Jolijn Zegwaard schreef op zondag, 3 oktober 2004, 0:10:
> Ik denk dat Egon bedoelt dat iedereen zich er veel bewuster van
> zou moeten zijn dat wij als mens de wereld bekijken vanuit ons
> eigen kader, wanneer we vanuit dit kader naar andere soorten
> kijken zien we die op onze wijze.
>
[KNIP]
>
> Dat menselijke kader is er maar een van de vele van waaruit je
> de wereld kunt beschouwen. Natuurlijk weet je niet precies wat
> wel kunnen denken en alle andere soorten niet? Nee das niet
> waarschijnlijk, wel zullen andere dieren anders denken, ze
> hebben ook andere behoeften, toch kun je je inleven, net zo goed
> als in een andere mens.
Op "invoelen" doel ik in dit verband niet.
> meer waard, net als voor een koe een andere koe meer waard is
> dan een mens, alle soorten zijn speciisten.
>
> Klopt het dat we het iig hieren grotendeels eens zijn Egon?
Ja. Dit zou je een soort "fase 1" kunnen noemen.
Zoals jij ook zegt is een soort vooral op de eigen soort gericht (de species-interne identificatie); dat geldt in even hevige mate voor mensen... kijk maar gewoon om je heen en constateer dat mensen vrijwel alleen mensen waarnemen, met andere mensen bezig zijn; mensen leven in een mensenwereld. Er zijn vele onderzoeken gedaan die aantonen dat dit voor andere diersoorten eender is. Dus koolmezen leven in een koolmezenwereld, vossen in een vossenwereld en paarden in een paardenwereld, etc... met als gevolg dat ze de meeste andere soorten NIET EENS WAARNEMEN!
Áls een andere soort al waargenomen wordt, kan daar een soort van prijskaartje aan gehangen worden m.b.t. het belang of... investering die eraan vast zit. Heb je Richard Dawkins wel eens vergelijkend t.o.v. Peter Singer gelezen?
Je eindigt met die "waarde" van soorten, t.o.v. zichzelf en anderen. Ik neem aan dat je daarmee de richting uit wil die "waarde" in de milieudiscussies heeft gekregen. Wellicht een "fase 2" maar ik vrees dat we er toch mee om de hete brei mee heen blijven draaien omdat die waarde er een vanuit menselijke perceptie blijft. Wanneer je het menselijke kader wegdoet komen er juist heel andere patronen te voorschijn, zoals die welke Dawkins in zijn waardebepaling van evolutionaire druk "Selfish Gene" theoretiseert: je grootste waarde daarin is je gelijkenis, dus jezelf cq. 1-eiïge 2-ling. Van daaruit echter kunnen entiteiten om de lagere waarderingen concurreren. Volgens de gangbare interpretaties wordt "eigen soort" hoger gewaardeerd dan anders; "de natuur is zo fascistisch-ultrarechts als de pest" vindt Midas Dekkers daarover. Maar wat nu als als de soort "prooidier" belangrijker is? Mij lijkt dat dat kan... denk alleen maar aan parthenogenese die "eigen soort" (deels) irrelevant maakt. In dezelfde lijn kun je nmm ook stellen dat "eigen groep" boven "eigen soort" kan gaan. Honden hebben met dat laatste aantoonbaar weinig moeite bijv.
Waar ik op doel is het leren van het loslaten van de eigen soortidentiteit zelf! Leren NIET te denken, en dus te interpreteren, te waarderen, als een mens. Maar evenmin denken als een paard of hond, want hoe zou je dat kunnen? Slechts beschouwen, openstaan, leeg zijn. Het is alsof je als entomoloog naar een insektarium zit te kijken, op een voor de insekten reuzegrote afstand die je zelf nauwelijk als een armlengte ervaart. Heeft een mier meerwaarde t.o.v. een kakkerlak of zijn ze alleen maar anders? Vervolgens: wat kan ik bedenken om de mier en de kakkerlak vriendjes te laten worden in plaats van elkaar opeten? Daar pas begint de toegepaste ethologie.
> En snapt iedereen ook waarom dit belangrijk is in het aangaan
> van een partnerschap met een ander individu? Partnerschap is op
> basis van gelijkheid, niet op basis van "ik ben een andere en
> betere soort maar ik ben berijd rekening met je te houden"
> Er IS gelijkheid tussen soorten.
>
Ja, het gaat om afstand kunnen nemen van de oogkleppen van je eigen soort-identiteit. Waarom dat nou zo moeilijk is? Misschien wel omdat je je eerst van die oogkleppen bewust moet worden (die fase 1). Dan volgt het (tijdelijk) afdoen er van. Is die vergelijking met de entomoloog en het insektarium iets bruikbaars?
Voor wie dit te lezen nog volhoudt
... dit verhaal is nmm absoluut niet "zweverig". Wel denk ik dat diverse paardenexperts ditzelfde al op een voor mij veel zweveriger wijze ("luisteren naar je paard", enzo) hebben getracht uit te leggen, maar daar kan IK dan weer zo weinig mee. Het gaat mij er juist om die "zweverigheid" uit een zo belangrijk stukje benadering te halen.
> And there endeth the lesson :)
>
> Lol, ik voel me al een beetje goeroe
Mooi, mijn antwoord zal deels wel weer abracadabra zijn voor veel meelezertjes maar ik kan dat echt niet anders. Aan jou de vertaling... ben ik heel blij mee.
Groeten, Egon
Warboel
