ElkeW schreef op zondag 20 mei 2007, 8:39:


Ons ene paard gaat midden tussen de bramen staan en zoekt de jonge blaadjes en twijgjes eruit en laat ze zich goed smaken. De ander staat erbij en kijkt ernaar.
Wat doen wij (we hebben wel niet zo veel bramen)? In de winter alles verwijderen, met de grond gelijk maken. In het voorjaar het paard zijn gang laten gaan. In het late voorjaar nog eens afdoen. En een klein zonnig hoekje laten staan om bramen te oogsten.

Groetjes, Lena

Onze merrie moet wegens een ontsteking Equipalazone toegediend krijgen. Probleem: ze lust het niet. (smaakt ook vreselijk). Meng je het doorheen het voer, dan raakt ze dit niet aan. Ook al doe je er suiker in, of iets wat ze graag eet en lekker ruikt. In een emmer water zinkt het en krijgt ze het dus ook niet binnen. Momenteel doen we het met een spuit met 2 man, maar dit is dan echt een gevecht. Niet leuk voor haar of voor ons.
Wat doen we eraan? Is er geen zachtaardige manier?

clarissa ruijgrok schreef op zondag 29 juli 2007, 16:44:


De broodjes hebben we ook geprobeerd, maar ook dit werkte niet. Ze proeft ervan en laat het uit haar mond vallen.
Equipalazone zou een pijnstiller en ontstekingsremmer zijn. Ze heeft blijkbaar last van pijnlijke onstoken voorhoeven volgens de veearts.

Dat appelsap ga ik zeker proberen. (op hoop van zegen)

Eva Saegerman schreef op donderdag 19 juli 2007, 22:49:


Nog een stinkmengsel: verwacht geen mirakels maar ik vind het alleszins een verbetering, ook voor jezelf (als je niet "uit" gaat tenminste en als je dan toch aan het spuiten bent...)
Voor 1 liter:
- 250 ml azijn
- 250 ml dettol
- 500 ml water
- 25 druppels citronella
Wel schudden voor gebruik.

Onze ruin is allergisch voor heel wat producten die in de handel zijn (krijgt er dikke bulten van), maar op dit reageert hij niet.
Succes ermee!

Vicky Verreycken schreef op zondag 29 juli 2007, 20:23:


Dat met de appelboor had ik al geprobeerd, maar dat had ze onmiddellijk door. Ze liet de appel prompt uit haar mond vallen.

Vicky Verreycken schreef op dinsdag 31 juli 2007, 18:08:


Ja dat merk ik nu ook, ze kijkt met veel argwaan in haar voerbak en eet het eerste halfuur niets. Zit te zoeken wat ik nu weer zou kunnen gedaan hebben.
Nu intussen ben ik tot de vaststelling gekomen dat ze geen appelsap lust, en ook geen appelmoes. (gelukkig weet ik nu wel dat onze ruin er wel dol op is).

Intussen zijn deze poedertjes op (al dan niet volledig), is ze al een stuk alerter, draaft al wat rond, maar heeft ze nog steeds kloppingen in het onderbeen. Dus nog een dagje wachten en de dierenarts terug laten komen.

En ik blijf experimenteren. Honing, appelsien, het kan me niet schelen. Er moet tocht iets zijn wat ze lekker vind. Ik blijf nu ook ijverig de spuit in haar mond steken met niks erin, misschien dat ze dat op de duur wel toelaat.

Esther schreef op zondag 29 juli 2007, 17:06:


Stroop ga ik ook eens proberen, maar intussen merk ik dat ze geen zoetbekje is (is eigenlijk altijd kieskeurig geweest, ook op paardensnoepjes die ze van mensen soms krijgt). Nu als we het haar gegeven hebben, hebben we de indruk dat ze doodmoe is. Ze staat zeker een half uur echt te suffen, eet niet dadelijk, en dit is nog nooit voorgekomen. Na een uur of zo is het wel over hoor.
Het spijt me van je paard, dat is iets waar ik nu nog niet aan wil denken (maar toch). Heb je nog een ander paard of kijk je uit naar een nieuw?

Nou, intussen begrijp ik dat alle paarden hier zonder ijzers staan, die van mij dus niet en dat is hier blijkbaar heiligschennis of dierenmishandeling.(heb intussen al wat lees- en denkwerk gedaan ivm "hoef natuurlijk", maar durf echt die stap echt nog niet te zetten). Onze merrie (Pavana) staat nu wel zonder voorijzers, en ja, in onze zéééééér malse (lees drassige) wei gaat het dus niet slechter dan voorheen, dus denk ik wel eens: misschien uitlaten? Mijn echtgenoot is geen voorstander en denkt zowieso dat ze de pijn gekregen heeft van te lopen op een vrij harde piste of op hardere ondergrond op wandeling (wat we sinds een half jaar doen en wat we geweldig vinden). Daar heb ik dan weer mijn twijfels over. Tja, ze staan nu ongeveer een jaar thuis en we hebben nog veel te leren.

De eerste keer dat ik op deze site kwam (enkele maanden geleden)had ik iets van: wat maken ze ons hier wijs, maar toch...
Ik kijk hier nu regelmatig en ja intussen zijn een aantal ideeën die ik eerder had, maar waarvoor ik nergens steun vond toch al (deels) uitgevoerd.

Wat betreft het hoofdstuk huisvesting zijn we al grotendeels mee (we hebben wel 2 mooie ruime stallen, hoor), voeding gaat ook de goede richting uit, maar die ijzers, dat is een heel grote stap vind ik (alles of niks hé?), en onze ruin (Nexor) heeft al geweldige brokkelhoeven en een cyste in zijn straalbeen. We zien echt niet wat goede of slechte bekapping is (beginnelingen hé?), en ik heb nog nooit een NB paard gezien, het kan toch niet dat dat allemaal zo goed gaat, en als niemand in je omgeving pro is...

Jullie merken dus, ik denk me soms suf, en ik wist al zo weinig, en hoe meer ik lees hoe minder ik lijk te weten.

Ik moet hier stoppen, want ik ben aan't doorratelen. Maar dat is ook deels jullie "fout" , door deze site waardoor mijn denkwereld over paarden andere impulsen krijgt.
Lena

Beste NB-ers, ik heb enkele vragen.

Even situeren:
Enkele weken geleden liep onze merrie mank. De veearts heeft de voorijzers eraf gehaald en medicatie en rust voorgeschreven. (Daarover had ik al eens een onderwerp geopend op paardnatuurlijk).

Nu lijkt het beter te gaan. Ik zie ze niet meer manken en ze heeft geen kloppingen meer in de onderbenen. Ik heb ze zondag gelongeerd en zag niet direct iets speciaals (maar ik ben wel geen kenner). Tijdens het longeren kwam op één of andere manier één achterijzer los. We hebben dit zo goed en kwaad als kan er maar afgehaald en de losse delen verwijderd. Nadien verder gelongeerd en geen verschil te zien.

Wat wel opviel is dat ze toen we de straat overstaken, een keer slofte (wat ze normaal veel doet), maar onmiddellijk haar benen goed ophefte (wat ik eigenlijk wel goed vind). Voor de rest nauwelijks gevoelig, ook niet op het beton voor de stal. Ze is wel gevoelig op het grind.
Ik heb ze wel nog niet bereden (beter te lang laten rusten dan te snel terug beginnen vind ik).

De veearts zei dat als ze beter was dat we best nieuwe ijzers lieten zetten met een lederen of rubber lap ertussen. Hij dacht dat ze gevoelig was van de ondergrond tijdens het wandelen.
Maar dit lijkt ons raar. Oké, we zijn wel veel gaan wandelen maar:
- hoogstens 2 uur per dag
- heel rustig (wij noch de paarden hebben nauwelijks gezweet)
- op 't laatst samen met een vriendin die voor't eerst met haar 4-jarige buitenritten maakt, en die zonder ijzers staat, en op het einde van een rit van een uurtje wel moe is en gevoeliger gaat lopen.
- op meestal zachte ondergrond: zand- en bosgrond op het militair domein (fantasische plek om te wandelen, zeer rustig (ik hoop geen everzwijnen tegen te komen), mooi maar je moet wel een vergunning hebben)
- als er al stenen lagen dan stapten we zeer rustig en lieten de paarden zelf hun weg kiezen.

*Aangezien ik toch wel wat begin te voelen voor ijzerloos* (maar nog niet zelf aan natuurlijk bekappen toe ben, o.a. wegens nog weinig van gehoord en nog te weinig weet) heb ik toch wel wat vragen,
want volgende week komt mijn smid (had verlof), want intussen staat ze gewoon met haar ijzers eraf zonder dat er iets aan gebeurd is.

- Is het een goed idee om ze zonder ijzers te zetten, ondanks dat ze waarschijnlijk klassiek bekapt wordt? Of is ijzers dan toch beter?

- En hoe zit het dan met die lappen (die de hardheid van de stenen onder de hoef zou verminderen), heeft dat zin als je dan toch ijzers laat zetten?

- Als we ze zonder ijzers zetten, zou ik dan al onmiddellijk mogen rijden (want al bij al vind ik het heerlijk)? Ik rijd niet op mijn paard als ik denk dat er iets mis is (ook al zegt mijn instructeur soms dat het niet altijd kwaad kan).

- Hebben jullie tips die ik aan mijn smid kan meedelen? Ik denk niet dat hij tegen ijzerloos is, maar is geen natuurlijk bekapper. Ik ken er in mijn omgeving ook geen, dus als ik dit wil zal ik moeten gaan bijleren.

- Hebben jullie tips voor ons? Heb al wel heel wat op de site gelezen maar het is veel om te kennen en te onthouden, zeker als je nooit echt bent bezig geweest met hoeven.

Bedankt bij voorbaat. Lena

p.s. Dit weekend zal ik niet kunnen reageren aangezien we naar het Belgisch kampioenschap mennen gaan in Vollezele (alweer een wereld die de afgelopen maanden voor me openging).
Onze paarden? Die gaan tot volgende week een andere wei op (want die van ons staat momenteel weer onder water), naast die 4-jarige van hierboven. Zonder stal of schuilhok, alleen met gras. En dat gaat goed hoor. (We doen dit wel enkel als het weer redelijk is.)

Nils Vellinga schreef op zaterdag 11 augustus 2007, 22:30:

Ga ik zeker doen.

Hoi Nils en Olly (en anderen),

Binnen enkele uren komt de smid. Mijn man en ik hebben beslist om Pavana voorlopig zonder ijzers te laten (hij wil het nu ook "riskeren"). 't 4de ijzer (dit zit intussen ook los) er dus ook af en laten bijkappen. Heb nu wel de indruk dat ze weer last heeft van haar voorhoeven op de beton. De kloppingen zijn ook weer terug, dus de DA moet ook nog eens gaan langkomen denk ik. (geen wandeling op onze vrije 15de augustus).

En aangezien Nexor zijn achterijzers ook los zitten gaan die er ook af. Hij heeft wel brokkelhoeven maar volgens deze site is zonder ijzers beter. Op hoop van zegen!!!

Eerlijk gezegd: ik ben er wel nerveus over.

Piet schreef op vrijdag 10 augustus 2007, 18:29:

Volgens de DA een drukking of hoefzweer (maar dit aan 2 hoeven tegelijk)? Hij zei van even af te wachten.

Waarom rechtdoor en niet op een volte?

Lijkt me interessant, ik probeer mijn echtgenoot ervoor warm te maken.

We gaan het doen. Op hoop van zegen!!!

Ans Jondral schreef op zondag 12 augustus 2007, 15:04:


Hij leert het inderdaad door het te doen. Ik zou er niet mee stoppen en je had de pech dat er veel ineens gebeurde, denk ik.
Maar bedenk wel dit: in het verkeersreglement staat dat bestuurders moeten vertragen en indien nodig moeten stoppen indien een paard onrustig of angstig is. Helaas heb ik intussen wel geleerd dat veel bestuurders nog nooit van deze regel gehoord hebben.

En wielertoeristen zijn soms echt een pest (ik wil ze wel niet allemaal over dezelfde kam scheren): we hebben eens meegemaakt dat met met z'n vieren op wandel waren (2 aan 2). We passeerden een zijstraat. Achter ons wielertoeristen in flashy outfit. In plaats van te wachten reden ze gewoon tussen ons door. Er was ongeveer 3meter tussen ons. Onze paarden keken erg verontwaardigd (maar deden voor de rest niets en wie heeft nu het meeste gezond verstand). Wij waren te verbouwereerd om direct te reageren.

Wat we altijd doen is sowieso niet te dicht bij de kant te lopen, dan zijn ze verplicht om op zijn minst te vertragen.

Volhouden, blijven oefenen en zelf kalm blijven (vooral met dat laatste had ik wel eens moeite),
Groetjes, Lena

Piet schreef op vrijdag 13 juli 2007, 9:12:


Hallo,
Wij hebben iets gelijkaardigs gedaan.
Na 3 gebroken halsters en een oog uit de muur had mijn man een lumineus idee.
Nexor stopt met trekken als de druk weg valt. Dus wat doen we:

- We nemen een gewoon halstertouw.
- We trekken door het uiteinde een paniekhaak (dus het halstertouw door het oog van de paniekhaak.
- We hangen het halstertouw gewoon aan de muur.
- De paniekhaak bevestigen we aan het halster.
- Als Nexor begint te trekken dan schuift het halstertouw langzaam uit de paniekhaak. Dus Nexor kan naar achter, maar niet snel.
- Dit geeft ons de ruimte om het halstertouw van de muur te halen en met hem mee naar achter te gaan (meestal maar enkele meters).

- Resultaat:
1. ipv om de haverklap te hangen (hij schrikt echt wel snel van alles), gebeurt dit nu veel minder, hij begrijpt blijkbaar dat hij wegkan maar het duurt alleen wat langer en ik heb de indruk dat hij daardoor alleen al rustiger geworden is.
2. We hebben geen stukken meer gehad.
3. Als het gebeurt kunnen we zelf ook rustig blijven, wat voor mijn gemoedstoestand ook goed is (ik heb zo'n beetje hetzelfde karakter vrees ik)

groetjes, Lena

Nils Vellinga schreef op woensdag 15 augustus 2007, 19:18:


Ja ik begin dat ook te beseffen, maar 't is toch een grote stap, omdat de mensen in mijn omgeving die al jaren in de paarden zitten me het ten stelligste afraden omdat ze altijd op ijzers gelopen hebben.

Op wandeling hebben we heel weinig beton of weg, daar hebben we altijd (we maken sinds een klein jaar wandelingen) op gelet.
yep, doen we.
eigenlijk wel een crusiaal onderdeel
We deden nu overdag wei en 's nachts stal wegens meestal zeer nat in de wei)

(en voeding eigenlijk ook)
Ze krjgen nu nauwelijks nog krachtvoer (eerder als versnapering), vooral gras, hooi, en een liksteen.
ik hoop van ganser harte

Bedankt voor de tips en ondersteuning.
Maar ik heb het gevoel dat we het echt niet goed doen:

Ze hebben 4 dagen constant op wei gestaan (bij een vriending), en ik merkte dinsdag (terug thuis) dat ze terug last had.
Intussen zijn de ijzers eraf. De smid was zowieso niet voor ijzers te vinden omdat ze last had (want de DA doet die er toch terug af). De smid zei dat er vuil onder de hoefwand was terecht gekomen en dit nogal vrij hoog en dat dat misschien de oorzaak kon zijn dat ze gevoelig is, en pijn heeft. Hij heeft haar heel kort gekapt, om zo veel mogelijk vuil weg te krijgen, traditioneel. Maar het zat te hoog volgens hem om alles weg te krijgen.
Hij is dus niet thuis in NB. Hij heeft de wand wel wat afgerond omdat ik dit vroeg. Hij zei nog dat ze bijna geen hiel heeft en op haar stralen loopt, maar dit kan volgens hem niet de oorzaak van de gevoeligheid zijn (volgens NB ook niet voorzover ik begrepen heb). En dat ze door zo kort te staan nog gevoeliger kan worden.

Nu is het nog een stuk erger. Ze staat nu constant op de wei, die is lekker mals en daar valt het nogal mee. (Het is een zeer natte,drassige wei en voor de winter zoeken we nog steeds een oplossing). Hoewel je ziet dat ze er last van heeft, ziet er niet ellendig uit, ze is alert, wat 2 weken terug wel zo was. Op de beton is 't een echte ramp. Je kan het haar niet aandoen om erover te lopen.

Het ergste is dat ik mijn DA niet aan de lijn krijg. Ik zou op zijn minst iets aan haar pijn willen doen!!! (Ik voel me een dierenbeul)

Ik word knettergek. Wat doen wij onze paarden toch aan! Soms denk ik: hadden we ze maar op de manege laten staan dag en nacht op stal (zo zijn we begonnen) , maar ook dat wil ik ook NOOIT meer, aangezien ze karakterieel enorm veranderd zijn.

Enkele positieve noten:
- De achterijzers van Nexor zijn er ook af en ook die is erg kort gekapt. Volgens de smid staat hij nu ook te kort om er terugijzers onder te zetten (wat we voorlopig ook niet meer willen). Het gebrokkel is nu wel weg. Hij lijkt voorlopig nergens last van te hebben.

- Mijn echtgenoot vindt nu ook (na heel wat discussie en gekijk op deze site) dat we NB moeten overwegen en heeft gezegd dat we dat multimediapakket moeten bestellen. Ik ga daar geen gras laten overgroeien. Voordien was hij ertegen. Hij redeneerde voordien ook van: waarom iets nieuws proberen als het al die eeuwen met ijzers goed geweest is, en als iedereen zegt dat het niet kan waarom dan het risico nemen? Hij vindt nu ook dat we ijzerloos een kans moeten geven en is bereid om minstens een half jaar niet te rijden en hen grondig te laten wennen. En hij wil een cursus zelf bekappen nu ook wel leren als het pakket hem aanstaat.

Groetjes van een ongelukkige paardenbezitster (mss dierenbeul), Lena

Myriam schreef op donderdag 16 augustus 2007, 14:18:


dank je wel

Lena schreef op donderdag 16 augustus 2007, 20:17:

dank je wel,
Hoefschoenen ga ik nog niet direct proberen, eerst gewoon in de wei zonder pijn en last, en dan zien we wel weer (ik wil er niet op als ze afziet). Onze paarden worden enkel maar recratief gebruikt hoor, het idee was wel om in de winter eens aan een indoordressuuswedstrijd mee te doen, gewoon eens om te zien hoe dat gaat. Maar dat is nog een tijdje. En voor de rest: heerlijke wandelingen maken.

Intussen proberen we ons er bij neer te leggen bij het feit dat ze niet loopt, maar blijkbaar toch nog tevreden, nieuwsgierig, en goed etend is. En ze gaat nog altijd buurten met de shetlanders in het naasliggend weitje.
Groetje, Lena