Wel eerst héél schoon vragen hé... Voor het geval hij nie vrij zou zijn...
Laat maar op tijd weten waar en wanneer en't camerake saat klaar om te draaien.
_______
Herman

Hey Anja, 't zijn de frustratiehormonen bij steeds dezelfde mensen van zodra ze nog maar vermoeden dat de naam Druppel in't verhaal zou kunnen verschijnen.
't Zijn geen inhoudelijke reakties, enkel emotionele.
Maaikes reageren nu eenmaal altijd nogal overprikkeld op druppels
_______
Herman

Peter Donck schreef op donderdag 18 februari 2010, 20:51:


Ik moet eerlijk zeggen dat ik jaren gedacht heb dat er buiten Amsterdam geen hippies kónden zijn. Totdat ik in mijn kerk, Paradiso, een optreden van Ferre Grinjar uit Antwerpen?(schrijf zijn naam vast niet goed) meemaakte ... Wat een feest en wat een tiep!

Karen Koomans schreef op donderdag 18 februari 2010, 19:36:


Het is me naar mijn idee niet onduidelijk, maar ik kom op andere modellen uit dan Nathalie en jij. Heb ook niet veel zin erover te zeuren. Veel zinniger nmm als Els met eenvoudiger voorbeelden komt.

Nmm uitstekende gratis cursus, heb ik al diverse malen eerder hier gepromoot maar vooruit nog een keer, op http://www.bfskinner.org
Direct downloaden op http://www.bfskinner.org/BFSkinner/Educational_files/setup.exe.zip

van lennep schreef op donderdag 18 februari 2010, 20:37:


Paarden veranderen constant en je zult meermaals in de loop der jaren tot de conclusie komen dat e zadel niet meer goed past of dat dat ene net iets meer te bieden heeft dan het jouwe. Frustrerend hé Amaroc heb ik nu 5j en ik heb 5 zadels versleten. Zoekend naar een 6de (4 en 5 blijven wel).

Trainen is gedragsverandering.
Gedrag kan je op twee manieren veranderen:
- door het aan te moedigen (als je er meer van wil) of
- te ontmoedigen (als je er minder van wil).

Gedrag aanmoedigen (in de hoop dat het in de toekomst méér gaat gebeuren) heet belonen, bekrachtigen, versterken (reinforce).

Gedrag ontmoedigen (in de hoop dat het in de toekomst minder gaat gebeuren) heet straffen, corrigeren, verminderen (punish).

Je kan aanmoedigen én ontymoedigen door iets te doen of iets te geven (dat er daarvoor niet was) = +, plus, erbij, positief (positive)
Je kan ook iets wegnemen (dat er daarvoor wel was) = -, minus, eraf, negatief (negative)



Hetzelfde gedrag kan op verschillende manieren bekeken worden, en dus ook op verschillende manieren veranderd worden:

positieve bekrachtiging:
gedrag dat je wil aanmoedigen -> zodra het goede gedrag gebeurt -> er komt iets bij = +, positief:
je wil dat je paard blijft stilstaan -> je paard staat stil -> je geeft een wortel of een krabbel

gedrag dat je wil aanmoedigen -> zodra het goede gedrag gebeurt -> je neemt iets weg = -, negatief:
negatieve bekrachtiging:
je wil dat je paard blijft stilstaan -> je paard staat stil -> je laat de teugels vieren (teugelhulp)

positief straffen:
gedrag dat je wil ontmoedigen -> zodra het foute gedrag gebeurt -> er komt iets bij = +, positief:
je wil dat je paard stopt met bewegen -> je paard beweegt -> je rukt aan de teugels of slaat met de zweep

gedrag dat je wil ontmoedigen -> zodra het foute gedrag gebeurt -> je neemt iets weg = -, negatief:
negatief straffen
je wil dat je paard stopt met bewegen -> je paard beweegt -> hij mag niet naar de wei

1/ je weet in principe nooit op voorhand of iets gaat werken - je kan pas achteraf zeggen of het straffend of belonend heeft gewerkt. In de praktijk kan je je doorgaans wel voorstellen wat zal werken of niet werken, uiteraard, maar gedrag moet ook bekeken worden op lange termijn. Iets wat lijkt alsof het nu werkt kan op lange termijn blijken helemaal niet, of niet meer te werken.
2/ sommige mensen noemen extinctie of uitdoving (negeren) een 5de manier van gedragsverandering: gedrag dat geen enkele consequentie heeft (niet goed, niet slecht), dooft ook uit. Toch kan je ook dit als een vorm van negatief straffen zien: gedrag dat er al was (en dus voorheen op één of andere manier beloond werd), wordt nu niet meer beloond; de beloning wordt onthouden, en dus ontmoedigd - het gedrag gaat achteruit en houdt uiteindelijk op.

Je schrijft kunnen en mogen.
Een paard wat niet goed door zijn lijf loopt, zal nooit gauw zakken (alleen de goede momenten dan) van voren. Naar beneden trekken is dus erg slecht, dan forseer je een houding.
Als een paard "recht" is, zal hij alles goed/op de juiste manier kunnen aanbieden.
Wij rijden geen moment het zelfde rondje. Zolang je constant aan het (in) buigen bent, hand veranderen, niet uit laten zwaaien, ben je je paard aan het rechtrichten en zal hij vandaaruit zelf willen/kunnen zakken.
Het gymnastiseren zorgt voor losheid en dus over de rug kunnen lopen, het strekken van de hals vloeit daar uit voort.
Wanneer is een paard nu recht daar werk je elke keer weer aan.
Anita

Piet schreef op donderdag 18 februari 2010, 21:13:


but his inglisj wos alles be-half
wôs-it !

Ahh ik wou dat er een "edit" functie bestond.
Praktische opmerking: een paard ontmoedigen dat hij nog gaat bewegen door hem te ontnemen dat hij naar de wei meg is uiteraard een zinloze straf die in de praktijk niet sraffend zal werken vanwege de simpele reden dat het paard niet beseft dat hij straks niet naar de wei mag omdat hij nu liever in galop gaat dan stil te staan. Slecht voorbeeld van mezelf! Een beter voorbeeld dat je zeker kent, is als je je paard een bak met voer wil geven en hij duikt er onbeleefd in met z'n hoofd. Dat erin duiken wil je ontmoedigen, en je trekt die bak voer dus weg. Negatieve straf dus.

clarissa ruijgrok schreef op donderdag 18 februari 2010, 20:45:


Juist. Heel herkenbaar Clarissa. Ik bedoel: ik heb 6 jaar lang eens per week paardrijles gegeven aan verstandelijk gehandicapten (volwassen). Verstándelijk gehandicapt, ja, maar die groep die ik toen lesgaf hadden allemaal in meer of mindere mate ook fysieke/motorische handicaps. Van een beetje, tot ernstig.

Wat ik belangrijk vind in zo'n situatie, als lesgever/begeleider, is dat je paard en mens dichterbij elkaar brengt. Dat je mensen leert om meer van paarden te begrijpen. En aan de paarden leert hoe ze kunnen omgaan met mensen die soms rare dingen doen. Dat je zorgt dat beiden het tijdens die lessen het naar hun zin hebben. Zou je dat dag in dag uit van je paarden vragen, dat lijkt me best zwaar voor paarden; zoals Clarissa ook schrijft. Maar zelfs dán, *alles valt of staat met wát je doet en hoe je dat doet*.

Voor de (manege)paarden die destijds in "mijn" lessen liepen was het het heerlijk avondje van de week. Onder andere omdat ze op die avond nooit in hun mond werden getrokken - in tegenstelling tot alle andere "gewone" lesavonden. De manegehouder wou niks weten van bitloos, maar ik legde een knoop in de teugels en leerde de leerlingen daar vanaf te blijven (en legde uit waaróm). Een dik koord/touw om de nek van het paard gaf extra houvast aan de ruiter indien nodig. Wat verder fijn was voor die paarden was dat ze 90% van de tijd alleen maar hoefden te stappen. De andere 10% in draf, maar dan altijd met een begeleider die op een drafje mee liep om het paard te begeleiden (we waren destijds met minstens vijf mensen om te begeleiden, per cursusgroep van max. 8 ruiters). Véél spelletjes, waarbij ik ervoor zorgde dat die spelletjes niet alleen voor de ruiters leuk waren maar óók voor de paarden.

Natuurlijk doe je met een groep verstandelijk (plus motorisch) gehandicapten weer andere dingen met mensen die niet verstandelijk gehandicapt zijn. Maar qua principes maakt het voor mij allemaal geen moer uit! Je past dat wat je doet áán, aan wat je wel en wat je niet aan een paard wilt vragen én aan wat de ruiter wel en niet kan. *Precies datzelfde doe ik bij iemand zonder handicaps.* Niet dat ik nu nog vaak les geef, slechts af en toe een lesje als "vriendendienst". Daar gaat het niet om, het gaat om wat ik zóu doen als ik weer aan groepen of individuen les zou geven.

Trouwens, ik ga met mijn hond regelmatig naar een zorgboerderij, om daar met hulp van mijn hond te leer-spelen (stom woord, ik weet ff geen beter woord). Het gaat om kinderen met stoornissen zoals autisme. Mijn hond gaat helemaal uit z'n plaat van enthousiasme, zodra hij merkt dat we met de auto de route nemen naar de zorgboerderij. Waarom? Omdat ik ervoor gezorgd heb dat mijn spelletjes en lessen daar níet alleen leuk (en nuttig) zijn voor die kinderen, maar zeker ook voor mijn hond. Is niet anders dan met paarden.

Grrr, ik probeer netjes te blijven schrijven en ik geloof dat dat gelukt is...
Maar eigenlijk ben ik best heel bóós (gefrustreerd, verdrietig - whatever), omdat ik vind dat door Pien en Egon mensen met een beperking hier zo even de hoek in worden geschopt! Alsof de verlangens van mensen met een beperking minder tellen dan die van mensen "zonder" beperking?!

Karen

P.S.: Egon, ik heb net voordat ik op verzenden clickte even gekeken of er in deze draad nog nieuwe posts waren en heb net je laatste bericht gelezen. Maakt me iets minder boos maar toch: óók als het over rijden gaat, het ligt er toch maar net aan wat dat rijden dan inhoudt?

Piet schreef op donderdag 18 februari 2010, 21:13:


http://www.youtube.com/watch?v=hyU69gIG4sg
Ferre Grignard

Marianne