Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 24 maart 2004, 22:40:


Hoi Ingrid,

met mennen heb ik totaal geen ervaring, maar longeren wel.
Ik begin altijd met jonge paarden in vrijheid te longeren. Dat doe ik in de paddock. Die is niet erg groot dus ik kan onmiddelijk ingrijpen als het paard ergens in de hoek blijft staan.

Heb je je pony al eens ooit vrij gelongeerd?
Op die manier bepaal jij waar je pony gaat en aan welke snelheid. Dat maakt jou enorm dominant. Het is ongelooflijk wat je daarmee bereikt. Ze gaat jou als leider zien en je volledig vertrouwen. Na een betrekkelijk korte tijd gaat ze mooi rond je blijven lopen en reageren op het kleinste signaal. Zo kan ik mijn lievelingsmerrie door de circel van hand laten veranderen of van volle gallop met een enkel gebaar laten stoppen op de achterhand. Dit laatste doe ik wel maar zelden want ik wil ze niet vernielen natuurlijk!

Als ze echt bij je blijft staan en niet van je weg loopt mag je eens heel duidelijk zijn, in de natuur is de leider dat ook hoor. Je hoeft daarom misschien nog niet eens te slaan. Intimidatie is zeker zo belangrijk! De hoogste in de rang hoeft geeneens meer geweld te gebruiken om iemand te vertellen dat hij aan de kant moet gaan.

Dit is wat je kan doen: Flapper met je armen, maak je groot en sterk, roep eens of doe desnoods een apendans! Heeft dat allemaal geen effect dan zul je haar eens een duidelijke tik moeten geven.

Dat is het voordeel van de jonge paarden waar ik mee werk, die zijn nog niet bedorven dus ik heb maar een heel zachte inpuls nodig om ze "op te drijven."

Begrijp me ook niet verkeerd, ieder paard is anders en het is echt niet de bedoeling je paard doodsbang van je te maken. Bij het ene paard is het voldoende dat je je vinger omhoogsteekt en bij het andere moet je misschien op en neer springen, met je armen zwaaien en noem maar op.
Je moet maar net zover gaan tot ze rustig van je weg draaft. In het begin kan het zijn dat ze even verschikt van je houding maar als je haar dan rustig aanspoort om verder te lopen gaat ze al na een paar rondjes "smakgeluidjes" maken. Dat wilt zeggen dat ze met haar tong gaat likken over haar lippen. Als ze dat doet ben je heel goed bezig, dat wil zeggen dat ze op haar gemak is.

Als je een stukje kan afmaken waar je haar vrij kan longeren zou ik dat beslist doen!

Groetjes van sabrina

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 25 maart 2004, 11:33:


Daar wilde ik je nog voor waarschuwen, als je op die manier te werk gaat neem jij ineens de leiding over. Als je pony altijd min of meer de baas was kan het goed zijn dat ze zich verzet!

Dan kan je maar een ding doen: terugvechten! Ik houd daar ook niet van en probeer dat zoveel mogelijk te vermijden, maar als het zover gekomen is MOET je er echt iets aan doen hoor.

Dat terugvechten kost veel energie en dan bedoel ik vooral psychisch.
Je moet je letterlijk baas voelen, zeker niet bang worden van je pony want dat heeft ze heel snel door.
Op het moment ben ik nog met een vierjarige merrie bezig, eentje met karakter!
Toen we ze van de wei haalde zodat ik met de opleiding kon beginnen was ze nog niet veel met mensen in contact geweest. Meestal zijn dat soort paarden erg schuw. Maar zij niet hoor!

Ik begon zoals altijd vrij in de paddock. Ik nam de zweep, die ik normaal alleen voor aanwijzingen gebruik, en ging rustig achter haar aan een beetje met de zweep wapperend. Normaal gezien is dat genoeg om tot het gewenste resultaat te komen. Maar neen hoor, ze sloeg keihard naar de zweep! Ja, ik was er bijna geweest als ik korterbij had gestaan. Dat herinnerde er mij weer even aan dat je voor zo een reactie altijd op je hoede moet zijn, ook al gebeurt het maar bij uitzondering.

Wat heb ik vervolgens gedaan? Heel hard geroepen, mij groot gemaakt en haar zo hard als ik kon met de zweep een tik op haar achterste gegeven (wel gezorgd dat ik ver genoeg van haar afstond!)

Dat volstond. Zo zie je maar, ik doe dat echt niet graag maar op zo een moment moet je dat doen want anders ben je de klos en kan je niks meer met haar aanvangen.

Nu rijd ik op haar door de bos op een halster, heb ze zelfs alleen in de bos zadelmak gemaakt. Doodbraaf diertje nu.

Bij paarden is dat simpel, erop of eronder, ofwel domineer jij ofwel zij! In vele gevallen zoals waarschijnlijk ook bij jou is het nog altijd niet duidelijk, als ze eens op haar kop krijgt luisterd ze misschien weer even, maar daarna kan ze haar zin weer doen en is zij weer de baas. Dat is niet alleen voor jou frustrerend, maar ook voor je paard. Een paard heeft duidelijkheid nodig. En een leider die de moeite waard is, daar doen ze werkelijk alles voor.
Een jong paard zal wel regelmatig zijn leider weer eens even uittesten, zien of hij het leider zijn nog waard is, maar dat is heel normaal. Dan is het aan jou om hem te laten zien dat jij nog altijd sterker bent.

Groetjes en veel geluk!

Piet schreef op donderdag, 25 maart 2004, 8:53:


Tof dat ik eens iemand tegenkom die ook via het boek van Klaus Hempfling op een goede manier met paarden heeft leren omgaan.

Heb je de paarden dan niet gemist in de tijd dat je er geen meer had?
Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit niet meer met paarden bezig ben.

Groetjes
Sabrina

Linda schreef op donderdag, 25 maart 2004, 18:22:


Oh tof,

Kan jij me misschien iets meer vertellen over Parelli, ik heb dat altijd gezien als meer comercieel. Maar de basis is toch hetzelfde ofniet?

Groetjes

ps: video van parelli bedoel je toch?

Anjatjeuh schreef op donderdag, 25 maart 2004, 19:20:


Hoi,
natuurlijk kan je nog met bit en zadel rijden. Je gaat er alleen op een andere manier mee om. Geen gesleur meer aan het bit en veel meer rijden op gevoel en lichte signalen.

En het boek is in het begin misschien wel niet heel duidelijk. Maar probeer toch de moeite te doen om het volledig te lezen, hoe meer je leest, hoe duidelijker het word. Bovendien staan daar ook oefeningen in om mee te beginnen. Ik heb het ook zo geleerd.

Maar misschien is het voor jou interessanter om Parelli te gaan doen. Dat moet je zelf kiezen.

Veel plezier ermee!

Groetjes
Sabrina

Linda schreef op donderdag, 25 maart 2004, 19:36:


Hoi,

ik heb ook al verschillende paarden zelf ingereden en dat heeft nog nooit problemen opgeleverd hoewel ik er in het begin geen ervaring mee had.
Dat heb ik dus gedaan met mijn kennis van Klaus Hempfling want Parelli kende ik niet.
Nu ben ik toch wel nieuwsgierig wat er zo plezieriger is aan Parelli.
Ik dacht altijd dat Parelli hetzelfde was als klaus maar dan meer comercieel met touwhalsters en dergelijke.

Misschien kunnen jullie mij er iets meer over vertellen want ik heb nog altijd interesse om dingen bij te leren.

Groetjes van Sabrina

Isabel van der Made schreef op donderdag, 25 maart 2004, 19:50:


Ken je dat ook, en weet je wat de oorspronkelijke titel is van

Nee, dat wist ik niet. Het enige dat ik weet is dat hij dat boek heeft gescheven maar voor de rest niets. Ik zou er wel graag meer over weten want ik denk dat hij ook een video heeft waar ik niets van afwist.

Er is op internet wel veel over hem te vinden. Ik heb daarjuist een gekeken. Hij heeft ook een eigen website maar die is momenteel in "hermaak".

Maar daar ga ik zeker in de toekomst eens op kijken.

Groetjes
Sabrina

Ik heb het eerste boek

Hoi Ingrid,
ik wist niet dat Klaus ook een tweede boek had.
In het eerste schrijft hij wel dat hij misschien een ander boek gaat schrijven over het inrijden van een jong paard.
Heeft dat er ook mee te maken?

Groetjes
sabrina

josien schreef op vrijdag, 26 maart 2004, 21:53:


Hoi,

ik denk net zo. Ieder paard is anders, net zoals iedere mens. Volgens mij geeft Klaus de basis en laat de rest aan jou en je paard over.

Ik ben iemand met nogal veel fantasie, daarom kan ik ook zelf gemakkelijk andere dingen verzinnen om met mijn paard te doen zodat het "werk" nooit saai word.

Als ik toch even vast kom te zitten dan doe ik even niets meer tot de tijd raad brengt.

Maar langs de andere kant wil ik ook graag nieuwe ideeen opdoen dus daarom zou ik toch wel wat meer willen weten over Parelli.

Ik zal nooit letterlijk dingen overnemen maar kijken naar hoe het paard reageert en dan datgene doen waarvan ik denk dat het het beste werkt.

Groetjes
Sabrina