Hoi,

Even in het kort wat er in het boek "giftige planten" van Tirion staat over de giftigheid van Heermoes/akkerpaardenstaart bij paarden:

Bij paarden zijn de verschijnselen vergelijkbaar met die welke veroorzaakt worden door vit. B1-gebrek (hypervitaminose B1 "Bracken disease"): schrikachtigheid, verhoogde prikkelbaarheid; daarna onzekere gang ("Taumelkrankheit"), verminderde reflexen, neervallen, snelle doch zwakke pols, algemene verlamming en uiteindelijk de dood. Vergiftigde paarden vermageren zonder hun eetlust te verliezen.

Vergiftigingen kunnen al optreden als de dieren hooi eten dat voor 5% paardenstaarten bevat. Ziekte verschijnselen treden dan na enkele dagen of weken op.
Als het gras warm ingekuild is, worden paardenstaarten in het hooi ongevaarlijk.
Het verse kruid wordt zelden afgegraasd.

Bij eerste hulp staat dan: raadpleeg een dierenarts. Bij paarden en varkens bakkersgist (vit. B1-bron) aan het voer toevoegen (50 tot 250 gram per paard).

Groeten,
Ingrid

Hoi,
Nog een aanvulling: voor de adelaarsvaren geldt hetzelfde als voor heermoes. Zenuwstoornissen bij paarden. Vergiftigingen komen 8 tot 12 weken na het eten van adelaarsvaren nog tot uiting.
Men neemt aan dat een dagelijkse portie van 3 kg gedroogde varens na 1 maand dodelijk is voor een paard. Vergiftigingen komen het meest voor in de late zomer als paarden het verse plantenmateriaal eten.

Maar ik zal ook de omschrijving van vergiftiging van eten van Jacobs kruiskruid (JKK) hier neerzetten:

Vergiftiging treedt meestal op na het eten van hooi dat JKK bevat.
Bij de zeldzame acute vergiftiging ontstaan: spierzwakte, loomheid, versnelde ademhaling en polsslag, kolieken. Na enkele dagen of weken sterft het dier.
De meeste vergiftigingen verlopen echter langzaam: deze vorm noemt men "seneciosis". Volgens sommigen volgt leverbeschadiging al na een dagelijkse portie van 50 tot 100 gram vers plantenmateriaal gedurende 7-8 weken. Enkele dagen tot maanden hierna vertoont het dier gebrek aan eetlust, sterkte vermagering, verstopping en geelkleuring van de slijmvliezen ten gevolge van geelzucht. Paarden worden slaperig, geeuwen veel, hebben last van draaierigheid en vertonen een wankele gang.

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Ik heb vandaag wat foto's gemaakt van de mendoorgangen waar ik het laatst over had. Als iemand interesse heeft om ze eens "te bekijken", mail dan even naar mij dan stuur ik ze je op.

Overigens heb ik ook foto's gemaakt van het plantje dat ik beschouw als het begin van Jacobs Kruiskruid (of aanverwanten). Voor deze foto geldt hetzelfde als bovenstaande. Plantje staat niet in bloei; is de eerste rozet.

Groeten,
Ingrid

Piet schreef op dinsdag, 18 mei 2004, 14:11:


Voor de zuurstofvoorziening heb ik dus gaten of beter, gleuven in de schotten zitten. Ik heb ze gemaakt van planken en steeds een gleuf van 1,5 cm gelaten. Is dit voldoende ontluchting met die laag gras er over, of toch dat gras er maar even afhalen (is al behoorlijk gedroogd door de zon).
Mijn hoop ligt in de ochtendzon. Kan niet anders, want ze willen hem niet in de siertuin hebben liggen maar zover mogelijk van het huis af (haha).

Daarbij heb ik 's zomers alleen maar droge drollen, zonder stro. In de winter wil Isabella nog wel eens in haar stal plassen in het stro, maar nu zelden nu ze meer op de wei staat. Kan ik beter wat droog stro er doorheen doen? Ik zelf denk nl. van niet.

O ja, voor die koffie kan wel gezorgd worden (haha).

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Voor mijn verjaardag een echte hoefvijl gekregen. Eentje die wel scherp is (en dik in de olie zit).

Nu kan ik dus aan de slag. Ik ook wel hard nodig, want voor al de achterhoeven groeien zo hard. Ik heb er de vorige keer geen reactie op gehad, dus vraag ik het nog een keertje.
Is het mogelijk dat de achterhoeven harder groeien dan de voorhoeven omdat deze meer op de harde weg lopen (voor heeft ze schoenen aan)?

En mag de wand bij de verzenen toch een stukje (mm of zo) uitsteken tov de zool?

En wat kan het voor kwaad als de wand toch een stukje (1/2 mm) uitsteekt tov de zool? Als de wand tenminste geen scheuren vertoont en goed hard is?

Dan nu de mustangroll. De vorige keer is deze niet aangebracht bij Isabella omdat dit niet nodig was. Ik doe het ook steeds niet, maar nu ze steeds vaker (ieder dag bijna) over de harde weg loopt en ook steeds vaker zonder schoenen, beginnen er aan de buitenkant kleine flapjes te ontstaan. Niet omdat haar wand te lang is, maar meer zoals je ooit bij je eigen nagel hebt dat de buitenste laag afschilferd zonder dat daarbij je nagel breekt of scheurt.
Ze heeft er geen last van, maar het is geen gezicht.

Is dit nu wat je met een mustangroll verkomt?

En hoe breng je deze netjes aan bij een pony die absoluut niet van plan is haar hoef lange tijd netjes stil te houden?

Groeten,
Ingrid