Overigens is het ook nog eens zo dat mensen vroeger samen met hun dieren in 1 woonruimte leefden. Meer voor de warmte misschien, maar toch denk ik zeker dat zij anders tegen hun dieren aan keken als de mensen van nu.
Velen hebben niet eens een dier, en als er eentje hebben in hun flatje zit het dier opgesloten. Of het nu en vogel, een konijn of zelfs een hond betreft, het dier zit opgesloten in kooi of kamer. Daarmee wil ik zeggen dat velen mensen anders aankijken tegen een "dier" (getuige de vele veel te kleine hokken en kooien die te koop zijn in een dierenzaak).

En dan die paardenspreuk (heb hem zelf ook binnenhangen, maar ver weg want ik snap hem eigenlijk helemaal niet ).

"Mensen met paarden hebben de hemel op aarde,
maar als ze sterven valt er niets te erven"

Belachelijke spreuk, gaat weer over het geld. Ik heb al zoveel van mijn paardje mogen "erven" vind ik zelf, al bij leven. Maar goed, even terzijde dit.

Groeten,
Ingrid

ik snap hem eigenlijk helemaal niet ).
paardje mogen "erven" vind ik zelf, al bij leven. Maar goed, even terzijde
dit.

Nou ik snap hem wel. Waar het om gaat is dat mensen met paarden vaak rijk
lijken (een paard hebben kost immers veel geld), maar al hun geld in hun
dier steken.
Je kan wel gaan zeggen "het gaat weer om geld" maar das nogal iets
belangrijks in het leven en de enige reden dat ik nog geen paard heb. Ik heb
er simpelweg geen geld voor. Als ik andere mensen hoor dromen over die en
die auto die ze zouden kopen als ze geld hadden. Ikke niet hoor, er komt een
knollie

Tja en HOE al die mensen dan met hun paard omgaan is een tweede, maar
paarden kosten geld, das een ding wat vaststaat.

Groetjes Karin (errug rijk, met mijn beestjes, maar een lege bankrekening)

Martien schreef:
Waarom doen ze dat nog allemaal voor ons mensen.
IK GEEF JE EEN PRAKTIJKVOORBEELD: kwam vanmiddag op stal, helaas staat ze
nog in een box, en dan herkent ze mijn "loop". Als positief mens zou je
interpreteren bv. "Heeeeeeeeee, leuk dat je er bent ......partner ! och
ja?????? Misschien zegt ze wel: "werd tijd ..kel"!
Ik loop met haar naar de wei, maak haar los.............en weg is ze. ZE
ZIET ME NIET MEER STAAN (ook met deze uitdrukking weet jij precies wat ik
bedoel).

Dit vind ik ook heel opvallend. Het lijkt alsof mijn paard in 'twee
werelden' leeft; in de wei in haar eigen 'paardenwereld', en wanneer ik haar
uit de wei haal, neem ik haar bijna letterlijk mee naar 'mijn wereld'. Als
ze bij mij is, IS ze ook bij mij, voel ik me echt een eenheid met haar.
Zodra ik haar weer naar de wei breng en haar halster heb af gedaan, is ze
weer helemaal PAARD. Geen aandacht meer voor mij, dan wil ze gewoon grazen,
banjeren, om zich heen kijken, etc, kortom dan wil ze gewoon weer 'paard
zijn'. Heel mooi vind ik dat eigenlijk, en ook zo verwonderlijk, hoe ze dan
toch iedere dag weer naar me toe komt, zelfs haar kuddegenoten bij me
wegstuurt omdat ik 'van haar' ben en telkens weer met me meegaat naar mijn
en ons wereldje....
gr, Peet

Ik zit me steeds af te vragen WAT het partnership is, en hoe we tegen een paard aankijken.
Wij als mens bedenken allemaal termen voor een paard, omdat we willen dat een paard doet wat WIJ willen.
De term dominantie bijvoorbeeld. Hoe kan partnership, als de een dominant over de ander moet zijn?
Is dit wat je bedoelt Egon met de Jip en Janneke taal?
Ik ben vreselijk aan het leren nog, met name door een paard wat we hier hebben wat allemaal niet zo makkelijk gaat, dan moet je wel werken aan een samenwerkingsverband, waar je allemaal mee uit de voeten kunt. In ieder geval het paard, anders raakt ze echt in de war.
Dit is een paard die moet je niet eens vragen om te wijken voor druk, dat kan ze niet, de druk vind ze heerlijk
Dus hoe doe je het dan wel? En met dat puzzelen leer je eigenlijk pas heel veel. Dit paard is al door veel mensen benoemd als dominant, verwend enz.
Enkel omdat ze anders is, en je dus nergens komt met de al gebaande wegen. Voor dit paard zal geen een gangbare methode werken .
Dan moet je dus wel over de grenzen heen gaan reiken.
Andersom dus, een paard als leermeester.

Groeten Esther

blz 14 en 15 van nr. 113

'Paardenfluisteraars'
(...)
1. Ze omringen zich met aanhangers en creëren zo een eigen wereldje. In dat
wereldje groeien de fluisteraars uit tot goeroe, tot een soort god. Hun
boodschap wordt de enige ware en alle andere manieren van paardrijken op de
wereld zijn fout.
(...)
2. Een van de redenen van de grote populariteit van NH is het feit dat veel
ruiters denken dat de traditionele Engelse rijkunst de paarden met een
bepaalde mate van geweld tot submissie dwingt. Dat is in de praktijk
misschien zo, maar volgens de achterliggende gedachte niet.
(...)
3. Dat paardrijden hoofdzakelijk vanuit kleine gewichthulpen vanuit de zit
gebeurt, weten niet veel ruiters meer. Als ruiters dan ook nog eens tegen
problemen aanlopen resulteert dat in ongeduld, onbegrip en soms vormen van
geweld.
(...)
4. Erger, een ruiter twee jaar lang via de longeerlessen laten voelen hoe
het paard beweegt, voordat hij of zij zelf mag sturen, is een utopie en
wordt
alleen nog maar gebruikt om ruiters van de Spaanse rijschool op te leiden.
(...)
5. Geen manegeruiter die het pikt dat hij twee jaar zonder teugels moet
rijden
(...)
6. mannen als parelli hebben hele opleidingssystemen ontwikkeld tot en met
een parelli-universiteit aan toe, waarmee ze bakken met geld verdienen.
(...)
7. NH leer je niet uit een boekje of van een video, terwijl dat de middelen
zijn waarmee de fluisteraars de meeste zieltjes winnen.
(...)
8. De waarde van paardenfluisteraars en de waarde van hun boodschap is net
zo groot als de waarde van de gedachte binnen de traditionele rijkunst.

Ik kan niet het hele artikel overtypen, maar de strekking is ongeveer dat er
niks mis is met de traditionele rijkunst. Alleen dat die nu uit zijn verband
wordt getrokken en dat NH hier op inspeelt.

Wat is jullie visie hierop? (mijn mening houdt ik nog even voor me )

Eens en oneens. Dat de schrijv/fster aangeeft dat de oorspronkelijke
gedachte achter de klassieke rijkunst is verdwenen/dreigt te verdwijnen, is
natuurlijk prima. Er wordt steeds meer voorbij gegaan aan het 'echte
rijden', de feeling en harmonie. Laat dit een eye-opener zijn voor de vele
'traditionele' ruiters en maneges die inderdaad veel geweld gebruiken,en met
regelmaat van de dag geconfronteerd worden met hun eigen ongeduld, onbegrip,
onkunde en frustraties.
Wat hij/zij over Parelli zegt, is natuurlijk ook waar; en dat je NH niet uit
een boekje leert, ook. Toch krijg ik bij het lezen van deze alinea's het
gevoel dat NH als 'flauwekul' wordt betiteld. Alsof wij een stelletje
stakkers zijn die een goeroe adoreren.....! In dat opzicht zit de
schrijv/fster vol onwetendheid en oordelen, en worden hiermee de
onwetendheden en oordelen van de 'traditionele wereld' alleen maar
bevestigd. En dat vind ik vreselijk jammer.
groet, Peet

Arabesk schreef op zondag, 3 oktober 2004, 9:55:


Ja, sommige natuurlijk paardrijders/houders krijgen iets dominants.
maar het is aan de cursisten om aan te geven:"tot hier en niet verder".
Ik heb best wel mensen in de klinsch zien gaan met een guru.
Resultaat:"Als het je niet bevalt, blijf je maar weg".
Maar daar leer je ook niets van.
Ik keek, deed en dacht er het mijne van.
Humor moet je weten vast te houden en verder denken: ik gebruik wat ik denk dat nuttig was en verder niet.


Precies.
Maar alles in de verkeerde handen, doet meer fout dan goed.
Eerst leren, een paar keer op je gezicht gaan en dan pas op paarden losgelaten worden. :)


Ja, helaas maar al te vaak............ook bij NH.
Frustraties voor ruiter en paard.


Longeren is ook fout, in mijn beleving.
Ik weet niet meer waar het is, Amerika?
Daar zitten ruiters gewoon op de paarden, drie weken.
Zitten, terwijl het dier vrij rondloopt in de natuur/wei.
En vanuit dat zitten proberen door gedachte/houding/zit veranderen, het paard die kant op te laten gaan.


Nee, veel mensen niet.
Ik zal wel èèn van de weinige zijn, die uren in de wei door brengt. :)


Ik denk dat het eerder is, omdat er behoefte aan is.


Ik denk dat dat ook te negatief gesteld is....dat zieltjes winnen.
Wel denk ik dat als je weet wat ze doen, het waarom er achter, dat een video dan duidelijk is.
Kijk je als leek naar zo een video zonder duidelijke verklaring(Hempling zijn video bijv. ) dan is het hokus pokus.


Nee, dan vind ik niet.
Traditioneel is het paard om de mens zijn wil te doen....zonder enige vorm van vrijheid.
Kunstjes aan te leren en braaf alles netjes uit te voeren.
Terwijl ern bij "natuurlijk paardrijden" veel meer gestreeft wordt naar uit vrije wil van beide kanten en het samen leuk hebben.


-Vroeger was paardrijden voor de rijken en de geschoolden.
Deed je er aan, was het duur, moest je je goed inzetten en werd er veel van je verwacht.
-Toen kwam de golf dat het voor iedereen te betalen was (denk aan Slagharen en zo) men klooide maar wat aan en iedereen riep:"ik kan paardrijden".
Paarden liepen als ezels aan een waterpomp rondjes, murm en karakter er uit geslagen.
-Er kwam een verandering, mensen gingen inzien dat dit niet goed/ de bedoeling was en opp zoek naar die mensen die het anders deden.
NH is daar een uitvloeisel van, niet meer en niet minder.

ebby schreef op zondag, 3 oktober 2004, 10:14:


Ik heb geen curcus gevolgt ofzo van NH.
Maar ik rij geen klasieke stijl.
Moet ik me nu aangesproken voelen, Ebby?

Als ik bij een etentje kom en ik kan kiezen tussen aanschuiven bij een traditionele ruiter en een NH ruiter, dan zou ik het wel weten.

Hallo, ik val maar meteen met de deur in huis. Ik ben Jeannet en ik ben 33 jaar en wil nu eindelijk gaan leren paardrijden!! Ja, eindelijk. De liefde voor paarden is er altijd geweest maar altijd was er wel wat om de stap niet te doen. Ik ben nu helemaal in het natuurlijke paardrijden. Ik heb een tweetal cursussen gedaan en het was SUPER!! Nu woon ik in Haarlem en probeer iets dichterbij huis terecht te kunnen. Kan iemand mij heplen aan een goed adres of iets dergelijks? Ik sta voor iedere suggestie open. Hoop iets te horen!

Groetjes Jeannet

Hans van Keeken schreef op zondag, 3 oktober 2004, 10:43:


Uhmm...kom je hier een heuveltje aanleggen Hans? :)
(woon iets te ver van de Hondsrug)
Maar als je heuvelop gaat, gaat het paard dan niet "hangen" in het tuig? Lijkt me dat dan de voorhand het meeste werk doet?
groeten,
Marina

josien schreef op zondag, 3 oktober 2004, 11:28:


Josien,
bedankt voor de informatie. overgangen, wendingen, wijken en wending om de voorhand zal wel lukken. De rest is iets te hoog gegrepen :)
Springen durf ik nog niet aan met haar hoefbevangen verleden. Heeft cavaletti's lopen ook nut?
groeten,
Marina

Jolijn Zegwaard schreef op zondag, 3 oktober 2004, 0:10:

[KNIP]

Op "invoelen" doel ik in dit verband niet.


Ja. Dit zou je een soort "fase 1" kunnen noemen.

Zoals jij ook zegt is een soort vooral op de eigen soort gericht (de species-interne identificatie); dat geldt in even hevige mate voor mensen... kijk maar gewoon om je heen en constateer dat mensen vrijwel alleen mensen waarnemen, met andere mensen bezig zijn; mensen leven in een mensenwereld. Er zijn vele onderzoeken gedaan die aantonen dat dit voor andere diersoorten eender is. Dus koolmezen leven in een koolmezenwereld, vossen in een vossenwereld en paarden in een paardenwereld, etc... met als gevolg dat ze de meeste andere soorten NIET EENS WAARNEMEN!
Áls een andere soort al waargenomen wordt, kan daar een soort van prijskaartje aan gehangen worden m.b.t. het belang of... investering die eraan vast zit. Heb je Richard Dawkins wel eens vergelijkend t.o.v. Peter Singer gelezen?
Je eindigt met die "waarde" van soorten, t.o.v. zichzelf en anderen. Ik neem aan dat je daarmee de richting uit wil die "waarde" in de milieudiscussies heeft gekregen. Wellicht een "fase 2" maar ik vrees dat we er toch mee om de hete brei mee heen blijven draaien omdat die waarde er een vanuit menselijke perceptie blijft. Wanneer je het menselijke kader wegdoet komen er juist heel andere patronen te voorschijn, zoals die welke Dawkins in zijn waardebepaling van evolutionaire druk "Selfish Gene" theoretiseert: je grootste waarde daarin is je gelijkenis, dus jezelf cq. 1-eiïge 2-ling. Van daaruit echter kunnen entiteiten om de lagere waarderingen concurreren. Volgens de gangbare interpretaties wordt "eigen soort" hoger gewaardeerd dan anders; "de natuur is zo fascistisch-ultrarechts als de pest" vindt Midas Dekkers daarover. Maar wat nu als als de soort "prooidier" belangrijker is? Mij lijkt dat dat kan... denk alleen maar aan parthenogenese die "eigen soort" (deels) irrelevant maakt. In dezelfde lijn kun je nmm ook stellen dat "eigen groep" boven "eigen soort" kan gaan. Honden hebben met dat laatste aantoonbaar weinig moeite bijv.

Waar ik op doel is het leren van het loslaten van de eigen soortidentiteit zelf! Leren NIET te denken, en dus te interpreteren, te waarderen, als een mens. Maar evenmin denken als een paard of hond, want hoe zou je dat kunnen? Slechts beschouwen, openstaan, leeg zijn. Het is alsof je als entomoloog naar een insektarium zit te kijken, op een voor de insekten reuzegrote afstand die je zelf nauwelijk als een armlengte ervaart. Heeft een mier meerwaarde t.o.v. een kakkerlak of zijn ze alleen maar anders? Vervolgens: wat kan ik bedenken om de mier en de kakkerlak vriendjes te laten worden in plaats van elkaar opeten? Daar pas begint de toegepaste ethologie.


Ja, het gaat om afstand kunnen nemen van de oogkleppen van je eigen soort-identiteit. Waarom dat nou zo moeilijk is? Misschien wel omdat je je eerst van die oogkleppen bewust moet worden (die fase 1). Dan volgt het (tijdelijk) afdoen er van. Is die vergelijking met de entomoloog en het insektarium iets bruikbaars?

Voor wie dit te lezen nog volhoudt ... dit verhaal is nmm absoluut niet "zweverig". Wel denk ik dat diverse paardenexperts ditzelfde al op een voor mij veel zweveriger wijze ("luisteren naar je paard", enzo) hebben getracht uit te leggen, maar daar kan IK dan weer zo weinig mee. Het gaat mij er juist om die "zweverigheid" uit een zo belangrijk stukje benadering te halen.


Mooi, mijn antwoord zal deels wel weer abracadabra zijn voor veel meelezertjes maar ik kan dat echt niet anders. Aan jou de vertaling... ben ik heel blij mee.

Groeten, Egon

charset="iso-8859-1"
Content-Transfer-Encoding: quoted-printable

Hoi hoi

Ik was al geen fan van dekens. Scheren is ook niet mijn ding, maar dan denk ik aan paarden die van kop tot kont kaalgeschoren worden om onder een deken te mogen staan.

Maar nu het volgende. Je hebt een paard die vacht ala min 40 aanmaakt. Beestje zweet zich hier in ons klimaatje het schompes. Een keer galoperen in de wei en huppa nat, kun je nagaan onder het zadel.
En het nat zijn op zich is niet zo een probleem, maar de energie die het het dier kost om af te koelen (of niet verhit te raken). Kun je denken hoe het is om met je winterkleding in de zomer met 30 graden rond te klossen.

Je kan zeggen-dan rij je de winter niet. Maar zulke paarden beginnen vaak vroeg met vachtje maken en zijn er pas laat weer uit. (vaak is niet altijd zo). En je hebt je paard om er iets mee te doen...

Ik heb paarden met zogenaamde race-strepen geschoren gezien. En met de onderkant van de hals + strook over de buik. Die leken er erg van op te knappen. Ze konden de energie die ze moesten steken in koel blijven weer voor iets anders proberen.
Wat zouden jullie doen?

Groetjes Karin

Marina schreef op zondag, 3 oktober 2004, 14:23:


Nee, paard gaat niet hangen in het tuig. Hij gaat zijn achterhand gebruiken. Als er geen heuveltjes zijn kun je met een aangespannen paard het volgende doen: 1 Paden met rul zand opzoeken. 2 Een zwaardere wagen gebruiken. 3 Wat achter de wagen meeslepen bv een autobuitenband.
Groet
Hans

Hans van Keeken schreef op zondag, 3 oktober 2004, 15:08:


Rul zand gaat zeker lukken :)
Bedankt voor de info.
groeten,
Marina

Malenka schreef op zaterdag, 2 oktober 2004, 21:27:


Tja, het is echt een ding dat mensen doen in de 'IJslanderwereld' (ik heb een IJslander nl.) dus dan denk je tja...nou ja dat je dat ook moet zeg maar. Het is echt heel gewoon bij 'IJslandermensen' bijna iedereen doet het. En dat het goed is voor het paard dat klinkt heel aannemelijk vind ik. Gewoon even niks hoeven. Ik ben er echt hard over aan het piekeren, hoe of wat nu te doen.

Saskia