Moniek schreef op zondag 27 april 2008, 1:59:
> Michiel schreef op zaterdag 26 april 2008, 22:31:
.
>> Bij lichaamstaal naast en ook in het zadel leert het paard
>> door synchroon te reageren op de aanwijzingen.
> Ook duidelijk met ook een toevoeging: Misschien zijn zowel in
> zichzelf belonend gedrag als clickeren een (de) motor of
> essentie van leren.
Komen we weer bij de vraag: hoe leert een paard?
Een voorbeeld, ik stond laatst met Jur voor een 5 meter brede vaart.
En in de verte was onze boerderij te zien.
Via de weg moesten we een onaantrekkelijke omweg maken, die we al vele malen gegaan zijn. Ik merkte aan Jur dat hij bereid was naar de overkant te zwemmen. Helaas oa. door al het prikkeldraad aan de overkant zou dit geen zin hebben.
Het was wel een leermoment geweest, dat hij met me over had kunnen zwemmen. Het gedrag was zelf belonend geweest, innerlijk gemotiveerd en aangestuurd door synchroon mijn aanwijzingen op te volgen, had hij kunnen leren van die ervaring. Na enkele keren dit gedaan te hebben, wil hij het dan ook de tegengestelde kant op, met minder innerlijke motivatie en met wel de motivatie om in harmonie met mij te blijven. Zo gaat het leren "altijd" althans bij mij, ook al clicker ik ook hierbij. De marker Y E S dat doe je goed, heeft hij meestal al lang daarvoor beseft, het is een patroon immers, doen wat gevraagd wordt is de Y E S . De situaties dat een paard nog niet begrijpt wat er gevraagd wordt, zijn het effectiefst bij clickeren. Maar hoe vaak komt dat voor? Bij mij niet vaak in ieder geval. Toch leert mijn paard voortdurend door de ervaringen waarin ik hem breng.
De behoefte aan synchroniciteit is in het zadel even sterk als met grondwerk.
Dat is duidelijk voor mij.
Groetjes, Michiel
Blootsvoets goed voor mensen en paarden.
Warboel
