e m kraak schreef op woensdag 19 februari 2014, 14:26:
> Giftigheid is altijd en per definitie kwantitatief, een kwestie van
> hoeveelheid. Het voorbeeld bij uitstek, de digitaline in vingerhoedskruid,
> is reuzegiftig maar kan medicatief zijn in kleine hoeveelheid.
E arvense is net als vingerhoedskruid te gebruiken als geneesmiddel
> Aan de andere kant is de taxicatrine uit taxus of venijnboom (T. baccata) in
> kleine hoeveelheid al giftig en onbehandelbaar.
>
> Je bewering klopt dat
> lidrus, ook wel moeraspaardestaart (E. palustre) en
> schaafstro (E. hyemale)
> giftiger voor paarden zijn dan
> heermoes oftewel akkerpaardestaart (E. arvense).
> Dan zijn er ook nog holpijp (E. fluviatile) en de zeldzamer reuzen-, bos-,
> vertakte- en bonte paardestaarten. Maar "zeldzaam" in het floraboek is
> vaak plaatselijke algemeen in de werkelijkheid. En de enige manier om het
> uit elkaar te houden
heermoes misschien niet echt makkelijk te herkennen, typsich is het enorme wortelstelsel dat als een dik vlechtwerk onder de grond zit, en holpijp vanwege de hole pijp, de enige equisetum met een holle stengel. Schaafstro heeft een erg ruwe stengel.
Warboel
