joop schreef op zondag 6 december 2009, 11:07:
> Ik zie eerlijk gezegd geen verschil tussen deze foto's met voor
> de slacht bestemde varkens en foto's van iemand (bv jij) met
> een paar mooie paarden bestemd voor de slacht. Wat is het
> verschil? Dat je meer tijd in de training van je paarden hebt
> gestopt? Waarom eet je deze varkens wel en maak je geen reclame
> voor aan huis stressvrij geslachte paarden?
Ik zie dat verschil ook niet.
Ik heb núl probleem met opeten van gelukkig lekker in de dehesa levende of wat idem dichter aan huis gehouden paarden.
Ik schrijf nét dat ik mijn eigen paard als dat onverhoopt afgemaakt moest worden met afstand het liefste zélf zou doden, slachten en opeten. Dát met diep respect voor die vriend.
Laten ophalen voor slacht en destructie vind ík verraad.
Het is maar hoe je het beleeft.
Ik heb geen waardoordeel over hoe een ánder dat ervaart.
Eten en/of gegeten worden is onderdeel van de CO-cyclus van moeder aarde.
De laatste evolutie versie hominide is in die ecologie een top-eterd.
Het ´sapiens´ maakt dat de laatste versies er van zijn en de cyclus bewust zijn. Dat maakt dat sommingen die meer sapiensen daar conclusies over hun eetgedrag aan verbinden.
Persóónlijk sapie ík dat doden voor eten nul punt is mits het dier prettig geleefd heeft en niet lijdt bij het sterven.
De eventuele emotionele band met een dier maakt dat ik aan het leven en door daarvan ook een emotionele waarde hecht.
@Peter;
Nee, ik bedoel echt terugkoppeling naar de wílde populaties Wild Zwijn.
Uit genetisch onderzoek blijkt het Sus scrofa de voorouder is welke is gedomesticeerd doch dat er ook renente influx van ´wilde´ genen is doch ook dat de wilde populatie gedomesticeerde genen bevat.
Dat is als je ziet hoe dat hier gaat volkomen logisch.
De meeste van die streepbiggen van de zwart-wtte zeug blijven in de bergen en een enkeling daarvan zal lang genoeg leven om zich voort te planten.
Hier een foto van een schedel van een zeer zeldzame locale soort, Sus ibex andalucensis:
Warboel
