Huertecilla schreef :
>>
> en de schrijvers van commetaren zwammen maar wat in de ruimte,
> want er is er maar één die nog geen week bezig is geweest...
> Daar hou ik dus gewoon mee- en over op.
Maar ik probeer me wel een mening te vormen, zonder dat ik eerst het boek moet kopen. Tja, dan lees ik ook dat soort commentaren.
Maar goed, zodra ik even tijd heb ga ik wel verder spitten.
>> Waarom heb je nou eigenlijk een boekje of een schema nodig?
> Is dat serieus?
Ja hoor, heel serieus, mijn punt bij dit soort methodes uit een boekie is dat mensen het gaan nadoen, zich een Echte Coiboi voelen, maar uitsluitend vanuit hun hoofd met het paard aan de slag gaan.
Dát is wat ik tegen boekjes heb.
Ik kan niet leren rijden uit een boekje, ja, ik kan zien hoe ik technische handelingen moet verrichten, maar dat leert mij niks over mijn gevoel met dit paard en wederzijds.
Heb er al veel discussie over gevoerd met Egon (die ik wel heel lief vind hoor). Ik zit liever meer in dat gevoel.
Om je een voorbeeld te geven : Weet je dat ik nooit, maar dan ook nooit een programmaatje maak voor mijn lessen? Rijders vragen mij wel eens van te voren : "en, wat gaan we vandaag doen"? en dan zeg ik altijd : Weet ik nog niet, we zien wel.
Telkens weer dient er zich in de eerste minuten iets aan waarvan ik weet dat we er die keer aan zullen gaan werken.Komt me zo aanwaaien.
En dat heeft vaak (meestal) te maken met de achtegrond van de ruiter van die dag, bijvoorbeeld drukke dag op kantoor gehad, problemen met het één of ander, rugpijn, etc, maar het kan ook zitten in een paard dat die dag een slechte bui heeft, en dus het contact tussen paard en ruiter dat niet wil vlotten, ik prik daar meestal in de eerste minuten al doorheen want dan zie ik geen communicatie tussen rijder en paard en dat is voor mij zo essentieel in mijn lessen (ik heb het dus niet over aan de teugel rijden of andere technische info).
Zou ik dan vasthouden aan mijn zelfopgelegd schema voor die dag vind ik dat ik de plank missla en zowel paard, rijder als mezelf niet geef waar we recht op hebben en waar we eigenlijk die dag om vragen.
Zo heb ik lessen dat ik een ruiter alleen maar stappen laat tellen, zittend op het paard, beugels uit, of zadel eraf met de ogen dicht.
Voelen , niet je eigen ritme aanhouden maar je verbinden met dat van je paard. Elk ongelijk stapje tellen.
Zo zijn er lessen dat ik een paard dusdanig zie klooien met een rijder en andersom dat ik ga werken aan het "in je kracht staan" (wat overigens niks te maken heeft met macht, maar met kracht), vanuit je kracht je paard gaan rijden, in je "ik"gaan en dat stuk aangaan met je paard.
Wat moet ik nu met een schema waarbinnen ik die dag 15 kilometer moet rijden om mijn paard in lichamelijke conditie te krijgen, terwijl paard ergens zwaar de balen van heeft of ruiter eigenlijk de les had willen afzeggen omdat ie het zo druk heeft, maar toch maar gekomen is ?!
Ach, ik zou hier hele boeken over kunnen schrijven, maar het punt is dat je dat niet kunt overbrengen in een boekje, want het is telkens weer anders, en dat leer je door je eraan over te geven, door je mee te laten nemen door het paard....
Ieder moment, elke situatie, elke achtergrond van de rijder, elk paard vraagt op ieder moment weer heel veel aanpassingsvermogen en
"
kijken," * voelen* ".
Snap je mijn punt? Het was dus echt een serieuze vraag....
Groet, Pien
www.spirithorses.beWestern Natural Horsemanship -
Natuurlijk Bekappen
Warboel
