege komt niet in aanmerking heb ik wel gemerkt. Maar helaas is er niemand bij wie ik mijn kennis weer op kan halen. Het zou wel eens leuk zijn om ervaringen met iemand te delen. Dus voorlopig heb ik het boek maar weer geleend en studeer ik daar weer in.
Ik moet eerlijk zeggen, dat ik geen ervaring heb met Parelli, ik heb erover gelezen wat ik te pakken kon krijgen, zolang je bezig bent met jezelf tesamen met je paard is het altijd goed denk ik, maar wanneer je je paard met scheuren aan de teugels, slaan met je hielen en zweep moet dwingen om te doen wat jij wilt, zal je nooit prettig en vanzelfsprekend rijden.
En de Hempfling methode? Het kost je een paar kwartjes om het boek te lenen of een aantal euro om het te kopen, maar that's it!
Groeten
Piet

Hoi

Ik ga even van parelli uit maat de positie waar je zelf staat is die om je paard aan te drijven,sta jij dus gericht op de voorhand dan snapt jou paard echt niks van een zweep,zelf heb ik in mijn menperiode de zweep uitsluitend mogen gebruiken als aanwijsstok,bv drijvende hulp omdat je nu eenmaal geen beenhulpen kunt geven op je paard.Dus met de slag van de weep,kun je link of rechts iets bijsturen,maar niet slaan,dit moest heel suptiel gebeuren.Verder deed ik ook belonen met de zweep onder het mennen effies lekker bij zijn kontje krabbelen als beloning.
Een zweep gebruiken door te slaan is mijns inzien uit de boze,mijn ijslander is hierdoor totaal verknipt,haar vorige eigenaar vond het leuk haar met zweep in de wei op te jagen om haar beweging te geven,nou als ik met zweep rij dan flipt ze totaal,dat beest is hier doodsbang voor.Ik gebruik dus nooit geen zweep,ben nu wel bezig met opbouwen van vertrouwen on de carrotstick,maar helemaal ontspannen is ze dan niet meer.Ook probeer ik nu soms het zweepje van mijn vriendin over te pakken en het dan in mijn hand te houden,het gaat wel beter,maar haar oortje houden mij heel erg in de gaten.Maar ze vertrouwd mij nu wel zo goed dat ze me er niet afknetterd,en dat deed ze bij haar vorige baasje wel,slim paard!Doei Els

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 24 maart 2004, 22:40:

henny wittenaar schreef op donderdag, 25 maart 2004, 8:45:


Veel paarden kunnen toch wel meerder gangen,maar vaak herkennen hun eigenaren het niet,onze fjord tölt ook en er loopt hier ook een shet en fries met töltaanleg.Heel leuk om te zien,die fjord waar jij over schrijft wat heeft ie voor vader,het karakter komt heel erg overeen met onze Kato.Zou ook een perfekt endurance paard zijn,onvermoeibaar en altijd hoog tempo,ze stapt 7 km per uur.GRoetjes Els

Karen Koomans schreef op donderdag, 25 maart 2004, 0:10:

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 24 maart 2004, 22:40:


Hoi Ingrid,

met mennen heb ik totaal geen ervaring, maar longeren wel.
Ik begin altijd met jonge paarden in vrijheid te longeren. Dat doe ik in de paddock. Die is niet erg groot dus ik kan onmiddelijk ingrijpen als het paard ergens in de hoek blijft staan.

Heb je je pony al eens ooit vrij gelongeerd?
Op die manier bepaal jij waar je pony gaat en aan welke snelheid. Dat maakt jou enorm dominant. Het is ongelooflijk wat je daarmee bereikt. Ze gaat jou als leider zien en je volledig vertrouwen. Na een betrekkelijk korte tijd gaat ze mooi rond je blijven lopen en reageren op het kleinste signaal. Zo kan ik mijn lievelingsmerrie door de circel van hand laten veranderen of van volle gallop met een enkel gebaar laten stoppen op de achterhand. Dit laatste doe ik wel maar zelden want ik wil ze niet vernielen natuurlijk!

Als ze echt bij je blijft staan en niet van je weg loopt mag je eens heel duidelijk zijn, in de natuur is de leider dat ook hoor. Je hoeft daarom misschien nog niet eens te slaan. Intimidatie is zeker zo belangrijk! De hoogste in de rang hoeft geeneens meer geweld te gebruiken om iemand te vertellen dat hij aan de kant moet gaan.

Dit is wat je kan doen: Flapper met je armen, maak je groot en sterk, roep eens of doe desnoods een apendans! Heeft dat allemaal geen effect dan zul je haar eens een duidelijke tik moeten geven.

Dat is het voordeel van de jonge paarden waar ik mee werk, die zijn nog niet bedorven dus ik heb maar een heel zachte inpuls nodig om ze "op te drijven."

Begrijp me ook niet verkeerd, ieder paard is anders en het is echt niet de bedoeling je paard doodsbang van je te maken. Bij het ene paard is het voldoende dat je je vinger omhoogsteekt en bij het andere moet je misschien op en neer springen, met je armen zwaaien en noem maar op.
Je moet maar net zover gaan tot ze rustig van je weg draaft. In het begin kan het zijn dat ze even verschikt van je houding maar als je haar dan rustig aanspoort om verder te lopen gaat ze al na een paar rondjes "smakgeluidjes" maken. Dat wilt zeggen dat ze met haar tong gaat likken over haar lippen. Als ze dat doet ben je heel goed bezig, dat wil zeggen dat ze op haar gemak is.

Als je een stukje kan afmaken waar je haar vrij kan longeren zou ik dat beslist doen!

Groetjes van sabrina

Sabrina Wuyts schreef op woensdag, 24 maart 2004, 22:43:

Hoi,
Of als je je wilt oriënteren op NH, koop dan het boek 6 verschillende visies op natural horsemanship.
Daar staat zowel parelli in, als Klaus Hempfling, maar ook TTouch en Emiel Voest. Allemaal met kleine oefeningen alvast, enz.
Weet zo niet het ISDN nr. (boek niet bij de hand).

Groeten,
Ingrid

Isabel van der Made schreef op woensdag, 24 maart 2004, 22:45:

Hai Isabel,


Ja ehh het echte snelle werk is het allergaafst, dan vergeet je alles en iedereen en ben je gewoon 1 met je paard en wham alle mensen voorbij (op veilige afstand). Tranen in je ogen van de wind en alles zoeft voorbij. Het is het leukst als het waait. Zo voel ik dat tenminste met Baladeika, ik kan haar heel veilig rijden, ze reageert goed op versnellen en vertragen en ik kan dus veilig zo'n rengalop uitvoeren. Echt helemaal super geweldig gevoel!


Gaaf! Dat is het leukste he... Als je merkt dat er een paard in de buurt komt en dat ze dan (zonder dat je iets met je lichaam doet, je denkt het slechts) dat je je paard dan onder je voelt versnellen en versnellen gewoon omdat hij NIET ingehaald wil worden. Hehe dat is pas lol, als jij en je paard hetzelfde willen.

Leuk dat je hem hengst hebt gehouden. Geen enkel paard wat ik zal gaan laten ruinen, het is zonde ze worden en veel stabieler van en ik houd juist van die eigenaardigheden. Bala is ook nooit hetzelfde (merrie), ik ben dat ook niet en dat houdt het 'spannend' (even tussen haakjes: Jack is een ruin en toch echt een geweldig leuk dier, nooit hetzelfde dus natuurlijk zijn er leuke ruinen maar over het algemeen worden ze toch 'vlakker' nadat ze geruind zijn)


Ja dat is een ideale situatie! Dat gebeurt in de endurance ook, een vette rit en daarna echt een paar weken rust in de wei en heel licht werk.


Ja. Met 1 opmerking daar tussen. Volgens mij is het zinvoller om een heel rustig drafje tussen de stap te doen. Ze warmen minder op als je slechts stapt, stappen na het galoperen (heel heet en bezweet) is zelfs erg slecht als het koud weer is! Ok, door de duinen bergje op bergje af is dat wel voldoende maar als je een recht pad hebt is het beter om ook al te draven.


Ja nou ik ga dus ook niet 5 dagen intensief rijden, dat komt gewoon niet goed. Ik kan prima 5 dagen lang op haar rug zitten denk ik (haar rug is gewoon goed, maar die spieren daar krijgt ze last van door het galoperen) die echte rengalop dat moet ik gewoon uitstellen. Het is niet anders. De eerste dagen zullen we ons vermaken met de zee, het is jammer dat dat water zo koud is anders konden we gaan zwemmen. De eerste dagen wellicht gaan rijden met de andere nvvr-ruiters en ons aan hun tempo aanpassen. De laatste 2 dagen kijken wat ze aankan en wat ze wil.

Eigenlijk wil ik nu weleens kijken wie er harder kan, bala of haris. Dat hebben we nog nooit gedaan omdat Harisha nog niet zo oud is. Maar nu is ze 5 jaar en denk ik dat dat wel kan. Gewoon kijken hoeveel lol die paarden er in hebben om wedstrijd te rijden. Van baladeika weet ik dat ze zich niet in wil laten halen, ik heb op de renbaan gelopen met haar (geen wedstrijden), tegen een andere arabier die echt geraced heeft. Die had een echte winnaarsmentaliteit en dat heeft Baladeika enorm over genomen. Ze was 5 toen we dat deden en in het begin was dat andere paard sneller en had meer karakter om te willen winnen. Later deed Baladeika steeds harder haar best (uit zichzelf) om te winnen en dat lukte haar uiteindelijk ook nog. 60 km geklokt door de eigenaar van de renbaan op een baan van 750 meter (vrij kort dus, veel bocht). Hij was impressed over haar snelheid en zei dat we er iets mee moesten doen. Heb ik over nagedacht en het niet gedaan. Er zijn veel regels aan verbonden en ik geloof niet dat het goed is voor een paard en ik wil haar gewoon zo gezond mogelijk houden.


Ja ik was inderdaad ook al op dit spoor aan het denken. Karen heeft me een link gestuurd van een artikel wat hierover gaat, ik ga het straks lezen. (maar eerst rijden, het is prachtig weer) Misschien vind jij het ook interessant: http://www.horsecity.com/stories/061702/hea_performan_HB.shtml


Das dus een dilemma wat ik heb. Ik heb een barefootzadel, wat een zadel zonder boom is. dat betekent dat al mijn gewicht op een heel klein opppervlakte drukt als ik in de stijgbeugels sta...

Toen ik nog een zadel met boom had ging ik altijd in verlichte zit "zitten" (staan dus) maar nu ben ik daar wat vertwijfeld over door die hoge druk op 1 plaats...



Het is wat een lang verhaal geworden, komt doordat ik enthousiast word door het onderwerp.. Ik ben ook benieuwd naar jouw verhaal.. Heb je dat hengstje niet meer? Heb je nu andere paarden?

Groet Ilona