Piet schreef op vrijdag 13 juli 2007, 9:12:


Hallo,
Wij hebben iets gelijkaardigs gedaan.
Na 3 gebroken halsters en een oog uit de muur had mijn man een lumineus idee.
Nexor stopt met trekken als de druk weg valt. Dus wat doen we:

- We nemen een gewoon halstertouw.
- We trekken door het uiteinde een paniekhaak (dus het halstertouw door het oog van de paniekhaak.
- We hangen het halstertouw gewoon aan de muur.
- De paniekhaak bevestigen we aan het halster.
- Als Nexor begint te trekken dan schuift het halstertouw langzaam uit de paniekhaak. Dus Nexor kan naar achter, maar niet snel.
- Dit geeft ons de ruimte om het halstertouw van de muur te halen en met hem mee naar achter te gaan (meestal maar enkele meters).

- Resultaat:
1. ipv om de haverklap te hangen (hij schrikt echt wel snel van alles), gebeurt dit nu veel minder, hij begrijpt blijkbaar dat hij wegkan maar het duurt alleen wat langer en ik heb de indruk dat hij daardoor alleen al rustiger geworden is.
2. We hebben geen stukken meer gehad.
3. Als het gebeurt kunnen we zelf ook rustig blijven, wat voor mijn gemoedstoestand ook goed is (ik heb zo'n beetje hetzelfde karakter vrees ik)

groetjes, Lena

Nils Vellinga schreef op woensdag 15 augustus 2007, 19:18:


Ja ik begin dat ook te beseffen, maar 't is toch een grote stap, omdat de mensen in mijn omgeving die al jaren in de paarden zitten me het ten stelligste afraden omdat ze altijd op ijzers gelopen hebben.

Op wandeling hebben we heel weinig beton of weg, daar hebben we altijd (we maken sinds een klein jaar wandelingen) op gelet.
yep, doen we.
eigenlijk wel een crusiaal onderdeel
We deden nu overdag wei en 's nachts stal wegens meestal zeer nat in de wei)

(en voeding eigenlijk ook)
Ze krjgen nu nauwelijks nog krachtvoer (eerder als versnapering), vooral gras, hooi, en een liksteen.
ik hoop van ganser harte

Bedankt voor de tips en ondersteuning.
Maar ik heb het gevoel dat we het echt niet goed doen:

Ze hebben 4 dagen constant op wei gestaan (bij een vriending), en ik merkte dinsdag (terug thuis) dat ze terug last had.
Intussen zijn de ijzers eraf. De smid was zowieso niet voor ijzers te vinden omdat ze last had (want de DA doet die er toch terug af). De smid zei dat er vuil onder de hoefwand was terecht gekomen en dit nogal vrij hoog en dat dat misschien de oorzaak kon zijn dat ze gevoelig is, en pijn heeft. Hij heeft haar heel kort gekapt, om zo veel mogelijk vuil weg te krijgen, traditioneel. Maar het zat te hoog volgens hem om alles weg te krijgen.
Hij is dus niet thuis in NB. Hij heeft de wand wel wat afgerond omdat ik dit vroeg. Hij zei nog dat ze bijna geen hiel heeft en op haar stralen loopt, maar dit kan volgens hem niet de oorzaak van de gevoeligheid zijn (volgens NB ook niet voorzover ik begrepen heb). En dat ze door zo kort te staan nog gevoeliger kan worden.

Nu is het nog een stuk erger. Ze staat nu constant op de wei, die is lekker mals en daar valt het nogal mee. (Het is een zeer natte,drassige wei en voor de winter zoeken we nog steeds een oplossing). Hoewel je ziet dat ze er last van heeft, ziet er niet ellendig uit, ze is alert, wat 2 weken terug wel zo was. Op de beton is 't een echte ramp. Je kan het haar niet aandoen om erover te lopen.

Het ergste is dat ik mijn DA niet aan de lijn krijg. Ik zou op zijn minst iets aan haar pijn willen doen!!! (Ik voel me een dierenbeul)

Ik word knettergek. Wat doen wij onze paarden toch aan! Soms denk ik: hadden we ze maar op de manege laten staan dag en nacht op stal (zo zijn we begonnen) , maar ook dat wil ik ook NOOIT meer, aangezien ze karakterieel enorm veranderd zijn.

Enkele positieve noten:
- De achterijzers van Nexor zijn er ook af en ook die is erg kort gekapt. Volgens de smid staat hij nu ook te kort om er terugijzers onder te zetten (wat we voorlopig ook niet meer willen). Het gebrokkel is nu wel weg. Hij lijkt voorlopig nergens last van te hebben.

- Mijn echtgenoot vindt nu ook (na heel wat discussie en gekijk op deze site) dat we NB moeten overwegen en heeft gezegd dat we dat multimediapakket moeten bestellen. Ik ga daar geen gras laten overgroeien. Voordien was hij ertegen. Hij redeneerde voordien ook van: waarom iets nieuws proberen als het al die eeuwen met ijzers goed geweest is, en als iedereen zegt dat het niet kan waarom dan het risico nemen? Hij vindt nu ook dat we ijzerloos een kans moeten geven en is bereid om minstens een half jaar niet te rijden en hen grondig te laten wennen. En hij wil een cursus zelf bekappen nu ook wel leren als het pakket hem aanstaat.

Groetjes van een ongelukkige paardenbezitster (mss dierenbeul), Lena

Myriam schreef op donderdag 16 augustus 2007, 14:18:


dank je wel

Lena schreef op donderdag 16 augustus 2007, 20:17:

dank je wel,
Hoefschoenen ga ik nog niet direct proberen, eerst gewoon in de wei zonder pijn en last, en dan zien we wel weer (ik wil er niet op als ze afziet). Onze paarden worden enkel maar recratief gebruikt hoor, het idee was wel om in de winter eens aan een indoordressuuswedstrijd mee te doen, gewoon eens om te zien hoe dat gaat. Maar dat is nog een tijdje. En voor de rest: heerlijke wandelingen maken.

Intussen proberen we ons er bij neer te leggen bij het feit dat ze niet loopt, maar blijkbaar toch nog tevreden, nieuwsgierig, en goed etend is. En ze gaat nog altijd buurten met de shetlanders in het naasliggend weitje.
Groetje, Lena