> Punt twee is dat ik samen met mijn paarden bezig ben met het
> verleggen van onze vaardigheidsgrenzen en ik in onze
> kennissenkring híer niemand ken die deze weg ambieert. Alle
> gaan.
> Gelukkig is het paardrijden véle malen veiliger dan motorrijden
> in het terrein; een paard heeft overlevingsdrang en een
> motorfiets niet.
Ik kan er niets aan doen. Ik heb zo'n medelijden met jouw paarden. Wat doe je ze toch aan met die idiote ritten van je? Het paard heeft er niets aan dat jij je zo nodig moet bewijzen! Wil je een monstertocht maken? Neem je lief op je rug en loop diezelfde route die je nu met je paard wilt doen in het maanlicht. Dat is pas een prestatie!
Ik doe ook lange ritten met Bright. Maar we doen het op zijn paards. Half uurtje rijden. Kwartiertje grazen. Half uurtje rijden afgewisseld met draf. Weer even grazen. Rijden, maar nu doen we alsof we een roedel wolven op onze hielen hebben. Galop meisje, galop. Rennen, laat zien wat je kan. En dan weer draven, stap. Je raadt het al, grazen. Dit houden we rustig een halve dag vol. Als we thuis komen is ze nat van het zweet maar nog zo fit als een hoentje. Ik zou zo dezelfde afstand weer kunnen lopen. Heel eerlijk gezegd denk ik dat ze dat dagen achter elkaar volhoudt omdat het de normale manier van een paardeleven is. Het is al niet natuurlijk dat ik op haar rug ga zitten. Laat ik het dan zo natuurlijk mogelijk doen als we weggaan.
Ik snap niet wat jij toch wilt met je paarden. Ik zou ze met alle liefde komen bevrijden van het millitaire regime waar jij ze aan onderwerpt.
Wie helpt me?
Warboel
