marianne laenen schreef op vrijdag 29 februari 2008, 19:38:


Toen mijn moeder doodziek was - ruim 35 jaar geleden - moest zij van de dokter ook "bloedwijn van zuster Goddelieve" drinken. Ik was een manneke van 9 jaar, maar vond die wijn ook al lekker. Er zitten gewoon véél toegevoegde suikers en extra kruiden in.
Tegenwoordig spreekt men niet meer van bloedwijn wel van aperitief op basis van wijn. Een andere benaming is: kinawijn. Rode wijn van 13° en 15° met extracten (o.a. kinaschors) en suiker. De toegeschreven kwaliteiten zouden zijn: eetlustopwekkend, koortswerend en rustgevend.
Gisttabletten zijn in alle grootwarenhuizen te koop in de vorm van biergist tabletten. Als ik het goed heb, bevatten deze het volledige gamma vitamine B.

Mijn moeder is inmiddels 82 jaar en kerngezond. Maar of het aan zuster Goddelieve of aan de Palm biergistpillen ligt, daar durf ik mijn hoofd niet op verwedden...

Herman,
"Enkel zij die het onzichtbare zien, kunnen het onmogelijke doen."

Ipv altijd over problemen te schrijven, wil ik nu ook wel eens een iets leuks vertellen.
Want ik ben echt supertrots op mijn paardje vandaag.

Het was snertweer vanavond. (Dat hebben jullie ook wel gemerkt, vermoed ik?) Maar ik wilde toch nog met mijn Tempête rijden voor de plaatselijke LRV de boel weer kwam inpalmen. Buitenrijden met zo'n weer, ben ik niet zo voor te vinden (koukleum) dus wilde ik in de binnenpiste wat dressuur rijden.
En ik was aan het instappen, toen de staleigenaar eraan kwam met een grote kraan. Die hadden ze gebruikt om de binnenplaats te verharden en nu wilde hij die nog even gebruiken om de bodem van de binnenpiste te verleggen.
Of ik dat een probleem vond?
Niets op tegen,zal wel zien hoe het uitdraait, .. dus die kraan naar binnen. En Pête?..... die trok zich er niets van aan. Een beetje later kwam er ook nog een een grote tractor met sleep aan en waren we gezellig met z'n drieën in de piste.
En Pête,.... die keek nog steeds niet op of om.
Ik was eigenlijk wel verbaasd, had toch op z'n misnt verwacht dat ze er niet in de buurt van wilde komen maar omdat ze zo braaf was, wilde wel eens testen hoe ver ik erin kon gaan. En Pête was na 10 minuutjes wel warmgestapt dus ben gewoon beginnen rijden tussen de kraan, de tractor op een compleet overhoop gehaalde bodem met putten en bergen zand. En Pête,... onverstoorbaar.
Ik kon zelfs op m'n gemak een handgalopje vragen achter de tractor aan en dan tussen de kraan en de tractor door. 'T beest liep met momenten zelfs nageefelijk.
En de blikken van de omstaanders. (Had wel wat beziens) Die denken nu waarschijnlijk helemaal dat ik niet goed in m'n hoofd ben. (En hielden hun eigen paarden ook ver uit de buurt)
Het was ook best wel spectulair om te zien. Die twee grote machines in zo'n kleine ruimte met veel lawaai en van die lampen en zwarte uitlaatwolken en dan Pête die er een beetje liep tussen te trippelen.
Ik wilde eigenlijk nog onder de graafarm van de kraan door rijden. Maar wist nou niet of de kraanman daarop zat te wachten, dus dat heb ik maar zo gelaten.
Maar ik was zoooo trots op mijn knollie. Dat ze nog eens beweren dat dat beest voor niks goed is. Braaf paard
En de staleigenaar, die vond het ook wel gaaf. De perfecte schriktraining, zei hij.
En Pête die kreeg een extra wortel.

groetjes
Ans