Esther schreef op zondag 6 juli 2008, 22:28:

Ik ben er niet echt uit. Maar ik vind de visie van Christel wel een héél interessante denkpiste.

Omwille van mijn werk kan ik de laatste weken slechts maximum 3 tot 4 keer per week naar Veldre.
Ik ben dan gemiddeld 2 tot 3 uur in haar gezelschap, met haar bezig.
Veldre is in rangorde inmiddels behoorlijk opgeklommen in haar kudde.
Als ik haar uit de wei haal wil ze wel eens niet echt mee. Na 5 minuutjes echter laat ze dan toch het touwhalstertje aandoen en volgt ze mij blindelings.
Ik kan haar nu probleemloos borstelen, hoeven verzorgen, opzadelen, grondwerk doen en rijden. Maar ben ik daarom de alpha?
Op het ogenblik dat Veldre met mij haar wei verlaat, verlaat ze de kudde en accepteert ze mij. Maar ben ik daarom de alpha?
Als ik Veldre aan huis zou hebben, en zij letterlijk deel zou uitmaken van mijn dagdagelijks leven (zoals bijvoorbeeld Eddy tussen zijn hengsten leeft), dan kan er al gesproken worden van een rangorde in kudde waarin je als mens de leidende rol van een alpha toebedeeld krijgt.
In mijn situatie is dat echter niet zo.
In mijn situatie geloof ik eerder dat ik wel leiderschap kan geven aan mijn paard.
Leiderschap is voor mij mentale rust brengen in je paard. Als mijn paard mij vertrouwd - écht vertrouwd - wordt ie uit zichzelf rustig. Dit bereik ik vanuit respect, consequente houding, begrip en vertrouwen.
Ik geloof echter NOOIT dat dit bereikt kan worden door schoppen tegen de kont, straffen of andere "duidelijkheid verschaffende" maatregelen.
Een paard zal dan (in het beste geval voor de ruiter) gehoorzamen, maar niét vertrouwen.

Ik geloof dus écht niet in de stereotype argumentatie van Realist over "duidelijkheid verschaffen", "actie is reactie", "grenzen stellen zoals bij 3-jarige kinderen" ...
Zo praten namelijk álle traditionele paardeneigenaars om hun onvermogen tot échte communicatie met hun paard te vergoelijken.
_______
Herman
"Willen IS Kúnnen"

Esther schreef op maandag 7 juli 2008, 22:56:


Misschien ... ze wil de medicijnen niet.
Misschien ... geeft ze te kennen.
Misschien ... vraagt ze gewoon.
Misschien ... vraagt ze gewoon niks.
Misschien ... wil ze gewoon gaan.

Vergelijken met 3 jaar terug is in deze situatie niet zinvol, zo lijkt mij. Björk is nu zoals ze is, evolutie van háár leven.

Papillon was een vechter. Hij gaf zich nooit. Tot hij zich voor mijn ogen ging rollen in de wei en niet meer recht kon. Maar hij kwam nog overeind door zich op te drukken vanuit zijn spronggewrichten.
Dit was niet paardwaardig meer. Op dat ogenblik heb ik beslist hem te laten gaan.
Een onbeschrijflijk bevrijdende spanning viel van mij af.
Dierenarts gebeld ... 2 dagen later had hij eindelijk de finale pijnloze rust die hij verdiende.
Het was mijn beslissing, ik was het hem verplicht.

Ik kan het niet genoeg herhalen: héél veel respect voor jou weloverwogen en integere aanpak.
Héél veel moed, meisje.
_______
Herman
"Willen IS Kúnnen"

Esther schreef op dinsdag 8 juli 2008, 1:24:
Goh, wat is eerlijk ...

Mijn beste vriend is op amper 32 jarige leeftijd omgekomen in een dramatisch verkeersongeval: 256 auto's op elkaar, met 10 doden tot gevolg. Hiervan waren er 3 niet identificeerbaar...
Één van deze 3 was mijn beste vriend.

Eerlijk? Het leven zelf is altijd eerlijk.

Björk heeft jou in de laatste 2 jaar méér geleerd dan de meeste paarden jou in een kwart-eeuw zouden kunnen leren.

Papillon heeft mij in zijn 3 jaar dat ie bij mij was de weg gewezen van het natuurlijk omgaan met paarden.
Zijn dood heeft mij effectief op weg gezet.
Is dat eerlijk?

De rijkdom van het leven wordt niet bepaald door tijdsduur, maar door intentiteit.

En na alles wat ik al al gelezen heb, is jou samenzijn met Björk best wel intens.
Dus eerlijk ?
Je kan hooguit slechts blijven herhalen: "Dank-je-wél Björk ! Gewoon voor wie je bent."
_______
Herman
"Willen IS Kúnnen"

Caatje schreef op dinsdag 8 juli 2008, 11:36:


Ne dikke proficiat Piet!

We zullen er vanavond op de PT ter jou eer ende glorie ook éne (en meer) op drinken.
Feest ze ...
_______
Herman
"Willen IS Kúnnen"

Aafke schreef op dinsdag 8 juli 2008, 12:45:


Of erger, je zal als paard maar zo'n baasje hebben...

Een schaamte-schaduw over al diegenen die met onvoorwaardelijke verantwoordelijkheidszin én liefde voor hun SEME paarden, ze tóch nog een prachtig paardenleven trachten te geven.

Realist-ische kijk.
_______
Herman
"Willen IS Kúnnen"

Arabesk schreef op vrijdag 11 juli 2008, 22:27:


Natuurlijk bekapper die boxen verkoopt ...
Het gevoel bekruipt mij dat we te maken hebben met een geraffineerde commercant die aan "jobprotectie" doet.
Naturlijk bekapt én op stal - in een box - garandeert nu eenmaal een 6 à 8 wekelijks bezoek van diezelfde "bekapper".
goed gezien, kassa-kassa. Je moet als professional toch érgens je inkomsten kunnen veilig stellen ...
_______
Herman
"Willen IS Kúnnen"

Gisteravond waren we met vrienden samen. Er werd natuurlijk veel over paarden gebabbeld.
Iedereen staat met zijn paarden op traditionele stallingen, behalve ik.
Iedereen heeft zijn paarden op ijzers, behalve ik.
Iedereen rijdt zijn paard met bit , zweep en sporen, behalve ik.
Allen hebben problemen met de hoeven en gewrichten van hun paard, behalve ik.

Plots draait het gesprek op Veldre, hoe moeilijk haar karakter is en hoe ze een glimp hiervan heeft laten zien op de demodagen.
Dan krijg ik plots een argumentatie van mijn traditioneel recreatieve paardenvrienden waarom precies Veldre zo moeilijk te hanteren zou zijn.
Herewe go:
"Veldre is GEEN gedomesticeerd paard, want ze staat 24/7 op de wei in een kudde. Ze heeft dus de vrijheid om rond te lopen.
Veldre leeft dus in gemeenschap met andere paarden waar zij een bepaalde positie bekleed in die kudde. Die positie wil ze niet afstaan. Als ik in de kudde kom heeft ze de keus tussen mij volgen (en dus haar positie vrijgeven) of mij niet volgen (en haar positie in de kudde behouden).
Hun paarden zijn wél gedomesticeerd, want ze staan op stal, worden in de stapmolen gezet, worden naar de wei gebracht (voor 2 uurtjes per dag), krijgen op uur en tijd hun plakje hooi en hun schepje krachtvoer, worden dagelijks naar de poetsplaats gebracht en weer terug op stal ... Voor al deze handelingen is een tussenkomst van de mens vereist. Dat maakt dat hun paarden véél beter gehoorzamen en volgzamer zijn dan paarden als Veldre.
Zij gedomesticeerd, Veldre niet.
Voor Natural Horsemanship heb je dus suffe en uitgebluste manègepaardjes nodig. Een beestje zoals Veldre is dus per definitie niet geschikt voor NH, en moet dus zo vlug mogelijk geleerd worden 'in het gareel' te lopen. In concreto dus mét bit, sporen, zéker de zweep en vooral zo snel mogelijk ophokken in een stal..."

Voilà, ik was even van mijn sokkel geblazen.
Ben benieuwd hoe jullie deze argumentatie ontkrachten of bevestigen.
Ik lees het graag als ik terug ben uit vakantie.
_______
Herman
"Willen IS Kúnnen"

eddy DRUPPEL schreef op maandag 4 augustus 2008, 11:02:


Ha ja ... hier kan ik dan eindelijk zélf ook eens uit mijn persoonlijk ervaringsvaatje tappen.
'k Heb afgelopen vrijdag met Veldre een grote bosrit gemaakt. Het doel was werken aan onze communicatie én het vertrouwen. 't Was nodig, want er diende één en ander dringend terug bijgestuurd te worden.
Picknick en drinken meegenomen, en héél veel geduld en goede moed. (Het hele veerhaal zet ik hier nog wel eens neer).
Tijdens de rit hebben we voor Veldre allemaal nieuwe situaties opgezocht in de bossen van Averbode waar ze nogt nooit geweest was.
De communicatie tijdens deze rit werd per minuut alleen maar beter.
5 uur later zijn we terug bij de Poedertoren.
200 meter voor de finish komt er plots een auto uit de bocht gescheurd, recht op ons af. In een flits draait Veldre zich 180° om en wil er vandoor. Maar vlak achter ons is Pieter met Fantast. Veldre bedenkt zich, en ik kan haar terug richting Poedertoren zetten.
Op dat ogenblik zijn de hengsten en de ruinen verderop in de wei aan het roepen. Er komt tegelijk terug een kleine camionette uit de bocht gereden.
Waar ik altijd al schrik voor gehad heb gebeurt ook. Veldre denkt geen seconde na, en tracteert mij op een ongevraagde rengalop. Ze gaat met mij aan de kletter.
Veldre is reuzegroot!, beresterk!, en door de vorige eigenares uitsluitend mét bit gereden!
Ik reed én rijd haar ALTIJD zónder bit. Daardoor had ik ze binnen de 50 meter terug tot stilstand. Pech voor mij, er stonden in de wei waarnaast ik Veldre tot stilstand had gerkegen een aantal koeien die zo nodig even moesten komen aanlopen om te zien wat er allemaal gaande was. Veldre flipte zo wat, maar ze bleef voldoende staan waardoor ik de kans had om af te stappen en haar aan de hand verder naar de Poedertoren te leiden.
Maar... gooi daar nog een dikke jeep en een klein fiatje en enkele fietsers in beide richtingen die die allemaal wilde passeren, en het plaatje was compleet.
Pieter was ondertussen ook af gestapt en samen hebben we beide paarden veilig en terug tot rust op de Poedertoren gekregen.

Wat ik hiermee wil zeggen: Dezelfde situatie mét bit, en er waren ongelukken gebeurd! Eerst en vooral omdat je zo'n sterk paard NIET tot bedaren krijgt met wat dan ook in de bek. (Dat verklaart meteen ook waarom Evelien - vorige eigenaar - nooit durfde galoperen tijdens een buitenrit).
Toen ik van Veldre afsprong had ik enkel haar teugels om ze bij mij te houden en te leiden. Veldre liep niet gewoon effe braaf met mij mee. Ze was enkele minuten écht freacky van de situatie. Ze sprong letterlijk met grote galopsprongen van de ene kant van de weg naar de andere. Op een bepaald moment zelfs sprong ze gewoon de gracht in. Ik mag er niet aan denken welk effect dit in Veldre's mond zou gehad hebben als daar nog een bit aan had gehangen.
Om dan nog te zwijgen over de blijvende deuk in de brose relatie tussen mij en mijn paard...
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art."

Huertecilla schreef op maandag 4 augustus 2008, 11:17:


Ik zal nooit roepen dat een bit altijd wreed is.
Ik heb erváren dat een bit altijd wreed is.


Dat je ook perfect bitloos kan mennen .....

En wie was de dooie? Misschien wel een ruiter die van zijn paard werd geflikkerd en ongelukkig ten val kwam toen het geschrokken dier aan de kletter ging ...met bit.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

Caatje schreef op maandag 4 augustus 2008, 21:17:


Zoals ik het bedoelde en zoals HC het schreef - citaat: "Heel toepasselijk binnen dit onderwerp dat het eerste bit wat bekend is bij een begrafeniskar gevonden is."
Alleen, in het zinnetje van HC ontbreekt 1 komma. Als dat er zou staan wordt alles iets duidelijker
Dus: "Heel toepasselijk binnen dit onderwerp dat het eerste bit wat bekend is, bij een begrafeniskar gevonden is."

Precies zoals Caatje het interpreteert.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

eddy DRUPPEL schreef op maandag 4 augustus 2008, 21:18:


Niks onder de indruk.
Het gebeuren heeft mijn zelfvertrouwen enorm versterkt.

Ik heb door dit hele gebeuren een héél andere kijk op Veldre gekregen.
Haar eenvoud en subtiliteit ... en daar ben ik wel behoorlijk van onder de indruk.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

amar schreef op woensdag 6 augustus 2008, 0:20:


Zalig de simpelen van geest, die niet bij machte zijn de ware context van een tekstdeel te begrijpen ... laat staan verder te lezen dan hun neus lang is.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

amar schreef op woensdag 6 augustus 2008, 0:50:



_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"