Ellen Peeters schreef een paar dagen geleden:
> Hey Pien,
> Je komt helemaal niet fel over hoor, ik begrijp volledig hoe je
> erover denkt.
> Ik hoop dat je me een beetje begrijpt en toch nog wat tips of
> iets kan geven zodat ik toch wat verder geraak hoop dat ik je
> een goede uitleg gegeven hebben en anders vraag je maar door
> het.
Hoi, Ellen, ik begrijp je wel hoor, maar jij hoeft toch niet mee te doen omdat iedereen in jouw wereld dat ook zo doet zonder na te denken of het ook anders kan?
Haast iedereen hier op dit forum is 'ergens' begonnen, meestal vanuit een gevoel van onvrede met de traditioneel gangbare manier van paarden houden en met paarden omgaan. Wat let jou om een aantal oude ideeën overboord te zetten, en te beginnen te durven kijken naar wat je paard aangeeft? Nu zeg ik niet dat ik vind dat jij niet naar je paarden kijkt, dat kan ik van hieruit niet beoordelen, maar met 'naar je paard kijken' bedoel ik ook: Kijken naar waar je paard behoefte aan heeft. En dat is meestal iets heel anders dan je zou denken.
Mijn paarden lopen dag en nacht buiten, ze werken mee in ons bedrijf en worden dus 6 dagen per week gereden. 's Nachts gaan ze in 2 groepen in de paddock met inloopstallen. En ja : Dat is nu ijs hakken en sjouwen met 100 liter water per dag (hebben we vandaag uitgerekend) , maar dat heb ik er graag voor over omdat ik weet dat mijn paarden de ruimte hebben en samen in de groep verblijven.
In de inloopstal gaan ze alleen staan als het erg hard regent.
Het inrijden van de jonge paarden gaat als volgt :
Van veulen af aan wen je ze aan een halster te volgen, stil te staan, voetjes te geven, in de trailer, aangebonden staan, los staan, enz....
Ook regelmatig wandelen (over de harde weg), wennen aan obstakels, plastic, wapperende vlaggen, kleuren, verkeer, etc...
Pas als het veulen los bij je blijft en je overal langs en overheen volgt, kun je zeggen dat je een eind bent met je grondwerk.
En als hij oud genoeg is , vanaf een jaar of 4 - 5 , wordt het tijd om er een keer op te gaan zitten, spelenderwijs, bijvoorbeeld tijdens een wandelingetje met andere paarden samen.
Niet met een bit, maar gewoon aan een halster.
Niks longeren ook, omdat dat het lopen in rondjes een te grote belasting is op de spieren, pezen en gewrichten.
Tegen die tijd ben je in staat om je paard los weg te zenden en naar je toe te laten komen, te laten wijken, volgen, achterwaarts gaan e.d. dus die hele longe heb je tevens niet eens nodig!
Al die tijd heeft het jonge paard de steun en veiligheid van jou en zijn groepsgenoten om hem heen (maar je went hem er wel aan om ook alleen op pad te kunnen), en hij heeft tussen de nieuwe dingen door die hij leert de rust om alles in zijn hoofd te laten bezinken op de wei.
Wanneer ik een paard binnenkrijg dat al wat ouder is dan een veulen begin ik toch telkens weer met een herhaling van dit hele programma. Eventuele "oneffenheden" komen zo vanzelf aan het licht en daar ga ik dan mee aan de slag.
Ik kruip er dus pas op als ik weet dat het grondwerk gesetteld is en ik me veilig kan voelen. En als ik weet dat het paard het aankan!
Daarom ook laat ik me niet haasten door de tijd of een eigenaar.
Van te voren zeg ik dat ik dat zelf wil bepalen, natuurlijk wel in alle redelijkheid.
In geval van jouw paard krijg ik de indruk dat er stappen zijn overgeslagen. Er is weliswaar wat grondwerk gedaan maar ik denk niet al te uitgebreid.
Waarom is ze zo bang? Heeft ze zich niet een beetje laten overbluffen met rijden, is ze er wel klaar voor, niet zozeer gezien haar leeftijd, maar gezien haar emotionele en lichamelijke gestel en conditie?
Kan ze haar hoofd tussendoor vrijmaken met groepsgenoten? Heeft ze daar de ruimte voor ? (letterlijk gezien)....
Ik wil niet hard zijn, maar als ze zo bang is, schort er iets in jullie wederzijdse vertrouwen....
Ik hoop dat je hier iets aan hebt, laat je me wat weten? (Ook als je het niet met me eens bent hoor) Groetjes, Pien
Warboel
