Mariss schreef op vrijdag 2 oktober 2009, 10:37:


zijn wel eetbaar maar zou ze niet voeren, is een bekend harttonicum dus wat het voor 'n gezond dier doet, weet ik niet. Het engelse gezegde "when in doubt, don't" gaat hier zeker op!!

Caatje schreef op vrijdag 2 oktober 2009, 20:13:


Ze zijn wat melig van smaak en heel weinig vruchtvlees met een dikke pit voor zo'n kleine vrucht. Veel ervan voeren lukt denk ik niet, of je zou je paarden in een bos meidoorns moeten laten grazen. Handjevol lijkt me prima kunnen dagelijks, voor ons en voor 't paard.

Uit het uitgebreide boek van: www.florae.nl :
Bloemen, jonge bladeren en bessen bevatten diverse geneeskrachtige stoffen die hart regulerend (stimulerend en kalmerend) werken en bevatten vit c + b. Je kan in januari nog aan appel-besjes drank maken van meidoorn, en in maart een heerlijke salade maken van het blad met roquefort en sinaasappel en in april een stampot meidoornblad.

Leuk boek voor wie onze eetbare natuur wil ontdekken!
Met deze kennis was de honger winter geen probleem meer.
Ongelooflijk wat is er veel eetbaar voor ons mensen.

Groet, Michiel

Michiel schreef op vrijdag 2 oktober 2009, 22:19:


Willekeurige greep uit de recepten:

"Maak met de staafmixer een romig mengsel van olijfolie, appelciderazijn of citroen, himalayazout, wat honing en een handvol gemengde kiemen. Voeg eventueel brandnetel en duizendbladbloem aan de dressing toe. Voeg aan de salade ruimschoots zonnebloem- en pompoenpitten toe, of hennepzaad (voor de omega-vetzuren). Helemaal lekker en gezond met wilde planten erin, wat speenkruid, paardebloem, vogelmuur, akkerkool, daslook, kaasjeskruid, berenklauw, om er een paar te noemen, en gekweekte groente naar keuze. "

of:

"Gazpacho met brandnetel

1 rijpe avocado
flink wat verse lavasbladeren
2 tomaten"

Waar de brandnetel moet staat er niet bij en is me volkomen onduidelijk.

Waar ik zogauw in mijn hongerwinter himalayazout vandaan moet graaien en waarom dat himalayazout moet zijn weet ik ook niet - oja toch, dat zijn die roze zoutblokken die rijke stinkerds voor hun poonies kopen.
Kom jij met een dergelijke wereldwijde graailuxe je hongerwinter maar door hoor. Helaas is de smiley ervoor er niet meer want dit vind ik nu eens BullShit!

e m kraak schreef op vrijdag 2 oktober 2009, 23:07:


De eerste reactie van wat een boer niet kent dat vreet tie niet
Overigens de grote berenklauw is zwaar giftig, ik zeg het maar even, bij het recept hoort een heel boek. Laurette van Slobbe eet rauw net als ik, leuke overeenkomst.

Groet, Michiel

Michiel schreef op vrijdag 2 oktober 2009, 23:25:


Sorry ook mijn eerste reactie, de 2de dan:
Gelijk natuurlijk van dat Hymalaya zout, waarschijnlijk kan dat ook gewoon zout zijn. Het is als een baby bullShit! vinden omdat die nat is onder z'n neus. Of het rijksmuseum verwerpelijk vinden omdat er ergens een schilderij te vinden is dat je slecht vind. Het onderwerp "eetbare natuur" is te rijk om te vallen over een zoutkorrel.

Groet, Michiel

Michiel schreef op vrijdag 2 oktober 2009, 23:25:


Heb een donkerbruin vermoeden dat ik meer van al dan niet eetbare planten weet dan jullie bij elkaar


Enig. Maar om een "wilde" plantenboek te vullen met tomaten, avocado's en himalayazout sluit vooral aan bij een publiek dat het mijne niet is. Gewoon culinair luxegeleuter met hier en daar een snufje wildeplant erdoor voor de gein.

e m kraak schreef op vrijdag 2 oktober 2009, 23:48:


Dat vermoeden lijkt me onjuist, was het maar waar dat je meer wist dan Laurette, dat zou echt fatastisch zijn. Ik heb haar boek en je indruk hieronder is er inderdaad in terug te vinden. Onze lijven zijn te zeer gewend aan dood en slap voedsel om de kracht van wilde planten te kunnen verdragen, anders dan in kleine hoeveelheden. Een avocado en een tomaat blijft schitterend voedsel om mee te combineren.


Groet, Michiel

Caatje schreef op vrijdag 2 oktober 2009, 20:13:


Er is niet zoveel keus hoeveel ik ervan voer. De bomen hangen over de wei heen ........

Michiel schreef op zaterdag 3 oktober 2009, 0:04:


Meen je dit nu werkelijk? Wie heeft je dit nu weer wijsgemaakt?

Er is wel een andere, echt bestaande, constante die veroorzaakt dat mensen écht verse groenten (bijv. rechtstreeks geplukt uit moestuin - of uit de "natuur") niet meer lekker vinden: men is gewend geraakt aan de melige nonsmaak van wat er in de supermarktschappen groeit. Die melige nonsmaak is een gevolg van een chemische omzetting van (vers) meest bitter smakende stoffen, gebeurt dus ook als je je wildeplantjesoogst even laat liggen (een dag is al meer dan genoeg om niet meer "vers" te zijn).
Je hebt daarnaast wel een beetje gelijk dat cultuurgewassen een marktselectie zijn, maar die selectie vindt plaats op grond van eigenschappen als uiterlijk en smaak, echter niet op "kracht". Welke "kracht"?

e m kraak schreef op zaterdag 3 oktober 2009, 14:04:


Je kent die kracht niet? Toch alleen boekenkennis dus of is je lijf zo ongevoelig dat alles er in mag verdwijnen?

Als je het kookt verdwijnt die krachtige uitwerking op ons lichaam voor een groot deel. Door het eten van rauwe gevonden planten heeft de schrijfster L.v S. de ervaring dat haar lijf allerlei beperkingen aan geeft, wat betreft de hoeveelheden van de verschillende soorten. Dat is enerzijds individueel haar eigen lijf en anderzijds te maken met de soort plant. Moeilijk om dat objectief te scheiden natuurlijk, maar toch belangrijk.

Ik heb zelf nog bijna geen ervaring met paardenbloem, brandnetel, speenkruid, etc. Wel veel ervaring door 20 jaar eten van uitsluitend rauw voedsel. En ook met gekocht voedsel geeft het lichaam soms stops aan, ook afhankelijk van de soort (wat voor eenieder geld). Als je rauw voedsel onderling mixt dat wordt dit stop-gevoel difuus of verdwijnt. Jonge kinderen ervaren nog veel duidelijker stops als reactie op gezond voedsel. Hoe vaker gekookt en hoe meer gemixt, met een aantal jaren erbij, en hun lijven geven het minder en minder aan. Moeders zijn er blij mee dat hun kind eet wat ze klaar maken. In plaats dat ze kunnen aanbieden wat het kind nodig heeft: een vrije keus uit een ruim aanbod van rauwe groente en fruit.

Groet, Michiel

Michiel schreef op zaterdag 3 oktober 2009, 15:41:


Een toevoeging: de kracht van rauw voedsel uit de vrije natuur heeft ook te maken met de medicinale werking van veel soorten, die de verschillende organen en functies stimuleren. En daar kun je maar beter niet te veel of te langdurig eenzijdig van eten. De kennis daarover helpt om het verantwoord toe te kunnen passen, al is luisteren naar je eigen instinctieve stops nog beter, vooral omdat de wenselijke hoeveelheid telkens varieert. In kinder gedrag zie je dit heel helder terug. Die kunnen halverwege een appel, peer, tomaat stoppen om dan verder te gaan met iets anders. Ouders proberen hun dan te leren het eerst helemaal op te eten, omdat ze die instinctieve reactie vergeten zijn. Soms zeggen ze "hoe kun je dit nu weigeren, daar was je gisteren nog zo dol op". Ja daarom juist, het lijf wil nu wat anders.

Groet, Michiel

Wauw!

Wat een goeie ideen!
Roggebrood is super simpel. Hij zal wel raar opkijken de eerste keer.
Rozenbottels, klinkt ook wel lekker maar pluk je die dan zelf of kan je die ergens kopen?
En grasbrok is natuurlijk helemaal super simpel.
Laat ik nu zelf dealer zijn van Marstall, kan ik heel makkelijk aan grasbrok komen die melasse vrij is!

Bedankt voor deze handige tips!
Nog een maandje en dan gaan we naar een Monty Robberts weekend! Ben erg benieuwd.....

Echt niemand een idee hierover???
Be echt heel benieuwd. Ook om het te kunnen vergelijke met andere voedingsmiddelen.
please please iemand tips waar ik kan zoeken?

Groetjes Nina

Onze ijslandse ruin van 19 wordt dik van niets en kan dus niet de hele dag onbeperkt hooi eten. Daarom geef ik hem tussendoor graszaadhooi. Soms meer, vaak minder, omdat ik meen te zien dat hij ook daarvan dikker wordt.
Daarom de vraag: Is het wel zo dat graszaadhooi armer is? En waaraan is het dan armer? eiwitten (zou je wel denken als het zaad gerijpt is, maar hij wordt er toch dik van)), calorieen? en ook aan vitamines, mineralen, sporenelementen?
En hoe (on)gezond is graszaadhooi eigenlijk: geteeld met kunstmest en bestrijdingsmiddelen? Op een ongezonde bodem?

Moniek

Moniek schreef op maandag 5 oktober 2009, 13:17:


Natuurlijk is graszaadhooi veel armer, het zaad is er immers uitgehaald .....
Volgens mij bevat graszaadhooi onderhand net zoveel vit en min als stro. En ook minder energie als gewoon hooi.
Zoals hierboven al werd gezegd, een betere term is eigenlijk graszaadstro.
Nadeel van graszaadhooi is dat het vrijwel altijd bespoten is geweest ( om ziektes in het zaad te voorkomen ).

Klopt Ilona, hier ip het eiland zijn een aantal jaren geleden meerdere paarden overleden na het eten van graszaadhooi. Ze dachten eerst aan Rhino, maar het graszaadhooi bleek uiteindelijk de boosdoener.
Was idd gekweekt voor sportvelden / gazons en bleek een bepaalde schimmel te bevatten , geloof ik.