Anita Cats schreef op woensdag 21 mei 2008, 10:44:


hallo Anita, ik heb je via de mail ook wat linkjes gestuurd. MOgelijk kun je er wat mee.
groeten Lies

Vicky Verreycken schreef op woensdag 21 mei 2008, 10:28:


Ivm die rubberen spullen weet ik nog niet goed wat ik er over moet denken. Amaroc kan ook wel eens "paniekerig" beginnen trekken. Vroeger trok hij gewoon de zware pinnen de muur uit. Nu heb ik zo'n rubber gehangen waaraan ik het touw aan vasthang. Miljaar vorige week ... ik zag die rubber gigantisch uitrekken en op de moment dat ik wou ingrijpen, bedacht ik : als deze het begeeft heeft ofwel mijn paard ofwel ik een gat in mijn schedel. Toen Amaroc besefte dat trekken geen oplossing was en kalmeerde, zag ik dat de rubber over gans zijn lengte op meerdere plaatsen ingekeept is door de enorme spanning. Wat als zo'n rubber het begeeft in het heetst van de strijd ????

Raymonde schreef op woensdag 21 mei 2008, 10:37:


Dat er lui op bv. Bokt roepen dat dit een sekte is en dat hier zo'n rot sfeer zou hangen dat lap ik aan m'n laars.
In bijna alle gevallen zijn het smoezen van mensen die hier eens zijn komen kijken en dachten "jullie zijn allemaal gek, die bandages staan hartstikke leuk, ik zet mijn paard op stal met een extra dekentje om, want ik heb het ook niet graag koud en mijn hoefsmid zegt zelf dat ijzers onder een paard veel beter zijn." Op elk forum wat ik ken zijn mensen het vaak niet met elkaar eens, zelfs al denken ze over bijna alles hetzelfde en spettert het wel eens. Dat komt nu eenmaal door de directheid van dit medium.
Ik vind jou wel een mooi voorbeeld Raymonde. Hoe komt het dat jij je niet laat wegjagen?
Omdat je in het bos de nuttige boom ziet staan, af en toe dat berichten leest waar je iets aan hebt, omdat je in je hoofd en met je hart weet dat dit de betere manier van met paarden omgaan is.
Ik ben er redelijk van overtuigd dat zodra iemand die nieuw is en iets vraagt een serieus antwoord in de lijn van PN of Hn krijgt. Het hangt daarna van de instelling van de vraagsteller af wat iemand met dat antwoord doet.

Piet

My Best Whisper is a Click

Cindy Helms schreef op woensdag 21 mei 2008, 11:38:


Dat wil je niet weten, ik heb het op een wedstrijd gezien bij een paard dat aan een trailer stond.De trailer wiebelde erg en 't paard bleef achteruit gaan.
De rubber knapte en het paard bleef enkele meter verder staan met een serieus bloedend oog, van de rubber.
Die rubbers zullen normaal gezien wel sterk genoeg zijn, maar niet meer als ze wat ouder worden en gaan verduren, al is het maar een beetje.
Ik moet er allesinds niks van weten.

jan.

Raymonde schreef op woensdag 21 mei 2008, 10:37:

. De beperkingen kunnen alleen

Dit zijn zeer wijze woorden en zolang we ons met zen allen hier van bewust zijn gaat het de goede kant op

ps Ben het trouwens voor een groot deel met heel jouw tekst eens!

jan seykens schreef op woensdag 21 mei 2008, 11:47:


Ok, nu weet ik het wel zeker dat die rubbers voor geen haar deugen! Ik kon haast niet geloven vorige week dat die dikke rubber zo had afgezien van dat "kleine" moment zware trekkracht. Nu ik dit hoor ...

Spirithorses schreef op woensdag 21 mei 2008, 9:22:

Dit komt me bekend voor :).
Sinds Indigo er is (in de wei er naast dan wel, maar toch) trekt zaf zich ook steeds meer terug. Koda mag vanalles en doet ook ineens vanalles. Zafir ging afgelopen week zelfs rustig liggen slapen terwijl koda op wacht stond, dat doet hij normaal echt nooit. Dus ook bij ons zijn de verhouding nogal ernstig aan het wisselen :). Hoewel koda inderdaad ook nog steeds veulensmakt bij zafir.
Echt ongelooflijk wat voor transformatie koda in een paar dagen heeft door gemaakt. Zondag hebben het draadje tussen de 2 paddocks nog wat verplaatst (meer naar elkaar) en de 3 stonden op de wei. Koda zag dat we iets aant doen waren (normaal was Zafir komen kijken) en kwam letterlijk aangedanst, helemaal groot aant maken, stoer aant doen 'kijk mij eens mogen opletten wat er gebeurt '. Indigo die er naast stond, werd er niet warm of koud van en stond vooral met zo'n blik van 'waar ben jij je eigenlijk in godsnaam zo druk om aant maken' haha!
Koda gedraagt zich vooral als zo'n puber met iets meer macht maar die totaal nog niet weet hoe het allemaal in elkaar zit lijkt het wel :).

Michiel schreef op vrijdag 16 mei 2008, 22:28:


Dag Michiel,

Wij hebben een bijzondere pony. Zij ziet ons als haar familie/kudde. 18,5 jaar geleden heeft mijn vader haar (in zwaar verwaarloosde toestand) meegenomen. Ze was toen nog maar een half jaar oud. Mijn zusje en ik waren toen ook nog erg jong. Wij speelden de hele dag met onze babypony, ons nieuwe kleine zusje, hoewel wij zelf ook nog klein waren. Mijn vader was ook voor haar 'de vader'. Hij zorgde voor eten, ging met haar stukjes fietsen, wandelen, en een jaar of 4 later was hij degene die voor het eerst een zadel op haar rug mocht leggen. Zij heeft wel altijd ook met andere paarden op een wei gestaan, maar zij was vanaf het begin af aan een 'eenling'. Door de jaren heen heeft ze in verschillende kuddes gestaan, maar ze heeft nog nooit echt een 'maatje' in de vorm van een paard/pony gehad. Ze staat altijd afgezonderd of zoekt de schapen op. Ze doet niet lelijk tegen andere paarden/pony's maar ze 'heeft er ook niet veel mee'. Ze is erg gefocust op ons, ons gezin, niet alleen de mensen van het gezin maar ook onze honden en katten die altijd gezellig in haar stal slapen in de winter (lekker warm), en sindskort heeft ze een kip als stalgenoot waar ze ontzettend gezellig mee over het erf 'keuvelt'.
We nemen haar mee naar het strand, naar de bossen, of waar we ook heen willen. Nooit een probleem, ze kan zelfs los mee, ze vind alles prima, alles leuk, zo lang ze maar met ons is. Zij hoort bij ons, zo ziet ze dat en dat vinden wij ook.

Door omstandigheden heeft ze een poosje bij een andere famillie gestaan, maar daar was ze zo ongelukkig, ze kon niet wennen, ze was steeds ziek (bij ons was ze nog nooit ziek geweest) en ze bleek zelfs onhandelbaar (!!) te zijn en absoluut niet te luisteren! Vreemd! Want zo kenden wij haar helemaal niet! Dus hebben wij haar gelijk teruggenomen! Ik geloof er dus echt in dat paarden wel degelijk familliegevoel hebben, maar dat dit niet met soortgenoten hoeft te zijn. Het kan best met de mens, of met andere dieren. Mijn pony is daar het levende bewijs van! Ze is onze zus, en mijn vader zegt altijd "ik heb 3 dochters".
Mijn vader is op het moment erg ziek. De pony voelt dit perfect aan. Ze doet (bij hem) geen stoute dingen meer, loopt een pasje langzamer zodat mijn vader het goed bij kan houden. Echt ongelooflijk maar waar!

Afgelopen jaar is een paardenspecialist via Emiel Voest langs geweest. Zij constateerde ook dat wij met onze dieren 'communiceren op het hoogste niveau' (onbewust, want wij weten echt van niks, we doen gewoon wat goed voelt!) en dat onze pony mijn zusje en ik ziet 'als gelijkwaardig, als zus' en dat mijn vader ook 'haar vader c.q. leider' is. Ze heeft ons niks nieuws verteld, want dit wisten wij al lang! lol

De laatste tijd hebben we dit gedrag geprobeerd te forceren door haar minder aandacht te geven en haar vaker bij andere paarden te geven. Maar dat kan niet meer. Ook al hebben we nu een fulltime baan, dit hebben wij zelf in de hand gewerkt en zijn hier zelf verantwoordelijk voor. We zijn erg creatief geworden met de tijd om zo veel mogelijk bij onze zus/dochter te zijn die te groot is om in ons huis te nemen.

Cindy Helms schreef op woensdag 21 mei 2008, 11:38:


Op die dingen staat meestal ook een kant aangeduid: muurzijde en hoofdzijde, naar het schijnt zouden die dingen dan eerst aan de hoofdzijde stukgaan? Weet het niet, ik gebruik de mijne allesinds niet meer. Hij heeft het maar 1 keer geprobeerd en sindsdien is hij er mee gestopt. Ik was ook wel effe bang op die moment, dat rubber ding werd echt heel dun en Rocky is niet van de minste. Maar achteraf geen inkepingen bij mij. Misschien dat dat nu wel zou gebeuren, heb het spul intussen een jaar of 8 en rubber verduurt natuurlijk na een tijdje.

Rocky heeft z'n lesje geleerd en gaat wat anders zoeken om zich te amuseren. Is natuurlijk andere situatie dan bij Amaroc, totaal geen paniek hier en is eigenlijk louter tijdverdrijf en bezigheidstherapie.

Misschien eens proberen met touw gewoon los door de ring te hangen en uiteinde zelf vast te houden? Geen weerstand geen paniek?

Eerste vraag: waarom zetten we paarden vast?
Omdat ze moeten stilstaan, blijven waar ze zijn.
Waarom doen ze dat niet uit zz?
Omdat ze liever naar een andere plaats gaan
Waarom gaan ze liever naar andere plaats?
Omdat hetgeen volgt niet plezant is of ze geleerd hebben dat ze die toelating hebben?
Dus: maak het interessant genoeg of leer ze te blijven staan

Ik zette onze paarden vroeger ook altijd vast met een paar lussen die zo weer los waren, voor het opzadelen, bekappen, enz (om een dikke boom)
Tot ze vorig jaar van wei veranderden en ik nergens een geschikte plek vond om ze vast te zetten.
Ok, zo geleerd om dan maar niet vast te zetten
In het begin stapte queenie wel es weg, en hield ik haar tegen met leidtouw die op haar rug rustte.
Nu staat ze netjes stil te wachten tot zadel er op ligt, hééé vicky ?

Ondertussen staan ze weer op de wei met dikke boom, maar pas nu besef ik, hééé, das waar, we zetten aar niet meer vast

Bij het bekappen staat ze meestal ook gewoon stil en kan ik, zoals laatst, een drie kwartier bekappen (niet als ze net 1min op nieuwe weide met vers gras staan, he vicky )
Die drie kwartier is trouwens gevolg mijn hoogzwanger zijn
Nog twee weken te gaan en ja, ik bekap nog af en toe zelf een beetje maar dan gaat t heel traag. Gelukkig is Q een makkie geworden om te bekappen (achtergrond: twee jaar geleden werd ze verdoofd bij het bekappen, niettegenstaande we een onzettend rustige hoefsmid hadden, steigeren, enz)
Enfin, das effekes off topic, maar die herinneren kwamen me even boven

Beereke moet je niet vastzetten
Die heeft zoveel druk, maar echt veel druk!, gekend in zijn verleden tussen de manegeponnies, dat elke vorm van fysieke dwang negatief is (hij begint druk nu wat meer te accepteren, maar alleen en vooral als die van jolien komt)
Zet hém vast en hij gaat gegarandeerd in verzet
Maak het touwtje los en hij werkt netjes mee
Zelfde onder het rijden
Vraag hem iets te doen, en hij doet het, eis iets en vergeet het
Geen samenwerking en je mag t vergeten

Ik zou zeggen, vrààg je paard stil te staan, zonder vastzetten dus, maar als jullie daar nog niet aan toe zijn, en perse toch wilt vastzetten (bv effe rustpauze tijdens wandeling of zo), zet hem dan vast aan je hand
Niets leuker dan samen te rusten onder de boom

Vicky Verreycken schreef op woensdag 21 mei 2008, 12:00:


Die momenten zijn rariteiten geworden nu hoor bij hem. Vroeger was het schering en inslag Ik ga het terug gewoon doen of ev met de binnenband van een fiets of kruiwagen. Daar hangt niets metaal aan, is niet zwaar en rekt goed mee, als ze dat overstrekken gaan ze allesinds geen bloedend oog hebben noch een schedelbreuk. Trouwens om terug iets meer op de topic te komen: ik gebruik alleen nog maar touwhalsters. Overal en altijd.

Vicky Verreycken schreef op woensdag 21 mei 2008, 10:28:


Houdindi horse !!!!! very strange animals

Esther schreef op dinsdag 20 mei 2008, 18:06:


Er gebeurt hier iets vreemds, dat heb ik nog nooit gezien in de groep. Bjork wordt weggejaagd bij het hooi door Bret en Falk, ze mag niet meer meeeten. Misschien dat ze wat anders ruikt door de medicijnen, ik kan er de vinger niet opleggen waarom het ineens niet meer mag.
Op zich geen punt ik leg wat meer stapeltjes hooi neer maar het is wel apart Ze gaat in ieder geval niet meer in het donker staan dus de bijwerkingen waarom ze dat deed zijn weg.

Es