e m kraak schreef op zondag 15 maart 2015, 1:24:
> Jullie hebben denk ik geen flauw benul van hoe bijv. de Ierse Zee eruit
> ziet bij 9 Beaufort (niet eens zo ver weg en een echt stukkie zee, geen
> ellendig te bevaren estuarium zoals onze Wadden)... en wel eens
> (stuw)golven van minstens (meetbaar) 80 mtr hoog gezien?
Egon, je bezorgdheid is vertederend! Maar lijkt desalniettemin op de bezorgdheid van een Boeing-engineer die hoort dat er leken zijn die zelf een vliegtuig bouwen, of hoefsmeden die horen dat mensen zelf hun paard gaan bekappen. Bij al die dingen geldt dat het allemaal niet zo erg is als het lijkt. Zelfbouwers crashen niet bij bosjes met hun zelfgebouwde vliegtuigen, zelf bekapte paarden worden niet massaal reddeloos verprutst bij de slacht afgeleverd. Hoofdreden is dat de doe het zelvers andere doelen en methoden erop nahouden dan de professional.
We hebben niets te zoeken bij de Ierse Zee, en al helemaal niet bij windkracht 9.
En nu verprutsen we een beetje ons heldhaftige imago, maar we gaan de wereld rond bij de evenaar, waar de weersomstandigheden welliswaar woest kunnen zijn maar tegelijkertijd uitermate voorspelbaar zijn. Er zijn dikke boeken waar je een oversteek kunt opzoeken (zeg van de Kaap Verden naar Brazilie), en dan wordt er precies uitgelegd hoe de zee eruit ziet bij welke windrichting, en wat je in welk jaargetijde kunt verwachten, etc. En dan blijkt er een window te zijn tussen december en maart waarin je de statistische garantie hebt dat je de hele reis een matige wind van achteren hebt plus een matige golfstroom ook de goede kant op. Je hoeft niet eens te kunnen zeilen, eenmaal los van de kant kom je vanzelf aan de overkant aan. In veel verslagen die ik lees raken mensen hun zeilen gemakkelijk een week of langer niet aan.
Voor de rest van de route geldt hetzelfde.
Inmiddels zitten we natuurlijk een beetje in dat wereldje. De meeste mensen die zoiets ondernemen schrijven wel een boek of op zijn minst een blog. Er zijn ervaren mensen die er aan beginnen, volslagen leken, meisjes van 16 in hun eentje, en zelfs mensen die het met een roeiboot doen, en ze komen allemaal aan en de ene categorie doet het niet echt slechter dan de andere. Het is niet zozeer zeemanskunst die je aan de overkant moet brengen, maar vooral de gave om dingen heel te houden, te begrijpen hoe dingen werken, en improviserend te kunnen repareren. En een dosis gezond verstand natuurlijk, want een fool kan zelfs van het best uitgestippelde pad afraken.
Er zijn mensen die al 50 jaar de wereld rondreizen (sea gipsies), en die beweren in die 50 jaar maar 2 keer echt een storm te hebben meegemaakt. En natuurlijk zorg je ervoor niet halverwege maart in Vanuatu te zijn, want volgens de literatuur kan dat pas veilig vanaf april.
Golven van 80 meter zijn uiterst zeldzaam... en in principe ongevaarlijk. De boot gaat, net als een eendje, of een stukje hout, mee omhoog en daarna weer mee omlaag. Brekende golven zijn een ander verhaal, maar golven breken alleen in bepaalde omstandigheden, voornamelijk wanneer het water ondieper wordt en de golf afremt. En zelfs wij weten dat onschuldige golven dicht langs de kust ineens een heel gevaarlijk karakter krijgen.
In het uitzonderlijke geval dat we in dat soort woeste omstandigheden terecht komen dan (zeilen hebben natuurlijk allang weggehaald) gooien we een series-drogue uit, verschansen ons binnen met alle luiken dicht, en zitten het gewoon uit. Een series drogue is een kabel van meer dan 100 meter lang met een grote hoeveelheid remparachuutjes. De boot komt dan vanzelf stil te liggen, met de achtersteven in de wind, en normaal gesproken gebeurt er dan niets katastrofaals. Wel wordt je een beetje ziek dan maar ja...
Het zeilen is overigens maar een klein deel van zo'n reis; verreweg het grootste deel ben je ergens op een uniek en mooi stukje aarde. En zeilen is goedkoop, in de regel overnacht je gratis, reis je gratis, en dat allemaal met minder ecologische belasting dan wanneer je gewoon thuis blijft.
En uiteraard zitten er risico's aan zo'n reis. Van de Nederlandse lichting van afgelopen jaar (zo'n 40 man) die aan een wereldreis zijn begonnen is er nu net het eerste slachtoffer gevallen. Niet overvallen door een storm, of lek gevaren op een container, maar aangereden door een auto in Puorto Rico...
Frans
Warboel
