Edith Hartog schreef op maandag 15 januari 2007, 20:40:


Wat ik in jouw verhaal zo mis , is het belonen van het goede.
Ik lees niks van het belonen wanneer je paard doorloopt. Alleen maar wie het meeste geduld heeft? En meestal win je wat , maar soms frustreer je wat ? Staken is voor een paard nooit zinloos stilstaan. Het komt so wie so zelden voor dat iets wat een paard doet voor het paard zinloos is.
Best mogelijk dat jij bv. op zijn rug zit te seinen van "als ie maar niet"
En hop, je gedachten komen uit.
Probeer door hele kleine stapjes te nemen het paard langs een "obstakel" te trainen, als je nog niet kunt clikkeren beloon dan elke stap richting de kant op die jij wilt uitbundig.
Maak hem trots!
Piet

marianne laenen schreef op maandag 15 januari 2007, 21:55:


Geen paniek :) het is niet relevant.
Je leert gewoon een aanvullende methode. Wil overigens niet zeggen dat timing e.d. daar minder belangrijk bij is.
Maar inmiddels heb je dat geleerd joh

Het is helemaal geen punt Marianne, gaat het niet linksom dan lukt het wel rechtsom. Wie kan zeggen dat ie klaar is en is het dan nog leuk?

Piet

Edith Hartog schreef op maandag 15 januari 2007, 22:42:


Kep niks gezegd

Spirithorses schreef op maandag 15 januari 2007, 23:00:


een baby pas

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 16 januari 2007, 0:18:


Zo, het is weer gelukt. Het piept en het knarst weer.
Ans had gelijk met haar aarzelingen bij de opening van dit onderwerp.
Ik vind het inderdaad ook een non-topic.
Als je ergens volgens een bepaalde methode les neemt en je snapt het niet, het lukt je niet, je slaagt er niet in het goed te doen, is er maar een weg en die loopt niet via een forum waarop je dertig verschillende meningen van allemaal goed bedoelende mensen krijgt
De juiste weg is terug naar de tekortschietende lesgever en daar blijven vragen, zaniken en zeuren.
De lesgever is de enige die in dit geval wat te verwijten valt.
Zij is er niet in geslaagd haar bepaald niet achterlijke leerling voldoende duidelijk te maken wat er dient te gebeuren. Of Ans is niet klaar. Moeilijker is het niet.
In ieder geval en dat ben ik met Egon eens, los je het hier via het forum niet op. Aan de andere kant snap ik Pien dat zij vanuit haar lesgeef achtergrond hoopt Ans te kunnen helpen.
De wrijving die er nu weer onstaat heeft als achtergrond dat er niet "alsof we allemaal vriendjes zijn" geschreven wordt. Een verkeerd woord, gericht of ongericht, is voldoende om elkaar aan te vliegen.
Waarom willen we dat?
Ik doe daar niet meer aan mee. Ik heb me zo rond de jaarwisseling :-)voorgenomen om naar iedereen te schrijven alsof het een goede bekende is en verassend genoeg is dat tot nu toe gemakkelijker dan ik vooraf dacht.
Op een valse intrigant op hoefnatuurlijk na, maar die is te onbelangrijk om het over te hebben

Piet