Karin schreef op dinsdag, 23 november 2004, 11:50:


bwahahahaha
Alleen de IFIJP-ijslanders zijn ponies hoor en al 11 jaar zo aangegeven!
NSIJP-ijscoos zijn paarden geworden - eigen schuld dikke bult

Maar hoe dit ambtelijk nu echt in elkaar zit, en vooral waar die wetten en regelingen te vinden zijn, is mij ook volkomen duister. Weet jij dat?
Van verschillende mensen heb ik uit praktijk heel uiteenlopende verslagen gehoord, vooral afhankelijk van hoe de pet van de plaatselijke overheid staat, ook m.b.t. binnen - versus buiten de bebouwde kom.

Groetjes, Egon

Marianne schreef op dinsdag, 23 november 2004, 13:57:


Met je neus hoef je niet te bewegen.
En voor kinderen zijn er steunzolen, beencorrigerende broeken (ijzere beugels) ennoem maar op.
Maar als een paard zich beschadigd, enz. op zo een manier gebouwd is, dan begint het als bij honden met HD te lijken.
Een afwijking die niet goed is en niet doorgefokt zou moeten worden.

Toch?

En als je dan toch zo een paard koopt, met zijn gebreken.
Okè, natuurlijk!!!!!!!
Maar dan moet je de verwachtingen of eisen aan zo een paard aanpassen.
En niet er van alles maar om heen draaien, om het paard toch maar te laten doen wat het van nature haast niet meer kan.


Tikkende, strijkende knieen.....is ietsje meer dan een ietsjes afwijking.


Neem het niet te persoonlijk of te hard, Marianne.

Ik kom net uit de stallen.
Daar staat een paard, ik krijg er pijn van rond mijn navel.
Heeft op het moment zeer zere benen.
Eigenaar wilt dat hij toch de nacht ook buiten staat.
Hij heeft nog geen goeie winterpels, kan zich niet verweren tegen de andere paarden , de kuilgras staat op een heuvel en daar waar ik hem neer zet (net binnen het hek) staat hij over drie uur nog.
En morgenochtend ook.
Ik ben mij dus aan het opfokken.
Vind het niet kunnen, het ontdooien van de hoeven omdat de ijzers er een maand af zijn, gaat over in letterlijk bevriezen door de sneeuw en ijs waar hij uren in stil blijft staan.

Nou zou ik als rechtgesneden hollander graag zeggen wat ik er van vind en dat beest weer mee naar binnen nemen.
Maar zo werkt het hier helaas niet.
Er wordt me dan verteld, dat het mijn verantwoording niet is en dat ze gerust wel naar hem omkijken.

Pppppfffff, dat was effe mijn ei. :)
Leg maar naast je neer, laat het maar van je afglijden, hoor!

Maar willen we paarden een beter leven geven, zullen we ons naar hun kunnen moeten aanpassen...............waar of niet waar?

Bandida schreef op dinsdag, 23 november 2004, 16:24:


Nee, geen statisch gebeuren. We zij allemaal elke dag weer een beetje anders, als ik pijn in mijn rug heb, bijv., ben ik meer in mezelf gekeerd, minder belangstelling voor wat er om me heen gebeurt, want een gedeelte van mijn brein houdt zich met die pijn bezig.

Maar als je nu eens het hele idee loslaat, dat je moet uitmaken wie de baas is.
Het is voor mij 1 van die oude paardenzegswijzen, show him who is the boss!

Hoezo? Ik wil helemaal niet de baas zijn. En het is natuurlijk wel zo, dat als ik bij Opal kom, dan wil ik gaan rijden, en daar moet zij zich in schikken, maar meestal doet zij dat met plezier. Soms niet, en als ze het echt heel duidelijk maakt, dat ze weer de wei in wil, ok, dan gaan we die dag niet rijden.

Aan de andere kant, probeer ik me voor te stellen wat zij graag van het leven wil. Met welke paarden zij in die wei wil staan. Of ze zin heeft in een galopje, of juist liever blijft stappen. Of het tijd is om een hapje gras te nemen tijdens de tocht.

Maar dat geldt toch ook voor de mens met wie je (evt) in 1 huis leeft. Ook daar probeer je je voor te stellen wat de ander graag wil, of dat in overeenstemming komt met jouw wensen, en als dat niet het geval is, welke wens doorslaggevender is (zwaarder weegt).

En ik denk ook niet van mijn man dat hij de baas is, of dat ik de baas zou zijn.

Ook is het weer waar, dat de mens soms echt de leiding moet nemen, omdat anders paard en mens in een gevaarlijke situatie terecht zouden komen.
Maar als ik over de landelijke slingerweggetjes rij, ga ik geheel af op Opal's betere gehoor, en als zij in de berm wil gaan staan, betekent dat dat er een auto aankomt, dus dan is zij degene die ons veilig houdt.

Zo kan ik nog wel ff doorgaan, maar hoop dat ik nu een beetje duidelijker ben, wat ik met respect bedoel.

En die verschillende buien van je paard.. Misschien moet je proberen beter te luisteren, naar wat hij/zij je vertelt. Dat is geen kritiek, maar misschien wel de moeite van het proberen waard.

groet,
Isabel

Nee ik weet het niet precies, het kwam laatst eens ergens voorbij omdat iemand ging verhuizen. De 5 paarden/8 ponnies was volgens haar meest geldig.
Het verschilt inderdaad per gemeente en per locatie binnen de gemeente, dus ik denk ook niet dat er echt een algemene lijn op te trekken is.

Groetjes Karin (die op NSIJP ponnies rijdt hoor , 't zijn niet de mijne dus kan der niets aan doen en het zijn mijn ponnekes )