Frans schreef: >>> Met alle respect maar ik heb hier dus ernstige twijfels over.

Tja…. Een veulen en vruchtwater zitten onder de ruggengraat, en ‘hangen’ als ’t ware in een hangmat van andere spieren! De spieraanhechting van een paard hangt van bovenaf gerekend als een soort zak waar alles inzit, darmen, organen, veulen enz.
Een ruiter zit bovenop de ruggengraat en drukt deze naar beneden. En of dat nu een uurtje is of vele uren tijdens een buitenrit, de belasting van de rug is dan totaal anders.
Of een paard nu dikker wordt maakt voor de rugbelasting ook niets uit: het vet c.q. gewicht is dan meestal over het hele lichaam verdeeld (schouders, ribbenkast en bovenop de billen).


Beweren dat het wel natuurlijk is om op een paard te zitten is toch niet juist? Dat is net zo min natuurlijk als dat jij met een mens of een hele zware rugzak op je rug gaat rondlopen. Als je dat niet gewend bent, dan zul je na verloop van tijd ook wel een ‘pijntje’ ervaren. Waar het mij om gaat is dat we ons moeten realiseren dat wij door op een paard te gaan zitten, een voor het dier onnatuurlijke handeling verrichten en dat het daarom goed is om ervoor te zorgen dat die rug sterk genoeg wordt om ons toegevoegde gewicht te dragen. Misschien moet ik niet zeggen ‘dressuurmatig’ maar gewoon trainen – het woord dressuur doet blijkbaar veel mensen aan andere dingen denken..
Zoals: >>Uit geen enkel onderzoek mij bekend valt af te leiden dat
dressuurpaarden langer leven dan "gebruikspaarden". Eerder lijkt het
tegendeel waar te zijn...

Er is zeer uitgebreid onderzoek gedaan naar de gebruiksbelasting van paarden – dressuurmatig gereden of niet – diverse universiteiten houden zich ermee bezig. Zo is er in dressuurland op dit moment een rel gaande over het onderzoek naar ‘diep, laag en rond’rijden met felle voor- en tegenstanders.
Dat sommige dressuurpaarden eerder de pijp aan Maarten geven is helaas waar maar de oorzaak ligt in veel gevallen dat het paard veel te jong en veel te snel door de dressuuroefeningen heen gejaagd wordt. Door de overbelasting krijgen de dieren allerlei kwalen en gewrichtsproblemen en dan staat meestal de slager klaar omdat ze niet meer ‘bruikbaar ‘ zijn… Ik reken zelf toch minstens vijf jaar training om een paard gezond en wel in de Z te krijgen.. en werk pas met een paard als-ie daar geestelijk ook rijp voor is…. helaas zie ik maar al te vaak dat er paarden zijn die op al te jonge leeftijd van ‘groen’ binnen twee jaar al voor de Z getraind worden. Ik vind dat schandalig!


Die rustige beweging en het feit dat ze constant buiten zijn, is natuurlijk hartstikke goed!
Dat rustige schuifelen door de wei en af en toe een sprintje trekken houdt in ieder geval de bloedsomloop ( en daarmee de voeding naar het weefsel) behoorlijk op gang. Het is echter geen ‘werk’ en je maakt er een spier niet sterker mee. Daar is domweg belasting van de spier voor nodig. Als je de hele dag op kantoor zit en dan een uurtje gaat gymen, zul je zeker gezonder en sterker worden dan iemand die buiten is en, zonder enige belasting, maar wat rondloopt!


Nou, hel en verdoemenis.. dat beweer ik niet hoor! ‘Gewoon’ recreatief rijden is tenslotte ook training waarmee je het paard sterker maakt. Als je het inderdaad maar regelmatig doet en het paard niet in de weg gaat zitten dan is dat een prima manier, zonder dat je aan dressuurkunstjes doet. Maar als jij, zonder dat het paard daarop getraind is en al de nodige kilometers gemaakt heeft, vandaag zou besluiten om van Drente naar Brabant te gaan rijden, dan vind ik dat niet okay! Begrijp me niet verkeerd, ik zeg niet dat jij dat doet ( althans dat hoop ik!) maar ik wil daarmee zeggen dat opbouw belangrijk is. Die verantwoordelijkheid ligt bij ons mensen: een paard zal door z’n aard( prooidier) niet snel aangeven dat er iets mis is – dus ook al lijkt je paard top-fit, voorzichtigheid is geboden! Iemand die z’n paard volkomen in de kreukels moet rijden voordat hij/zij doorheeft dat het toch niet allemaal lekker zat, verdient het niet om op een paard te zitten!

Marianne schreef op dinsdag, 2 maart 2004, 12:31:
Sorry, draafde weer eens door in mijn eigen gedachtengang. Maar wel nav het staartdraaien/rugspieren kwam ik op de staart etc.


Tja, ik heb nu eenmaal de handicap dat ik enorm geinteresseerd ben in klassieke dressuur en alles daarover verslind. (en zelf ook heeeeeeeel graag wil..... )

cornelie

Marianne schreef op dinsdag, 2 maart 2004, 12:36:


( en ook de beginhoofdstukken al )

cornelie

Nou even stoppen met die geheimtaal. Is wel leuk als 1 van jullie dat dan even op de lijst zetten

ilona

Marianne schreef op maandag, 1 maart 2004, 22:57:
Ja dan had ik het goed begrepen hoe het moest. Alleen ellebogen niet uitsteken; dan sta je dus in principe tegen je paard aan met je buik?
Ik heb natuurlijk een "laag" paardje en die staart zit bij mij op navelhoogte (begin) en het eind is al snel voorbij mijn 2 handen haha. Maar ik ga het zeker eens uitproberen. Isabella vindt het vast heerlijk, want alles wat je aan die staart doet is genieten, zelfs de staartriem vastmaken (tuig) is errug lekker. Probleempje voor mij is, ze is weer wat aan de dunne, dus die staart (ook de staartwortel) is aan de binnenzijde nogal vies (bleeeehhhh). Handschoenen aan misschien? Ga het straks na het eten uitproberen.

Dit soort dingen vind ik overigens erg leuk hoor om te doen. Lijfelijk contact met je paardje. Als je er nog meer hebt ...?? Of kan ik toch beter al een boekje kopen?

Groeten,
Ingrid

Petra schreef op Mon, 1 Mar 2004 21:14:44:

Hoi Petra,

Bedankt voor je reactie. Maar toch nog even voor de duidelijkheid; ik denk dat het iets ingewikkelder is dan alleen stijve rugspieren hoor. Anders had een dierenarts me dat al wel verteld. Eentje vermoedde er eigenlijk dat ze als veulen haar staart gebroken heeft, hoewel daar niets van te voelen is. Het lijkt gewoon alsof ze helemaal niets kan met haar staart. Maar dat van die tegendruk gaf ik gewoon even aan, om duidelijk te maken dat ze dus wel gevoel heeft in die staart en er wel wat mee kan als is het niet veel. Over het algemeen ontspant ze direct, want aan haar staart zitten vindt ze dus echt heerlijk. Alleen als ik hem hoger op wil tillen dan ze zelf kan (en dat is maar cm-werk) dan wil ze hem terugduwen. Of probeert ze wat heen en weer te zwiepen.
Als ze op een dribbel-mafkezen-gangetje door het bos stuitert, dan tilt ze die staart ook ietwat op. Het is op zich geen probleem voor mij, maar als het inderdaad een kwestie zou kunnen zijn van ongetrainde spieren zeg maar, dan kan ik het wellicht proberen toch. Maar kans is dus aanwezig dat ik niets bereik hoor en dat ze echt een "mankement" heeft aan de staart.

Want zelfs afgelopen zomer met veel vliegen, werd het er niet beter op. Ze wilde wel zwiepen, dat zat je aan de minimale golfslag in de staart, maar ja, veel was het niet. Terwijl als ik het met de hand doe (met die staart zwiepen) dan komt het uiteinde tot bij haar schoft, dus lang genoeg om haar hele lijf vliegenvrij te houden. En dat zwiepen van mij vindt ze ook best.

Groeten,
Ingrid

Marianne wrote:


Ja, maar die "hangmat" hangt toch aan de rug?


Laten we uitgaan van een "worst-case" scenario: Een ruiter van 100 kilo
(best wel een zware he?) op een paard van 500 kilo (een wat licht paard
voor zo'n ruiter). Dan is die ruiter 20% van het lichaamsgewicht van het
paard.
Stel dat je als mens van 75 kilo iedere dag een uurtje moet lopen met
een rugzak van 15 kilo (eveneens 20% van het lichaamsgewicht).
Is dat een reden om te gaan roepen "je moet je rug zus en zo houden, het
is een grote belasting voor je benen, je raakt vroegtijdig versleten, je
moet gaan trainen en gymnastische oefeningen gaan doen, etc." Klinkt wat
overdreven, in ieder geval voor mij.

De meeste ruiters halen die 20% van het lichaamsgewicht van het paard
niet eens, en zitten er niet gemiddeld 1 uur per dag op.
Ik beweer ook niet dat je NIETS moet doen, en een stalpaard zal er wat
meer moeite mee hebben dan een buitenpaard, maar ik denk dat het gewoon
allemaal niet zo dramatisch is als het nogal eens wordt voorgeschoteld.

Daarbij denk ik dat een aantal andere zaken veel belangrijker zijn. Je
kan een paard in de goede houding rijden, maar als dat paard niet
ontspannen is wordt het niks. Omgekeerd geldt dat paarden die de ruiter
ECHT accepteren en volkomen ontspannen lopen vanzelf al een veel beter
"plaatje" te zien geven. Het emotionele is minstens zo belangrijk als
het fysieke maar wordt nogal eens genegeerd.
Hoe meer ik me met bekappen bezig hou hoe meer aanwijzingen ik zie dat
een goede motoriek (voortvloeiend uit een goede bekapping) ook zeer
belangrijk is. Lees het stukje over toon- of hiellanden maar eens...
Er zijn nogal wat paarden die op de toon landen (veelal paarden die te
weinig buiten rijden waardoor de gang kunstmatig wordt verkort) en
daarmee langzaam maar zeker hun voorbenen de vernieling in helpen.


Er zijn veel meer onnatuurlijke dingen die wij met de paarden doen dan
alleen maar erop zitten. Denk aan huisvesting, beweging en bekappen.
Waarom toch altijd die focus op dat "ruggebruik"?


Ja, dat doet mij aan andere dingen denken. Als het gewoon training is
(ik beschouw een goede buitenrit ook als een training) dan ben ik met je
eens dat die voor grotere prestaties onontbeerlijk is. Het is ook maar
net waar je voor traint: De training voor een Z-dressuurproef lijkt me
heel anders als de training voor een Endurance klasse III rit. Voor
beide paarden geldt dat wanneer je ze traint voor het ene maar dan het
andere doet dat het dan niet helemaal goed gaat.


Ja maar, dressuur wordt in dressuurkringen toch beschouwd als een
noodzakelijke training voor een paard? Dan zou het toch gewoon goed
moeten zijn? Als fietsen gezond is voor een mens dan verwacht je toch
ook niet dat er mensen vroegtijdig slijtage-verschijnselen krijgen omdat
ze te veel, te vroeg, of te vaak fietsen?


Ik denk dat er wel meer bij komt kijken dan dat "rustige schuifelen".
Inderdaad af en toe een sprintje trekken, maar ook flink bokken,
interactie met elkaar waarbij ze soms vliegensvlug omdraaien, een kat of
kip achterna zitten (met de neus laag over de grond erachteraan rennen),
knoerhard door de bocht rennen, etc. Allemaal spiergebruik waar
"stalpaarden" niet aan toekomen en die kunstmatig moet worden toegediend
(veelal met een ruiter op hun rug).


Nee, maar in dressuur-wereld is dat heel normaal. Zie maar weer de ophef
over die ene foto van Harisha waar Cornelie het over heeft waar "men"
dan van alles uit meent te kunnen afleiden en er ongenuanceerd schande
over spreekt en doet alsof het dierenmishandeling is.


Nee, maar ik vind het ook niet okay als iemand dat doet met een
Z-dressuur paard dat tot nu toe uitsluitend in de bak zijn rondjes
slijt, in sessies van maximaal een uur per dag. Het is maar net WAAR je
voor traint!

Groeten,
--
Frans Veldman

Mijn homepage: http://www.paardnatuurlijk.nl/frans
Zie ook mijn website "Paard Natuurlijk": http://www.paardnatuurlijk.nl