Twee jaar geleden stond er in de duitse Cavallo een reportage over het beleren van een kruising zorse met een ezel.
Hoe ziek in je hoofd kun je zijn...

Mijn eerste

Het ene paard heeft misschien een andere stofwisseling dan het andere en reageert daarom wel of juist niet snel/heftig op fruktaan? Kwestie van genetische aanleg? Of gestuurd door temperament?

Buck is een economisch bewegend paard, heeft het nooit koud, met een evenwichtig temperament. Hij heeft aanleg voor hoef- en spierbevangenheid.

Cadiz, de andalusier beweegt continu, moet bijgevoerd worden want hij krijgt zijn hooi niet eens op, heeft het snel koud en een opvliegend temperament. Hij heeft die aanleg voor bevangenheid beslist niet.

Mijn paard Buck reageert goed op de magnesiumtest. Zijn manenkam wordt zachter, hij beweegt ruimer uit de schouder en zijn initieel optredende onregelmatigheid blijft nu helemaal achterwege.
(Effe opfrissen: hij is een jaar geleden met een hoefgewrichtirritatie na 8 maanden vruchteloos kliniekbezoek door de da opgegeven, toen heb ik hem weer bij het andere paard gezet, ontijzerd, ben volgens Antoine de Bodt gaan lessen en rijden, heb hem meer aan harde bodem blootgesteld en hij verbeterde steeds meer, geen idee welke faktor uiteindelijk doorslaggevend is geweest, maakt me ook niet uit ik stap hier nooit meer van af.)

Ik geef hem nu 4 weken magnesiumcitraat van de Groene Os, 3 weken geleden wist ik nog niet van de verkrijgbaarheid via het forum. Ik geef het in een natgemaakt handje haver, anders weet ik niet hoe ik het in hem krijg. Nu lees ik:

"Stel nu een dieet op waarbij alle mineralen in normale verhouding en hoeveelheid voorkomen. Je hebt als het goed is nu een idee hoe het tekort aan magnesium kon ontstaan, pas het dieet zodanig aan dat dit tekort niet meer zal optreden. Bij paarden met insulineresistentie kan het nodig zijn om een onderhoudsdosis te blijven verstrekken."

En wat als ik geen idee heb hoe het tekort aan magnesium kon ontstaan? Impliceert dit dat ik de magnesium moet blijven geven? Komt hij dan geen calcium te kort? Of kan magnesium naast de liksteen gegeven worden en kan het dan wel voldoende opgenomen worden?

Paarden gaan vaak plassen als het voer eraan komt. Waarom weet ik niet, maar ik ervaar het bij mijn paarden ook. Ik denk dat elke keer als jij komt, je dan ook voert?

Mijn paard Buck reageert goed op de magnesiumtest. Zijn manenkam wordt zachter, hij beweegt ruimer uit de schouder en zijn initieel optredende onregelmatigheid blijft nu helemaal achterwege.
(Effe opfrissen: hij is een jaar geleden met een hoefgewrichtirritatie na 8 maanden vruchteloos kliniekbezoek door de da opgegeven, toen heb ik hem weer bij het andere paard gezet, ontijzerd, ben volgens Antoine de Bodt gaan lessen en rijden, heb hem meer aan harde bodem blootgesteld en hij verbeterde steeds meer, geen idee welke faktor uiteindelijk doorslaggevend is geweest, maakt me ook niet uit ik stap hier nooit meer van af.)
Ik geef hem nu 4 weken magnesiumcitraat van de Groene Os, 4 weken geleden wist ik nog niet van de verkrijgbaarheid via het forum. Ik geef het in een natgemaakt handje haver, anders weet ik niet hoe ik het in hem krijg. Nu lees ik, wanneer hij positief op de test reageert:

"Stel nu een dieet op waarbij alle mineralen in normale verhouding en hoeveelheid voorkomen. Je hebt als het goed is nu een idee hoe het tekort aan magnesium kon ontstaan, pas het dieet zodanig aan dat dit tekort niet meer zal optreden. Bij paarden met insulineresistentie kan het nodig zijn om een onderhoudsdosis te blijven verstrekken."
En wat als ik geen idee heb hoe het tekort aan magnesium kon ontstaan? Impliceert dit dat ik de magnesium moet blijven geven? Komt hij dan geen calcium te kort? Of kan magnesium naast de liksteen gegeven worden en kan het dan wel voldoende opgenomen worden?

Er schiet mij iets te binnen, wat ik gisteren las in eerdere forumcorrespondentie van Frans over magnesium.
Calcium! Ik gaf Buck al jaren tijd een schepje Calcium Plus van Pavo, niet voor de calcium, maar vanwege de zink die erin zit. Hij was nl een allergisch hoester ondanks 24/7 buiten en nat hooi en zink helpt tegen allergisch hoesten, had ik in Cavallo gelezen en hielp uitstekend, zoals bleek. Nu vraag ik me af of de ongewilde toediening van calcium misschien de oorzaak is geweest van zijn magnesiumtekort...

Maar wat doet een mineralenblok dan? Zit daar dan voor niets magnesium in, of wordt het toch wel enigszins opgenomen?

Het makkelijkst en goedkoopst is afdingen op een papierloze shetlander van de markt. Geen oude, die wellicht kwaaltjes heeft en dus kosten gaat veroorzaken.
Ik kocht voor Buck een 3-jarig shetlanderruintje voor 300 gulden. Ze speelden de godganselijke dag. Ik heb maar een klein weilandje, maar vind dan inderdaad de beweging en vriendschap die ze elkaar geven, belangrijker dan de mogelijkheid van nonstop grazen.

Dus... een liksteen ophangen, geen krachtvoer geven en de manenkam plus "spieraanspreekbaarheid" in de gaten houden en eventueel tussendoor inspringen met iets extra magnesium...? dan krijgt hij niet te weinig calcium binnen?
Weet je iets van de onderlinge verhouding calcium/magnesium, Ilona? Verdient een liksteen met in verhouding de meeste magnesium dan de voorkeur? (ik zal de correspondentie over likstenen nog eens nalezen...)

Het lijkt een automatisme te zijn, dat wanneer je iets aan de hoef DOET, je dat ook moet ZIEN. Mijn hoefsmid vertelde ooit dat toen hij net van de opleiding kwam, hij zo goed stralen kon bijsnijden, dat was zijn specialiteit. "Dat vinden de klanten mooi, als je kunt zien dat de smid net geweest is." Wellicht is zoiets simpels de reden! Gelukkig is hij later wijzer geworden.

Mijn eerste bijzetpony was een aftands 28-jarig welshje van de dorpsmanege. Voordeel is dat zo'n beestje zeer geroutineerd in de omgang is, je hebt er weinig opvoeden aan en je kunt iets terug geven voor alle jaren trouwe dienst. Nadeel is dat ze op een gegeven moment kunnen gaan kwakkelen wegens hun leeftijd. Dat was voor mij de reden om na het inslapen van Blackie een jong shetje van de markt te kopen.

Bij welke ziekte zou een paard trouwens op stal moeten?! Als je een tocht- en windvrije overdekte schuilplek hebt, ben je er eigenlijk al. In tijden van erge medische nood (kan zo snel niets bedenken) zou je een uitloopje aan de schuilstal met schriklint af kunnen zetten.

Hoe kom je erbij dat de hko.htm">hoefkatrol opnieuw zou opspelen? Er zijn zoveel oorzaken voor niet goed lopen!
Is de zool misschien erg plat, zei Hans daar iets van? Heb je door de ziekte minder gedaan en is ze misschien stijf en toont ze daarmee haar zwakke kant? Loopt ze erg op de voorhand en belast ze daardoor de voorbenen meer? Kun je haar goed rechtrichten op de Antoine de Bodtmanier? Heeft ze misschien in verhouding tot weinig werk wegens ziekte veel voer gehad en is ze misschien tevens insulineresistent en daardoor nu stijf? Ik noem maar wat dwarsstraten, er kan zo ongelooflijk veel mee te maken hebben!
Antoine de Bodt beweert dat kreupelheid waarbij het paard zijn hoofd knikt, uit de rug voortkomt. Wanneer de kwaal echt in een hoef zit, zie je dat aan het feit dat deze hoef een kleinere pas maakt en/of minder wordt opgetild.
Ik ben er inmiddels wel achter dat heel veel kreupelheid voortkomt uit spierproblemen, al dan niet door beweging of mineralenhuishouding.

Bepaalde oefeningen uit de westernsport spreken mij absoluut niet aan, zoals de spin en de sliding stop. Ik begrijp het nut er gewoon niet van en het enige wat ik zie is slijtage. Ook is het hele beeld dat van een superonderworpen paard, mede door de lage hoofd/halshouding en de weinig swingende gangen. Omdat quarters erop gefokt zijn, kunnen ze daar ook niets aan doen. Het ziet er onderdanig uit, maar dat is nu eenmaal hun bouw. Volgens mij gebruikt de ruiter geen hoofdstel en dan vind ik het een knappe prestatie. Aan het begin en aan het eind zie je het paard om zich heen kijken, dus er is toch wel wat opgewektheid in het spel. En het feit dat hij zijn koppie laag houdt, zegt dat hij geen moeite heeft met de overgangen en dus een prima ruggebruik heeft. Samengevat vind ik het knap.

Hierop inhakend:

Hoi Pien,

Ik zie maar 1 foto, onder de button "lessen". Die is al heel overtuigend! Zijn er nog meer?

jose schreef op maandag 16 januari 2006, 17:33:


Het is logisch dat hij op de voorhand loopt. Je schrijft dat Bollie pas een half jaar voor de kar loopt. Dat is wel erg kort om het evenwicht van voor naar achter te verleggen! Het kost naast training ook gewoon tijd om achter sterker te worden.
Als je onder het zadel niets kunt doen, is langeteugelen wellicht een idee. Schouderbinnenwaarts is de aangewezen oefening om hem te leren verzamelen, i. e. gewicht op achter te laten nemen, bovendien moet hij dan buigen wat zijn algehele souplesse ten goede komt. Actief laten draven in het tempo van de stap zorgt ervoor dat hij zich meer gaat dragen en dus zijn dragende spieren meer ontwikkelt.

Hoi Monique,

Heb je ook foto's dat Indy op een harde ondergrond staat en "goed neergezet"? Hier is eigenlijk niets van te zeggen, want op een zanderige bodem zakken de hoeven vaak scheef en ziet het er zelden recht en symmetrisch ut!
Mijn paard zet rechtsachter scheef op de buitenkant neer, dus in het zand ziet dat er altijd vreselijk uit. Staand op een harde ondergrond zie je het amper.