Piet schreef op donderdag 1 maart 2007, 23:03:

Zelfs niet eens het zien van het hoofdstel maar alle handelingen die er mee te maken hebben zorgen voor die reactie.
Zo erg is het al!
Ik ben het met je eens Piet, de oorzaak rechtreeks aanpakken!

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 1 maart 2007, 22:46:

Una heeft trauma van oren vastnemen; door de oren niet vast te nemen en hoofdstel opzij vastmaken, los je de oorzaak niet op, net zoals Piet zegt.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 1 maart 2007, 23:29:

Had jou reactie nog niet gelezen
Begrijp jouw idee wel. Maar hoe werk je dan geleidelijk aan naar de oren vanzodra het hoofdstel opzij aandoen lukt?
Volgens mij is het beter ineens geleidelijk aan naar de oren te werken en er dan het hoofdstel weer bij te halen.

BTW het hoofdstel aandoen via de zijkant lukt ook niet hoor: hoofdstel in de buurt van hoofd is hoofd omhoog.

Ik denk dat Nele op de goeie weg is, zie ervaring gisteren. Ze kon al tussen de oren wrijven en masseren! heeel mooi

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 2 maart 2007, 13:43:


Ik begrijp je helemaal, maar je schrijft vanauit de gedachte dat het hoofdstel aandoen het grootste probleem is, maar dat is het niet. Het is de aanraking van de oren dat getraumatiseerd is.
Moest het het hoofdstel zijn dan zou ik het met je eens zijn: negativiteit rond hoofdstel moet verdwijnen door prikkel "hoofdstel" te laten volgen door iets positief ipv gepruts aan de oren.
Maar het is net het gepruts aan de oren dat Una niet verdraagt; en daarom gaat het hoofdstel niet goed, maar ook andere dingen zoals vuil uit de oren halen, enz
Dus er is een oorcontact probleem als grootste oorzaak van onderliggende problemen zoals het hoofdstel.

Dus: de grootste oorzaak aanpakken, nl de oren

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 2 maart 2007, 15:28:
ja oorspronkelijk was de titel iets met hoofdstelprobleem, dat Nele publiceerde enkele weken geleden, lang voor ik er bij kwam
En toen zag Nele het grootste probleem : hoofdstel aandoen, terwijl de oren op zich grootste probleem zijn...

je ziet wat een evolutie we meemaken

Vandaar mijn nieuw bericht "er was eens een..."

nog en oplossing

Parelli friendly game, gecombineerd met CT...
Zit iets in; maar ons stokje is nu ons hand. Maakt voor una niet uit of het contact met een stokje is of een hand. Contact is gelijk voor haar.
Dus zie voordeel niet in van met verlengstuk werken, gezien geen gevaar voor onze pers ruimte...

Of bedoelde je het niet zo?

Bedankt om mee te denken, nu is het aan Nele om deze week de dingen te doen die we haar aangeraden hebben. Volgende week ga ik weer langs.

dada

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 2 maart 2007, 17:20:

Neehhee, het doel is alle contact met de oren weer kunnen verdragen, na het trauma!
Als dat zo is, zal Una ook het hoofdstel weer verdragen.

Desensibiliserern kan eigenlijk enkel en alleen
Neehehe de oorzaak was een knijp in het oor waardoor het oor ineens geen gram contact meer kan verdragen, geen aai, geen hoofdstel

Je gebruikt dus
(neeehhee je handen die "zouden kunnen knijpen maar het toch niet doen"

biijhebben, over
neeehehe dit is hét werk: de oren durven laten betasten door een hand.

maar van zodra Nele durft een
neehehhe als una contact met de oren kan verdragen, dan is het hoofdstel ook geen probleem meer

en begin je

Laten we hopen

Esther schreef op vrijdag 2 maart 2007, 15:49:

yes want wat gebeurd is, is:

contact met oor door praam --> pijn
contact oor--> angst voor pijn --> hoofd omhoog
hoofdstel maakt contact met oor --> angst --> hoofd omhoog
hoofdstel zien --> er zal contact komen --> angst --> hoofd omhoog
hoofd wordt vastgehouden met dwang --> angst --> ... bevestiging "zie je wel, hand in de buurt is angst --> vanaf nu hand in de buurt --> hoofd omhoog

Dus, waar begon het slecht te gaan?
Bij de praam... Maar die gaan we in onze training niet gebruiken
Volgende stap: contact oor. Ja! Hier zit het! Vanaf hier moeten we de geconditioneerde respons al doorbreken, door:
contact oor --> geen pijn
Probleem opgelost, geen panieksituatie meer

bedankt voor je bijdrage esther!

Ik heb enkele nieuwe foto's toegevoegd aan mijn fotoserie van queenies hoeven
Willen jullie die eens bekijken aub:

http://www.paardnatuurlijk.be/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?parent_id=48

Ik weet niet goed wat ik best doe met die stralen.

bedankt!!

Eva

Nadat zaterdag Omloop het Volk hier gepasseerd is (en ik wist het niet!) en de paardjes heel opgewonden waren, heb ik het traject bekeken van de Rvv, want dat van gister wil ik niet meer meemaken

Ben naar buiten gesneld, hooi bijgegeven in inloopstal, maar dat hoefden ze niet, alleen maar angst... Proberen clickeren, maar ja, dat ging ook niet natuurlijk.

Gelukkig duurde het maar 15min (leek wel een uur), de doortocht en voorbij racende motoren met vlagjes, luid getromp, ene

Het heeft nog twee uur geduurd vooraleer Queenie rustig was!

Nu, 8 april passeert de ronde van vlaanderen koers hier dus ook.
Heel leuk zou ik dat normaal vinden (heb zelf ook nog gekoerst ) maar nu dus niet...

Ze passeren hier niet voorbij ons, zoals zaterdag; maar wel 1km verder.

Daar is er ook kermis, grote tent, groot scherm, fanfare, en andere festiviteiten

Thuis op de kleine wei (500m²!) wil ik ze niet houden, gezien te weinig bewegingsvrijheid bij angst én wij wonen net aan de grote baan dus als ze daar door het lint gaan....

Ik heb nog iets meer 'landinwaarts' (600m) verder een wei van 1ha waar ze tot enkele weken geleden gestaan hebben. Ik zou hen daar kunnen zetten: veel plaats om te rennen.

Maar ik heb schrik voor de randactiviteiten. Die grote wei is ongeveer 2km van het gebeuren, dus zullen de paardjes alles wel horen. En wellicht ook passage van amateurwielrenners, voetgangers en ander. Paardjes zijn wel gewoon om fietsers te zien passeren (dat heb je als je in de vlaamse ardennen woont ) maar zoveel prikkels ineens?

Iets anders dat ik kan doen is de paarden bij de overbuur opstallen. Die heeft 5 stallen en 2 keer zoveel paarden, dus ik weet niet of jij twee stallen wilt vrijhouden voor een weekendje voor ons, twee stallen naast elkaar waar ze elkaar zien.

In het eerste geval, grote wei die ze kennen, heb ik risico dat ze uitbreken
in twee geval niet.

Wat lijkt jullie meest aangeraden?

Esther schreef op maandag 5 maart 2007, 11:22:

Ik denk ook wel dat de wei wel volstaat om de meeste angsten weg te lopen en niet door de draad te gaan. De wei kennen ze, de stal niet.
Ik heb het nog eens goed bekeken en de meeste drukte zal ôp de markt in Gavere zijn, en niet Dikkelvenne, dus dat is meer dan 5 km verderweg dan de grote wei, dus wellicht wel te doen. Parkeren op 5 km van het gebeuren, wie gaat dat doen? En dan nog: ze kunnen niet parkeren hier veel te smalle straatjes!

Ik denk dat ik de wei beter zie zitten. Geen onnodige stal-stress.

Motoren vallen nog mee: die kennen ze van mijn man en Queenie loopt achter de moto aan alsof het haar leidpaard is. Ook op wandeling mag een moto passeren, paardjes doen niets. Maar dan moeten ze geen gekke geluiden kermis-maken en wapperende vlagjes Maar die passeren daar niet,he, die blijven bij het publieke gebeuren.
Ook al uitgeschakeld...

Dan blijven alleen de helicopters een prikkel waar ik nog niet aan gedacht had, dus waarvoor dank Esther! Dara heb ik geen ervaring mee. Hebben paarden daar vaak schrik van, zoals met een luchtballon?
Ik zie nog steeds het filmpje voor me van de hengst Cloud die opgejaagd wordt met helicopter, maar dat zijn wilde paarden he

Esther schreef op maandag 5 maart 2007, 11:46:

Tja je hebt wel gelijk
Ik maak me snel benauwd als het men paardjes betreft. Voor de rest zo nonchalant in andere dingen, maar als er ook maar iéts van risico is, dan heb ik al schirk dat men lieverds het op een lopen zetten en ik heb nooit meer terugzie

Ben al helemaal gerustgesteld hoor
Eigenlijk hebben onze paardjes al veel meer moeten aanhoren
Wonen op drukke baan waar de camions, tractoren, moto's, ens voorbijracen aan 90 km per uur, maar vaak sneller waar ons huis gaat van daveren...
Dus dat lukt wel

natasja robert schreef op dinsdag 6 maart 2007, 20:52:


ik kreeg als advies niet te veel te doen; natuur zijn werk laten doen
Geloof er wel in dus ik blijf er af

Gisteren…

Nele kan Una der beide oren vastpakken! Hoofd laag en masseren maar
Heb het allemaal op film voor de non-believers van morgen

Echt mooi hoe Una Nele en mij erg vertrouwt aan der oren, wetende van waar ze komt!
Hand op hals was al een trigger om haar hoofd in de lucht te gooien en het op een lopen te zetten

Nu: hand tussen de oren, oren aaien, plooien = blijven staan en hoofd laag in alle rust!

Gisteren eerst nog beetje gecklickerd op de oren aanraken
Dan naar de piste en gecklickerd op het leidtouw verdragen op plaatsen waar Una dat niet gewend is: flank, rug en hals
In het begin: wegstappen, ze vertrouwde het niet, dus we bleven het touw contact houden met bv hals.
Vanzodra Una stilstaat: touw weg en bridgen (gelijkertijd)

Na een tijdje konden we het leidtouw over der hals leggen, bovenop haar hoofd, tegen haar oren. Nog iets later, tussen haar oren, rond haar over, over haar oren! !
In rust!

Dan even gepauzeerd: una in de stal, deur dicht en Nele en ik iets drinken, uit het zicht van Una

Terug herbegonnen in de stal. Omdat het zo goed gaat, was ik er bijna van overtuigd dat we het hoofdstel zouden aankrijgen zonder stress maar met medewerking van Una!

Iets laten bleek dat een stap te ver: Una weer wegkijken, hoofd weg, enz
Dus stapje terug: hoofd in hoofdstel laten zakken

Una gaat nu heel diep al zelf met haar neus in het hoofdstel. Hierbij maken haar oren automatisch contact met het hoofdstel maar dat lijkt haar nu minder te stressen

Heb Nele uitgelegd hoe belangrijk het is dat Una zélf de stappen neemt die ze aandurft en zeker niets forceren, aan de hand van een verhaaltje van een kindje dat aan de stroomdraad wilt komen… heel voorzichtig, stapje voor stapje er naar toe, effe weeg wegstappen, weer terug, testen, enz Als die stroomdraad dan plots uit zichzelf naar het kindje springt zal het kind zo erg verschieten, alle vertrouwen in het draadje verliezen en nog meer angst hebben dan ervoor voor dat onvoorspelbare enge ding!
Wij zijn dat draadje, Una het kindje

Volgende keer wil ik Una leren zelf het bit aan te nemen en we zien wel of ze dan voldoende vertrouwen heeft om het hoofdstel helemaal aan te trekken.

Het gaat vooruit als een trein!

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 8 maart 2007, 13:32:
uiteraard niet! Wij knetteren niets, wij vragen Una alleen het hoofdstel zelf aan te doen. Knetteren zie ik als eigen initiatief nemen van de mens om het paard iets te doen doen; en dat doen we dus niet
wij doen niets dan belonen hetgeen dat Una doet


Neen de boodschap was "bluuf van men oren" (tis west vlaamse


Nele, ik, Piet, Peter en alle andere mensen die haar gezien hebben, weten dat haar angst niét in het hoofdstel en of bit ligt, maar echt de oren.
Hoop die diskussie niet terug te openen, want dan antwoord ik allen nog met "ga zelf eens kijken"
Una aanvaardde (leuk dat ik in verleden tijd al kan spreken ) geen enkel contact met oren, maar ook hoofd. Niet van hoofdstel, niet van halster, niet van touw, niet van een zachte hand, geen enkel contact vertrouwde ze
En dat komt door haar enge verleden: vastbinden aan de oren, praam om de oren, en nog ....


ja ik snap je wel, maar ik denk dat jij Lolita wel kan "lezen" en zien of ze schrik heeft of pijn, of schrik om de pijn, enz?
Net zo kunnen wij aan Una zien dat ze angst heeft; geen pijn of geen geen zin hebben


doen we