sannie schreef op woensdag, 1 september 2004, 21:57:


Het was mij zowiezo een raadsel maar ik vond het frappant dat de de dierenarts die afgelopen cursus hier was ook voor een raadsel stond hoe ze ooit die buigproef hebben verzonnen. Bij de buigproef belast je namelijk de strekker, niet de buigpees. En bij HKO is het juist de buigpees die over het hko.htm">hoefkatrol loopt die pijnlijk is.

Met een buigproef kun je ieder paard kreupel krijgen.
Enne, waarom zou je die proef iedere week moeten doen? Om je paard aan de proef te laten wennen? Lijkt me ook een vreemde theorie...

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op woensdag, 1 september 2004, 22:00:


Of de hoef is uitgedunt weet ik niet, ik heb haar nog niet zo lang en eerst had ik een andere smid, waarbij de hele tijd ijzers los raakte enz. Daarbij ben ik niet bij de bekapping geweest. Deze smid heeft niets van de zool afgehaalt, alleen van de hoefwand en de straal (maar ik geloof niet dat hij deze keer iets van de straal heeft afgehaalt).
Ze is niet natuurlijk bekapt maar spierpijn zat ik zelf ook aan te denken. De staleigenaar dacht ook aan spierbevangenheid. Ik heb gisteren ook een dachttocht gemaakt, misschien niet zo slim maar goed daar stond ik toen niet bij stil en daar heb ik nu niets meer aan. Omdat ze achter natuurlijk nog op ijzers staat krijgt ze een flink verschil, dat zal wel spierpijn opleveren. Eerst liep ze ook heel vreemd met ijzers en nu ze weer vrij normaal loopt moet ze daar natuurlijk ook aan wennen.
Steunsels zijn toch de achterkant van de hoef? Ik zou het niet weten, ik kan nu ook niet naar haar toe aangezien ze 5 km van huis staat en mn moeder niet van plan is me te brengen en door het donker ga ik niet fietsen.
Nee, mn moeder (maat is het vooral bij klaverjassen )heeft het ook niet gezien maar de staleigenaar toen ze haar naar stal wou verplaatsen. Ze staan helaas s nachts op stal, wel een erg grote box maar goed, het is niet mogenlijk om snachts in de paddok te blijven staan (vraag me niet waarom) en dit is het beste wat ik kan vinden.
bedankt,
groetjes Ebby

e m kraak schreef op woensdag, 1 september 2004, 20:39:

*******************
Wat heb je dan tegen het gebruik van een bit voor refinement? (verfijning) van de hulpen?
Als je de snuit van een paard vergelijkt met je hand. De neus is de bovenkant en de mond is de palm van je hand. Dan zie je daar een verschil tussen in gevoeligheid. De mond heeft nu eenmaal een gevoeligheid die je op de neus nooit zult bereiken. Bovendien kun je met een bit (en 2 teugels) iets meer verschillende signalen geven dan met een natural hackamore of halster (met teugels onder de kin.

De meeste mensen zullen een bit helemaal niet nodig hebben, simpelweg omdat zij 'gewoon' buiten rijden en dus geen appuyementen willen rijden, of in elk geval niet op groot rijkunstig nivo.

Bitten geheel afschaffen, of absoluut nooit meer willen gebruiken ontneemt je naar mijn idee de mogelijkheid tot grote verfijning van het rijden.

En daarbij, ook aan een touwhalster kun je zo hard trekken dat dat het paard beschadigd hoor...

Groetjes
Eveline

marjolijn schreef op dinsdag, 31 augustus 2004, 16:51:

Onze paarden lopen in een oude koe stal. dar hebben we een box van 3 bij 5 meter (3 meter diep 5 meter breed).
Voor hebben we een strook beton en achter ook. In het midden liggen rubber matten op een rooster. In deze matten zijn gaatjes gemaakt om voicht door te laten.
Aan de linker helft van de box hebben we stro liggen (niet heel veel maar wel voldoende om op te liggen, aan te knabbelen en in te "graven". Rechts saan ze dus op de matten en het beton.
Buiten hebben we een uitloop met beton en zand. Ook grensd er een weide aan.

Eveline schreef op woensdag, 1 september 2004, 22:33:


Dat het me niet nodig lijkt. Omdat een bit altijd weer wordt gebruikt om de tekortkomingen tussen de oren van de mens aan te vullen. Hoe "beter" de ruiter hoe minder bit die nodig heeft... de "beste" ruiter zal het zonder bit ook kunnen stellen.


JUIST! Daar zeg je: de MEESTE mensen.
Ik zie die meeste mensen weinig anders doen dan aan een bit sleuren.


"Groot rijkunstig niveau" kan via verschillende wegen - of gaat het om een kunstje op een bepaalde manier te moeten aanleren/uitvoeren, want dát is gewoon een mensenspelletje. Waarom kan appuyement niet zonder bit? Dit is een serieus bedoelde vraag hoor!


Naar mijn idee niet. Andere manier van denken.

Overigens ben ik niet zo extremistisch... je hebt mij nergens zien schrijven, nooit een bit of nooit een hoefijzer. Net als dat ik me voor kan stellen dat er mensen zijn die (nog) niet aan "hoefijzerloos" toe zijn, kan ik me voorstellen dat er zijn die menen absoluut een bit nodig te hebben om dingen te leren. Maar het is wel een doel dat ik wil uitdragen.


Dat zal ongetwijfeld waar zijn. Niet dat ik touwhalstertjes in gedachten had - gaat het niet zo om.
Een belangrijk aspect waar het mij om gaat is de conservatieve breinloosheid van de paardrijwereld, en de Cartesiaanse benadering. Dat zullen velen zich niet eens realiseren, en misschien wel anders WILLEN als ze zich er eenmaal bewust van worden. Alleen al de vastgeroeste idee dat je een paard in bedwang houdt en stuurt door een stuk ijzer in z'n bek staat dat in de weg. Het moet nmm eigenlijk niet meer bijzonder gevonden worden dat ik zonder bit op mijn enge hengst rondhobbel!

Groeten, Egon

Michiel schreef op maandag, 30 augustus 2004, 17:00:


Hoi..
Regen houdt mij tegenwoordig best wel tegen. Als het de hele dag regent ga ik geen uren naar buiten.
Tegen de kou kun je je veel simpeler kleden. Een regenpak
ONDER je gewone kleren. Gewoon simpel dun geval. Isoleert heel goed. Van mijn motorrijlesinstructeur geleerd.

Ooit ben ik met mijn paard Special door een fikse regenbui gegaan. Zonder noemenswaardige regenkleding ofzo. Ik was door en door nat en zag toen een tennisbal op de grond liggen. Ik dacht..neem mee dat ding voor Ché, mijn Golden Retr...dus stap af..nog steeds in de zeikregen. Pak de bal op met mijn verkleumde handjes en wil daarna weer op Special stappen. Maarruh..ging niet zo goed. Ik was zo stijf en verkleumd dat ik met geen mogelijkheid meer op dat paard kwam..
Werd dus lopen..naast 't paard..

Heel soms ben ik dus wel blij met onze grote luxe binnenbak...

Greetz
Cindy

e m kraak schreef op woensdag, 1 september 2004, 20:36:


Ho Egon, ik zet NIET clickertraining tegenover PNH (er bestaat wel degelijk een lijst als PNHclickers ). Ik zet wél positieve bekrachtiging tegenover PNH, omdat PNH de ultieme negatieve bekrachtigingsmethode is. Dat ik geen "Parelli"-demo wil geven, heeft (behalve met een heel leger advocaten) vooral te maken met de manier waarop daar met negatieve bekrachtiging wordt omgegaan: fase 1 gebruiken OK, maar daarna, als het paard daar niet op reageert prompt en vooral standaard naar een hogere fase gaan, daar ben ik het niet mee eens (want zo komen we zelfs bij positief straffen en avoidance learning terecht). Het KAN zo gaan (bvb in bepaalde omstandigheden bij een paard voorwaarts rijden) maar het is niet per definitie zo; er zijn verschillende omstandigheden en dus altijd verschillende mogelijke strategieën en onderlinge combinaties daarvan.

Inge

Roylinde schreef op woensdag, 1 september 2004, 17:19:


Wat vragen:
hoe groot is die paddock, kan ze zich er warm lopen, bijvoorbeeld zoekend naar eten.
met hoeveel paarden staat ze dan, want paarden schuilen bij elkaar, houden elkaar warm.
Heeft ze de hele tijd toegang tot voedsel
hoe nat/dras wordt de bodem in het najaar/winter.
Staat die schuilstal aan de paddock vast of in de wei?

Binnen staan zou voor mij de laatste optie zijn.
Maar als je voor buiten kiest, verlies je dan je plekje in de stal?

Inge Teblick schreef op donderdag, 2 september 2004, 8:05:


Mee eens, behalve dan dat het woordje "negatief" erg negatief overkomt bij de meeste mensen.


Vraagje. Hoe hou jij je paarden op de wei? Staat er een afrastering met misschien zelfs stroom er op? Of leer jij dmv de clicker dat je paarden op de wei moeten blijven en heb je geen afrastering meer nodig?
Wat dat laatste betreft, is het wel mogelijk om je paarden te leren met behulp van de clicker "tot hier en verder mag je niet komen" en dat dit aangeleerde ook de nacht overleeft?

Afrastering is volledig en uitsluitend gebaseerd op negatieve bekrachtiging en avoidance learning.
Tis wat cru om te zeggen, maar een stroomschokervaring met de afrastering (negatieve bekrachtiging) werkt snel en blijft heel lang hangen, ook als de stroom eraf is. Een beloning met worteltjes (positieve bekrachtiging) heeft de neiging veel sneller uit te doven als de zak met worteltjes eenmaal leeg is.

Het is dus maar net wat je wilt bereiken. Voor beiden is een plaats denk ik.

Groeten,
Frans

e m kraak schreef op woensdag, 1 september 2004, 20:39:

*************
Ik weet niet of ik onder "jullie" val, maar wou hier wel graag even op reageren. Ik hoef toch hopelijk niet te vermelden of ik clicker, Parelli doe, Hempfling of Voest (dacht het toch niet he ), .... laat het voldoende zijn dat ik een manier van paardrijden/communiceren zoek die het prettigst is voor vooral mijn paard, aangezien zijn aanpassingsvermogen beperkter is dan dat van mij ..... en ik op veel meer verschillende manieren plezier kan hebben. Tot nu toe gaat dat heel fijn bij ons, en wat voor methode iedereen gebruikt interesseert me niet, zolang je paard maar oprecht (zo) gelukkig (mogelijk) is.

In beginsel ben ik het met je eens Egon, dat wat je met bit kunt, je dat ook zonder bit zou kunnen. Verzameling vragen kan ook zonder bit, zijwaarts, meer verheven draven, het kan allemaal zonder ... en dan ben ik echt geen topniveau dressuurruiter.

Maar tis misschien toch weleens goed om te vermelden, omdat je meer leest tegen bitten dan voor bitten op zulke sites (begrijpelijk ook wel), dat er ook paarden zijn die waarachtig geen hekel hebben aan dat stukje ijzer in hun mond. Ik heb zo'n Parelli hoofdstelletje met zo'n "sweet iron" bitje, een vrij scherp bit ook nog (het zat erin toen ik het kocht). Als ik hem het ding voorhoud, .... en dit is iets wat gegroeid is maar wat ik hem niet bewust geleerd heb ... dan begint hij meteen te happeren op zoek naar dat bit. Het wordt helemaal grappig als ik een paar keer in de bak met bit gereden heb, en ik kom dan weer met het gewone (leren) halstertje aan, waar dus geen bit in zit en waarmee ik vooral buiten rijd. Hij zoekt dan duidelijk echt naar dat bit en toont zich zelfs een beetje teleurgesteld als hij het niet vindt, ... en stopt dan maar een van de riempjes in z'n mond op de bitplaats . Ik lig dan in een deuk, want na een tijdje houdt hij er dan een beetje teleurgesteld mee op zo van "nee, dat is het ook niet". Vindt hij het bit, dan neemt hij het op en dan zie je aan z'n hoofd "Yep, dat is het, zo is't goed".

Hij lijkt het lopen aan het bit ook prettig te vinden. Ik merkte dat al de eerste keer dat ik na 3 maanden grondwerk voor 't eerst weer op m'n paard klom (toen nog wel met bit gereden dus). Dat vind ik zelf trouwens ontzettend fijn om te merken want in het begin dat wij met elkaar begonnen was hij moeilijk aan de teugel te krijgen, wilde nooit toegeven op het bit, altijd verzet. En nu kreeg ik een soort van vertrouwelijke overgave, hij vindt blijkbaar het contact met zijn mond ook prettig, ik kan het je echt niet zeggen hoe dat precies zit in dat paardenhoofd, maar ik ken hem goed genoeg om het gedrag te kunnen uitleggen als "ik vind dit prettig". Het lijkt me dat voor dit paard (wellicht niet voor elk paard) iets dressuurmatigs aanleren MET bit ook prettiger zal zijn en veel minder moeite zal kosten dan zonder bit.

Je kunt zeggen het prettig vinden is een kwestie van wennen. Kan best zijn. Maar dan ga je toch niet op eigen initiatief op zoek naar dat bit? Ik tuig hem heel normaal op, heb daar nooit iets bijzonders mee gedaan. Hij steekt z'n snuit b.v. niet uit zichzelf in het halster, dat interesseert hem blijkbaar niet zo, maar hij gaat dus WEL op zoek naar dat bit. Hij begon hiermee, met dit gedrag, ongeveer een half jaar nadat ik hem had. Met dit sweet-iron bit merk ik dat hij dit bit nog aantrekkelijker vindt.

Affijn, wou ik even kwijt. Als een paard het bit echt accepteert, kan hij het blijkbaar zelfs fijn vinden. Ik vind dat positief. En dus ... vind ik een bit soms ook positief. Ik gebruik het lang niet altijd, soms rijd ik ook dressuur zonder bit met alles d'rop en d'r aan. Maar voor ons is het dus wel heel prettig.

Neemt niet weg dat ik best snap dat doorgaans, in de meeste gevallen, je het bit maar beter weg kan laten, omdat er meer aan gehangen dan mee gecommuniceerd wordt. Maar als mijn paard het als een positief iets ziet, ja, .... waarom zou ik het persoonlijk dan eigenlijk afschaffen? Ik zou ook een touwtje door z'n mond kunnen doen, zo rijd ik ook weleens (dat moet je b.v. doen voor level 2 Parelli) en hij accepteert at ook wel, maar vindt het wel een vieze smaak (draait z'n hoofd dan even weg), en het bit vindt hij blijkbaar ook simpelweg lekker (hapt het meteen op).