bij hem gevolgd en ga 7 maart naar de themadag "jonge paarden".

Leuk, ik ook! Wie gaat hier nog meer naar toe?
groetjes, Petra

Linda schreef op vrijdag, 20 februari 2004, 15:15:


Hooooooooooi!
Ik weet misschien wel iemand die een shetlander nog wil. Is het ook een "kindvriendelijke" shet? Want die mevrouw wil een shetje voor haar kinderen kopen. Maar zij blijft er wel bij hoor. Ze reed ook altijd paard, maar door de zwangerschap is ze gestopt En nu wil ze nog een lieve, rustige,enz.... shet. Met name voor haar kinderen, maar ook voor zichzelf... dus zou je wat meer kunnen vertellen over de shet?
Groet'n,

fury_kiki_coco

Fury_Kiki_Coco schreef op zondag, 22 februari 2004, 9:11:


Hoi,

Ik reageer wel eventjes privé, want denk niet dat de rest dit wil meelezen hihihi

Groetjes,

Linda

klaas.feuth schreef op zaterdag, 21 februari 2004, 17:54:
Hallo,
Ja het verhaal was mij wel duidelijk. En ja als het goedgekeurd wordt is het inderdaad per 1 april DIT jaar, maar ALLEEN voor paarden GEBOREN in dit jaar. Ik geloof dat wij hier allemaal paarden hebben die al geboren zijn, dus bij ons hier op deze lijst gaat dus de overgangsregeling in. Daar kijk ik dan naar en dan is het pas daadwerkelijk verplicht op veel langere termijn.

Moest ik nog even kwijt. Groeten,
Ingrid

Evelyn Steenvoorden schreef op zaterdag, 21 februari 2004, 19:24:

Hoi,
Ja hoor dat komt vaker voor. De mijne was een "top"fokprodukt met goede papieren en premies en de fokker was erg in zijn nopjes met deze merrie. Maar helaas ... ze wilde niet drachtig worden. Dus hij had wel een mooie merrie, maar kon er niet mee verder fokken.
Hij wilde niet wat je kunt doen, haar hormoonspuiten gaan geven en dat soort dingen, dus heeft hij haar verkocht ... aan ons dus.
En wij zijn er blij mee, want ze is een ook een "toppertje" in het mennen (voor ons doen dan haha).
Alleen de onze is niet duidelijk henstig.

Maar mijn rijpaard op de manege is wel duidelijk hengstig altijd. Eitje ook te voelen, vaak al bij de dierenarts gestaan. Hormoonspuiten gehad. Ge-insemineerd (of hoe noem je dat), maar nog nooit drachtig geworden. Hij is al jaren bezig; bij de kliniek, maar lukt gewoonweg niet.

Groeten,
Ingrid

Petra schreef op Sat, 21 Feb 2004 22:46:54:

Hoi,
Nou het op de straal lopen is juist goed. Daar kan ze geen pijn aan hebben. Echter het is wel zo, als ze dit nog nooit gedaan heeft, dat ze nu ineens doorbloeding heeft in haar hoeven, want bij het lopen op de straal gaat het hoefmechanisme in werking en dus krijgt de hoef doorbloeding. Dat kan ook pijnlijk zijn, maar gunstig pijnlijk, want de hoef wordt nl. gemotiveerd tot groei.
Dus dat is dus goed.
Maar die te dunne zool; hoe heeft de dierenarts dat onderzocht als ik vragen mag? Bij de mijne kon het alleen met rontgenfoto's worden aangetoond destijds.
Bekapt tot de witte lijn dat mag volgens de methode "natuurlijk bekappen". Echter zo ontstaat wel meer druk op de zool en als die gevoelig is, ja dan is dat pijnlijk.

Ik zal je die foto's wel mailen, maar kon bij het zoeken de ene die echt duidelijk laat zien hoe het gemaakt was niet vinden. Ga het dus even tekenen en scannen. Je ziet het wel binnenkomen.

Groeten,
Ingrid

Hoi Helene.

Welkom!

Tuurlijk moet jij ook schrijven.
We leren van elkaar.
Dus lekker vragen, je mening geven en vertellen wat jij belangrijk vindt.

Ja, je draagt herinneringen bij je.
Bij een nieuw paard borrelen die vooral de eerste tijd op.
Soms wordt je daar verdrietig van, soms vergelijk je het nieuwe paard (niet altijd eerlijk ) en vaak voel je je heerlijk dat er weer een paard is.

Ik geniet nog elke dag.
Jij straks ook weer. ;o)

Joke.

Hoi,
Zoals jullie weten heb ik Isabella een maand of 6 geleden van de hoefijzers laten halen, omdat haar hoeven te veel scheurden met die ijzers en het altijd wat was eigenlijk. Maar omdat ze ook bevangen is geweest in het verleden moest ze eigenlijk wel met ijzers lopen volgens de dierenarts. Afijn, na maanden gevoeligheid (zeker 2 maanden), ging ze steeds beter lopen. Eerst goed al op de wei en de uitloop en op straat nog met schoenen, maar later ook op straat goed zonder schoenen.
Zelf vijlde ik het teveel van die hoefjes af, voorzover ik dacht dat het kon. Maar ik wist dat ik zo niet bezig kon blijven. Dat ik geheid weer problemen ging krijgen. Ik zag wat dingen aan dat hoefje dat ik niet kon verklaren, ondanks dat ze goed liep. Dus ging aan het mailen met Ilona (foto's sturen). Zij gaf mij wel wat adviezen, maar ik durfde toch niet zelf aan het experimenteren te gaan; daarvoor had ik teveel meegemaakt. MAAR WAT DAN??!!

Eigen, traditionele hoefsmid viel voor mij toch af. Ik kon hem wel uitleggen wat natuurlijk bekappen inhield, maar ik had niet het idee dat hij daar geheel voor open zou staan. Hij zou gewoon die hoef op zijn manier bekappen. Zou ze dan gevoelig lopen, dan had ik waarschijnlijk spijt dat ik hem had laten komen.
Zelf doen viel dus ook af, want ik heb er te weinig verstand van.
Foto's mailen en via adviezen bekappen werkte dus ook niet.
Iemand laten komen die het natuurlijk bekappen ook via via had geleerd en zijn eigen paardjes zo wel bijhield; daar twijfelde ik ook aan. Zijn paardjes hebben gezonde hoeven. Kan die man zonder medische achtergrond wel beoordelen wat het kan zijn als ze weer gevoelig gaat lopen.
Ben bij Fernand geweest, maar hij stelde een in mijn ogen veel te ingewikkelde en onnodige behandeling voor (leek meer op leuk klussen aan een shetten-voet). Sorry voor de Fernand fans, maar toen hij later ook vertelde dat hij ook maar begonnen was met "klanten" toen het natuurlijk bekappen bij zijn eigen paarden goed ging, begon ik aan hem te twijfelen, vooral omdat hij zo'n ingreep voorstelde.
Dus ja, wat dan. Afwachten, de oplossing komt vanzelf is mijn devies.
En inderdaad. Via dit forum kwam ik in contact met een hoefsmid, Bram de Langen die zich heeft laten specialiseren en inlichten in alle vormen van bekappen die er maar zijn, met of zonder ijzers, met of zonder schoenen, van traditioneel naar Natuurlijk bekappen en Strasser (bij dr. Strasser zelf). Hij heeft dus de nodige opleiding gehad, medische achtergrond, de verschillende manieren bekeken en vergeleken en daar conclusies uitgetrokken, enz. Dat klonk mij heel interessant in de oren. Die had echt verstand van zaken en was niet zomaar een zelfbekapper die vanwege succes bij de eigen kudde het ook wel bij andere paarden zou kunnen gaan doen (voor geld).

En Bram was nog bereid om een lange reis te maken naar mijn shetje ook. Want voor een shet lopen de meeste hoefsmeden niet zolang, hij ging er zomaar 1,5 uur voor in de auto zitten.
Na een goede uitleg en wat technische termen, ging het aan de slag. Hij haalde eigenlijk geeneens zoveel van die voetjes af, maar zette haar veel platter. Juist niets van de toon afgehaald. Ze kwam nu voor het eerst sinds lange tijd weer op haar straal te staan. Hij legde mij ook duidelijk uit hoe ik het zelf nu kon bijhouden en wanneer ik kon zien dat het echt weer te lange werd en wat er te lang werd.
Heel leerzaam voor mij ook allemaal. Het hoefmechanisme is nog belangrijker dan ik dacht. En het werkte voorheen nog slechter dan ik dacht bij onze pony. Dat het nu goed werkt merkte ik direct aan de pony; ze was echt happy. Liep later vrolijk rond te draven en liep mooier dan ze gelopen had. Meer knie-actie, nog ruimere passen ook.

Overigens dat Bram heel rustig was bleek wel toen ik Isabella op den duur aan het halster vast had (touwtje zat in de weg waarmee ze vaststond) en hij mij vroeg even te komen kijken. Ik moest de pony dus loslaten. Ze bleef nog staan ook. Ze stond bij de laatste hoef dus ook gewoon los. En dat was dus die pony die normaal (wel bij het beslaan dat geef ik toe) de hele oprit oversprong uit angst voor de hoefsmid. Alles bij elkaar ben ik blij dat ik Bram ben tegengekomen ben. Hij had meer goede ideeen waar ik mij helemaal in kon vinden.

Met een minimale correctie zorgde hij er ook weer voor dat ze achter niet meer met de schoenen strijkt en weer keurig erop loopt zoals het hoort.

Bram woont in het westen van het land, onder Den Haag. Hij bekapt en beslaat paarden volgens het principe van Hoof Balance. Hij kan hoefschoenen voor de fa. Smit aanmeten ook. Hij is dus echt thuis in het hele gebeuren rondom de paardenhoeven en zeker aan te raden aan alle twijfelaars die net als ik niet goed weten wat ze nu moeten doen; zelf bekappen of een hoefsmid inschakelen en de vraag stellen: welke. Overigens rijd hij niet zomaar heel Nederland door; maar ja dat doet niemand uiteraard.

Groeten,
Ingrid en een gelukkige Isabella

Hoi,
Wij hebben besloten om dit voorjaar naar Noorwegen op vakantie te gaan. Lekker lang in de auto zitten, want we gaan met eigen auto via Denemarken en Zweden. Hebben er echt zin in.
Maar nu zouden we daar ook zo graag een stukje gaan paardrijden.
We zitten in Eidfjord en later in Hafslo (aan noordzijde Sognefjord).

Is er misschien iemand die in deze omgeving is geweest en daar ook heeft gereden? En waar was dat dan?
Of weet iemand hoe ik aan adressen kan komen voor paardrijden daar?
Joke misschien?

Ik lees wel steeds in de reisgids dat je overal kunt paardrijden, maar is dat dan prive, of zijn er zoveel maneges, of is het alleen in een les of lekker naar buiten de natuur in, want dat willen we natuurlijk. En liefst op een Fjord uiteraard.

Groeten,
Ingrid

Hallo,

Gedurende de anderhalve dag dat ik ook mailtjes van de Yahoo-lijst kreeg ( ik kon ze alleen lezen, niet beantwoorden) zag ik wat post heen en weer gaan over rubber staltegels en het feit dat ze zo duur waren. Volgens mij reageerde jij daarop:

Jij opperde het idee om koeienmatten te gebruiken. Ik denk dat dat niet zo’n goed plan is; de koeienmatten zijn meestal véél te glad – voor een koe is dat niet zo’n bezwaar want die heeft door z’n gespleten hoef wel grip erop. Een paard kan er echter gevaarlijk op uitglijden met alle rampzalige gevolgen van dien. Een beetje zaagsel helpt in haar geval ook niet want ze had ’t over een ‘open’dak en dan plenst het zaagsel snel weg.

Ik heb wel een tip, die je misschien aan haar wilt doorgeven?

In al mijn stallen liggen drainagematten ( 1 x 1 m) van ongeveer 6 cm dik. Werkt prima en ik ben er erg tevreden mee. Nadeel is wel dat die grote matten gigantisch zwaar zijn en omdat ze er toch tenminste één keer per jaar uitmoeten om de boel met de hoge drukspuit schoon te maken, ben ik ’s gaan rondkijken om in ieder geval één grote tegen te vervangen door kleinere. Bij een bouwmarkt bij ons in de buurt ( BIG BOSS) vond ik tegens die iets dunner waren ( ca 4 cm) en kleiner 50x50 cm. Eigenlijk niet bedoeld voor stallen, meer voor de tuin of kinderspeelplaats, maar ik heb ze nu ruim een jaar erin liggen en ze blijken net zo sterk te zijn als de echte paardenmatten, en voeren net zo goed vocht af! De prijs was circa € 5 en dat is dus bijna € 8 minder dan dezelfde tegels die dat meisje/mevrouw op de Yahoolijst noemde.
Verder: ik heb m’n grote paardenmatten destijds gekocht bij de firma Bos .. volgens mij kon je bij hem ook 2e hands-tegels kopen, die een stuk minder duur zijn dan de nieuwe.
Telefoon: 0224 – 57 14 68 en op ’t net: www.bosrubber.nl

Wat ook nog een mogelijkheid is: een ‘gevraagd’ advertentie op Marktplaats zetten ( hebben ook een paardenafdeling) .

Misschien de moeite waard om haar nog ff te vertellen?
Groetjes, Marianne

Hoi Kathleen,
Heb ik een tip…?

Als er één ding is wat ik geleerd heb, dan is het wel dat je nooit zomaar een advies kunt geven als het probleem niet heel specifiek is! Ik zal zelf altijd eerst naar het paard én de ruiter kijken en via dat observeren, proberen te analyseren wat de mogelijke oorzaak van een niet-specifiek probleem kan zijn.
In jouw geval ‘gespannenheid’van het paard.. oei, moeilijk hoor. Ik an me voorstelen dat dit een probleem kan zijn want, het is natuurlijk DE grondregel van de dressuur: het paard moet ten alle tijd soepel en ontspannen lopen.
(Helaas heb je ook gelijk dat de nieuwe generatie jury-leden daar erg vaak niet meer op let; als je met de zachte en onzichtbare hulpen rijdt zijn er wel eens van die malloten die je vragen met meer druk te rijden! )

Gespannenheid kan héél erg veel oorzaken hebben en dat maakt het zo moeilijk om je een tip te geven. Die oorzaken kunnen fysiek zijn ( ergens een klein pijntje is vaak al genoeg, of in jouw geval de leeftijd van je paard – we worden allemaal ouder en kunnen op den duur bepaalde dingen minder goed), psychisch (karakter, temperament, onrust, of iets gewoon niet aankunnen) en rijtechniek van de ruiter , en met dat laatste verbonden: rijgevoel of het ontbreken daarvan. Waar wil je beginnen??!!

De belangrijkste vraag is : wanneer voel je dat je paard gaat spannen, en wat bedoel je er precies mee( vasthouden bit, hals, rug..?). Probeer eens uit te leggen wat je voelt.

Omdat je zegt dat je zit verbeterd is door het toepassen van Centered Riding, dan zou mijn eerste gedachte wat betreft die gespannenheid toch in de richting van rijtechniek gaan. Wordt je met Centered Riding begeleid... Of..? Mijn eerste controle punt ( voor mezelf én paard) is te checken of er een voelbaar verschil is tussen lichaamsspanning van het paard door ‘zachte ogen/harde ogen’ en, je benen voor te stellen als ‘twee waterstromen die langs de romp van het paard afglijden’. Krijg je dan een merkbaar verschil, dan zat je je paard dus met iets in de weg en heb je je eigen lichaamsspanning overgebracht. Je hand kan nét iets te hoog of te laag zijn, probeer daar ’s mee te experimenteren. Zo kan ik nog wel ff doorgaan!! Vergeet overigens niet dat er soms ook gewoontes ingesleten zijn: als een paard gewend is om op stang/trens te lopen dan heb je er ook bij die een ‘enkel’ bitje, of helemaal geen bitje, doodeng vinden! Opeens is die steun of aanleuning weg, soms is het wel eens zo dat je ’t kunt vergelijken met een klein kind dat voor ’t eerst op een fietsje zit: eerst is daar pappa of mamma die nog vasthoudt – laat je ze los dan gaan ze slingerend op weg! Dat geldt overigens ook voor het veranderen van je rij-techniek: dat moet ze ook meteen maar snappen!

Heb je naast CR eventueel ook nog gewoon les?

Overigens, Emiel Voest heeft op 6 juni een themadag NH en Dresuur. Ik ga er in ieder geval naar toe!

Welnu, ik hoop dat ik je toch wat op gedachten gebracht heb – ik ben benieuwd naar je reaktie!
Groet, Marianne