Sabrina Adams schreef :
> Ik ken dat ! De paardenwereld zit vol paradoxen.
Sterker nog : Een groot deel van de paardenwereld is één hypocriete machobende voor wie het paard geldt als een statussymbool om het persoonlijke ego te vergroten.
En wie is er het dupe, wie staat er op ijzers onder dure dekens of met sjabrak met bijpassende beenbeschermers in zijn eentje te verkommeren ? Juist :
......... Terwijl Het Baasje grote verhalen achter de bar loopt op te hangen..... "ja, ik rij dressuur ja" poe poe poe...(Hetzelfde met western hoor, ik maak me geen illusies)
> Soms staan mensen gewoon niet open voor opbouwende kritiek. Als
> je ze raad geeft, dan steigeren ze meteen ! Ze voelen zich
> direct aangevallen. Ik ken enkele mensen waarvan ik mij echt
> iedere keer afvraag waarom ze in hemelsnaam op een paardenrug
> kruipen.
Ja, dat doet me werkelijk leed !
Niet openstaan en zich zeker niet laten hinderen door enige kennis.
> Je kan daar uren staan prediken over
> vanalles en nog wat, maar het valt toch in dovemansoren.
Soms denk ik : Ben ik nu zo'n zeur die altijd maar loopt te kijken naar het geheel van dat hele wezen paard. Hoe kan het dat mensen niet verder wensen te kijken dan hun zweep lang is, dat ze niet op zoek gaan naar de oorzaak van het probleem, maar zichzelf sussen door symptoombestrijding. Dat ze niet wensen in te gaan op de signalen die hun paard afgeeft, vanuit een soort van basisangst omdat het paard hun wel eens 'de baas' zou kunnen worden. Dat ze het paard niet zien als een geheel waarin elk afzonderlijk 'onderdeel' verband houdt met het andere. Dat ze niet zien dat hun manier van kijken naar de wereld wel eens heel erg symbool zou kunnen staan voor de manier waarop ze met hun paard omgaan. (Nouja meer een 'niet omgaan' eigenlijk....)
Ik snap het wel maar eigenlijk wil ik het helemaal niet meer snappen....
> Ik weet het, ik weet het, grof, grof, grof MAAR ik spreek dan in
> de plaats van het arme paard, dat net daarvoor zo'n 20
> zweepslagen gekregen heeft om dat het angstig was en ergens niet
> voorbij wilde gaan, omdat het alle vertrouwen in de ruiter
> verloren had. Ik praat dan in de naam van het paard, dat zonet
> door de ruiter op zijn rug zwaar in gevaar gebracht is omdat als
> een bezetene op hem zat te meppen. EN dit voor niets !
> En dat rechtvaardigd veel.
Ik vind je helemaal niet grof, ik vind het zeer terecht dat je voor het dier opkwam.
> Afin moraal van het verhaal Pien, er zullen altijd zo van die
> mensen en die dagen zijn .....
> Maar bedenk dan, dat jij het probeert anders te doen. EN dat is
> toch al beter dan helemaal niets. Stel dat alle mensen zo
> moesten denken ...
Ja, maar het zet mij aan het denken.
Ook ik tolereer zaken waarmee ik het absoluut niet eens ben, zoals de lessers die hun paarden in de stal opsluiten en dan zeuren dat ze zo gek zijn, ijzers hebben en dan klagen over de brokkelhoeven, met zweep en bit rijden en mekkeren dat het paard niet reageert zoals zij willen, en bovendien elk initiatief van het paard zien als burgerlijke ongehoorzaamheid....
Het is de onnadenkendheid he, het zich weer niet willen openen voor hoe het ook anders kan.
Weglopen wil ik ook niet, er is nog zoveel werk te doen. Zoveel moois ook van al die mensen die het wel wensen op te pikken.... en die zeggen : Goh, dat had ik nooit geweten. Blij dat ik zie dat het ook anders kan.
Groet, Pien ----> Van nu af aan weer op de posi toer !!!!
Warboel
