Ilona Kooistra schreef :


Gewoon.... in galop door de sneeuw zonder tennisballen onder de hoeven.
Ik ken dat wel nog van vroeger met de beslagen paarden, daar kon je geen 20 meter mee door de sneeuw lopen of je moest alweer krabben.

Zou het ook niet komen doordat 'onze' open hoeven met lagere hielen beter doorbloed en dus warmer zijn waardoor de sneeuw zich niet vasthecht?

groet, Pien

Ik vind eventjes de moed om iets neer te schrijven, al was het maar om iedereen te bedanken voor de mailtjes, telefoontjes, smsjes en zoveel meer van steun.

Het is nu 2 dagen geleden maar de pijn zit er nog sterker dan daarvoor. Ik was verdoofd samen met hem maar nu word mijn hoofd wakker. Ik zie steeds beelden in mijn hoofd van hem en zeker het beeld van het afscheid, mijn fiere stoere hengst op zijn rug vastgebonden met een beademingsapparaat in zijn mond. Ik had het zo zwaar en zelfs dan heeft filas mij nog geholpen, hij deed zijn oogje open en keek naar mij. nu was het hij die tegen mij zei "it's okay" net zoals hij vlak voor de operatie hinnikte naar mij toen ik bij hem ging liggen, iets wat hij zelfden deed. De dierenarts zei dat hij nog stuipen zou krijgen bij het spuitje maar niks was minder waar. Hij is gegaan zoals hij was, rustig, kalm.

We waren een team en een deel van mij is mee met hem gestorven. Ik weet dat hij een super leven heeft gehad. Altijd in vrijheid, nooit alleen gestaan en eigenlijk nooit moeten werken. ik probeer me te troosten met die gedachte maar ik kan het maar niet geloven dat als ik naar de pt zou gaan hij niet meer naar de draad zal komen, dat hij zijn poep niet meer naar mij zou draaien om te zeggen "krab daar eens baasje", dat hij niet meer zou bedelen voor een koekje..

Ik voel me verloren, weet niet waarnaar toe en wil al helemaal ni aan de toekomst denken want die is ingestort.
Ik hou de woorden van cindy in mijn achterhoofd" er komt een tijd dat je dankbaar bent dat hij in je leven was" dat ben ik ook want hij was een super paard.

Katja Goovaerts schreef op woensdag 26 november 2008, 9:45:


Katja toch....
Sterkte, niet veel te zeggen nu,

Pien

Spirithorses schreef op woensdag 26 november 2008, 9:36:


Heeft dit te maken met het resistent worden tegen bepaalde middelen door overmatig gebruik?

Heb vanmorgen zelf 2 mestmonsters genomen, gaan zo op de post voor onderzoek. Ik wil het voor onze haffies anders doen dan dat ik altijd leerde (gewend was) Standaard 2 maal per jaar ontwormen (en dan niet eens letten op wat geef ik ze) Ooooopsss...

Ik weet dat Nancy bij vorige eigenaren standaard een paar keer per jaar werd ontwormd. Winsor nog nooit (heeft hier 2 keer een spuit gehad)

Nogmaals sterkte voor jullie allemaal!!

Aafke schreef op woensdag 26 november 2008, 9:50:


Die resistentie, daar zou ik wel eens meer over willen weten.
Niemand het artikel gezien dat in de Strengen stond?
Daar stond iets over dit onderwerp..

Katja Goovaerts schreef op woensdag 26 november 2008, 9:45:


Heb er tranen van in mijn ogen.
Ook al kan niets je nu troosten, het zal anders worden.
Hij had je nog niet afgenomen mogen worden, maar wat jullie samen hebben gehad kan niemand je meer afnemen.
Ik wens je heel veel sterkte en denk aan jullie.

Spirithorses schreef op woensdag 26 november 2008, 9:31:


Ik denk dat Volare de hele ton kapot stampt zodra hij merkt dat hij niet bij het water kan komen...

clarissa ruijgrok schreef op woensdag 26 november 2008, 9:31:


Geen idee. Ik heb wel meegemaakt dat we daar zaten te wachten en er zouden 12 paarden geslacht worden en ineens waren het er veel minder.