Huertecilla schreef op dinsdag, 12 april 2005, 23:32:


Tijdens mijn trektocht te paard in de Canadese Rocky Mountains, toch ook niet echt bekend gebied, werden de paarden s'avonds gekluisterd losgelaten. Gedurende de nacht zochten ze zelf hun voedsel en water bij elkaar. De volgende morgen waren ze nooit ver en het zoeken ernaar werd vergemakkelijkt doordat er een paard een klokbel om zijn nek had.
Groet
Hans

Piet schreef op woensdag, 13 april 2005, 7:42:

Lijkt aantrekkelijker dan het in de praktijk is, want zó veel geschikte plaatsen zijn er niet. Al is de omgeving nóg zo mooi, er is zelden een fijne bivac-plek. Één bijna keiharde eis b.v. is water dichtbij en dat bepaald al gelijk bijna de ligging t.o.v. het landschap.
Een mogelijkheid is uitgebreid laven voor en na de stop, maar dan nóg heb je eigenlijk overnacht water voor ze nodig omdat ze tenslotte veel moeten werken. Waterzakken, bv. van Ortlieb, zijn top, doch zomaar een kilo per stuk én ook opgevouwen aardig onhandig.


Kluisteren is 'een' optie ja. Bedenk dat het superlicht is voor de paarden om mee te sjouwen en hen meer bewegingsvrijheid geeft dan een gespannen lijn of pen in de grond.
Je kunt het ze ook in twee keer een oefening leren.
Op zich is een gespannen lijn een lichte, praktische en veilige oplossing, maar helaas niet overal vast te maken.

Anneken Olivier schreef op dinsdag, 12 april 2005, 18:14:


Je hebt het hoefnatuurlijk-forum nog niet gevonden Via de knopjes hiernaast kan je er komen, daar gaat het alleen maar over hoeven....maar toch maar even een antwoord hier.
Een paard op ijzers heeft veel minder gevoel in de voeten door de slechte doorbloeding, net zoals je eigen voeten kunnen 'slapen' als het ware. Het duurt even voor dat die doorbloeding weer op gang komt, en ook daarbij het gevoel in de voeten weer terug komt. Dus het is heel logisch dat wanneer je de ijzers er net af gehaald hebt dat paard vrolijk op z'n blote voetjes weghuppeld, maar dan na een tijdje begint hij opeens weer gevoel te krijgen. (bij mijn pony duurde het volgens mij een week en toen opeens liep ze gevoelig) Je kan natuurlijk ook niet opeens op die nieuwe blote en dus zachte voeten die niks gewend zijn opeens volop gaan rijden. En ik begrijp dat dit gebeurd is toch? Je hebt teveel ineens gereden? Ik heb vanaf het begin wel altijd gestapt op het asfalt, door stappen kan er niet zoveel slijten (en je laat wel lekker het hoefmechanisme werken), en de snellere gangen deed ik dan in de berm. Toen eens af en toe een mini stukje sneller geprobeerd op het asfalt, goed kijken als je thuis komt of er niet te veel is afgesleten!!! En de volgende keer kan je het dan weer een stukje langer proberen. Maar iedere keer kijken als je thuis komt of je niet te hard van stapel bent gelopen! Je zal merken dat de hoeven steeds harder worden en je steeds langere stukken op harde ondergrond in de snellere gangen kan....
Ik zou nu na een paar daagjes rust op de wei/bak wel lekker met hem gaan stappen, en als het kan wel op glad asfalt. Doordat je de doorbloeding stimuleerd zal de hoef weer sneller groeien. Zoek desnoods van dat hele gladde asfalt op, want op asfalt met zo'n hele fijne grindtoplaag kunnen ze ook nog wel eens gevoelig zijn. Ik bedenk me dan altijd waar zou je zelf pijnloos met je eigen blote voeten op kunnen lopen?
Lang verhaal geworden....ik copy past het even voor je naar hoefnatuurlijk, daar zullen dan nog wel meer reakties komen.

Groetjes Saskia

Anneken Olivier schreef op dinsdag, 12 april 2005, 18:14:


Je hebt het hoefnatuurlijk-forum nog niet gevonden Via de knopjes hiernaast kan je er komen, daar gaat het alleen maar over hoeven....maar toch maar even een antwoord hier.
Een paard op ijzers heeft veel minder gevoel in de voeten door de slechte doorbloeding, net zoals je eigen voeten kunnen 'slapen' als het ware. Het duurt even voor dat die doorbloeding weer op gang komt, en ook daarbij het gevoel in de voeten weer terug komt. Dus het is heel logisch dat wanneer je de ijzers er net af gehaald hebt dat paard vrolijk op z'n blote voetjes weghuppeld, maar dan na een tijdje begint hij opeens weer gevoel te krijgen. (bij mijn pony duurde het volgens mij een week en toen opeens liep ze gevoelig) Je kan natuurlijk ook niet opeens op die nieuwe blote en dus zachte voeten die niks gewend zijn opeens volop gaan rijden. En ik begrijp dat dit gebeurd is toch? Je hebt teveel ineens gereden? Ik heb vanaf het begin wel altijd gestapt op het asfalt, door stappen kan er niet zoveel slijten (en je laat wel lekker het hoefmechanisme werken), en de snellere gangen deed ik dan in de berm. Toen eens af en toe een mini stukje sneller geprobeerd op het asfalt, goed kijken als je thuis komt of er niet te veel is afgesleten!!! En de volgende keer kan je het dan weer een stukje langer proberen. Maar iedere keer kijken als je thuis komt of je niet te hard van stapel bent gelopen! Je zal merken dat de hoeven steeds harder worden en je steeds langere stukken op harde ondergrond in de snellere gangen kan....
Ik zou nu na een paar daagjes rust op de wei/bak wel lekker met hem gaan stappen, en als het kan wel op glad asfalt. Doordat je de doorbloeding stimuleerd zal de hoef weer sneller groeien. Zoek desnoods van dat hele gladde asfalt op, want op asfalt met zo'n hele fijne grindtoplaag kunnen ze ook nog wel eens gevoelig zijn. Ik bedenk me dan altijd waar zou je zelf pijnloos met je eigen blote voeten op kunnen lopen?
Lang verhaal geworden....ik copy past het even voor je naar hoefnatuurlijk, daar zullen dan nog wel meer reakties komen.

Groetjes Saskia

Huertecilla schreef op dinsdag, 12 april 2005, 23:32:


Ik gebruik al jaren deze plooibare emmer, weegt 250 gr. en neemt opgevouwen niet meer plaats in beslag dan een 50cl frisdrankflesje., http://www.ortlieb.de/_prod.php?lang=nl&produkt=faltschussel en ben hier heel tevreden over.

Als er echt geen bomen zijn, dan zijn kleine 3 weg piketjes een optie.
Ik heb ze hier in de Ardennen al eens gezien, weet niet juiste naam ervan.
't Zijn piketjes die in 2 klikken met bovenaan een drieweg stuk om ze stabiel op te zetten. Ik heb er geen verkooppunt van, maar met een beetje handigheid is dit zelf ook wel te maken.

jan.

jan seykens schreef op woensdag, 13 april 2005, 10:10:


OK. Daar was ik benieuwd naar. Leek me héél praktisch. Onze paarden hebben geleerd uit een haverzak te eten en uit een emmer te drinken, maar ja, die emmer is niet zo praktisch van model

Hmmmm. Dat weet ik niet; er komen wel páárden aan te staan en alleen een lijn van een meter of zes spannen vraagt al aardig wat.
Een deelbare tentstok omgekeerd in de grond prikken geschoord met twee scheerlijnen met stevige haring is zeker zo stevig. De haring in de rots&ijsuitvoering want je kan geen hamer meetorsen dus staat met keien te pielen.
Blijft dat ook dat maar zozo is.

Anneken Olivier schreef op dinsdag, 12 april 2005, 18:14:


dan begint waarschijnlijk het hoefmegenisme te werken en dat heeft tijd nodig.
dus geduld hebben.
succes
Jacqueline

Huertecilla schreef op dinsdag, 12 april 2005, 23:32:


gewoon halstertouw aan je pols binden
je merkt het wel als ze er vandoor gaan

leintje24 schreef op woensdag, 13 april 2005, 9:04:


Hoi Marjolien,
Wat dacht je van 2 schaapjes dan?
Gezelschap en nog goed voor je weiland beheer ook...

Gr, Nick

met geweld bereikt men een
hoop,met geduld,vertrouwen
en liefde bereikt men meer

Water is geen probleem hier.
En waar water is, zijn bomen(boompjes).

Wij zetten meestal dus een stukje grond af.
Hetzelfde draad als waar ze thuis in hun weiland aan gewend zijn.
En nee, we zetten er geen stroom op.
Thuis wel.

Het hangt ook van paard tot paard af.
Sommige paarden blijven los in de buurt en roep je ze, dan komen ze.
Anderen vind je altijd thuis weer terug, die hou je niet tegen.
Maar bij sommigen is een lang touw aan hun halsband genoeg, dan grazen ze zonder al te ver weg te gaan.
Anderen zijn gewend vastgebonden (hier heet het op spilt, met touw aan een oog in de muur)in de stal s'nachts te staan, bind je die aan een boom vast met redelijk touw, vind je ze daar s'ochtends terug.

We zijn vorig jaar op een ander eiland geweest.
Daar hadden boeren een groot bos/berggebied met hekken afgesloten.
Er liepen ook koeien.
S'avonds lieten we ze daar los, s'nachts hoorde je ze af en toe voorbij komen en s'ochtends roepen of zoeken. :)

Hoe mijn paard is weet ik nog niet.
Ik heb wel wat plannen voor de zomer in mijn hoofd.

Kluisteren lijkt me niets.
Vooral in ongelijk terrein met veel groot wild, lijkt het me wat nadelen hebben.
Ook als ze riviertjes of dras terrein in moeten om te kunnen drinken.