Esther schreef op zondag 6 juli 2008, 22:28:

Ik ben er niet echt uit. Maar ik vind de visie van Christel wel een héél interessante denkpiste.

Omwille van mijn werk kan ik de laatste weken slechts maximum 3 tot 4 keer per week naar Veldre.
Ik ben dan gemiddeld 2 tot 3 uur in haar gezelschap, met haar bezig.
Veldre is in rangorde inmiddels behoorlijk opgeklommen in haar kudde.
Als ik haar uit de wei haal wil ze wel eens niet echt mee. Na 5 minuutjes echter laat ze dan toch het touwhalstertje aandoen en volgt ze mij blindelings.
Ik kan haar nu probleemloos borstelen, hoeven verzorgen, opzadelen, grondwerk doen en rijden. Maar ben ik daarom de alpha?
Op het ogenblik dat Veldre met mij haar wei verlaat, verlaat ze de kudde en accepteert ze mij. Maar ben ik daarom de alpha?
Als ik Veldre aan huis zou hebben, en zij letterlijk deel zou uitmaken van mijn dagdagelijks leven (zoals bijvoorbeeld Eddy tussen zijn hengsten leeft), dan kan er al gesproken worden van een rangorde in kudde waarin je als mens de leidende rol van een alpha toebedeeld krijgt.
In mijn situatie is dat echter niet zo.
In mijn situatie geloof ik eerder dat ik wel leiderschap kan geven aan mijn paard.
Leiderschap is voor mij mentale rust brengen in je paard. Als mijn paard mij vertrouwd - écht vertrouwd - wordt ie uit zichzelf rustig. Dit bereik ik vanuit respect, consequente houding, begrip en vertrouwen.
Ik geloof echter NOOIT dat dit bereikt kan worden door schoppen tegen de kont, straffen of andere "duidelijkheid verschaffende" maatregelen.
Een paard zal dan (in het beste geval voor de ruiter) gehoorzamen, maar niét vertrouwen.

Ik geloof dus écht niet in de stereotype argumentatie van Realist over "duidelijkheid verschaffen", "actie is reactie", "grenzen stellen zoals bij 3-jarige kinderen" ...
Zo praten namelijk álle traditionele paardeneigenaars om hun onvermogen tot échte communicatie met hun paard te vergoelijken.
_______
Herman
"Willen IS Kúnnen"

Ik volg jou redenering volkomen, ben het er ook mee eens. Ik ben zelf (en zal dat nog lang blijven denk ik) nog steed op zoek naar de beste verhouding tussen mij en mijn paarden. Met sommigen lukt dat natuurlijk beter dan met de ander. Ik vind het wel moeilijk om een goed evenwicht te vinden tussen de leider willen zijn en een goeie vertrouwensband te creeeren. Als ik naar de paarden onderling kijk zie ik toch dat de "onderdanen" veel respect hebben voor hun leider, maar toch voor een groot deel uit een soort "angst" (of hoe moet ik het juist verwoorden) voor de hogere in rang. Want als ze niet opzij gaan voor de leider krijgen ze na één of meerdere waarschuwingen toch wel een behoorlijke dreun tegen hun kont. Ik lees niet alles mee op het forum, dus dit is vermoedelijk al vaker te sprake geweest, maar hoe moeten wij onze positie dan zien? Wat als ze ons proberen opzij te duwen, hoe reageer jij hier dan op? Ik ben ook geen voorstander van slaan en schoppen, laat dat duidelijk zijn, maar ik kan ook niet zeggen dat ik enkel streeltjes geef als ik een paard even wil laten weten dat hij in mijn ruimte komt bv. Ik zet hem dan op een rustige manier een pasje opzij, en doe dat consequent, en dat werkt wel.

Herman schreef op zondag 6 juli 2008, 23:54:


Ok nu begrijp ik je wel. Apha is nmm mening dus exact zoals Christel het omschreef. Een mens is simpel gezegd doodgewoon een andere diersoort.
Ik geloof ook niet in de argumentatie van een mep geven en dit vergoedelijken met " moet je eens zien hoe paarden het onderling doen'. Stel je eens voor dat ze dat tegen jou doen? Dat vind ik altijd knap van paarden, ze spreken hun taal helemaal niet tegen ons we krijgen geen flinke meppen zoals ze onderling doen. Paarden lezen mensentaal en beheersen heel wat diaclecten. Als mens moet je natuurlijk wel eerlijk en duidelijk zijn in je communicatie naar het paard toe. Maar de rol van alphamerrie is gelukkig voorbehouden aan paarden zelf. Wij zijn maar simpele tweebeners. De alpha=tweebener misschien
Actie is reactie klopt natuurlijk wel, maar geweld is net goed te praten reageren op iets is niet de definitie van meppen voor mij in ieder geval. Gewenst gedrag belonen en ja dat werkt ook zo bij peuters, die hoef je ook niet te meppen

Hele leuke site en een mooie duidelijke opzet!

sibyl de jager schreef op maandag 7 juli 2008, 0:16:


@Sibyl
Je zou hem veel beter kunnen belonen om uit je ruimte te blijven, dat werkt veel sneller, want hij WIL helemaal niet meer in je ruimte komen dan.

@"Realist"

Wat wil een paard ? Eten, rust/veiligheid/comfort en ruinen even buiten beschouwing latend, sex.
Veel van deze zaken kunnen we een paard geven.
Het weten dat we voor eten en comfort zorgen, zorgt ervoor dat een paard zijn kuddegenoten zonder al te veel problemen achter wil laten. Als we dan ook kunnen laten zien dat hij bij ons veilig is dan is dat gedrag voldoende om hem te laten volgen en rekening te houden met de in het begin vreemde eisen die zijn tijdelijke leider stelt.
Als we nu nog eens zouden gaan beseffen dat we veel beter goed gedrag kunnen belonen dan verkeerd gedrag bestraffen,
omdat beloond goed gedrag toeneemt en genegeerd ongewenst gedrag afneemt, zal dat vertrouwen, die band en de wil om te doen wat we vragen, snel toenemen.


zijn kreten van mensen die nog niet inzien dat er andere manieren zijn om met driejarigen om te gaan, laat staan met hun paarden, omdat je altijd je eigen opvoeding raadpleegt en denkt dat hier de beste oplossing te vinden is. (Hetzelfde als ijzers onder hoeven, we doen het al zooo lang zo, dat kan niet verkeerd zijn).
Dat 70-80 jaar geleden al wetenschappelijk is aangetoond dat P+ oftewel het toevoegen van straf, niet de beste manier van leren is, het minste vertrouwen geeft, omdat je paard niet weet wat te verwachten of dat door schade en schande geleerd heeft, is nog steeds onbekend, wordt weggelachen of genegeerd.
Het is echt onbegrijpelijk dat mensen hier nog steeds komen schrijven en die voor hun gevoel hun nek uitsteken met: "ik zal ze wel eens even vertellen, hoe je met paarden om moet gaan" zelfs de simpelste basisregels van hoe alles en iedereen het beste leert nog niet kennen, terwijl die kennis overal verkrijgbaar is en google er vol mee staat.

Piet

hoof issues are man made; not genetic

Arina Bezemer schreef op maandag 7 juli 2008, 8:26:


dankje Arina!
Piet

hoof issues are man made; not genetic

Els Kleverlaan schreef op zondag 6 juli 2008, 14:34:


Mijn merrie geeft melk als ik in de uier knijp. Al jaren.
Ze lijkt er verder geen last van te hebben, het is niet warm, ze beweegt normaal en energiek, is vrolijk, reageert, kortom, een normaal levendig paard zonder pijn. Ik had al eens rondgevraagd, het schijnt vaker voor te komen en kan geen kwaad.
Nu heb ik laatst een ontdekking gedaan.
Ze hebben haar voordat ze bij mij was, haar veulen van haar weggenomen, terwijl ze nog vol in de zoogperiode stond. De fokker vond het wel lang genoeg geduurd zo.
Ze is nooit meer opgehouden met melk geven, kennelijk. Dank je wel, fokker.

Het verhaal is langer, maar ik zit er nog middenin, ik wil eerst even zien hoe het verder gaat. Hou jullie op de hoogte...

Groetjes Clarissa

Aangezien sommigen hier graag filmpjes zien

Charly over de brug van Kappelle o/d Bos.
Pête is er 2 weken geleden overheen gemoeten, en gisteren was het Charly haar beurt.
Voor de mensen die de brug niet kennen: T'is een nogal eng industrieel ding. Vlak ernaast ligt een spoorwegbrug en het is een weg richting Brussel, (Druk dus)
maar de enige weg om over het kanaal te geraken. (Of je moet een heel eind om via Tisselt.)
Om het geheel nog plezanter te maken, ligt de brug bovenop een heuvel en bestaat het wegdek uit metalen platen.

Ik vond het dus best wel stoer, hoe ze erover gaat.
Niet 100% relax, maar pony is de laatste jaren ook amper gereden. Bijna alleen van de wei geweest om van weide te verhuizen.
Pluk ff je pony van de wei en ga ermee over de brug van Kapelle.
Volgens sommigen moet je er een beetje gek voor zijn.
Ik vind het toch knap van zus en haar pony.
http://www.youtube.com/watch?v=m6iz5jg18Xo

Onze Indy kan je ook "melken". Ze heeft dit nu al drie jaar.
De eerste keer dat we dit merkten hebben we een DA laten komen die ons nogal bang maakte en dacht dat er een miskraam dreigde. De vorige eigenaar had ons ook verteld dat ze misschien "vol" zat. Maar ze was helemaal niet drachtig, ze had wél een dikke grasbuik en een druppelende uier!

Indy heeft vroeger wel een tweeling gekregen, die paardjes zijn allebei gestorven

Marianne

Judith A schreef op zondag 6 juli 2008, 15:22:


Okay, bedankt allemaal. Blijf het een beetje vreemd vinden dat het opeens optreedt bij een zo oude merrie, maar het is dus niet heel ongebruikelijk dat er afscheiding is uit de uier.

Over dat "vloeibaar vet" kan ik verder niets vinden. Heb jij daar zelf ervaring mee, Judith?

Els.

Judith A schreef op zondag 6 juli 2008, 15:22:


daar hebben die korsten tussen de spenen niks mee te maken volgens mij,
de blote huid van een uier is met een wasachtig talglaagje ter bescherming bedekt
en dat maakt wat rimmel tussen de tepels die je weg kan plukken of die eruit valt,
ruikt trouwens naar perzik........
van dat vetverlies nog niks gehoord, niks gelezen en niks zelf hier ondervonden
bij geen enkele van mn 9 merries (van 2-27j)
Volgens mij lijkt het eerder een hormonale storing die een soort melkproduktie op gang brengt.....