Isapaardje schreef op zondag, 16 januari 2005, 10:11:


Geen natuurlijke oplossing, want een kar trekken over het ijs is iets dat nou eenmaal zo ver van de natuur afstaat dat je dit niet zonder hulpstukken kan. Als je er mee wilt gaan skieen moeten er skies onder, als je er mee uit een vliegtuig wilt springen zal er een parachute aan moeten.
Gelukkig zijn er zat leuke dingen die je met een paard kan doen die helemaal niet zo onnatuurlijk zijn dat je hulpstukken moet gaan gebruiken die schadelijk zijn voor het dier.

Groeten,
Frans

Nick Altena schreef op zondag, 16 januari 2005, 21:40:


Dat is Strasser-logica die bij alle andere natuurlijk bekappers niet wordt gevolgd. Ik begrijp de theorie wel: als je uitgaat van een ondergrond die hard genoeg is om druk uit te oefenen dan zal datgene dat tegen die afronding duwt een kracht naar binnen uitoefenen. Dan heb je het over een oppervlakte die verwaarloosbaar is vergeleken met de rest van het oppervlak van de hoef, en moet je bovendien uitgaan van een ondergrond die die kracht kán uitoefenen. En dan heb je het niet over modder maar iets dat sterk genoeg is om de hoefwand naar binnen te duwen. Je komt daarbij uit op iets dat even hard is als een steen.

Uitgaande dat je paard precies met de rand van de hoef op een steen trapt heb je 2 mogelijkheden:
1) Je accepteert dat de hoef onder die omstandigheden tijdens die ene pas een minder optimaal hoefmechanisme heeft.
2) Je gaat voor het maximale hoefmechanisme en hebt er voor over dat de hoefwand niet naar binnen uitwijkt maar in plaats daarvan een stuk hoefwand afbreekt. Je hebt dan in ieder geval tijdens dat ongelukkige moment toch nog even een optimaal hoefmechanisme.

Zolang je paard niet net met de rand van de hoef op een steentje trapt maakt het verder niets uit of je afrondt of niet.

Voor de meeste paarden met redelijke gezonde hoeven gaan we voor maximale bescherming en gebruikswaarde van de hoeven en ronden we dus af.
Bij paarden met ernstige hoefproblemen adviseren we de Strasser-bekapping, waarbij het hoefmechanisme bovenaan de prioriteitenlijst staat en hebben we het er zelfs voor over dat de paarden zo gevoelig worden dat ze de eerste tijd op rubbermatten moeten worden gehouden. Als dat nodig is om te voorkomen dat het paard moet worden afgemaakt dan is dat een heel goede optie.

Ik ben dus niet tegen de Strasser-bekapping maar heb zo mijn ideeen over wanneer je welke soort bekapping het beste kan toepassen.

Groeten,
Frans

Isapaardje schreef op zondag, 16 januari 2005, 22:36:


Misschien dat jij ondertussen een experimentje kan doen. Pak eens een stel klompen en lijm daaronder vier metalen stiften en ga daarmee eens buiten lopen.
Gaat best goed he?

Pak nu eens je badslippers en doe daarmee hetzelfde. Tien tegen een dat je voelt dat die stiften alle kanten op buigen en daarbij de onderkant van je voet overal kneuzen. Die badslippers zijn gewoon te buigzaam om dat te kunnen doen.

Kalkoenen onder ijzers zal prima werken (even niet lettend op de nadelen van hoefijzers) maar kalkoenen onder een hoefschoen die van zacht materiaal is zorgt voor hetzelfde effect als die badslippers. Je moet niet verbaasd zijn als je later onder de hoef kneuzingen aantreft precies op de plaatsen waar de kalkoenen van de hoefschoen zaten.

Maar ik zal eens kijken of ik er bij Marquis een goed antwoord op krijg. Van Smit weet ik het antwoord al, en die is er furieus op tegen.

Groeten,
Frans

Morrie schreef op maandag, 17 januari 2005, 13:45:


Nee, want die schoenen hebben ook een harde plaat. Waarbij ik me wel afvraag hoe dat grafiekje van die trillingen uit hun folder eruit zou zien als ze eens metingen zouden verrichten van hun schoenen mét wideapunten...

'Scheef afslijten' is overigens ook iets dat ik nader zou willen onderzoeken in plaats van het te verhinderen.


Misschien dat het paard ook niet zo enthousiast is over die stiften of de beperkingen om de hoeven niet te kunnen afslijten zoals ie kennelijk wil?


Aan wat mensen als sport verzinnen heb ik niet zo'n boodschap. Zie de foto


Wat mensen verzinnen hoeft nog niet perse onschadelijk of zelfs goed te zijn voor het paard, laat staan 'natuurlijk', nationale sport of niet.

Groeten,
Frans

Havank schreef op zondag, 16 januari 2005, 10:51:


Is zoiets anatomisch gezien eigenlijk dan niet een 'band' in plaats van een 'pees'?

De tussenpees die jij bedoelt (correct me if I'm wrong) zit samen met de strekpees vast aan de voorkant van de hoef. Hij 'fixeert' de relatieve stand van het kootbeen ten opzichte van de hoef, inderdaad dus om te voorkomen dat de kogel te ver doorzakt.
Zet je de hielen echter lager, dan verandert er niets aan de stand van het kootbeen ten opzichte van de hoef, want ze bewegen samen als een eenheid mee in die nieuwe stand. De tussenpees komt pas 'in actie' wanneer het hootbeen wil doorbuiten *ten opzichte van* het hoefbeen, en aan die relatie is niets veranderd.


De meeste schade (volgens Dr. Rooney, professor in de equine biomechanics) aan pezen ontstaan door derde-orde trillingen in de pezen, maw wat er gebeurt als de pees min of meer slap hangt en ineens wordt aangespannen. Het is vergelijkbaar met een dun touwtje dat je wilt doortrekken: bouw je de kracht geleidelijk op dan is zo'n touwtje enorm sterk en kun je er een baksteen aan hangen, maar hou je die baksteen omhoog zodat het touwtje een beetje slap hangt en laat je daarna de baksteen vallen dan knapt het touwtje.

Vervolgens gaat hij in zijn boek in op oorzaken van de te lage rustspanning op pezen (die dus via bovenstaand verhaal peesblessures kan opleveren) en vermoeidheid is daar EEN van. Een verkeerde stand (vaak juist om de betreffende pees te ontzien) zorgt voor een te lage rustspanning waardoor, als de pees plotseling wordt aangespannen, die schadelijke trillingsgolven op de pees ontstaan.

In dit verhaal zouden juist hoge hielen schade kunnen opleveren omdat hierdoor de tussenpees een lagere rustspanning krijgt en de aantrekspanning met een schok plaatsvindt.

Voor de techneuten onder ons: Waar we het hier over hebben is dat plotselinge krachten voor een schokgolf zorgen (ongeveer zoals het aanslaan van de snaar van een gitaar (die ook niet gaat trillen als je hem geleidelijk heen en weer beweegt)). Die schokgolf plant zicht voort naar het bot en keert daar om (doe maar eens met een touw dat je aan de muur hebt vastgebonden) en interfereert met de heengaande golf. Op de pees ontstaan dan zogenaamde buiken en knopen (zie je natuurkundeboek), plekken met maximale en minimale amplitude, waarbij plaatselijk de krachten veel hoger worden dan op het gemiddelde geheel.

Met een beetje natuurkunde is op deze manier zelfs te voorspellen op welke plek precies de grootste trillingskrachten komen te staan en dit is inderdaad exact de plek waar peesblessures ontstaan.

Erg interessant boek, staat ook op de boekenlijst.

Groeten,
Frans

Collane schreef op dinsdag, 18 januari 2005, 11:11:


Ha, dat is hier in het dorp.


Kwik? Sporen-element. Hebben we vast ook wel een tekort aan. Maar het lijkt me nogal sterk dat het als 'hulpstof' geschikt zou kunnen zijn. Het mengt namelijk uitsluitend met andere metalen, dus niet met water, alcohol, vetten, of wat dan ook.

Groeten,
Frans

Marianne schreef op dinsdag, 18 januari 2005, 10:26:


Dat was niet Ilona..


Dat was iets anders, ging niet over haar, en ik heb ook niet gezegd dat marathon-mennen verkeerd is. Wat ik wel verkeerd vind is het idee dat je met kalkoenen nog wat harder kan (waarbij de zwakste schakel uiteindelijk alsnog onderuit gaat).


Nee, vind jij dat wel dan?


Omdat er naar gevraagd werd. Ik vind het wat curieus als er gevraagd wordt "wat vinden jullie ervan" en als er dan op ingaan wordt de betreffende persoon de gebeten hond speelt.


Het ging niet over Ingrid, het was een vraag van Ingrid voor iemand anders. Het ging dus over die andere. Niets ten nadele van Ingrid dus, wat mij betreft.


Klinkt leuk in theorie maar denk eens verder. Stel dat we hier uitdragen dat hoefschoenen MET kalkoenen een uitstekend alternatief is. Dat heeft verschillende gevolgen:
1) Hoefschoenen waarbij dat niet kan (Smit) lijken dan minderwaardig, terwijl ze dat in werkelijkheid absoluut niet zijn.
2) We dragen hiermee onbedoeld de boodschap uit dat blootsvoets geen volwaardig alternatief is, dat je eigenlijk moet kiezen tussen hoefijzers OF hoefschoenen.
3) Naar mijn mening zijn hoefschoenen per definitie niet geschikt voor kalkoenen. Zelfs al is de onderkant hard genoeg, dan nog zit je met het probleem dat de aanhechting van de schoen aan de hoef zwak is en berust op contact met delen (kootholte) waar je niet zoveel krachten op kwijt kan. Het duurt niet lang voor mensen ontdekken dat hoefschoenen met kalkoenen problemen opleveren, en waarschijnlijk wordt de schuld dan niet bij de kalkoenen gelegd maar bij de schoenen. "Zie je wel, het werkt niet, de kootholten van mijn paard liggen helemaal open, en de schoen is helemaal uit model getrokken. IJzers zijn toch beter hoor!".
4) Een aantal voordelen van de hoefschoenen verdwijnen weer als sneeuw voor de zon. Het is met name het contact van ijzer met de harde grond dat zorgt voor schadelijke trillingen, en waar gaan we uiteindelijk weer naar toe als we kalkoenen gebruiken? Het paard loopt dan toch weer op ijzer, met alle schadelijke gevolgen van dien.

Naar mijn mening, en kennelijk ook die van een aantal anderen hier, is het beter om mensen duidelijk te maken dat we eens moeten ophouden met mechanische alternatieven te verzinnen voor iets dat op natuurlijk wijze ook prima kan. Dat blootsvoets geen ding is dat alleen maar geschikt is voor grasmaaiers maar een volwaardig alternatief is in de sport.


Ik denk er dus anders over.

Groeten,
Frans

Angela88 schreef op donderdag, 20 januari 2005, 14:31:


Als je ook eerst wil beginnen met alleen maar linksom te longeren, en alleen maar de linkergalop wilt, wel ja.

Als je echter wilt dat je paard vanaf het begin niet scheef wordt, jou net zo goed aan de rechter- als aan de linkerkant tolereert, en dus ook even makkelijk rechtsom als linksom longeert, en daardoor later even makkelijk in de linker- als rechtergalop aanspringt, kun je beter vanaf het begin af aan alles symmetrisch doen.

Paarden worden niet scheef geboren maar scheef gemaakt.

Groeten,
Frans

e m kraak schreef op donderdag, 20 januari 2005, 17:06:


Van zenuwen weet ik misschien niet zo veel, maar ik vraag me wel wat dingen af:
1) Iedereen heeft het altijd over die zenuwknopen, maar wat zijn dat nu precies?
2) Er wordt van uitgegaan dat zenuwknopen gevoelig zouden zijn, maar waarom is dat zo? Ik mag aannemen dat de zenuwen in een mensen- en paardenhoofd evenigzins vergelijkbaar zijn, en waarom heb ik dan geen plekken op mijn hoofd die 'extra gevoelig' zijn (zonder duidelijke externe oorzaak natuurlijk)?
3) Zijn het niet vooral de zenuwuiteinden die gevoelig zijn, en is de rest (knopen/banen) slechts voor het transport van de signalen?


Misschien is er wel niets te vinden omdat het gewoon niet significant is?

Groeten,
Frans

e m kraak schreef op donderdag, 20 januari 2005, 18:25:


Ik ben dus niet de enige die dat zenuwknopen verhaal maar een vaag iets vind.


Ja, want daar houdt de schedel op. Heeft volgens mij niets te maken met zenuwen.

Groeten,
Frans

Zieltje schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 14:07:


Iemand heeft ook de hoefijzers ontwikkeld. Zegt mij dus niets. Probleem is dat veel mensen veel te weinig natuurkundig inzicht hebben in wat ze aan het doen zijn. Hier ook vrees ik. Waarom?

Als je opstijgt via je stijgbeugels dan hang je niet rechtstreeks aan de rug. Nee, het zadel wil eigenlijk doordraaien maar wordt tegengehouden door... de singel. (Maak de singel maar eens los als je me niet gelooft). De singel houdt het zadel tegen door oa de wrijvingsweerstand met de buik, ter plaatse van de oksel. Dat er vervolgens krachten ontstaan op de rug komt niet rechtstreeks door de stijgbeugels maar omdat er een ongelijke gewichtsverdeling ontstaat.
Nu ga je de truuk doen met het touw onder de oksel. Onstaan er nu geen krachten op de rug? Jawel hoor! Nog evenveel als hiervoor, want de gewichtsverdeling is en blijft ongelijk, balanstechnisch verandert er weinig.

Vergelijk het met een wip. Stel dat je precies in balans bent met degene tegenover je. Maakt het nu wat uit voor de gewichtsverdeling of je op je achterwerk zit, op de wip gaat staan, met je handen op het handvat steunt, of, als het ding hoog genoeg is, met een touw eraan gaat hangen? Nee dus. Het gewicht blijft waar het is.

Een andere vergelijking: Stel dat je rugpijn hebt (probeer het anders eens een keer als je echt rugpijn hebt) en dat je een boodschappentas moet dragen. Als je die aan je rechterarm hebt hangen doet het pijn aan je rug. Zou het nu wat uitmaken als je de tas niet meer aan je arm maar aan je nek hangt waarbij hij nog steeds aan de rechterkant blijft hangen? Nee dus, want je rug protesteert omdat 'er gewicht hangt aan de rechterkant', en hoe dat precies is vastgemaakt doet er niet toe. Je kan zelfs een touw maken aan de tas en die over je nek laten lopen en het uiteinde met je linkerhand vasthouden, maar je rug blijft een kracht voelen die naar rechts is gericht. Dit laatste voorbeeld lijkt al verdacht veel op de oksel-opstijg-methode, nietwaar?

Uiteindelijk maakt het dus niet uit hoe je eea bevestigt, maar gaat het om het gewicht dat buiten het middelpunt hangt. Er zijn, natuurkundig gezien, maar een paar manieren waarop je dit kan beinvloeden:
1) Minder gewicht. Hoe lager het gewicht hoe minder krachten. Veel mensen zijn enorm bezorgd over hoe dik of dun hun paard is, maar letten ze wel op zichzelf?
2) De afstand uit het midden. Hoe verder je uit het midden hangt, hoe groter de kracht. Dus bij het opstijgen proberen om zo dicht mogelijk langs het paard te glijden en zoveel mogelijk van je lichaam direct onder of boven het paard door te buigen. Het allerslechtste is het om met gestrekte arm aan de knop van je zadel te hangen met een voet in de beugel. Maak om te testen de singel maar eens net te los, en probeer hoe je kan opstijgen zonder dat het zadel scheef trekt. DAT levert de minste krachten op.
3) De afstand van de grond. Inderdaad, een krukje verzacht de pijn.
4) Via de achterkant van je paard opstijgen. Je blijft dan mooi in het midden.
5) tegenwicht aan de andere kant. Ben je met zijn tweeen? Laat dan de ander het zadel aan de andere kant tegenhouden door er aan te gaan hangen. Je paard heeft dan even dubbel gewicht te dragen maar dat is beter dan de helft die uit balans hangt.


Ja, net als met hoefijzers. Maar helaas...

Hoop dat dit wat verduidelijkt.

Groeten,
Frans

Nick Altena schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 20:01:


Dit moet je bij geen een zadel doen. Het zadel is bedoeld om op te zitten en niet als hijsinstallatie. Eigenlijk zou je op een onaangesingeld zadel op moeten kunnen stijgen. Als je dat niet kan dan maak je gebruik van de weerstand van zadel plus singel om op je paard te komen.

Weet je? Ik kan het ook niet. Tenminste, niet zoals de manier als waarmee ik op mijn paarden stap als er een zadel op ligt. Ik kan wel op mijn beide paarden springen zonder zadel, maar de techniek is dan anders. Toch is het een goed streven om te leren op te stijgen met een zo laag mogelijke belasting van je zadel. Probeer eens opzettelijk je zadel scheef te trekken: wat je tijdens het opstijgen moet doen is precies het tegenovergestelde.


Mijn gewoonte, maar ok dat is een Parelliisme, is om het paard nog even wat grondwerk te laten doen met zadel. Circling game linksom, rechtsom, zijwaarts beide kanten uit, vooruit, achteruit, geeft gelijk een indruk van de fysieke gesteldheid van het paard en de mentale gesteldheid (is ie 'flighty' of 'werkt ie mee'?) en daarna kun je inderdaad het zadel nog even aansingelen omdat het zich 'gezet' heeft.

Daarna erop, maar met zo min mogelijk kracht. Dus tegen het lichaam van het paard aan, niet aan het zadel trekken maar aan de manen, zoveel mogelijk in een sierlijke beweging.

Groeten,
Frans

Eleonora Marx schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 18:57:


Nou, da's een groot compliment! Dank je wel!


Natuurlijk Bekappen is erg populair in Belgie: We krijgen iedere cursus gemiddeld 2 Belgen en een groot deel van onze pakketten gaat richting Belgie. Wellicht dat je met iemand samen kan rijden? Als je inschrijft op de reserve-lijst en de optie 'carpoolen' aanvinkt proberen we mensen zo goed mogelijk samen te brengen.


We willen zo iets gaan organiseren maar dat zal nog even duren. We zijn afhankelijk van een geschikte ruimte, plaatselijke beschikbaarheid van slachthoeven, multimedia-apparatuur (o.a. beamer) etc. Niet zo makkelijk maar we werken eraan.

Groeten,
Frans

Spirithorses schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 19:15:


Wat vreselijk zeg! Afgelopen herfst zoiets meegemaakt met onze 30+ jaar oude pony maar een veulen lijkt me helemaal erg. Soms een reden om te denken om maar niet aan dieren te beginnen, want de dood loert altijd om de hoek...


Ze heeft in die korte jaren een beter leven gehad dan vele dieren die op latere leeftijd zijn gestorven...

Sterkte,
Frans

Piet schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 7:55:


Wij wonen ook op veengrond en er groeien zelfs moerasplanten in de wei. Erg vochtig inderdaad. Maar de paarden hebben er geen last van. En wat Piet zegt is waar: Je kan er eigenlijk weinig tegen doen, wat ik zelf heb moeten ervaren. Zand en andere zwaardere grondsoorten zakken gewoon weg. Drainage werkt niet omdat de veendeeltjes de afvoerbuizen verstoppen. Hier en daar een geul graven werkt nog het beste.

Als je al iets wilt aanleggen (zoals wij een zandpad naar achteren hebben aangelegd) dan werkt het alleen als je het veen een halve meter diep uitgraaft en er zand voor in de plaats terugstort. Uiteraard alleen geschikt voor paarden; als je er met een trekker overheen gaat dan gaat het alsnog kapot.

Groeten,
Frans