er zal absoluut al veel over geschreven zijn maar ik maak me erg zorgen om mijn 4 jarige arabier.
We hebben haar nu 6 weken en ze heeft flink mok. Bij ons gekregen.
In eerste instantie naar de DA: prednison en AB. Was ik helemaal niet blij mee maar ze maakte me behoorlijk bang. Ze kon zelfs bloedvergiftiging oplopen als je het niet goed aan pakte en het was flink ontstoken!
Het hielp een week.Daarna kwam het gewoon weer terug. Niet meer terug gegaan. Zwavelzalf geprobeerd, 2 weken lang maar het verbetert niets. Nu een andere mokzalf...ik weet het eigenlijk niet meer. Ze loopt niet kreupel of zo maar heeft er behoorlijk pijn aan! Ze staat heel de dag buiten en 's avonds gaat ze naar binnen. Een droge stal met stro en ik gebruik sinds kort sirocco(stalpoeder).
Elke dag krijgt ze beweging of door longeren, wandelen of berijden
Wie weet raad????
Groetjes Caroline

Linda schreef op zondag, 8 augustus 2004, 12:57:


1. Geen ironie.
Ironie, laat staan sarcasme, werkt op het beeldscherm niet als lichte spot of plagerij, maar komt vrijwel altijd ongemeen hard aan bij degene die het betreft.

2. Ik streef de grootst mogelijke helderheid na.
Woorden op het scherm zijn veel harder dan gesproken woorden en zinderen veel langer na.
Een misverstand kan ontstaan doordat iemand mijn bericht anders opvat dan ik het bedoel. Elke onduidelijkheid kan daar aanleiding toe geven.

3. Als ik geëmotioneerd ben, schrijf ik niet, of ik schrijf en verstuur niet.
Ik wacht totdat ik er weer om kan lachen, en dan is het vaak niet meer nodig om te schrijven.
Het is heel gemakkelijk om snel een berichtje te typen, maar het is niet zo gemakkelijk om de schade die je met emotionele woorden teweeg brengt weer op te ruimen.
Emoties lokken emoties uit, het is een zichzelf versterkend proces totdat bij iemand de emmer overloopt, hetgeen dan kan betekenen dat iemand er helemaal het bijltje bij neergooit.

4. Berichten aan één persoon niet aan de hele groep sturen, en zeker niet als het een negatief bericht is.
Een negatieve boodschap gericht aan één persoon komt nog harder aan, en heeft meer weerslag in de groep als geheel, als deze boodschap voor het oog van de hele groep gegeven wordt.
Als het om een negatieve boodschap gaat is het beter dit ook niet in een persoonlijke mail te doen (want daar gelden nog steeds de bovengenoemde punten), maar als het even kan in een persoonlijk gesprek.

5. Zorgvuldig lezen.
Als ik me geraakt voel, heb ik het bericht misschien verkeerd geïnterpreteerd. Als ik het na tweede en derde lezing nog steeds op dezelfde manier lees, probeer ik me te realiseren dat iemand het waarschijnlijk niet zo kwaad bedoelt (dat is mijn ervaring). Als ik me dat niet realiseer val ik terug op punt 3.

6. Niet versturen als ik zelf niet zo'n bericht wil ontvangen.
Ik lees mijn bericht over en probeer mij zo goed mogelijk te verplaatsen in degene die het ontvangt. Hoe zou ik dit lezen als iemand dit zo aan mij stuurde?

7. Welk doel dient mijn bericht?
Mijn doel is contact en uitwisseling, wat ik wil vermijden is verwijdering en misverstanden.
Als ik schrijf probeer ik te beoordelen of mijn bericht aan dat doel kan bijdragen.
Bij twijfel denk ik er nog eens over na.

8. Als ik iemand niet persoonlijk ken, gelden al mijn punten in het kwadraat.

Hartelijke groet,

Caroline

Marianne schreef op zondag, 8 augustus 2004, 14:54:

Fijn Marianne, daar heb ik wat aan! Dank je Gr Caroline

Ik "zit" sinds kort op deze site en had toen een een vraag gesteld over mok bij mijn arabier. Verder dan dit kwam ik (nog) niet. Wel lees ik de meeste berichten van jullie, sommigen zijn me te moeilijk en zeggen mij niets maar wie weet in de toekomst....
Wat ik kwijt wilde dat ik het allemaal erg interessant vind; het delen van ervaringen, de vraagstellingen en de antwoorden daar weer op. Zoveel mensen, zoveel meningen. Ik leer en groei en hoop dat dit ook weer doorvloeit naar mijn paardjes! Leuk!!! Allemaal een heerlijk zondag toegewenst.

Gr Caroline

Wil schreef op zondag, 15 augustus 2004, 22:04:


Is het mogelijk een foto te sturen van Jakob Kruiskruid naar mijn emailadres? Geen idee hoe dat spul eruit ziet...gr Caroline

Nick Altena schreef op zondag, 15 augustus 2004, 22:32:

Hebbes!!! Dank je...

marjolein van greuningen schreef op maandag, 16 augustus 2004, 8:18:

helena schreef op woensdag, 18 augustus 2004, 22:10:

Probeer bij jezelf te blijven, bij jouw gevoel wat goed en vooral wat niet goed is voor Harmke. Ook ik heb deze ervaringen bij paardenmensen bij de plaatselijke ruiterclub. Hun manier; ijzers, zwepen, sporen en dat soort dingen zijn blijkbaar de enige manier.
Ik ga mijn eigen weg en probeer niet af te geven op andere manieren die ook naar Rome leiden wel heb ik last als ik zie dat het paardje (soms) diep ongelukkig is. Zoek soortgenoten, medestanders geen tegenstanders. Hou je ogen en oren goed open want ze komen vanzelf. Mensen die dezelfde houding hebben tov een dier als jij; in ieder geval met respect. En STOP met verdedigen van jouw manier.

Nick Altena schreef op zondag, 22 augustus 2004, 18:47:


Onze fjord heeft nu ruim een jaar geleden schoenen aan gemeten gekregen bij Gerrit Smit in Rijssen, het heeft een tijd geduurd dat hij minder gevoelig ging lopen. Hij moet nl. vanaf de stal over een ongeveer 50 meter lang pad met plat gereden puin lopen..nou dat was niet fijn voor 'm (op eieren zeg maar). We deden zelf rond vijlen want z'n hoeven brokkelden erg. Ik was bang dat er niets over zou blijven. Nu rijden we zonder schoenen, trouwens ze passen niet eens meer omdat z'n hoeven natuurlijk een andere vorm hebben gekregen. Bram heeft ze onlangs natuurlijk bekapt. Als je ze nu ziet!!!!!! Werkelijk wat een verschil. Heeeerlijk om naar te kijken. Donker, hard (je hoort ze bijna klikken op asfalt zoals ijzers). We rijden wel hoofdzakelijk op gras vooral omdat we nog niet zo goed durven maar volgens Gerrit is het prima om asfalt te proberen dan zouden ze als vanzelf ook weer wat slijten mochten ze te lang worden.Nooit spijt gehad om de ijzers er af te halen.

susanne schreef op zondag, 22 augustus 2004, 19:08:


Wij hebben bij onze arabier van alles geprobeerd! Maar het werd steeds erger. Haar been werd dik en van de DA kregen we AB en prednison.
Van Steffie vd Laarse (dierenarts/acupuncturist) het volgende voor geschreven gekregen : Cure-mok van VSM
Drainage compositum van de Groene Os en
Hoefkootzalf van de Groen Os (hier zit oa Tea Tree in). Het werkte als een tierelier! Binnen een paar dagen zag je al verschil en na een week was het op een paar korstjes na weg!
Ik vond het vooral erg prettig omdat ik deze kwaal ook van binnenuit behandelde en niet alleen maar zalf aan de buitenkant smeerde.
Succes! ps die zalf moet je flink dik er op smeren! Alles laten zitten, dus geen korstjes er af krabbelen ed die zitten er niet voor niets.

edith van der Horst schreef op maandag, 23 augustus 2004, 14:12:

Je hebt gelijk Edith, vergat ik nog erbij te vermelden. In dit geval niks natte wei of vieze stal of lange vochtig blijvende sokken maar ws met die hete zon van deze zomer is dat de boosdoener geweest! Dus een gewaarschuwd mens telt voor 2!

susanne schreef op maandag, 23 augustus 2004, 18:51:

Ik denk zeker dat er meerdere factoren spelen bij mok en trouwens bij sowieso alle kwalen!
Bij ons paardje speelde ook het feit dat ze net verhuisd was; half juni zagen we voor het eerst de mok en we hebben haar sinds 1 juni! Dat was voor haar een hele verandering. Ze was niet veel gewend en hoefde niets te doen bij haar oude eigenaar. Hier werd ze voor de leeuwen geworpen! Wandelen door het dorp met scooters, trekkers en bussen en op een boerderij waar al van alles gebeurt heel de dag.Eigenlijk elke dag wel zijn we met haar bezig: loswerken, rijden, wandelen en longeren. Ondanks dat ik ess. olieen heb gebruikt en Bach remedies heb ingezet is zo'n verhuizing iets wat niet in je koude kleren gaat zitten. Ik geloof dat een verhuizing op de 2de plaats staat bij mensen dan weliswaar, wat betreft stress gevoeligheid....

Jolijn Zegwaard schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 13:55:

Helemaal geen mooie verhalen...gewoon realistische...
MOET je vegetarier zijn of het openbaar vervoer gebruiken of....
Ik doe mijn best en ik denk velen met mij! Elke stap is er een en heeft bij mij jaren geduurd voor ik stopte met vlees eten. Het is een proces en dat doet een ieder op zijn eigen wijze! Kijk naar je mogelijkeheden en naar de keuzes die je maakt maar vooral ook naar de gevolgen die elke keuze heeft. Was het een goede keuze of zou je het nu anders doen? Ik vind niet dat je bij de "blinden" behoort als je niet doet wat jij vind wat belangrijk is maar dat je zelf mag bepalen wat belangrijk voor je is. Misschien is het dan in jouw ogen dat de ander nog niet zo "ver" is maar wat ik al zei: een ieder heeft zijn eigen weg te gaan. De een gaat met het vliegtuig naar Amerika en de ander pakt een zeilboot! En ja ik gebruik groene strrom en ja ik eet geen vlees maar ik heb een hele mooie auto waar ik heel blij mee ben (vooral als het met bakken uit de hemel komt en ik mijn wekelijkse boodschappen met halen). Want dat openbaar vervoer vind ik helemaal niets!
Gr Caroline

Spirithorses schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 14:35:


Mooi verhaal, Pien en zoooo herkenbaar met 3 kids, 2 honden, 1 konijn (die ook lekker naar buiten kan als hij dat wilt) en 3 paarden!
We doen ons best!