Sandra Boshuizen schreef op maandag 5 december 2005, 13:49:
> Ik wilde
> het van het voorjaar inzaaien met gras maar als ik de hele
> discussie zo volg kan ik het beter door de natuur laten
> inzaaien. (gewoon laten groeien wat opkomt) Op die manier
> krijgt ze een schraler en gevarieerder dieet. Of heb ik er nu
> weer helemaal niets van begrepen?
Het idee is aardig maar hét grote verschil met de natuur is de oppervlakte. Ook in de natuur is er niet veel variatie op een paar vierkante meter. Altijd geldt dat er een paar planten zijn die op díe specifieke grond, met dát klimaat, het beste gedijen. Wil je variatie dan zul je dus grote afstanden moeten afleggen, zodat of de grondsoort of het (micro)-klimaat verandert.
Als je in je eigen wei gewoon de natuur zijn gang laat gaan dan zul je zien dat één of twee planten uiteindelijk de strijd winnen. Je krijgt dan bijvoorbeeld een wei vol zuring, of Jacobskruiskruid, brandnetels, of wat er bij jou toevallig het beste groeit. Wil je variatie dan ontkom je er niet aan om voortdurend regulerend te moeten optreden.
Daarnaast geldt dat onze grassoorten natuurlijk niet voor niets zijn gekweekt. De meer natuurlijke grassoorten doen het vooral goed in... de natuur. Op een paardenwei, waar ze voortdurend worden belopen, in ons klimaat, waar veel nachtvorst voorkomt en de groeiomstandigheden pas in de korte zomer optimaal worden, op onze ondergrond die vaak te droog, of juist te nat is, doen ze het opmerkelijk minder goed. Het is misschien gezonder dan Engels raaigras maar als het niet wil groeien of niet bestand is tegen de barre omstandigheden in de Nederlandse paardenweide dan heb je daar ook niet zo veel aan.
Groeten,
Frans
Warboel
