Karen Koomans schreef op zaterdag, 7 februari 2004, 0:22:


Ik heb nergens geschreven dat een touwhalster STERK inwerkt. Naar mijn mening is een touwhalster nog altijd zachter dan het zachtste bit. Wat ik probeerde te benadrukken is de duidelijkheid van het touwhalster, het verschil tussen wel of geen druk. Een gewoon halster is zo stug en zwaar dat het ZONDER DAT JE IETS DOET al overal druk uitoefent. Het geeft niet mee, er zitten ringen/gespen etc. aan, en het is zwaar. Een touwhalster daarentegen "doet niks" uit zichzelf, vormt zich naar het paard en weegt nagenoeg niks. En als je een signaal geeft dan is ook duidelijk te voelen WAT je wil.

Stel dat je een rugzak om hebt, ook een ding met veel riemen e.d. En dat iemand je probeert te leiden door met je rugzak te "sturen". Je voelt wel dat iemand ergens aan duwt, maar het is lastig te voelen wat er nou precies wordt geduwd. Stugge en zware elementen zijn niet bevorderlijk voor de signaaloverdracht.


Ik ook.


Nee, een touwhalster is niet scherp, maar geeft alleen geen valse signalen door.

Groeten,
Frans

Karen Koomans schreef op zondag, 8 februari 2004, 4:29:


Naar mijn mening is "wijken voor druk" zowiezo een noodzakelijk iets om je paard te leren, of je het nou wil gebruiken om te rijden of niet.
Voetje geven? Oh, dat doet ie op commando? Ja, omdat hij mee wil werken. Maar nu moet hij een pijnlijke behandeling ondergaan, en wil hij ineens niet meer... Als hij dan geen wijken voor druk kent wordt het vechten...
Hij staat ergens aan het halster vastgebonden en schrikt, gaat trekken, voelt dat het halster knelt, raakt in paniek... enfin, je kent het beel wel...
En als je paard in een kluit schrikkeldraaf trapt wat onder het gras verborgen lag, wat heb je liever: dat hij zich met al zijn kracht probeert los te trekken of dat hij meegeeft aan de druk?
Wat dat laatste betreft ben ik wat verhalen tegengekomen van paarden die in een dergelijke situatie, dankzij het begrijpen van het concept wijken voor druk, voorzichtig geprobeerd hebben zich los te werken, zonder ook maar ergens tegen de druk in te gaan...


Dat hij dat van nature niet doet is omdat prooidieren tegen de druk van roofdieren ingaan. Je geeft nou eenmaal niet mee als er een roofdier aan je been loopt te trekken.
Maar: als jouw band niet meer die van overheersend roofdier versus angstig prooidier is, dan is die "opposition reflex" ook niet meer nodig/wenselijk.

Ik zie het nadeel van "wijken voor druk" ook niet zo. Persoonlijk moet ik er niet aan denken om te moeten rijden met een clicker, zak wortels, of bij iedere bocht met stem-commando's duidelijk te moeten maken welke kant we op gaan. Zodra je eenmaal teugels in je handen hebt ben je met het "wijken voor druk" principe bezig, of je nou wil of niet.

Groeten,
Frans

marianne herzberger schreef op zondag, 8 februari 2004, 22:25:


Nee hoor! Er wordt niet gecensureerd. Kun je de berichten nog een keer sturen?

Groeten,
Frans

michiel schreef op zondag, 8 februari 2004, 23:23:


Waarom heb je er eigenlijk een halster op? Als ik dat zo lees moet het zonder ook wel kunnen.


Psychische druk is ook druk...


Sorry hoor, maar dat zet wel twijfels omtrent het leiderschap. Het is ook niet natuurlijk, in de natuur is er ook maar EEN de leider.
Dit is een manier van rijden die IK niet meer wil. Stel je bent net een drukke weg overgestoken en je paard ziet voor zich ineens wat engs...
Omkeren is dus NOOIT een optie, want er zijn momenten waarop dat je leven kan kosten. En aangezien ik meer verstand heb van verkeersregels en veiligheid en dergelijke ben IK tijdens het paardrijden de leider. Altijd en onbetwist.
Wat niet wil zeggen dat ik geen rekening hou met de wensen van mijn paard, maar het initiatief om om te keren of terug te gaan komt van mij. Zelfstandig stoppen of een andere kant opgaan wordt nooit beloond met terugkeren.


Druk roept bij ieder paard van nature verzet op. Daarom moet je "wijken voor druk" ook leren.


Vind je dat beter dan?

Groeten,
Frans

Dat er niet gecensureerd wordt, daar ga ik van uit! Wel grappig overigens
dat je jezelf als hogerhand ziet!
Mijn reaktie op jouw bericht ging er ook niet door ( althans verscheen niet
op de site) - ik vroeg me dus alleen maar af of we een 'computer hick-up'
hadden!
Groet, Marianne

marianne herzberger schreef op Mon, 9 Feb 2004 11:25:05:


Haha. Nou ja, ik heb per slot van rekening de computer hier staan waarop deze website inclusief forum draait. Dus als er dingen mis gaan is het logisch dat mensen mij er op aan kijken.

Groeten,
Frans

Laat ik ook maar een duit in het zakje doen over touwhalsters en gewone halsters..
Omdat jullie blijkbaar allemaal zulke Parelli-fans zijn, ben ik eerst maar eens even op zijn site gaan kijken wat jullie bedoelen met ‘touwhalster’. OK, dat lijkt dus zo’n dun, rond touwtje je van een soort van kunstof, net zoals b.v. het freestyle halster van Emiel Voest. Een ‘gewoon’ halster ( van leer, of van kunststof) is meestal van een bredere, platte band gemaakt en er zitten wat gespen en ringen aan.
Het verschil tussen de twee is dus voornamelijk het gewicht. Dat lijkt mij op zich niet zo relevant: een touwtje of een band is wat gewicht betreft, om ’t even: als – zoals jullie zo vaak schrijven – het paard het bekende vliegje op z’n vel voelt, dan voelt-ie dus allebei.
En een halster ( welk dan ook) oefent op zich geen druk uit.
Waar het om gaat is dat het halster pas ‘inwerkt’ op het moment dat wij het manipuleren; oftwel er een teugel of touwtje aan hangen. En daar is mijn standpunt: niet het halster maar de hand van de ruiter beheerst of misbruikt de druk. Als je een harde of stijve hand hebt, dan helpt dat touwhalster van jullie ook niet, alleen maar omdat het een touwtje is!
Integendeel zou ik zeggen: doe er maar eens een proefje mee.
Hang een gewoon bandhalster en een touwhalster om je pols: en ga er dan ’s flink aan trekken! Wat doet ’t meeste pijn? Jawel hoor: het touwtje!

Dus, iemand die een touwhalster wil gebruiken moet dus een uiterst stille en zachte hand hebben, oftewel heel goed rijden, zonder aan ’t halster/teugels te sjorren of tijdens het rijden telkens kleine rukjes te geven! En ik heb eerlijk gezegd grote twijfels over de ‘kunde’ van de meeste ruiters om te rijden alsof het paard – wat wij in de dressuur noemen – een slagroom-mondje heeft!
Iemand die zo eerlijk is dat bij zichzelf kritisch te beoordelen, moet geen touwhalster gebruiken. Want; hoe dunner, hoe scherper!
Zo kun je ook naar het bit kijken: een scherp bit is altijd dun – een zachter bit is breder en dikker.
Allemaal terug naar af en de eerstvolgende keer met twee kleine glaasjes water én de teugels in je handen op je paard gaan zitten. Als je handen in de draf en de galop zo stil blijven dat er geen water verspild, mag je wat mij betreft zelfs een halster van prikkeldraad op je paard doen ( nou ja, de gedachte alleen al!).
Gegroet, Marianne

marianne herzberger schreef op maandag, 9 februari 2004, 12:26:


---Helemaal mee eens, daarom is het eerste wat je leert bij Parelli om met een lange doorhangende leadrope te rijden (en niet al gelijk met hoofdstel en bit, twee teugels etc.). Natuurlijk zullen er mensen zijn die het hardhandiger aanpakken, maar dan ben je sowieso al niet goed bezig wat betreft het Parelli-en (hier wordt duidelijk alles omschreven dus dan zouden de mensen eerst moeten leren lezen)
Bij elke methode komt het voor dat er mensen zijn die de methode jammer genoeg niet helemaal juist opvolgen. Bij de methode van Hempling kun je ook keihard gaan trekken aan het touw maar is ook niet de bedoeling e.d.. Mensen die niet juist met het materiaal omgaan zullen er altijd zijn, heel jammer maar waar. De mensen die 'problemen' hebben met het touwhalster moeten dan maar eerst met een gewoon halster werken totdat ze het touw met rust kunnen laten, dan met een touwhalster voor subtielere communicatie (waarbij je toch bijna het touw niet meer gebruikt). Dan uiteindelijk voor nóg betere communicatie naar halster met twee teugeltjes, dan naar een hoofdstel met bit en daar tussendoor dan nog pure lichaamstaal. Ik vind het een beetje een 'draai in cirkeltjes rond' discussie, omdat elk materiaal wat wij gebruiken zo goed of zo slecht is als degene die het gebruikt. Het punt is dus niet of een touwhalster scherper inwerkt dan een gewoon halster (want als je wilt kan elk halster behoorlijk scherp inwerken), het punt is: Hoe zacht en subtiel is degene die ermee werkt...maar das mijn mening...

Groetjes,

Linda

Kleine rukjes geven? waarom? Hetzelfde geld voor sjorren. Als je op de grond goed hebt voorbereid is dit ten eerste niet nodig. Sturen door het zitten aan het haslter is pas fase 4 (1=kijken, 2=navel, 3=been, 4=teugel)Je beried alles zo goed mogelijk voor zodat je niet hoef te sjorren. Bovendien wordt nagefelijkheid pas gevraagd in Level 2/3 en dat vragen gebruikt zeker niet door rukjes (aannemend dat je dat daarmee bedoeld)


Niet per defenitie, er is pas een onderzoek gepubliceerd naar de dikte van het bit en wat het prettigste was in een paardenmond. Een dik bit is niet per defenitie zachter. Uit dat onderzoek bleek dat veel van de zachte dikke bitten niet in de paardenmond paste en dus druk veroorzaakte in de mond.

Als je handen in de draf en de galop zo stil blijven dat

Of het water in de bakjes blijft zitten heeft waarschijnlijk meer te maken met de stabiliteit van je zit dan het zacht zijn van je handen.

Greets Maaike

Maaike schreef op maandag, 9 februari 2004, 12:45:



Wat wordt er soms slecht gelezen! Mijn hele verhaal gaat juist om de 'stille' hand die dus niet sjort en niet rukt!!!


Ik ben benieuwd wie dat onderzoek gedaan heeft! Een bit wat niet past is natuurlijk altijd fout. Maar dikker en ronder is altijd zachter! Een dun ( en dus scherp bit) werkt altijd harder in op de lagen en veroorzaakt in het allerergste geval dus een 'harde mond'. Wil je dan nog communiceren met het bit, dan moet je steeds scherpere bitten gaan gebruiken en dat was toch niet de bedoeling?

Natuurlijk! Als je zit niet stabiel is, is niks aan je lijf stabiel, dus je handen ook niet. Daarom zei ik ook: als je heel goed rijdt ( want goed rijden is voor mij goed zitten), en vandaar mijn advies aan een ieder om het eens te proberen - dan kun je testen hoe goed je 't doet ( of niet!)
Snappie? Groet, Marianne

Ik bedoelde, waarom zou je kleine rukjes geven, omdat je een slechte zit hebt?

* Dat is dus mijn punt, dikker en ronder is misschien zachter maar alleen als het past natuurlijk, vaak wordt een zachter bit geadviseerd en het zal wel passen op het oog, maar dat wil niet zeggen dat het dus prettig ligt. Ik zal het stuk eens voor je opzoeken. het stond in de BIT.

Daarom zei ik ook: als je heel
* Maarja, je wordt niet geboren met een goede zit. Je zult dus altijd moeten leren. Mijn punt is meer dat je bij parelli met losse teugel rijdt en je paard dus niet aan zijn hoofd stoort in de periode dat je werkt aan een goede onafhankelijke zit.

Linda schreef op maandag, 9 februari 2004, 12:45:


Wat dat laatste betreft: helemaal mee eens, dat was ook mijn punt! Maar een discussie over het al dan niet scherper inwerken vind ik wel zinvol omdat er toch heel wat mensen zijn die het zich niet realiseren! En, zoals terecht opgemerkt wordt: als je nog aan het ‘leren’ bent, kun je beter de ‘zachte’ variant kiezen.

Groet, Marianne

Maaike schreef op maandag, 9 februari 2004, 13:13:


Wat ik bedoel: als je niet stil zit of geen goede balans hebt, beweegt 't hele lichaam mee ( inclusief armen en hand) en dan geef je je eigen onrustige beweging dóór aan de teugel, c.q. het bit..


Ik zal het stuk eens voor je opzoeken. het stond in de BIT.
Graag!


Ja daar heb je gelijk in. Nog beter dan Parelli vind ik dan de startfase van de klassieke dressuur: zitlessen, zonder teugels!

Groet, Marianne

bart schreef op maandag, 9 februari 2004, 8:51:
Hoi Bart,

Ik heb hierop een vraagje en zit hier eigenlijk al een poosje mee,jij schrijft dat de steunsels de belankrijkste steunpunten in de hoef zijn,nu is mij altijd aangeraden om de steunsels juist in te korten omdat hier snel kneuzingen onder komen,dus zit ik ze altijd braaf kort te houden,maar dan draag de hoef dus niet meer op de steunsel,is dit nu dan juist fout.GRoetjes Els