e m kraak schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 21:03:


Nee ik kiepte achterover :) Volgens mij staat dat verhaaltje ook in het dagboek op Falkaas wep.
In het begin vrat Falk idd altijd, en toen woog ik een ons, want ik was veel te licht voor haar met mijn kippenkracht Maar zonder dollen die acceptabele rol als leidmerrie heb ik wel gekregen door snoeppies. En alle rust die ik had omdat ik niks hoefde met haar, want ja wanneer zou dat veulen nou komen hahaha. November?? Januari? Pasen? Dus eigenlijk geen werken met haar, maar juist de band, spelen, poetsen fretuh enz. Daar heb ik nog het meeste profijt van gehad, ik hoefde niks met haar.


Weer eens wat anders dan vis :)

Groetjes Esther

e m kraak schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 21:25:


Ok je wilt een Dan kan je het krijgen
Nee ik weet het echt niet meer, kennelijk was het gras op langs de weg
Maar zonder dollen het probleem was ineens zomaar opgelost. Ik heb niet met dingetjes voor haar hoofd iets hoeven doen,
ik ben een tijdje niet met haar gaan lopen, en toen was het gewoon klaar. Ik ging lopen en ze bleef gewoon achter me aan een los touwtje. In die tijd stond ze ook in de huiswei, omdat Sandra toen had gezegd onmiddelijk naar huis halen dat veulen kan ieder moment komen. Dus ik had de noodzaak niet meer om met haar naar het landgoed te lopen.
IN de huiswei had ik haarnatuurlijk steeds heel dicht om me heen,en het probleem is echt spontaan opgelost.

Esther schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 21:34:


Ok ik geef het toe
Dit was Falkaas versie
Geknipt uit haar dagboek.

Agteroferkiepuh

Lagguh fandaag!!!! Gaat muh baas wandeluh met muh, "kom op Falk, een beetje conditietraining voor je feule" segt suh. Nou dat wandeluh is wel leuk, maar dan set suh me in de wei, en dat is stom want daar is geen fretuh. Hep muh feuluh al opgegete en ik heb het gekauwd. Ik was liefer thuis bij het hooi. Kan ik selluf ook wel heen, maar dat is so sielig foor muh baas. Dus ik doe net of ik kan fretuh in de wei, en blijf er maar staan. Maar ja dan komt muh emmer, en dat is moeielijk om meself te beheersen, dus dat lukt niet HIAAAAA!!!! Dan ga ik rennuh, en dat ferwagt suh natuurlijk niet fan muh, se denkt dat ik dik ben. Ik ren keihart naar huis en, dan roept suh HOOOO en ik lant met me snuit in de foeremmer. Suh dagt fast dat ik niet kon stoppuh want sij lant ook agterofer de santbak uit. Ik stont echt op tijt stil hoor. Suh is so blint als een kip. Suh moet me fertrouwe. Ik sal haar egt niet omfer lopuh as er foer is. Moet suh ook maar niet bij het hekje staan wat tot haar knieen kompt. En dan agteroferkiepuh.

Wat een rotpaard toch om zo over me te schrijven :)

Groeten Esther

e m kraak schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 21:44:


Nee ze heeft me nooit omver gelopen, dat deed Björk. Falka liep wel veels te snel voor me, en wilde fretuh. En ja je hebt wel gezegd om desnoods met een stokkie voor haar neus iets te doen. Maar toen Falk en ik de band op hadden gebouwd, wel met snoeppie, is ze mij gaan begeleiden. Nu kijkt ze voor me uit. Als ze schrikt ergens van zal ze ook nooit gaan trekken. het touw blijft slap als ze dan eens wat danst. Dat was met oud en nieuw bijvoorbeeld. Meestal schrikt ze niet zo, en als ze al schrikt staat ze op de rem, maar die situatie was anders met al die miljoenenklappers, waar je niet meer wist waar het geluid vandaan kwam.

Marsha de Blieck schreef op Fri, 14 May 2004 22:17:32:


Hoi Marsha,

Laat Flenna eerst wennen aan de CS, anders gaat ze wijken uit angst. Dat kun je beter niet hebben.
Als Flenna echt opdringerig is met snoeppies, toch maar wel goed opletten en misschien maar niet geven hoor. Door de eerdere mails van vanavond besef ik me wel dat je eerst het wederzijds vertrouwen en respect goed in orde moet hebben, anders freet Flenna misschien toch 2 bener. Met Falk heb ik het wel zo gedaan, maar het ging ook niet gelijk goed. Gek hoe snel je dat weer vergeet

Groeten Esther

Ingrid den Ouden schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 23:28:


Een beetje kan ik het wel uitleggen. Ten eerste ik ben kokerblind, dus ik zie nog een heel klein stukje, bijvoorbeeld een oog of een oor, het is een heel klein gezichtsveld dus. Ik zie dus geen heel hoofd of heel paard tegelijk. Ik praat heel veel met de meiden, ,en raak ze veel aan, door de vertrouwensbasis die we hebben opgebouwd begrijpen we elkaar.
Maar niet ieder paard kan die verantwoording aan hoor, met Greifa liep het echt mis, dat was een heel onzeker paard die steun zocht bij de ruiter of begeleider of hoe je het ook wilt noemen. Op een gegeven moment werd ik echt bang, dat versterkte ook weer haar angst. Voor dat paard was het eerlijker om een zekere baas te zoeken die haar wel de steun kon geven. Brella bijvoorbeeld is nu pas een jaar, maar ze weet niet beter. Bjork is goed op haar nummer gezet door Falka toen ze me een omver wilde lopen. Falka helpt me dus eigenlijk in de wat moeilijkere situaties, die neemt een beetje de zorg op zich voor mij. Maar vraag maar raak hoor, als je meer wilt weten hoe ik het doe en hoe ik oplossingen vind.

Groeten Esther

josien schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 17:11:


Ik maak er zo even een nieuwe draad van, omdat onze gek, nu uit handen is gegeven om zadelmal gemaakt te worden.

Groeten Esther

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 19:24:

Met Falka gaat het altijd goed.


Helaas is het idd soms echt gevaarlijk, een week of twee geleden nog, we brengen de meiden naar het landgoed, doen we iedere dag, gaat altijd goed, ik doe het draad dicht, maar Björk wil Bret een mep geven, dat zag ik niet, ik stond gebukt had Falk nog aan een toeu, met haar draai ik om draad dicht te doen.die mep was dus bijna tegen mijn hoofd. De eerste dagen heb ik dan behoorlijk last, en let extra goed op, of ze al uit trapbereik zijn. Als er dit soort bijna ongelukken gebeuren ben ik ook best een paar dagen van slag.
Het is idd zo dat je dus niet ziet of een paard sjaggie is, en zeker met veulens en gekken zoals Björk moet ik bij de les blijven, en mijn eigen positie goed inschatten. Falk vertrouw ik blindelings.


groeten Esther

Op vervolg van de draad of het slim is om je paard in te laten rijden of zelf doen.

Naar mijn mening hangt het van verschillende factoren af, hoe is de vertrouwensband, en hoe goed durf je het zelf aan?
Wij hebben onze Björk weggebracht om haar in te laten rijden op een zo paard vriendelijk mogelijke manier. Björk is natuurlijk gek, en daarom zijn wij doodgewoon niet zeker genoeg om het zelf te doen. Volgens mij is de basis wel zekerheid uit kunnen stralen naar een paard, gek of niet gek. Met zo een mafketel is ervaring wel de beste optie. Björk is al de stal uitgeklommen daar. blijft haar importtrauma, toch zien we verbetering. Ze kan bijna door een voerluik, alleen haar kont is te dik. Hoofd en voorbenen hingen naar buiten.
Grappig en ook bijzonder om te zien met Björk is, dat ze in het begin maar bleef roepen naar de andere paarden, nu anderhalve week verder begint ze zich op de 2 bener te richten, natuurlijk roept ze soms nog, maar je begint de ontspanning te zien. Wij leren daar het zelf over te nemen, tenminste mijn maatje, ik doe het niet met Björk, ik ben al lang blij dat ik niet meer bang voor haar ben. Ik kijk wel mee, en vraag veel. Mooi is het om te zien dat ze al met een vingertip op haar neus terugloopt, een beetje een strenge blik wijkt, maar zeker mooi te zien dat er ontspanning is. Hooooooo heeft ze geleerd, sorry door een snoeppie, die had ze snel door trouwens het was hollen en stilstaan, waar blijft me snoeppie??? Nu twee dagen geen snoeppie meer gehad met HOO, en ja hoor ze is voorwaarts. Maar goed ze is een zenuwpees, maar de rem zit er al op, met enkel een halster en stem, en snoeppie hahaha.
Zeker bij Bjork geen discomfort denk ik, ik geloof dat we dan acuut terug zijn bij af. Brrrrrrrrr moet er niet meer aan denken,zo maf en gevaarlijkze was. Ben blij dat ze hier niets hoefde.

Groeten Esther

Ilona Kooistra schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 22:32:


Heeft ze een peniciline of een antibioticakuur???
Zelf heb ik hier geen eczemers, en blijf me wel afvragen is het de zeeluct of de zeebodem, maar gaat het hier even niet om.
Ik heb vaker gehoord dat paarden jeuk kregen na een antibiotica kuur. Maar weet ook dat niet alles dat jeukt eczeem is. Na een antibioticakuur is een paard ook vatbaar voor bijv. een schimmel.
Antibiotica grijpt ook in in de gezonde flora.

Als de wond een beetje open is, hoef je je niet echt zorgen te maken, als er pus in zit kan het eruit. Brella had haast alle hechtingen eruit. Ik weet niet hoelang deze hechtingen er behoren te blijven. Als het nog lang zou moeten is misschien zelf wat lappen de moeite waard. Ik zou proberen wat vacht weg te scheren, en te ontvetten en proberen of een zwaluwstaartje wat blijft zitten.

Als je echt heel erg bang bent dat Baladaika gaat rennen zou ik een hele kleine prikwei maken, kluisteren vind ik wel heel heftig.
Is ze gek op fretuh? Of juist op kijken naar dingen? Hoe leid je haar het beste af? Radiootje?? Ik zeg maar wat hoor.

Sodawater en uitspoelen kan weinig kwaad.

Groeten Esther, die ook hoopt dat de jeuk snel over gaat

Isabel van der Made schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 22:05:


Heel interessant Isabel,

Sulfurgebrek schijnt ook weer zo een (eczeem)factor te kunnen zijn. Van mijn kant geen echte bronnen helaas, alleen van horen zeggen van nog een Isabelle die zich verdiept in voeding. Ik zal eens vragen of ze er wat literatuur over heeft.

Groeten Esther

Ilona Kooistra schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 22:23:


wat is dat?

Ik probeer een zwaluwstaartje uit te leggen, nou dat is niet makkelijk
een zwaluwstaartje is eigenlijk een hele strakke peister waar je driehoekjes in hebt geknipt,(links en rechts) slag om het dunste punt, plakhet vast aan een kant, en met wat trekken, zoveel mogelijk trekken aan de andere kant, zodat het de wondrand naar elkaar toe trekt. Een gewone pleister bubbelt zeg maar, een zwaluwstaartje zet er wat spanning op om beide wondrandjes naar elkaar toe te trekken. Maar ik heb zo mijn twijfels of het wel blijft zitten bij een paard, een happie en hij is gewoon los denk ik.
Tegen de jeuk (eczeemjeuk) schijnt, met nadruk schijnt Sanex bodylotion te helpen. Blauwe dop. Bij sommige paarden helpt het, bij anderen niet. Een paardje van een kennisje heeft geen jeuk als ze het gebruikt bij hem, bij andere paarden haalt het weer niet veel uit. Proberen kan geen kwaad.

Groeten Esther

danielle schreef op zondag, 16 mei 2004, 13:13:


Geef je paard ook wilgentakken e.d. te eten. En veel ruwvoer. Dan krijgen de kiezen ook de kans om te "slijten."
Kiezen missen is idd niet zo best. Hoe oud is het paard?

Groeten Esther

Frans Veldman schreef op zondag, 16 mei 2004, 16:01:


Ja ik weet dat het "aspirine" is, maar wat is een hoeveelheid die te gek is, dat weet ik namelijk niet.
Op het natuurgebied groeien bijv. vrij veel wilgen, daar knabbelen ze aan, ook als ze op de zandbak staan geven we ze wel eens wilg, berk bijv. gaven we ook wel eens en daar blijven ze af. Björk eet ook bramenstruiken met doorn en al. Hier zitten ook vossen, zou de vossenlintworm ook paarden kunnen besmetten? Ik zit zowiezo een beetje met wormschema en de werkzame stoffen. Op advies van de DA geven we ivermectine, maar die werkt dacht ik weer niet tegen de lintworm.
En als je het alleen bij ivermectine houdt, zou er dan toch ook resistentie op kunnen treden, er staat wel op de verpakkingen dat er geen resistentie bekend is, maar vind het best een moeilijke. We hebben 6 ha voor 5 paarden, dus de wormbesmettingsgraad is niet zo heel hoog, maar toch, ik weet het dus niet. Iemand daar een beetje een idee over? Schapen lopen er niet en ook geen koeien.

Groeten Esther

Marijke schreef op zondag, 16 mei 2004, 15:33:


Hoi Marijke,

Goed van je dat je geen haast wilt maken. Dat neemt al de druk weg met angst.
Wat is je angst precies? Bang om de controle verliezen? Bang dat je het verkeerd doet? Is er ooit iets gebeurd?
Ik denk zelf dat als je vertrouwen op de grond heel goed is, en je hebt het paard op de grond al veel geleerd dat de angst minder kan worden. Ik ben nog wel eens bang hoor, als ik me niet zeker voel, dan rijd ik gewoon niet, dan ga ik leuk wat anders doen. Ik heb vanaf december bijvoorbeeld evenwichtstoornissen gehad, dan ben ik gewoon bang, en doe het gewoon niet. Sinds een week is dat weer een stuk beter, nu moet er weer een eerste keer komen, die is ook altijd spannend, daarna gaat het weer gewoon goed.
De eerste keer vraag ik gewoon even of iemand me wat helpt, na een rondje of 2 heb ik mijn balans weer wat, en is het ok.
Mijn advies, probeer er een beetje achter te komen WAT voor angst je hebt, misschien voel je doodgewoon heel goed aan dat het (nog) niet veilig is. Angst kan ook een hele goede waarschuwing zijn hoor.

Groeten Esther