Hoi Iedereen

Ten eerste schrijf ik dit bericht niet om moeilijk te doen of NH af te kraken, maar nadat ik me heb verdiept in verschillende methodes, branden de vragen.

Ik ben het boek Natuurlijk Paardrijden aan het lezen van Hemphling. Prachtig, maar nmm bullshit. Ik kan er niets mee.
In het begin van het boek legt hij uit dat zijn filosofie bruikbaar is door iedereen die zich in wat voor opzicht dan ook in paarden intresseert, voor alle paardenrassen, voor alle disiplines.
Nou werkt hij veel met spaanse paarden en hij neuzelt maar door over hoe trots en verstandig paarden zijn.
Ik heb sinds heel kort een 3 jarige fjordenruin. Wat ik voor me zie is een kleine dondersteen, wat lomp maar goedmoedig; en niets is belangerijker dan eten. Waar is die trots?
En waar blijft het natuurlijke instinct dat paarden geen risico zouden willen lopen voor eten, met ook op dat het grazers zijn?
Waar blijft de 'fulltrottle aholic' waar parelli het alsmaar over heeft?

Parelli is helemaal weg van zijn touwhalster. Hij benadrukt dat het effect van een bit als noodrem averechts kan werken, omdat paarden vluchtdieren zijn en ze zouden kunnen vluchten voor de pijn in hun mond. Waarom dan een touwhalster? Als mn fjordenpaardje een ruk aan het halster geeft, doet dat ook zeer. Dat zou de bedoeling ook moeten zijn, want hij wordt direct geconfronteerd met wat hij fout doet (naar het gras duiken, reeel voorbeeld) Maar waarom zou dit vluchtgedrag nu niet van toepassing zijn? Ik zie namelijk nu een sjagerijnig koppie voor me die vol verlangen naar de grassprietjes kijkt, maar bewust is dat hij ze niet zonder moeite te pakken krijgt.

Daarnaast wordt een standpunt als fulltime weidegang vaak verdedigd door te roepen dat paarden toch naar buiten gaan als ze de kans hebben.
Mijn fjordenpaardje staat samen met 2 warmbloedjes bij een boer. Die andere paarden gaan elke nacht naar binnen, behalve in de zomer. Zij staan in een dichte schuur. Mijn fjordenpaardje heeft een soort open loopstal. Nu heb ik de keus - of alleen buiten, of alleen op stal. Alleen buiten is geen optie. Continu banjert hij langs de omheining en blijft roepen naar de andere paarden. Als ik het hek open zet, staat hij binnen no-time in zijn stal. Op stal heeft hij er echter GEEN last van om alleen te zijn, en staat hij rustig zijn hooi te eten. (in het weiland raakt hij zijn hooi niet aan) Het is geen aangeleerd gedrag, want het paardje heeft nooit eerder op stal gestaan, maar altijd in het land.
Kan ik hier nu de conclusie uit trekken dat hij zich werkelijk op stal veiliger voelt? Ondanks de nmm logische theorien dat paarden in open velt zich prettiger zouden voelen...

Ik hoop dat iemand me kan helpen. Ik ben namelijk de weg een beetje kwijt.

Groetjes // Fitna

Piet schreef op donderdag, 11 november 2004, 9:58:


Misschien wel zonde, want het is een mooi boek. Hempfling heeft idd vast veel verstand van paarden, en bullshit is een beetje te grof geformuleerd, maar als ik het lees heb ik wel het idee dat dit vast geweldig werkt voor hem, maar dat dit voor mij niet van toepassing zou zijn, of kunnen worden.


ook moet oog zijn. Ik bedoel ermee te zeggen dat ik vaak lees dat paarden grazers zijn, dus geen grote waarde aan eten geven.


Ja daar kwam ik later achter, ik zal het terug lezen wanneer ik tijd heb. Sorry

Die andere paarden zijn van iemand anders, en ze wil ze absoluut op stal hebben snachts. De pogingen om haar over te halen, zijn tot dusver mislukt

Ja dat snap ik. Ik vraag me alleen af waarom hij op stal prima alleen kan zijn, en ik het land helemaal niet.


Ja ik weet het... dat vind ik ook erg jammer. Maar de stal is 7 bij 3,5 en mogelijk met een uitloop van dubbel zo groot, dus dit is niet het type stalpaard wat de hele dag op 3 benen staat.

Bedankt voor je reactie!

Groetjes // Fitna