Nou, 3 mensen tegelijk, we zijn wel eensgezind vandaag... Als ik het zo lees heb jij ook al meerdere systemen geleerd, ik zou zeggen doe je best en blijf open voor meer, zeker als je ergens vastloopt...
Groetjes Marlies

Gefeliciteerd met je aankoop!!

Ook ik kom een beetje uit de buurt woon op Tholen
Heel veel plezier met je jonge paard.

Groetjes Mirella

Edith Janse schreef op donderdag 19 maart 2015, 13:19:


hand op de schouder kan makkelijk zonder druk, en werk je et beloning is opzij gaan wel heel makkelijk aan te leren, maar ook zonder je paard aan te raken lukt het makkelijk


precies, ook R- genoemd. Geen aandacht om te proberen ongewenst gedrag uit te laten doven.

Mag ik eens informeren hoe je van plan bent je nieuwe liefde te gaan huisvesten. Ik ben ervan overtuigd dat meerdere soortgenoten 24/7 buiten net zo belangrijk zijn voor een goede opvoeding van het jonge dier...

Groetjes Marlies

Marlies Sanders schreef op donderdag 19 maart 2015, 13:40:


eigenlijk zijn soortgenoten nog veel belangrijker dan mensen. Ze brengen een jong paard de eerste beginselen bij van beleefdheid

Edith Janse schreef op donderdag 19 maart 2015, 13:14:


Ik wel, ik ben tot op grote hoogte overtuigd van de bevindingen van Skinner c.s.
Het is allemaal tot op de draad onderzocht en uitgeplozen, daarnaast heb ik het zelf recent nog eens dunnetjes maar met moderne computermiddelen overgedaan (o.a. in mmorpg spellen waaruit bleek dat het bij mensen net zo feilloos werkt als bij regenwormen ).
De vooral linguïstisch gebaseerde bemerkingen en weerstand er tegen van m.n. Chomski snap ik, maar dat kunnen we bij niet-mensen volkomen negeren.

Nergens beweer ik dat straf niet gebruikt mag worden. Sterker, ik weet geen enkele langere gedragssequentie te bedenken waar p niet in voorkomt. Maar het is een biologisch systeem, waarin gedrag nou eenmaal in frequentie toeneemt wanneer het beloond wordt. De uiteindelijk bedachte sequentie die "clicker" is gaan heten, met een geïnstalleerde secundaire bekrachtiger, is daartoe zover ik weet de allerbeste.

Hoe zit het dan ongeveer met dat strafmatig (be)leren van paarden?
Paarden zijn als vluchtdier nou eenmaal erg geschikt om straf te ontwijken (i.p.v. te confronteren). Daarbij komt dat straf en beloning een op een glijdende schaal bevinden, relatief ten opzichte van elkaar. Het verminderen van straf (bijv. minder ongemak door minder hard aan een bit te trekken) levert dus een relatieve beloning op. Maar echte vriendjes wordt je daarmee uiteraard niet.

jouw hond lijkt erg op onze hollandse herder senna. ( die er helaas niet meer is)
we hebben haar als pup gekocht bij een fokker die al vanalles met de pups ondernomen had. 3 keer geweest kijken en toen senna uitgezocht. maar toen we haar thuis hadden was ze bang van mensen. grommen en gillen zodra mensen haar wilden bekijken of aaien. zo'n pup hadden we nog nooit gehad. de eerste jaren hebben we heel veel met haar ondernomen en laten zien. daardoor ging het wel beter,maar ze bleef grommen naar vreemden. voor ons een lieve hond, maar wel onzeker. de hondencursus vond ze geweldig! werken voor en met mij was super. je hoefde maar 1 keer iets "uit te leggen" en ze snapte het. ze doorliep de hele g &g cursussen op haar sloffen.
bij de dierenarts was ze een ramp. ze blafte vanaf de parkeerplaats tot binnen. ze was zo druk en luidruchtig dat ons werd gevraagd haar in de auto te laten in het vervolg, want de assistentes konden de telefoontjes niet eens meer verstaan. bij de dierenarts moest ze een muilkorf om en ze schreeuwde moord en brand om alles.
nagels knippen of een teek verwijderen............. dat moest in het begin met 2 man en in de houdgreep. en dan durfde ze te snappen en happen. later na veel oefenen en wat meer rust van haar kant kon ik het alleen. ze heeft trouwens nooit geprobeerd echt te bijten naar ons. die rem had ze wel.
hoe ouder ze werd, hoe meer ze kon hebben. met een jaar of 7 werd ze zelfs vriendelijker naar mensen en kon bijna iedereen haar aanhalen. de dierenarts is nooit meer goed gekomen, maar gelukkig hoefde ze er zelden naar toe.
dit is nog maar de korte versie van alle problemen met haar. maar voor ons de ultieme werkhond die altijd luisterde uit het boekje.
zover ik heb gehoord is zij de enige uit haar nest die zo extreem is. op nestdagen de rest gezien en haar vader die helemaal een lieve ,blije guppy was.
senna is helaas maar 11 jaar geworden.
bij senna hadden, en hebben we nog een cattledog die we met 2 jaar als herplaatser hebben gekregen. veel meegemaakt en zo zenuwachtig maar zeer lief. met alle kennis van toen en nu hebben we die omgeturnd met clickeren. en dat doet wonderen. ze is toen in een maand of 3 , totaal veranderd in een zekerdere en blije hond. als ze nu terugvalt pakken we de clicker er weer bij en dan zie je haar weer veranderen.

Dank je wel. Wat meer informatie over mezelf is misschien wel op zijn plaats.
Vroeger (in het verre verre verleden bracht ik elke vrije minuut door bij de paarden die op maneges stonden, een eigen paard zat er niet in maar omdat ik veel hielp mocht ik wel als ´loon´ paardrijden en de paarden naar de wei (paar km verderop) brengen. Ook mocht ik op ponyweken. Zodoende heb ik veel gereden, in die tijd was paardrijden erop gaan zitten en luisteren naar wat degene in het midden van de bak je vertelde.
Later ben ik nog regelmatig wezen rijden, strandritten en af en toe op een paard van een kennis. Vorig jaar was ik op vakantie in de Dominicaanse republiek en daar kwam het virus 100% terug bij een paar paardrijtochten.
Ik weet dat 2 jaar niet echt de makkelijkste leeftijd is van een paard maar aan de andere kant heb ik dan wel het ergste achter de rug
Ze is mijn eerste maar ik heb het geluk dat ik een vriendin heb met een paard (niet haar eerste) die ik desnoods s nachts kan bellen.
Ik werk in de horeca dus ben over het algemeen overdag vrij om te doen wat ik wil en over een jaar of 2 kan mijn dochter juist in het weekend (voor mij het drukste) het meeste doen. Tot die tijd doen we het samen of ik alleen, ze is met haar 17 nog niet zeker genoeg om het zelfstandig te doen.
Meer vragen? Stel ze maar, zal proberen antwoord te geven.

Helemaal mee eens, en daar wil ik ook naar toe. Tot die tijd heb ik stalling gevonden waar ze veel buiten zijn, uiteraard met andere paarden. Een paard alleen houden is totaal onpaards en gaat ook helemaal NIET gebeuren. Helaas liggen de stukken vrij land niet voor het oprapen maar ik ben hard op zoek naar zoiets, daar komt ze dan op te staan met in ieder geval 1 ander paard. Zeker een jong paard moet van de anderen veel leren.

Ik moest even Skinner en Pavlov weer terug naar boven halen, is lang geleden dat ik die heb geleerd.
Ja, de ´chemische´ reactie is bij elk dier (dus ook mens) hetzelfde anders sterven we uit. Ik heb het alleen wel over iets aan willen leren tussen twee ´anderstaligen´ Een paard spreekt nu eenmaal geen mensentaal en andersom gaat dat ook niet dus moet er een middenweg gevonden worden die je allebei verstaat. Daar komt het verschil in methoden bij om de hoek kijken. Ik ben anders opgevoed dan mijn buurman en zal dus anders reageren op eenzelfde leermethode. Dit is wel bekend bij de meeste leraren. En dit is bij twee personen van hetzelfde ras.
Ik weet niet of ik het zo duidelijk heb gezegd, waarschijnlijk niet maar er zitten hier vast mensen tussen die er wat van kunnen maken.

e m kraak schreef op donderdag 19 maart 2015, 12:49:


Een leuke manier om jezelf te trainen is (als je tv kijkt tenminste) proberen exáct op de overgang van reclame naar volgende reclame te (woord)clicken. Is best lastig, maar als je dat regelmatig doet wordt je er snel beter in...

Ha Edith,

In de webwinkel van PN kun je ook boeken en DVD's over clickertraining kopen (of leen ze bij iemand, Marlies??).

Piet Loof: DVD Positief clickertraining

Inge Teblick DVD : 7 basics.
Boek: Grondwerk met paarden.

paarden waar geen mensen aan zijn geweest zijn het best,heb een merrie gekocht van 1jaar uitgezocht op een kudde van 40 paarden en bij haar moeder mogen lopen ,zijn van niets bang!! en alles wat ge ze leert zit er ingebakken,is nu 3.5jaar