Vandaag vond ik het 1e geweldige wat er gebeurde toen ik wilde gaan rijden, dat Falki zelf terwijl ik hem stond te borstelen vast zijn hoofstel van het haakje afwipte. Het viel op de grond, en Fálki nam het bit in zijn mond (verkeerd om, maar hee, da's maar een detail hè Vervolgens kijkt hij naar mij, met het bit in zijn mond, 1 voorbeen vragend omhoog, met een ondeugende blik en de vraag "GAAN we nou?!" Ik heb hem niet geleerd (niet met de clicker of anderszins) dat het bit in zijn mond nemen belonend is. En dan te bedenken dat ze hem op z'n vorige adres niet eens konden te pakken kregen in de wei ...

Tenslotte het 2e geweldige van vandaag. Ik ging rijden samen met mijn
buurmeisje, zij reed op Baldur, de IJslander die ervoor heeft gezorgd dat ik nu zelf een IJslander heb. Na een stuk gereden te heben kwamen we langs een akker, waar enorme hoeveelheden zand (zwart zand, akkerbouwgrond) gestort zijn. Het was nog niet geëgaliseerd, dus het was een heel grote akker met daarop honderden hopen zand; heuvels varierend in hoogte van zo'n 30 centimeter tot wel 3 meter. Soms met vrij ruime tractorpaden ertussen, op andere plekken hoge bergen zand naast elkaar, dus met alleen een kloof ertussen.

Fálki en Baldur zagen dat en alsof het afgesproken werk was sloegen beide heren ongevraagd rechtsaf, die akker op, om er vervolgens beide in een flink tempo vandoor te gaan. Niet in een ongecontroleerd tempo er vandoor, maar ze gingen beide vanuit stap aan een lange teugel, HUP rechtsaf die akker op en daarna in drölt en galopölt over de zanbergen. Cindy (mijn buurmeisje) en ik waren allebei verbaasd, maar we vonden het ook wel lachen. We hebben onze beide heren (Fálki is 20, Baldur is 18; de meeste IJslander worden zo'n 32 - 38 jaar oud) helemaal vrij gelaten, en ik heb nog nooit van mijn leven 2 paarden zo fantastisch zien spelen! (en al helemaal nooit met allebei een ruiter op hun rug).

Ze klommen heuvel op, heuvel af, en toen vanaf de ene hoge heuvel springen naar de top van de volgende hoge heuvel ... Ze werden steeds doller en vrolijker, gingen bovenop hogere heuvels met behulp van hun voorbenen zandklodders naar beneden gooien, vervolgens zand/modder naar elkaar spetteren, samen op de smalle top van een heuvel staan en dan elkaar duwen om te kijken wie kon blijven staan en wie niet, en met stijf gestrekte achterbenen (onder het lichaam) van heuvels af roetsjen.... Zo GEWELDIG! Zoiets als dit heb ik in m'n leven met paarden nog nooit meegemaakt. Baldur en Fálki leken wel veulens in plaats van opa's, en ik - ach ik voelde me 12 of zo ...

groeten van een heel gelukkige Karen!

Frans Veldman schreef op dinsdag, 28 september 2004, 22:19:


Yes! Dank je wel Frans, voor de snelle (re)actie!
Peet

Maaike schreef op dinsdag, 28 september 2004, 21:34:


Ik twijfelde zaterdag nog of ik zou komen. Maar heb het uiten=indelijk niet gedaan. Als ik dit nu lees heb ik daar wel een beedje spijt van eerlijk gezegt. Dus volgende keer....

Elise Gieling schreef op dinsdag, 28 september 2004, 17:19:


Sorry, ik heb alleen Maaike en het laatste meisje gezien, daarvoor was ik in de workshop Kinesiologie. Dat vond ik ook wel jammer, maar het lijkt me erg positive kritiek, dat ik zoveel niet gezien heb, er was zoveel tegelijk.
En ik was er ook pas om een uur of tien, we kwamen uit Haarlem...


Nee een zadel niet, zeker op een manege paard heb je natuurlijk weinig in te brengen wat hij op zijn rug heeft, maar bitloos vind ik zelf tochwel noodzaak, zie de discussies hierover de laatste tijd.
En ik ben het er mee eens dat het goed is dat er schot in de zaak zit, het begin is er!

Hihi ik kan me voorstellen dat je doodop bent, en ik vond het een goede dag, heb nu al zin in volgend jaar!

Slaap ze!

Groetjes Jolijn

kim geyskens schreef op dinsdag, 28 september 2004, 18:20:


Ja wat jammer, ik had het wel leuk gevonden een aantal mensen van het forum te zien daar, ik heb wel een vriendin van Esther van hier ontmoet, maar ik heb niet gevraagt hoe ze heette...
Overall vond ik het ook erg geslaagt, ik hoop er volgend jaar een hoop van jullie te ontmoeten!

Groetjes Jolijn

Maaike schreef op dinsdag, 28 september 2004, 21:34:


Ja ik heb een paar dingen van de jury opgevangen, goed voor jullie! Ik vond het er goed uitzien, je paardje liep lekker ontspannen, was goed om te zien.
:)


Tsja ik was er al...maar wat je voorsteld klinkt erg leuk, misschien kun je Frans vragen een praatje of demo te geven, dan komen er vast een hoop van hier. Lijkt mij iig leuk om te zien.


Ik heb al zin in volgend jaar, maar ik hoef het dan ook niet allemaal te regelen :)

Groetjes Jolijn

Al heel lang was ik weer op zoek naar het voor mij geschikte paard, en kon wel merken dat er in 20 jaar heel wat veranderd was.... woorden als kribbijten,luchtzuigen, artrose, het klonk me allemaal maar vreemd in de oren.

Ik zette een advertentie met daarin mijn wensen en wat ik te bieden had.
Ik zocht mak paard verkeers mak, geen kleintje want ik ben ruim 190, en bood aan blijvende stal, zacht stroo, veel liefde en veel bosritten....

Honderden reacties kreeg ik, en soms kreeg ik het warm als ik de prijzen er bij zag staan, de een nog erger dan de andere....

Een paar van 34, een paar van 21, een veulen en zelf een ezelin werd me aangeboden....

Nou ik ben zelf helemaal weg van platenbont en ook daarvan te kust en te keur...

Toen liet ik het me allemaal even bezinken, wat wil ik nu eigenlijk....
Ik ging achter mij pc zitten en dacht na....
Ik wil een paard, dat lief is voor mij als ik kan zijn voor haar/hem, dat gezond is, dat houd van buitenritten om de dag.... Die niet bijt, schopt o.i.d... ras/kleur en leeftijd zou me een worst wezen zolang er maar een beginner op kan....

ik maakte een passende advertentie waar ik alles in had vermeld, en ook dat ik hem eventueel op afbetaling wilde of leasen of zo als het te duur werd.

Opnieuw plaatste ik *een speld in een hooiberg*, en ik had de moed al opgegeven tot ik wel een heel vreemd mailtje kreeg.....

Een voorstel waar ik eigenlijk niet omheen kon.... Een 11 jarige Volbloed Arabier voor NIETS, met papieren en was het afgelopen seizoen best gangbaar rijpaard geweest.... Ik heb het wel 8 keer gelezen en er stond echt VOOR NIETS bij..... Ik dacht dat ik in de maling genomen werd want wie geeft er nu een merrie met papiertjes weg, dus ik terugmailen en afwachten...

Daar kwamen de eerste foto's en de voorwaarden die gesteld werden.
Ze mag nooit verkocht worden, de papieren blijven bij de eigenaar... Mag er mee doen wat ik wil, mag haar laten dekken, en de veulens behouden of verkopen. Als ik geen zin meer in haar zou hebben, halen ze haar terug...
Ze moet (ze heeft artrose) veel lopen... ze heeft al 3 jaar geen last meer van artrose....
Waarneer er hoge kosten komen, betalen zij die, alleen enten, hoefsmid en stalling zijn mijn kosten.... Ze komt naar mij op stal... rechtstreeks van de arabierenfokkerij vandaan.

Binnenkort ga ik kijken want ze is maar 1.57 maar wel fors gebouwd....
jullie horen nog....
en als jullie nog tips hebben hoor ik het graag....