Nick Altena schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 23:11:

Hoi,
Wij hebben er ook eentje bij de Boerenbond gekocht (is Welkoop toch?) en die heeft het wel. Was niet zo'n enorme dure (althans was is duur). Wel eentje van Callagher of hoe je dat ook mag schrijven.

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Nog even over weide onderhoud.

We hebben het gehad over diverse soorten mesten en zout en kruiden en giftige planten, maar er is wat vergeten en daar heb ik een vraag over nl. WATER.

Wij wonen hier in een gebied waar, al is heel Nederland overstroomt, we blij mogen zijn met een kleine regenbui. Het regent hier nauwelijks. En als het dan even een beetje droog is een paar dagen, dan is ook direct de grond gortdroog. Het is hier al weer een grote stofbende op dit moment. Als je een plant gaat verzetten zet je hem in het stof.

Dus afgelopen zomer met die droogte, iedere dag gesproeid. Iemand vertelde mij dat ik hierdoor lui gras zou gaan krijgen, maar ik was wel bijna de enige die op het eind van die zomer nog een groene wei had, terwijl de rest verdord was.

Maar ook vanmorgen al weer even snel met de hand de boel nat gemaakt. Het is dan niet doornat, maar net weer de bovenste laag van water voorzien.

Maar wat is nu wijsheid. Vaak sproeien, minder vaak sproeien. En kan het gras inderdaad lui worden?

Groeten,
Ingrid

Piet schreef op zondag, 16 mei 2004, 10:52:

Hoi Piet,
Daar ga ik je echt binnenkort prive wat meer over vragen.

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op zondag, 16 mei 2004, 15:47:

Nou dat de boel kapot gaat aan apparatuur is niet zo erg in dat geval, maar brand zou wel erg zijn. Ons lichtnet apparaat hangt direct naast de hooiopslag. En die ligt in de stal. Ondanks dat de pony niet in de stal zal staan op het moment van onweer, is het toch echt wel levensgevaarlijk dan. Ik zet de stroom toch af als het kan.

Groeten,
Ingrid

Hoi Jessica,

Jeetje wat een "eng" verhaal. Zoals ik het las in eerste instantie, dacht ik inderdaad aan paardenstaart of Jacobs Kruiskruid vergiftiging, maar op het eind staat dat het dat niet kan zijn. Dus dat valt dan ook af.

Misschien nog lintworm? Maar dat zou alleen het heftige afvallen verklaren en die koliekachtige verschijnselen, maar het trillen ... geen idee.

Overigens ken ik een paardje met epilepsie (genezen inmiddels gelukkig dankzij snel handelen van de DA). Het is een niet vaak voorkomend iets. Deze DA is destijds ook direct naar de praktijk gesjeesd om op internet te gaan zoeken, want het was haar totaal niet duidelijk wat er aan de hand was; ze kende het niet. We waren ook allemaal maar aan het gissen. Gelukkig vond ze wat ze zocht en kon ze direct medicijnen toedienen (iets met vocht uit de hersenen af laten vloeien en vaten verwijderen of juist vernauwen, weet niet precies).

Maar dit was wel trillen en sterk zweten, schrappen met de benen, schudden en knikken met het hoofd, ogen wegdraaien en dichtlaten. Leek even van de wereld en dan was ze er weer. Ze kon alleen maar stuiteren bij een zware aanval. Heel eng om te zien en zeer heftig. Dat lijkt me toch niet helemaal wat jouw paard heeft zoals je het omschrijft. Maar het is dus wel redelijk onbekend heb ik begrepen die epilepsie.

Maar ja, veel wijzer wordt je hier niet van uiteraard.

Kan het ook geen "vet in het bloed" zijn? Is het bloed hier ook op onderzocht? Zo niet, laat dat eens doen. Ooit een verhaal gelezen van iemand wiens paard echt zware koliek zou hebben en ik weet niet wat allemaal meer. En toen ze het dier bijna hadden opgegeven, kwam pas iemand op het idee dat het dat kon zijn. Infuus was toen al nodig, maar paardje is er wel weer bovenop gekomen.

Groeten,
Ingrid

Hoi Piet,
Ja deze vragen wil ik ook graag beantwoord zien. Ik heb geen compostbin, maar gewoon een houten schot met luchtgaten in elkaar getimmerd overigens.

Wat ik ook nog wil weten over die wormen. Je schrijft dat je na een wormkuur de mest 6 weken apart moet houden voor de zekerheid. Echter dan kun je dus maar 2 weken mest verzamelen, want dan komt die wormkuur weer. Ik heb niet zoveel ruimte om zoveel verschillende mesthopen aan te leggen. Want de mest van de eerste kuur zeg maar, ligt dus apart, en als je dan ooit wormen gaat zien, mag deze weer op de hoop, maar dan ligt er al weer een 2e of 3e hoop naast met weer mest met wormkuur erin. Dat gaat niet zo werken denk ik. Oplossing?

Groeten,
Ingrid

Piet schreef op dinsdag, 18 mei 2004, 13:15:

Hoi Piet,
O sorry, dan heb ik het verkeerd begrepen.

Ik dacht dat je bij de wachthoop moest wachten tot je daar wormen in ging zien. En ik nam aan dat dit redelijk lang duurt aangezien ik nu al heel lang wacht op wormen in mijn "normale" mesthoop.

Dus ik dacht; 6 weken verzamelen en wachten op wormen.
2 Weken op normale mesthoop en dan weer nieuwe wormkuur. Dit niet op de eerste wachthoop, want dan zou die ene worm die misschien er al in zit weer doodgaan, dus nieuwe wachthoop en weer wachten.

Maar na 6 weken kan dit dus gewoon op de mesthoop ... nou dan is het leed inderdaad te overzien.

Gewoon verkeerd begrepen dus.

Maar ik zou overigens niet weten waar ik wormen vandaan moet halen. Ik zit gewoon te wachten tot ze er vanzelf in komen. Er zitten wel wormen in zag ik bij het keren de laatste keer, maar of dit de goede zijn? Lijken net dikke regenwormen.

En ik heb afgedekt met een dikke laag gemaaid gras. Had ik beter niet kunnen doen?

O ja, ik gooi er geen keukenafval op. Ik woon ten eerste niet bij de pony en ten tweede ligt de mesthoop niet in de buurt bij het huis. Dus is het zo'n gedoe met diverse bakken om te verzamelen en ik denk niet dat die mensen daar zo'n zin in hebben.
Overigens met "gedoe" begrijp me niet verkeerd, maar zij gooien alles nu in de GFT bak (dus ook vleesresten, botten, onkruid). Als ik dan moet zeggen dat wel en dat niet, dan denk ik dat ik een "dikke vinger" krijg. En om nu zelf met mijn koffiefilter en theezakje op de fiets naar die mesthoop te gaan ... Dus ik heb een hoop zonder keukenafval.

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Even in het kort wat er in het boek "giftige planten" van Tirion staat over de giftigheid van Heermoes/akkerpaardenstaart bij paarden:

Bij paarden zijn de verschijnselen vergelijkbaar met die welke veroorzaakt worden door vit. B1-gebrek (hypervitaminose B1 "Bracken disease"): schrikachtigheid, verhoogde prikkelbaarheid; daarna onzekere gang ("Taumelkrankheit"), verminderde reflexen, neervallen, snelle doch zwakke pols, algemene verlamming en uiteindelijk de dood. Vergiftigde paarden vermageren zonder hun eetlust te verliezen.

Vergiftigingen kunnen al optreden als de dieren hooi eten dat voor 5% paardenstaarten bevat. Ziekte verschijnselen treden dan na enkele dagen of weken op.
Als het gras warm ingekuild is, worden paardenstaarten in het hooi ongevaarlijk.
Het verse kruid wordt zelden afgegraasd.

Bij eerste hulp staat dan: raadpleeg een dierenarts. Bij paarden en varkens bakkersgist (vit. B1-bron) aan het voer toevoegen (50 tot 250 gram per paard).

Groeten,
Ingrid

Hoi,
Nog een aanvulling: voor de adelaarsvaren geldt hetzelfde als voor heermoes. Zenuwstoornissen bij paarden. Vergiftigingen komen 8 tot 12 weken na het eten van adelaarsvaren nog tot uiting.
Men neemt aan dat een dagelijkse portie van 3 kg gedroogde varens na 1 maand dodelijk is voor een paard. Vergiftigingen komen het meest voor in de late zomer als paarden het verse plantenmateriaal eten.

Maar ik zal ook de omschrijving van vergiftiging van eten van Jacobs kruiskruid (JKK) hier neerzetten:

Vergiftiging treedt meestal op na het eten van hooi dat JKK bevat.
Bij de zeldzame acute vergiftiging ontstaan: spierzwakte, loomheid, versnelde ademhaling en polsslag, kolieken. Na enkele dagen of weken sterft het dier.
De meeste vergiftigingen verlopen echter langzaam: deze vorm noemt men "seneciosis". Volgens sommigen volgt leverbeschadiging al na een dagelijkse portie van 50 tot 100 gram vers plantenmateriaal gedurende 7-8 weken. Enkele dagen tot maanden hierna vertoont het dier gebrek aan eetlust, sterkte vermagering, verstopping en geelkleuring van de slijmvliezen ten gevolge van geelzucht. Paarden worden slaperig, geeuwen veel, hebben last van draaierigheid en vertonen een wankele gang.

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Ik heb vandaag wat foto's gemaakt van de mendoorgangen waar ik het laatst over had. Als iemand interesse heeft om ze eens "te bekijken", mail dan even naar mij dan stuur ik ze je op.

Overigens heb ik ook foto's gemaakt van het plantje dat ik beschouw als het begin van Jacobs Kruiskruid (of aanverwanten). Voor deze foto geldt hetzelfde als bovenstaande. Plantje staat niet in bloei; is de eerste rozet.

Groeten,
Ingrid

Piet schreef op dinsdag, 18 mei 2004, 14:11:


Voor de zuurstofvoorziening heb ik dus gaten of beter, gleuven in de schotten zitten. Ik heb ze gemaakt van planken en steeds een gleuf van 1,5 cm gelaten. Is dit voldoende ontluchting met die laag gras er over, of toch dat gras er maar even afhalen (is al behoorlijk gedroogd door de zon).
Mijn hoop ligt in de ochtendzon. Kan niet anders, want ze willen hem niet in de siertuin hebben liggen maar zover mogelijk van het huis af (haha).

Daarbij heb ik 's zomers alleen maar droge drollen, zonder stro. In de winter wil Isabella nog wel eens in haar stal plassen in het stro, maar nu zelden nu ze meer op de wei staat. Kan ik beter wat droog stro er doorheen doen? Ik zelf denk nl. van niet.

O ja, voor die koffie kan wel gezorgd worden (haha).

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Voor mijn verjaardag een echte hoefvijl gekregen. Eentje die wel scherp is (en dik in de olie zit).

Nu kan ik dus aan de slag. Ik ook wel hard nodig, want voor al de achterhoeven groeien zo hard. Ik heb er de vorige keer geen reactie op gehad, dus vraag ik het nog een keertje.
Is het mogelijk dat de achterhoeven harder groeien dan de voorhoeven omdat deze meer op de harde weg lopen (voor heeft ze schoenen aan)?

En mag de wand bij de verzenen toch een stukje (mm of zo) uitsteken tov de zool?

En wat kan het voor kwaad als de wand toch een stukje (1/2 mm) uitsteekt tov de zool? Als de wand tenminste geen scheuren vertoont en goed hard is?

Dan nu de mustangroll. De vorige keer is deze niet aangebracht bij Isabella omdat dit niet nodig was. Ik doe het ook steeds niet, maar nu ze steeds vaker (ieder dag bijna) over de harde weg loopt en ook steeds vaker zonder schoenen, beginnen er aan de buitenkant kleine flapjes te ontstaan. Niet omdat haar wand te lang is, maar meer zoals je ooit bij je eigen nagel hebt dat de buitenste laag afschilferd zonder dat daarbij je nagel breekt of scheurt.
Ze heeft er geen last van, maar het is geen gezicht.

Is dit nu wat je met een mustangroll verkomt?

En hoe breng je deze netjes aan bij een pony die absoluut niet van plan is haar hoef lange tijd netjes stil te houden?

Groeten,
Ingrid