Ilma Meijer schreef op vrijdag 7 november 2008, 13:29:


Oefenen .
Probeer eens ipv hem uit die hoek te drijven gewoon zijn plaats in die hoek in te nemen.
Je kan hem ook een target aanleren (vb rubber kegeltje) en die in d eandere hoek zetten terwijl je zlef in de favoriete hoek staat, kan hij tussen de target en ju heen en weer pendelen.
Of je kan enkel aangelijnd werken tot hij wat meer gewoon is, goed op je let en klaar is om los te werken.
Het went wel hoor, geef hem de tijd maar en blijf oefenen.
Moon (onze jaarling) panikeerde eerst ook zonder de anderen. Nu gaat hij gewoon lekker alleen de weide op grazen als we met de rest vertrekken.
En nu werkt hij ook in de paddock met ons en blijft aandachtig als de anderen naar de weide gaan. maar dat heeft dus wel een dik half jaar oefenen (niet vaak, een keertje per week of zo maximum, 't is nog een peutertje) en geduld gekost.
Komt wel goed.

Piet schreef op vrijdag 7 november 2008, 11:54:


Sorry voor deze persoonlijke sneer Piet, plaatsvervangend weliswaar. Het gaat dan ook niet om jou persoonlijk, vele clickeraars laten weinig meer zien dan wat spelen in de bak. En diegene die veel meer laten zien gebruiken beide methodes, dat is mijn punt. Met Egon als voorbeeld die ook beide gebruikt.

Voor Egon: Het wegvallen van druk, is de Y es waarop de beloning van een knuffel volgt. Niets met het wegvallen van straf te maken he, het is een marker, gelijk als bij Ct de Y es. Dat zie ik tenminste als ik een niet-clickeraar aan het werk zie.

"Het is bewezen dat beide methodes door elkaar heen gebruiken minder goed werkt". Daar ben ik het mee eens (raar he?), alleen die laboratorium proefopstellingen kunnen niet dóór gegeneraliseerd worden, naar volledige omgang met paarden.

Je kan een paard niet leren de hele dag in zijn schuilstal te blijven staan, weg van zijn vrienden die een eindje verderop aan het grazen zijn .... zonder de deuren te sluiten. Hoe kan dat? Een paard kan alles leren toch met zuiver positief belonen? Ja zolang hij geen andere sterke behoeften heeft. En hier begint het werkveld van trainen met druk. Op zulke momenten is druk als het sluiten van een deur. En dat heeft niets met leren te maken (het paard weet wat er verwacht wordt maar is innerlijk verdeeld wat te doen), ook niet met overgave (maar wel met keuze maken). Er wordt gevraagd om medewerking. En dát vermogen, die behoefte, heeft elk paard van nature.

Daarom is er met druk training geen sprake van angst, maar van "denk er eens over en besluit met me mee te gaan" en dat is een samenwerking. Geïntegreerd met Ct bevalt me dat erg goed! En begrijp ik de krachten van beide methodes. En in de praktijk zie ik de meeste mensen beide gebruiken. Alleen theoretisch is het verdeelt in 2 kampen. Nog wel ...

Groet, Michiel

Arabesk schreef op donderdag 6 november 2008, 9:48:


Lijkt me heel leuk!

Piet schreef op donderdag 6 november 2008, 8:54:


Nee, mijn paard heeft ook geen NB ijzers en mijn smid bekapt haar nu anderhalf jaar, ze kent mijn pony goed.
Mijn paard had inderdaad geen goede hoeven, ze trok heel vaak naar gras, zelfs de zandpaden vond ze niet fijn. Haar voeten zijn nog niet helemaal gezond en zeker nog niet goed getraind op asfalt, hoewel ze dat nu wel -sinds een paar weken- zelf kiest.
Het is tov anderhalf jaar terug goed vooruit gegaan maar ze zijn nog steeds niet zoals het zou moeten. Ze is nog regelmatig gevoelig aan de voeten.Ik kan eigenlijk pas sinds een week of 6 met haar, ik erop zittend, over de weg rijden. Tot die tijd stapte ik altijd pas op als we op het zachte kwamen omdat ik merkte dat ze gevoelig liep op het harde als ik erop zat.

Als ik alle antwoorden bij elkaar beschouw denk ik dat ik er zeker wat van heb opgestoken en waarschijnlijk het beste als volgt kan handelen.

1. Er rekening mee houden dat de hoeven nog niet
helemaal gezond zijn.
2, Rustig opbouwen in stap over asfalt totdat dat ze
meer getraind is en zolang ze zelf over het asfalt gaan prettig blijft
vinden.
3. Nu af en toe een heel klein stukje in draf, zolang ze zelf aangeeft
dat ze het wil en aankan.
4. Niet dwingen lange stukken over de weg te lopen als ze dat
niet wil.
5. Bij het rijden zelf en de dagen erna goed observeren
(op spierpijn, gevoeligheid, niet willen lopen over asfalt etc.).
6. Als dat allemaal goed lukt EN de hoeven zijn weer helemaal
gezond, moet het op termijn kunnen om
langere stukken over de weg te draven en af en toe
te galopperen zonder gevaar voor weefselschade, als ik
het goed samenvat.

Saskia

Elzaliene Proost schreef op vrijdag 7 november 2008, 12:32:


Ik probeerde het nog te rekken maar nou moet ik het toch echt opbiechten geloof ik.

Sieta staat inderdaad in Ede, dus dat zal te ver voor hem zijn. Ik ken hem overigens hoor, heb bij hem ook de cursus gevolgd.
NB is echter niet zo'n succes geweest bij mij, voornamelijk doordat ik toen niet heb begrepen wat een ingrijpende verandering dat was voor Sieta en niet genoeg hulp heb gezocht. Het heeft voor Sieta vreselijk veel pijn betekend en is er de oorzaak van geweest dat ze jaren kreupel is geweest. Nu nog steeds wordt ze behandeld voor spierproblemen die door die periode zijn veroorzaakt. Ze wilde niet eens meer op de paddock staan, het enige wat nog wel ging is harde vlakke bodem.
Ze heeft dus weer een tijd op ijzers gestaan, ik zag het toen als de enige oplossing. Dat het symptoombestrijding was maakte me toen eigenlijk niets uit, ik kon het niet meer aanzien. Heb ik weet niet hoe lang gedoktert, artsen hebben ook niet op tijd door gehad dat het met haar hoeven te maken had. Iedereen verwachtte dat het artrose oid zou zijn. Ze is echter röntgenologisch goed gekeurd en ben na allerlei andere onderzoeken naar huis gestuurd met 'kreupel door onduidelijke oorzaak'.

Natuurlijk ben ik niet voor ijzers, dus heb het sindskort weer aangedurfd om ze eraf te halen. Sinds het ongeluk (ergens in juni geloof ik) heb ik haar achterijzers er af laten halen en laat ik haar traditioneel bekappen. Vanaf dag 1 is dat super gegaan, ze loopt zonder problemen over elke ondergrond.
Ik durf het echter nog niet aan meteen haar voorijzers eraf te laten halen, ik ben heel erg geschrokken van wat er de vorige keer is gebeurd en wil het de tijd geven. Wat er de vorige keer is gebeurd, is dat ze voor zoveel last had dat ze achter teveel is gaan belasten, waardoor ze uiteindelijk 4 hele pijnlijke voeten heeft gehad al die tijd. Je kunt je misschien wel voorstellen wat dat in haar lichaam heeft gedaan. Geloof me... het is nog steeds helemaal niet leuk om te zien hoe ze loopt.
Volgend voorjaar gaan ook haar voorijzers eraf. In jllie ogen moet waarschijnlijk de hele andel er zo snel mogelijk onder vandaan, maar ik wil graag haar achterhoeven de tijd geven zodat die in ieder geval geen probleem opleveren.

Ik zit ook nog in mijn maag met de hoefschoenen, ik had smitjes voor haar maar dat ging echt voor geen meter. Ik kon ze verstellen wat ik wou maar ze bleef ermee struikelen. Een wandeling in stap op de harde bodem, dat kon ze ermee en dat was het ook wel. Moet dus op zoek naar iets wat wel werkt voor haar.

Het volgende probleem is namelijk dat het eigenlijk nu niet mag gebeuren dat ze rust moet krijgen of ze niet in staat is om te werken. Vanwege haar spieren, waar ze voor behandeld wordt, is het noodzakelijk dat ze in beweging blijft en dat ik mijn oefeningen doe. Ze moet o.a. veel galopperen. Ik ben dus erg bang dat als haar voorijzers eraf gaan, we weer terug in de neerwaartse spiraal komen.

Nog even voor de duidelijkheid, het heeft niets met Hans te maken hoor. Hij is bij mij geweest zodra ik mijn zorgen uitte en hij gaf me de tip om eens naar scheefheid te laten kijken omdat haar hoeven er eigenlijk prima uitzagen, hij dacht zelfs dat ze die hoefschoenen helemaal niet nodig had. Vanaf dat moment heb ik mijn heil gezocht in fysiotherapeuten en chiropractors en Antoine de Bodt en dierenartsen en klinieken en na dat hele gedoe had ik eigenlijk nergens meer vertrouwen in en heb ik die ijzers er onder laten staan. Wat ik had móeten doen is natuurlijk het hele verhaal bij hem neerleggen.

Ik kán dus zelf bekappen, maar ik heb gewoon heel erg weinig vertrouwen in het geheel. Het feit dat er bij mij een traditionele smid kwam is dus omdat ze voor nog op ijzers staat en ik erg tevreden was over de bekapkunsten van mijn vorige smid (die overigens ook de hielen laag hield, de zool aanhield, en van de straal grotendeels afbleef, zelfs een soort van mustangrol maakte).

Michiel schreef op vrijdag 7 november 2008, 13:41:

Wil en Gudrun, misschien kan mijn uitleg wat begrip geven:


Als je de druk aan leidtouw laat vallen, dat IS dat de click voor je paard waarna het zijn beloning krijgt, meestal een lief woord "mooi" of een aai. De hoogte van de beloning kan ook nog stijgen. Dan zeg ik gelijk met het wegvallen van druk aan het halster Y es en mag ze een appelstukje of even grazen. Zo kunnen beide methodes naadloos in elkaar opgaan!!! En de druk natuurlijk alleen gebruiken als het nodig is. Wanneer is het nodig? Wel elke keer als mijn paard de behoefte voelt iets anders te gaan doen als ik van haar vraag. Dit is dus geen leersituatie van nieuwe dingen, maar wel, vragen om medewerking als het nodig is.

En Piet wen er maar joh, deze integratie is geen inconsequentie.

Groet, Michiel


.

Snoopy schreef op vrijdag 7 november 2008, 10:26:


Voor zover ik weet is er bij het 2e filmpje iets pijnlijks onder de hoeven van het paard gedaan zodat hij zo beweegt.
De gevallen waarbij dat niet gebeurt is gewoon zo aangeleerd, net als die achterlijke loopjes van walkers bijv. Zal hoe dan ook niet op een vriendelijke manier gebeuren.

ben vanmorgen weer eens rustig aan de gang gegaan,en heb haar daarbij extra goed in de gaten gehouden,wat me nu opviel is dat ik misschien toch sommige dingen over het hoofd heb gezien in haar reactie,en misschien toch zelf ook wat te gehaast of humeurig was (niet tegenover haar,maar ze voelt het wel natuurlijk) omdat ik weet dat ze het kan en het idee had dat ze gewoon aan het klieren is....

dus eerst de hoeven een voor een opnemen,haar aaien en belonen met de stem,even de manen krabbelen,vind ze fijn,voet weer neerzetten.

achetrvoetje hetzelfde,nu even bij de staart krabbelen als beloning,ging allemaal prima,ze bleef ook rustig staan,daarna op dezelfde manier de hoeven uitgekrabd.

toen de vijl klaargelegd,toen ze die zag werd ze toch al wat onrustiger,heb hem in haar zicht gelegd en ze kon er aan snuffelen,toen ben ik weer de voetjes op gaan nemen,was geen punt.

daarna de bekaphandschoenen aan,toen begon ze wat te heen en weren,want ze weet natuurlijk wat dat inhoud.
bij iedere pas die zij naar voren zette heb ik haar weer een pas terug gezet en ho gezegd,even geaaid over de hals en de schoft en de benen met mn handschoenen,daarna kon ik de voet even opnemen,beloond en verder gegaan met aaien,eerst weer de hals,de benen,de buik,de billen,de achterbenen,weer liep ze een paar passen naar voren,weer rustig terug gezet en ho gezegd,weer van voor af aan begonnen,uiteindelijk kon ik haar achterbeen ook opnemen,even de hoeven afgeveegd met mn handschoenen en dat ging ook goed,daarna heb ik haar beloond met wat lekkers en ben even gaan wandelen langs de weg,ook daar mocht ik aan het lange touw de hoeven opnemen en ze bleef gewoon staan,heb haar als beloning weer lekker op de wei gezet,en ze moest zich toen toch echt even uitleven,even de opgebouwde spanning eruitgooien.

voorlopig ga ik hier maar even mee door zo net zo lang totdat ze rustig blijft staan,daarna ga ik uitbouwen met een keer met de vijl erlangs.

het is wel jammer dat ik de hoeven nu even niet bij kan werken maar dat komt wel weer,dit eerst maar is oplossen.