Hoi Kathleen,
Heb ik een tip…?

Als er één ding is wat ik geleerd heb, dan is het wel dat je nooit zomaar een advies kunt geven als het probleem niet heel specifiek is! Ik zal zelf altijd eerst naar het paard én de ruiter kijken en via dat observeren, proberen te analyseren wat de mogelijke oorzaak van een niet-specifiek probleem kan zijn.
In jouw geval ‘gespannenheid’van het paard.. oei, moeilijk hoor. Ik an me voorstelen dat dit een probleem kan zijn want, het is natuurlijk DE grondregel van de dressuur: het paard moet ten alle tijd soepel en ontspannen lopen.
(Helaas heb je ook gelijk dat de nieuwe generatie jury-leden daar erg vaak niet meer op let; als je met de zachte en onzichtbare hulpen rijdt zijn er wel eens van die malloten die je vragen met meer druk te rijden! )

Gespannenheid kan héél erg veel oorzaken hebben en dat maakt het zo moeilijk om je een tip te geven. Die oorzaken kunnen fysiek zijn ( ergens een klein pijntje is vaak al genoeg, of in jouw geval de leeftijd van je paard – we worden allemaal ouder en kunnen op den duur bepaalde dingen minder goed), psychisch (karakter, temperament, onrust, of iets gewoon niet aankunnen) en rijtechniek van de ruiter , en met dat laatste verbonden: rijgevoel of het ontbreken daarvan. Waar wil je beginnen??!!

De belangrijkste vraag is : wanneer voel je dat je paard gaat spannen, en wat bedoel je er precies mee( vasthouden bit, hals, rug..?). Probeer eens uit te leggen wat je voelt.

Omdat je zegt dat je zit verbeterd is door het toepassen van Centered Riding, dan zou mijn eerste gedachte wat betreft die gespannenheid toch in de richting van rijtechniek gaan. Wordt je met Centered Riding begeleid... Of..? Mijn eerste controle punt ( voor mezelf én paard) is te checken of er een voelbaar verschil is tussen lichaamsspanning van het paard door ‘zachte ogen/harde ogen’ en, je benen voor te stellen als ‘twee waterstromen die langs de romp van het paard afglijden’. Krijg je dan een merkbaar verschil, dan zat je je paard dus met iets in de weg en heb je je eigen lichaamsspanning overgebracht. Je hand kan nét iets te hoog of te laag zijn, probeer daar ’s mee te experimenteren. Zo kan ik nog wel ff doorgaan!! Vergeet overigens niet dat er soms ook gewoontes ingesleten zijn: als een paard gewend is om op stang/trens te lopen dan heb je er ook bij die een ‘enkel’ bitje, of helemaal geen bitje, doodeng vinden! Opeens is die steun of aanleuning weg, soms is het wel eens zo dat je ’t kunt vergelijken met een klein kind dat voor ’t eerst op een fietsje zit: eerst is daar pappa of mamma die nog vasthoudt – laat je ze los dan gaan ze slingerend op weg! Dat geldt overigens ook voor het veranderen van je rij-techniek: dat moet ze ook meteen maar snappen!

Heb je naast CR eventueel ook nog gewoon les?

Overigens, Emiel Voest heeft op 6 juni een themadag NH en Dresuur. Ik ga er in ieder geval naar toe!

Welnu, ik hoop dat ik je toch wat op gedachten gebracht heb – ik ben benieuwd naar je reaktie!
Groet, Marianne