van lennep schreef op zondag 4 december 2005, 13:13:


Theoretisch gezien zou je dat kunnen bepalen door het insulineniveau te meten, liefst in meerdere sessies omdat het sterk wisselt.
Volgens onze dierenarts wordt het niet standaard gedaan, en ook niet ieder laboratorium kan het bepalen. Hoe je het precies moet meten daar wachten we nog over op antwoord.

Ik zelf denk dat je beter kan kijken naar de symptomen, en kan uitproberen of extra magnesium (eigenlijk het enige middel dat hierop enig effect lijkt te hebben) vermindering van de symptomen geeft.


Er zijn wat dit betreft enige problemen: Bij mensen wordt hiervoor capillair bloed gewonnen, uit de vingertoppen. Bij paarden gaat het op die manier niet lukken. Wellicht dat je bij de staart aan capillair bloed kan komen (kan ietwat "tricky" zijn) en wat de omrekeningsfactoren zijn voor veneus bloed weet ik niet. Een paard met insulineresistentie hoeft bovendien geen verhoogde glucosewaarde te hebben zolang de verhoogde hoeveelheid insuline nog effectief genoeg werkt.


Ook dat is lastig. Het betrouwbaarste gaat dit via een spierbioptie.


Glucose loopt pas op wanneer de insuline, ondanks de verhoogde hoeveelheid, niet genoeg effect meer heeft.
Ik denk dat er niet voor niets een verband is gevonden tussen insulineniveau en hoefbevangenheid, in plaats van tussen glucosewaarde en hoefbevangenheid...

Het grote probleem is natuurlijk dat dit onderzoek nog maar vrij jong is, en dat gewoon nog niet alle vragen beantwoord zijn. Het enige dat we nu kunnen zeggen is:

1) Er is een onbetwistbaar verband gevonden tussen hoefbevangenheid en insulineresistentie.

2) Er is een onbetwistbaar verband gevonden tussen insulineresistentie en magnesium.

3) Er zijn (vooralsnog niet wetenschappelijk bewezen) gunstige effecten waargenomen bij het behandelen van hoefbevangen paarden met magnesium.

Groeten,
Frans

Huertecilla schreef op zondag 4 december 2005, 14:27:


Dat is niet alleen onze interpretatie maar tevens een logisch gevolg van het feit dat je trekt aan iets dan vast zit achter de oren. Het is eenvoudig te zien dat de teugel doorloopt tot achter de oren. Iedere testopstelling zal dit feit aan het licht brengen.
We hebben geprobeerd of we de testopstelling zodanig konden wijzigen zonder dit "neveneffect" te veroorzaken, maar dat is ons niet gelukt.

Overigens zegt Cook eveneens op zijn site dat de kracht daar terecht komt, maar beschouwt het daar als een voordeel. Of hij nou van een flaw een feature heeft gemaakt weet ik niet, maar daar ging deze discussie niet over. De discussie gaat erover dat jij beweert dat dit effect van de BB alleen maar onze interpretatie van onze testopstelling is, en dat lijkt me niet terecht. Kennelijk is het ook de interpretatie van Cook zelf.


Als je de teugels niet gebruikt heb je dit effect inderdaad niet.


Het gaat erom in welke verhouding de krachten ergens terecht komen. Kwantificeren mag je zelf doen: trek twee keer zo hard aan de teugels en je krijgt twee keer zoveel druk achter de oren. Vul zelf je trekkracht maar in.

Groeten,
Frans

epona schreef op zondag 4 december 2005, 14:51:


Ben ik zelf ook helemaal mee eens; ik zal daar binnenkort even naar kijken.

Groeten,
Frans

Nick Altena schreef op zaterdag 3 december 2005, 23:28:


De fructaan-index werkt wat ingewikkelder dan op de pagina is uitgelegd. Zoals het daar staat zou het inderdaad tot gevolg hebben dat de index een voorkeur heeft voor extreme waarden. Ik heb daarom ook een lichte voorkeur ingebouwd voor gemiddelde waarden, en bovendien de grenzen minder "hard" gemaakt. Anders zou er een enorm verschil ontstaan tussen een plaats waar het 4 graden is en een plaats waar het 5 graden is, en dat kan in de praktijk natuurlijk nooit kloppen.

De uiteindelijke berekening is niet wetenschappelijk, dat geef ik grif toe. Daarvoor ontbreken nou eenmaal de exacte gegevens. De bedoeling van de index is om een hulpmiddel te zijn, geen exact meetinstrument.

De waarden zijn nu weer gedaald tot een acceptabel niveau, precies als wat je zou verwachten met de huidige weersomstandigheden (hogere temperaturen en bewolking). Het is ongetwijfeld een beter idee om je paard NU buiten te zetten in plaats van vorige week, met nachtvorst en veel zonneschijn. En dat is het doel van de index, om dat aan te geven.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op maandag 5 december 2005, 11:06:


Ik volg de hele discissie over de fructaan index nu al een tijdje. Heeft het fructaangehalte werkelijk zo een directe invloed? Hoe lossen paarden die in het wild leven dit op? In het wild komt hoefbevangenheid toch bijna niet voor?

groetjes,
Sandra Boshuizen

Sandra Boshuizen schreef op maandag 5 december 2005, 11:13:


Al eens gezien in welke omgeving verwilderde paarden leven, niet echt groene vlaktes é.

jan.

Frans Veldman schreef op maandag 5 december 2005, 10:49:


Hoi Frans

Bedankt voor je antwoord!!
Capillair of veneus maakt niet uit volgens mij.
Op mijn werk controleren we op twee verschillende manieren de bloedsuiker ; bij Diabeten capillair.
bij Corticosteroidegebruikers veneus en daarna capillair.
Maar goed , je gaf zelf al aan dat je beter het insulineniveau zou moeten meten.
Ik denk dat ik het mijn dierenarts eens voor ga leggen.
In jou bronvermeldingen zag ik geen nederlandse bijstaan , maar misschien dat mijn dierenarts wel iemand weet die dit verder zou willen uit zoeken. Ik probeer het gewoon!!

Groetjes Esther.

PS. jullie zijn er nog niet achter waar je het goede magnesium kunt krijgen??

jans schreef op maandag 5 december 2005, 11:57:


Dat is toch niet altijd waar?

Ik denk dat het komt omdat ze altijd buiten lopen, geen bijvoer krijgen, altijd in beweging zijn en goede hoeven hebben. Hun energie inname en verbranding zijn dus steeds goed in evenwicht waardoor hoefbevangenheid niet kan optreden denk ik.
Ik zie heel veel kuddes fokmerries die van jongs af aan heel erg in groepen leven, vrijwel altijd weidegang krijgen (s winters s nachts binnen dat wel), ook bijvoer krijgen, maar ook nooit hoefbevangen raken. Ik denk dat dat niet gebeurt omdat hun hele systeem is ingesteld op heel veel weidegang waardoor ze er gewoon niet gevoelig voor zijn. Ik denk dat juist bij paarden die daar onregelmatig in zijn, dan weer buiten, dan weer binnen, aan het werk moeten en daarnaast bijvoer krijgen veel gevoeliger zijn omdat hun energie inname en verbranding veel minder gelijkmatig is.

in onze omgeving zit die volgens de natuurlijke methode kapt. Omdat onze pony veel pijn heeft zou dit misschien op korte termijn kunnen. Wij wonen in Weelde Belgie vlakbij de grens van Tilburg.

Jos Zebregs schreef op maandag 5 december 2005, 13:03:


Hoi Jos

Kijk eens in de lijst van natuurlijk bekappers , misschien dat er daar een staat die je kan helpen.
Succes met de pony!

Groetjes Esther

Sandra Boshuizen schreef op maandag 5 december 2005, 11:13:


1) Ook in het wild komt hoefbevangenheid voor.
2) Paarden in het wild eten ander voedsel dan "onze" paarden. Ons gras is speciaal gekweekt om in ons koude klimaat al snel geoogst te kunnen worden, en is dus expres vorstbestendig gemaakt. Keerzijde is dat dit gras, om goed tegen nachtvorst te kunnen, hogere hoeveelheden fructaan aanmaakt.

Wat de invloed is van fructaan mag je zelf beoordelen. Feit is dat de hoefbevangenheid die in het voorjaar zo veel voorkomt niets met eiwit heeft te maken maar met het hogere fructaangehalte van het gras. Het ene paard kan daar beter tegen dan het andere.
Verder worden paarden vaak onnatuurlijke hoeveelheden snel verteerbare koolhydraten gevoerd, zoals melasse, geplette of ge-extrudeerde brokjes. Dit werkt het ontstaan van insulineresistentie in de hand, wat in een later stadium tot hoefbevangenheid kan leiden bij veel lagere fructaanwaarden dan je zou verwachten.

Groeten,
Frans

Kan iemand mij een soort trainingsschema geven qua tijd en training van de hoeven?

Vriend van mij loopt dagelijks al een uur of langer met zijn paardje langs de weg. Sinds anderhalve maand blootvoets (paard dan). Dit paard staat nog vrij hoog op zijn hoeven.

Mijn paard echter is binnen no-time een hoop oud materiaal kwijtgeraakt en staat op vrij korte (mooie) hoeven, maar wisselt erg in het in staat zijn om op verharde ondergrond te lopen. Zo gaat het goed en een dag later weer niet.
Paar dagen later weer prima, en daarna weer niet?

Snap er niets meer van.Help!

Groetjes Ingrid.

trea hoex schreef op zondag 4 december 2005, 0:26:

Ik heb zojuist op de verpakking van de Aveve gekeken, die hebben gedroogde lucerne in brokjes. Op de verpakking staat dat er alleen lucerne in zit. Er staat wel op dat het kunstmatig gedroogd is. Ik weet niet of dat slecht is en hoe dat gedroogd wordt.
Er valt natuurlijk niet veel te kauwen als je het weekt, maar voor oude paarden misschien wel een goede oplossing.
groetjes, Natasja

Frans Veldman schreef op maandag 5 december 2005, 13:26:


In de boomgaard waar Bright staat is op hele stukken kaalslag ontstaan omdat ze het kapot heeft gelopen en gerold en omdat ik op een heel stuk grond heb gestort die ik kwijt moest. Ik wilde het van het voorjaar inzaaien met gras maar als ik de hele discussie zo volg kan ik het beter door de natuur laten inzaaien. (gewoon laten groeien wat opkomt) Op die manier krijgt ze een schraler en gevarieerder dieet. Of heb ik er nu weer helemaal niets van begrepen?

Groetjes,
Sandra

Ingrid de Groot schreef op maandag 5 december 2005, 13:27:


Iedereen hier wil je best helpen maar het is onmogelijk om daar van op afstand iets over te zeggen. Foto's van de hoeven en de zool zou handig zijn met meer gegevens. B.v Wat bedoel je met vfrij kort en wat met hoog op de hielen? Hoe lang heeft het paard op ijzers gestaan? Welke verharde ondergrond?. Is het pijnlijk of alleen voorzichtig? enz enz. Ik weet niet of jullie zelf bekappen, zo niet: kan je natuurlijk bekapper je niet adviseren?
Maar nogmaals, geef wat meer gegevens en wat foto's en we gaan ons best doen.

Piet
nah, tuurlijk Natuurlijk!