Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 15 januari 2005, 15:13:


Hoi Ingrid, Egon en anderen

Mooi dat er mensen zijn die duidelijke standpunten innemen. Hoe kan echter iets wat werkelijkheid is, absoluut fout zijn? Voor mij is hoefijzers of je paard binnen laten staan, of iemand die de zweep gebruikt, niet absoluut fout. Zonder veroordeling (en alleen theorieën kunnen veroordelen) is het gewoon dat wat is, een stuk werkelijkheid met zijn eigen schoonheid. Ik zou het zelfde doen als ik de kennis en ervaringen had van die andere mens.

Als ik iets absoluut fout vind, dan ben ik in oorlog. Als ik in harmonie ben dan geef ik mijn mening over blote voeten en paarden 24 uur buiten houden, vanuit begrip en vriendelijkheid. Het lijkt subtiel in werkelijkheid ligt het net zo ver uit elkaar als haat en liefde. Ik denk dat we allemaal in wezen vriendelijk zijn en oorlog een vergissing is.

En ook in oorlog zijn kan ik begrijpen, het is zo makkelijk een ideaal verwijtbaar te maken of te zien als iets wat nu al absoluut zo zou moeten zijn. De realiteit is echter het enige wat schoonheid en harmonie heeft. Ik weet niet of dit wel gehoord kan worden? Theorieën over wat zou moeten zijn, blijven slechts theorieën. De werkelijkheid zelf is een paard, een mens, een mooie schuur en fraaie hoefijzers, dagelijkse dingen meestal met zorg en beste bedoelingen gedaan.

Parden zelf zijn ook niet verwijtbaar. Niets aan een paard is absoluut fout en niets aan paarden rechtvaardigt het gevoel van oorlog, in mijn wereld kan ik niet geloven dat een actie van een paard er niet had mogen zijn ... begrip en waardering voor alles wat hij doet ... en vandaaruit aansturen op verbeteringen.

Vroeger was ik ook zo een prachtige denker die alles kon veroordelen om van daaruit de wereld te verbeteren, wat natuurlijk nooit echt lukt. De wereld is zoals hij is, altijd mooier dan mijn verhaal van afkeuring, dat weet ik nu heel zeker. Nu is het bijna verleden tijd dat ik anderen zaken verwijt, begrip en vriendelijkheid is daar voor in de plaats gekomen. En ik hou mijn mond niet stil en ga mijn eigen weg samen met anderen.

Wat me daarbij geholpen heeft is te vinden op www.thework.org of in onze egroup http://health.groups.yahoo.com/group/Liefde-voor-dat-wat-is

Michiel

Isapaardje schreef

....en die is voor mij
Ingrid, misschien kom ik wat te kritisch over in mijn reaktie op jouw foto, het is echter geenszins mijn bedoeling je te krenken hoor.


Eigenlijk vind ik het gewoon super van je dat je in de 'traditionele wereld' om jou heen zo je best doet de mensen bewust te maken en te laten nadenken. Ik vond gewoon dat je werkje van de foto nog niet helemaal af was , en nu blijkt dat jij dat helemaal niet eens gedaan hebt


Ik weet het niet, ik heb toch wel hetzelfde hoor, als ik om mij heen kijk.
En ik kan ook knap frusty thuiskomen van zoveel onbegrip van de mensen om mij heen naar hun paarden. En ik wil niet altijd de zeur zijn he, zo van : "daar komt zij weer".... Als oplossing draai ik me dan maar eens om en kap ik discussies af, daar ben ik onderhand redelijk goed in geworden.


Ja ja, tussen 2 vuren he.


En dan kom je je hier gezellig 'uitkotsen', goede plek hiervoor, je wordt toch wel begrepen. Doen wij lekker met je mee

Groet, Pien

Nick Altena schreef op zaterdag, 15 januari 2005, 12:20:


Bij mij ook !
Voorlopig zijn we zoet.

Ja zeker michiel ga ik heel ver met jou mee..
Toch zijn er vele diversen in de mens..
Erzijn jagers,filosofen,psychologen,werkers en anderen..
De vareiteit is juist de mens..
De een gaat op een berg zitten.
Ik graaf graag in de modder..
En als god t nou maar wer eens overnam,?/
Hij gaf ons een vrije wil,dus eeuwige discussie..
Ikzelf vind,als je besluit ,een dier onder je hoede te nemen,dat je vanuit dat wezen moet gaan voelen..
En als je t dier alleen gebruikt voor je eigen ego klopt er in t hele plaatje niks..
Ik denk heel aards dus ik strijd..
vriendelijke groet trudy
Er zijn nog heel veel brommers te koopHAHAHA

Isapaardje schreef :

Weet je : Ze moeten er toch doorheen hoor en dat kan het beste zonder hoefschoenen, zeker als je haar verder niet belast tijdens het wandelen.
Bouw je het toch gewoon lekker geleidelijk op als je je daar beter bij voelt?

Dacht je dat het bij mijn paarden van de ene op de andere dag goed gegaan is ? Ik heb er ook bij die ronduit gestrompeld hebben in het begin, en ik vond het zeker zielig, ik heb er dan ook maandenlang rekening mee gehouden. En nu nog heeft Stef wel eens last na een paar langer ritten achterelkaar, dat komt omdat zijn hoeven nog erg zacht zijn. Kijgt ie gewoon een paar dagen aangepast werk of rust.

Voor Holly heb ik zelfs Smit hoefschoenen gekocht die ze uiteindelijk welgeteld één keer aangehad heeft. En zij had 4 hoefzweren.
Pas recentelijk, 4 maanden later, ben ik voor de tweede keer met haar uit rijden gegaan. En ze strompelde niet meer.

Wel een aantal keren gewandeld, zonder te belasten en haar min of meer 'gedwongen' op de betonnen uitloop haar hooi te eten zodat ik wist dat ze tenminste een gedeelte van de dag op het harde stond.

Nee, ik vond het verschrikkelijk te zien dat zij en Stef zo gevoelig liepen, maar ik wist dat ze erdoorheen moesten.

Mijn 'voordeel' zo je het noemen wilt, is dat wij overal betonnen landwegen hebben en in de bossen steentjes (gruis en vuursteen).
Jouw nadeel zijn de zandpaden in jullie Brabantse bossen ( maar toch....hadden wij maar één zo'n zandpad in de buurt....).

Wat dat rondvijlen beterft : Gewoon letterlijk een ronde rand aan de hoef vijlen, en ook teunsels die er nog zouden zitten kunnen heel wat druk geven hoor. Ik heb het uitgeprobeerd bij Izzy die toen ze bij ons kwam best wel lange steunsels had : Vlak voor een lange rit heb ik haar getrimd en ze liep echt daarna haar 4 uur over het harde uit zonder te strompelen.
Succes ! Pien

Ik vind t persoonlijk veel fijner lezen ..

iebie schreef op zaterdag, 15 januari 2005, 20:51:


Ik hoop dat je haar adres nog hebt Iebie. In contact blijven om langzaam maar zeker haar ogen te openen is een mooie uitdaging.
Piet

Als de mens nou eens zijn angst zou overwinnen inplaats t paard en bit in zou doen.??
Al vanaf De mens in contact kwam met paard(zou heel veel geven voor dat eerste moment)....>>>>>
Er is geen een ander dier ,wat zo dicht bij NATUUR staat ,en eigenlijk altyd wild is en tegelijkertyd zo op alle mogelijke manieren gebruikt en vooral misbruikt word (als je maar een beetje geinterresseerd bent in Wat nou paard is)en>>>>>vooral>>>
Een dier ,wat tot zo veel menschen aanspreekt tot ,de verbeelding,sprookjes,kracht,schoonheid....
Zelfs een paard ,wat oud is en nog 24 uur op de benen staat en eigenlijk nooit slaapt..
Ik ben zo begiftigd ,en velen met ons ,die zo blij zijn ,dat ze in ons midden zijn,,
EEn wereld (marianne zonder paulie? trudy zonder Vera en nick piet frans ilona iebie peet collane ingrid peter hans egon nanda pien (toch teveel om op te noemen(als ik iemand vergeten ben mag je boos worden,maar niet te lang)en esther niet te vergeten!!!
Wat voor injecties krijgt je paard esther??
Ik wil t weten
Misschien kan ik iets voor jullie betekenen?
trudy

Michiel schreef op zaterdag, 15 januari 2005, 22:27:


Hallo, daar in zweefland.... dus als ik het goed begrijp hadden en hebben de concentratie kampen en al wat er meer aan ellende bestaat ook hun eigen schoonheid en charme en harmonie? Slaap lekker verder, man.

Marten Toonder laat het Pee Pastinakel, een van zijn verhalenkaraktertjes bijzonder bondig zeggen: "Wat goed is voor leven is goed. De rest is ongoed".

Groeten, Egon

Isapaardje schreef op zaterdag, 15 januari 2005, 14:39:


Dat is het voorste gedeelte van de hoef, voor de punt van de straal (en dan een beetje in een boogje, dus een halve maan vorm)

Lekker laten zitten dan :)


Hardstikke mooi resultaat, Ingrid!!!

Spirit schreef op zaterdag, 15 januari 2005, 9:25:



OK, dus je bedoeld waarschijnlijk het gedeelte bij de verzenen, dat loopt inderdaad niet mooi in 1 schuine lijn met de rest van de steunsels, wat wel zou 'moeten' Nu ontstaat er alsnog druk op het achterste gedeelte van de steunsels.


Ja, maar wat heeft het afronden van de hoefwand met steentjes in de witte lijn te maken? Die rond je toch niet mee af?

I know, maar dan nog zou ik het zonde vinden om zo'n mooie hoefwand te gaan afronden bij een pony die voornamelijk op zachte ondergrond loopt.

Naast dat het de grip van het paard vermindert, neemt je ook een klein gedeelte van het hoefmechanisme weg, als je de wand afrondt.

Groetjes
Eveline

Zo extreem als jij het stelt, heb ik het tot nu toe niet meegemaakt, bevind me toch meer tussen de recreatieve paardrijders, dus het probleem van zeg ik al of niet wat is voor mij minder groot.

Dat ik af en toe een beetje meewarig bekeken wordt, omdat ik mijn best wel eigengerijde paard per se op mijn manier wil aanpakken, het met spelen wil oplossen ipv meteen te slaan, inmiddels ook natural laat bekappen en in het bos ga rijden zonder bit, nee daar heb ik geen last meer van. Als hij in een weiland vol opgewonden paarden (nieuw paard) rustig naar me toe komt en mijn gezelschap zoekt, en zonder touw met me meeloopt, dan weet ik: dit is wat IK wil, en wat anderen met hun paard willen moeten ze dan maar zelf weten. Als ik ze dan met een touw en halster achter hun paard zie aanrennen (dat niet wil komen), dan moe'k echt weleens lachen hoor .

Op een manege zou ik niet kunnen aarden. Ik heb er geen probleem mee dat paarden een aantal uren per dag moeten "werken", onder een huifbed of in een cirkus, of zelfs in een manege, maar dan moeten de rest van de omstandigheden wel zo zijn dat het paard zich happy voelt. Dat is natuurlijk best mogelijk. Maar ik denk dat het vaak niet zo IS. Als een paard als gebruiksvoorwerp beschouwd wordt, dat het ergens pijn krijgt, of dat het genegeerd wordt terwijl het iets probeert aan te geven (vin'k echt ERG), dan zou ik daar waarschijnlijk niet tegen kunnen, uiteindelijk m'n mond niet kunnen houden en ergens commentaar op geven.

Van mij hoeft niet iedereen aan de natural horsemanship, zolang ze hun paard maar goed behandelen. Dan voel ik me ook niet zo geroepen om er iets van te zeggen. Ik geef weleens een tip, ... maar kan niet zeggen dat de belangstelling daarvoor nou zo groot is ). En ik hoor vaak "Oh, ik zou ook graag willen met mijn paard wat jij met hem "kunt" ... maar ik zie ook vaak dat niemand dan eigenlijk bereid is ook net zoveel uren tijd daarin te steken.

Dus ik heb al snel iets van "laat maar".

Frouk

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 15 januari 2005, 15:25: