Trudy schreef op woensdag 11 november 2009, 20:52:

Grappig dat je dat zegt; zweetvoeten. Dat viel me ook meteen op na de 1e keer de schoenen weer uitdoen (na een uurtje aan of zo). Het is echt zweetvoetengeur inderdaad, dat had ik dus totaaaaal niet verwacht haha. Maar ja, wat wil je in plastic schoenen...
Ik heb toen een week de Marquis test-hoefschoenen in huis gehad. Na de 1e keer aandoen zag ik ook onmiddellijk verschil. Mijn paard was niet bevangen maar heeft een ontstoken achtervoet gehad. Ik zag dat hij met de schoen meteen veeeeel meer op de zere voet ging staan en makkelijker liep. Ik vind de Marquis juist helemaal niet zwaar en gaan super makkelijk aan en uit. Het enige waar ik wat aan moest wennen is het geluid dat ze maken.
Gaaf om te zien hoe de paarden er zo op weglopen en hoe het onmiddellijk effect heeft

angelique hage schreef op woensdag 11 november 2009, 21:48:

Spirithorses schreef op donderdag 12 november 2009, 8:54:

Precies, en een goede DA is goud waard.

Ans Jondral schreef op woensdag 11 november 2009, 21:54:


Komt wel goed Joh

e m kraak schreef op donderdag 12 november 2009, 0:54:


Tamelijk toepasselijk stukje op een maillijst:

Kind of an odd perspective - but I started using clicker training with my
horse because he knew a lot more than I did when I started riding him and I
wanted a way to communicate with him that was clearer than my confusing
seat/hand/leg cues. The stock negative reinforcement way to train is ask for
something and when you get it, quit asking. So exactly how was my horse
supposed to know whether my ceasing to push him sideways with my weight was
because he had done what I wanted (fall out through his outside shoulder) -
or because I had given up futilely asking for something I was not getting
(leg yield)?

My dressage instructor wasn't a big believer in clicker training, but she
was willing to tell me when she could see a couple of steps of what we were
trying to get. So this evolved into a kind of odd version of TAG teaching -
the instructor would tell me when I had reached my "tag point" and then I
would click and treat. This drove her nuts because then the horse would
stop. But I liked it because 1) I had mental snapshots of what we were
trying to do (so how did it feel just as she said "there"?) and 2) my horse
would volunteer leg yield if I got even close to asking for it - so I got
more opportunities to practice what it should feel like.

Afgelopen zondag weer getraind met Murcy.
Ik had het verslag direct op moeten schrijven , want ik weet nog dat het best wel goed ging , maar veel verder kom ik niet...
Ohja , op een gegeven moment deed Murcy ''ut'' niet meer. Ik was te onduidelijk met mijn signalen geweest , en ze gaf er de brui aan.
Even wat anders met haar gedaan en toen nog een keer geprobeerd , schouder binnen op een rechte lijn.

Ook nog met Namkje wezen oefenen , schouder voor en schouder binnen.
Dit kan ze al een paar stappen achter mekaar linksom en rechtsom, knap hoor!
Maar ze was wat stijf , en had last van spierpijn in haar achterhand.
Na onze training zijn Josien en Trudy nog even met haar bezig geweest , en ook toen werd duidelijk dat ze wat last had van haar lichaam.
Al hangend over haar heen , haar wat laten lopen , en schouder voor laten stappen , dit resulteerde in wat verzet.
Ze zijn toen ook gestopt.
De dag daarom is het allemaal veel beter gegaan , en nu pas is Trudy rechtop op Namkje gaan zitten. Ze was attent geweest , en geen spoortje van verzet meer!
Ze verwachten dat ze volgende week los kunnen rijden en kunnen beginnen met sturen vanop het paard.Ik was dus een beetje te vroeg met te denken dat ik er al op kon gaan zitten , had niet in de gaten dat ze nog niet zover waren in de traning.
Gelukkig laat Namkje haar ware aard ook wat meer zien , en is de nieuwigheid in de kudde er nu goed af , en staat ze echt niet bovenaan!
Ze is een middenmoter , die zich best wel weet te gedragen , en wordt door enkele paarden die haar in het begin helemaal het einde vonden , nu gewoon op haar plaats gezet.

Ik heb zelf maandag ook weer les gehad , even grondwerk en toen erop.
Sjemig , een gewone KWPNer , en ik kon in het begin niet eens doorzitten!
Eens kijken of mijn knopjes op het paard er inmiddels ook wat beter inzitten , nou nee dus!
Toen kwam het verschil tussen schouder binnen en schouder voor aan het licht , en ik begreep het niet meer.
En die onafhankelijke zit , daar moet ook aan gewerkt worden. Zodra ik een aanwijzing met mijn been moest geven , kon ik niet meer blijven zitten [ was in draf]
En jemig , wat zit dat paard heerlijk als ze wel draagt , wat een verschil!!!
Ja , ik voel het!!!!!
En dan was ze ook erg licht aan de hulpen , maar helaas moet ik dus meer oefenen op het onafhankelijk van elkaar bewegen van mijn ledematen , want zodra ik ook maar iets moest doen , dan was de magie weer verbroken...jammer...
De dagen daarna heb ik ook flink spierpijn gehad , veel te verkrampt gezeten.
Het moet toch mogelijk zijn om je onderbeen te spannen zonder dat je bovenbeen aanklemt....
Maar het was heerlijk om er weer eens te rijden , werd er helemaal vrolijk van!
Ik heb van Trudy al begrepen dat doorzitten op Namkje niet zal gaan lukken , is een zeer bewegelijke echte fries. Op Tekla zal dat veel beter lukken , gezien haar bouw.
We zullen zien.

Zometeen weer les , maar ik kan er nu nog niet op , gezien mijn spierpijn.
Eerst ook maar eens en voor altijd duidelijkheid krijgen over de schouder binnen en schouder voor , in stap , vanaf de grond!

Gr Esther

Piet schreef op donderdag 12 november 2009, 10:09:


Dit heb ik geprobeerd , maar de momenten van Namkje waren nog te kort voor mij om goed getimed te kunnen Exen , plus Trudy begreep niet helemaal dat ze zelf ook een kort signaal moest geven , dus als ze zei , wat-ze-nu-doet-doet-ze-goed , was ik al te laat...
Ik ga dit zeker weer proberen , en helemaal als ik alles in de gaten heb , en precies weet hoe alles moet , dan leer ik het mijn andere knollies echt op deze manier aan!

Gr Esther

e m kraak schreef op donderdag 12 november 2009, 0:54:


Op de tekening zijn ook de twee hulpen te zien, de navel/bovenlijf richting die in de wending gaat en het bekken dat rechtdoor vraagt. Zo doen de meeste mensen het. Het naar achteren hellen van het bovenlichaam is geen hulp, dat komt gewoon door de oprichting van dit ver verzamelde paard.

Groet, Michiel

van lennep schreef op donderdag 12 november 2009, 9:41:


Mezelf.....nou, nu gaan we weer verder met het opruimen van de brandschade....ikzelf moet dus nog even wachten, maar ach, het is toch shit-weer buiten, dus er is (voor mij althans) toch niks leuks te doen met de pony's.

van lennep schreef op donderdag 12 november 2009, 8:38:


Wat ik AdB zie doen, altijd als begin en langer er mee door gaan als het wat moeilijker gaat: Is een rechtsgebogen paard eerst op de rechte lijn, op de rechterhand, recht maken met stelling naar links. Dit mag nooit in de wending rechts zo gedaan worden (gevaarlijk zegt hij die stelling naar buiten in de wending), enkel dus op de rechte lijn. Pas als dit goed gaat, gaat hij verder met de wending naar links, bij een rechtsgebogen paard.

Groet, Michiel

joop schreef op donderdag 12 november 2009, 9:43:


Hoi Joop,
Dat curcuma poeder / koenjit (nooit van gehoord dus), kan ik dat in een reform-winkel oid vinden?
En tja, met dat ontwormen van de rest zit ik ook een beetje te dubben. Enerzijds wil ik natuurlijk voorkomen dat een andere pony uit de kudde "het" ook krijgt, anderzijds weten we niet eens zeker wat "het" is geweest. En een mest-onderzoek toont (als ik de teksten zo lees) ook niet altijd alles aan, zeker als het om die bloedworm zou gaan, toch?.
De vaste DA is deze week op vakantie, dus ik wil hier volgende week ook even goed met 'm over gaan praten. Ik mag toch hopen dat nog een paar dagen wachten met ontwormen geen kwaad kan.

Groetjes,
Angelique

Michiel schreef op donderdag 12 november 2009, 10:49:


Dat vind ik persoonlijk eigenlijk niet zo'n goede manier.
Eigenlijk vind ik altijd moeilijker om een paard te rijden op de hand waarnaar ze gebogen zijn. Naar binnen vallen vind ik moeilijker te bemerken en te corrigeren dan naar buiten weglopen. (Je zou ervan verbaasd staan hoeveel paarden naar binnen vallen zonder dat de eigenaar het in de gaten heeft. Paard buigt met hoofd in de houding en eigenaar is tevreden.)
Mijn linksgebogen paard reed ik altijd meer rechtsom dan linksom en zeker geen lange lijnen. Wel vierkanten waarbij ik paard telkens om stelde. (Dus eerst rijd je dan een soort S-lijnen als zijde en hoe beter het gaat, hoe meer het een echt vierkant wordt.)
Lange lijnen met contrastelling heb ik bij mijn paard nooit echt een goede oefening gevonden. Ik had veel sneller resultaat met die vierkanten. Zodra je teveel rechtuit gaat, heb je kans dat het paard zich gaat vastzetten.
Door die vierkantjes te rijden vraag je de 'moeilijke buiging' telkens heel kort en stelt meteen weer recht ipv een gevecht aan te gaan om de buiging te houden zoals in een contrastelling. En op de 'goede hand' haal je telkens je paard van de binnenschouder af door weer naar buiten te stellen.
En zodra die vierkantjes goed gingen, kon je dan meer naar een cirkel toewerken en die buiging wel vasthouden.
Voor mijn paard heeft dat altijd heel goed gewerkt. (itt contrastelling rechtuit.)